Miltvuur

Miltvuur Inleiding Voor het vak Biologie moesten wij een werkstuk over een ziekte maken. Wij kozen voor de ziekte Miltvuur, omdat deze ziekte behoorlijk actueel is. Nog niet lang geleden werden er enveloppen verstuurd met daarin de anthrax-bacterie, de veroorzaker van miltvuur. Hierdoor sprak deze ziekte ons erg aan. Oorzaken Miltvuur wordt veroorzaakt door de spoorvormende bacterie Bacillus Antracis. Miltvuur komt gewoonlijk voor bij dieren (geiten, schapen, kamelen, antilopen), maar het kan ook bij mensen voorkomen. Als de mens in contact is geweest met geïnfecteerde dieren of weefsel van geïnfecteerde dieren, kan hij het ook oplopen. Door de goede hygiëne komt deze ziekte in Nederland weinig meer voor. Ook wordt er tegen gevaccineerd. In meer agrarisch-arme landen zonder een goed diergezondheidsprogramma komt het meer voor. De sporen van de anthrax-bacterie kunnen jarenlang in de bodem voortbestaan. Bij gunstige omgevingsfactoren (temperatuur van 8 tot 45 °C, pH van 5 tot 9 en een vochtigheidsgraad die groter is dan 95) vindt ontkieming plaats in de omgeving, gevolgd door vermenigvuldiging van de bacterie. Symptomen en verloop De symptomen van de ziekte zijn afhankelijk van hoe de ziekte is overgebracht. Maar de symptomen komen meestal twee tot zeven dagen na de infectie oopenbaar. De infectie kan op drie manieren gebeuren:
1. Cutane anthrax Als de besmetting via de huid is opgetreden, ontstaat er een zweertje op de huid. Vervolgens groeit dat uit tot een blaar die later bedekt wordt met een zwarte korst. Daarbij kunnen hoofdpijn, lichte koorts en een grieperig gevoel ontstaan. Na genezing van de zweer blijft er meestal een litteken achter. In tien tot twintig procent van de onbehandelde gevallen sterft de patiënt. De kans op ernstige ziekteverschijnselen is hoger als de zweer zich in de nek, in het gezicht of op de borst bevindt. 2. Respiratoire anthrax (wolsorteerdersziekte) Besmetting via de mond kan optreden door bijvoorbeeld rauw of onvoldoende verhit (ongaar) van een besmet dier te eten. De eerste verschijnselen lijken op een verkoudheid. Na twee tot vier dagen treden er ernstige kortademigheid, hoge koorts en bloedopgeving op. Ook bij deze vorm van miltvuur worden er hoge doses antibiotica gegeven, maar de kans dat de patiënt overlijdt is ongeveer vijftig procent. 2. Gastro-intestinale anthrax Besmetting vindt plaats door inademing van miltvuursporen. Vervolgens gaan de bacteriën uitgroeien, onder andere in de lymfeklieren in de borstkas. De verschijnselen treden pas laat op. Eerst zijn er griepachtige verschijnselen; als er meer bacteriën komen treedt er een ernstige benauwdheid op, gepaard met hoge koorts, bloedopgeving en shock. Dit komt vooral doordat de bacterie gifstoffen aanmaakt, die onder andere weefsel en bloedvaten vernielen. De antibiotica moet vroeg worden gegeven als er een vermoeden is van een besmetting, want als de gifstoffen al aangemaakt zijn, is het te laat. Meer dan negentig procent van de slachtoffers overleeft deze vorm van anthrax niet. Behandeling van de ziekte Artsen kunnen antibiotica voorschrijven, maar de behandeling moet wel tijdig starten. Het is te veel om deze soorten antibiotica allemaal te behandelen, maar het komt erop neer dat er heel hoge doses antibiotica gegeven worden. Wanneer de ziekte niet vroegtijdig ontdekt wordt is deze ziekte zeer dodelijk. Vandaar zullen wij het verder niet hebben over het leven met de ziekte, wat eventueel ook aan de aandacht gebracht zou kunnen worden. Iemand die te laat ontdekt dat hij een anthraxbesmetting heeft, is eigenlijk ten dode opgeschreven.