Leesautobiografie

Toen ik heel klein was kon ik zelf nog niet lezen, daarom werd elke avond voordat ik ging slapen voorgelezen. Ik ben uit heel veel verschillende boeken voorgelezen. De boeken die ik me nu nog herinner zijn: 365 dagen per jaar elke dag één verhaaltje, Klaas Vaak en sprookjesboeken. Ik was toen helemaal gek op een verhaaltje uit het boek, 365 dagen per jaar elke dag één verhaaltje, dat ging over een berenfamilie. Het leukste vond ik dan het babybeertje wat er in voor kwam. Mijn moeder wilde me dan elke dag een ander verhaaltje voor lezen, maar ik wilde altijd dat verhaal over die berenfamilie horen. Als mijn moeder me dan voor het slapen had voorgelezen viel ik altijd heel snel in slaap. Tot mijn 5de las mijn overgrootmoeder me altijd op vrijdagmiddag voor uit sprookjes boeken. Ik vond Hans en Grietje een eng verhaal, want ik was daarna altijd bang dat ik zou worden opgesloten en vet gemest zou worden. Op de basisschool leerde ik in groep 3 lezen. Eerst leerde ik hele makkelijke woordjes zoals kip en wiel. In groep 4 begon ik makkelijke boekjes te lezen, dat deed ik dan samen met een groepje kinderen en een leesmoeder. In groep 4 mocht je alleen lezen dan mocht je in het schoolbiebje je eigen boekje uit gaan zoeken. Ik las toen altijd Floortje dat ging over een meisje dat allemaal avonturen meemaakt. Dat is een serie die uit een stuk of 10 boeken bestaat. Ik heb die toen allemaal gelezen. Ik vond lezen toen heel erg leuk. Ik haalde altijd op donderdag bij de bibliobus een aantal boekjes. Op de middelbare school vond ik lezen helemaal niet meer leuk, maar ik was verplicht om boeken te lezen en daar een verslag over te maken. De enige boeken die ik toen leuk vond waren van een thriller serie. In die boeken werd dan meestal iemand vermoord, of de hoofdpersoon werd bedreigd of achtervolgd. Ik vond deze boeken leuk omdat ik dan kon nadenken wie de moordenaar of stalker zou zijn. In de 2de moesten we moeilijkere boeken gaan lezen. Toen ben ik boeken van Anke de Vries en Carry Slee gaan lezen, omdat zij realistische boeken schrijven en dat vind ik leuk om te lezen. Het mooiste boek vond ik Spijt. Nu ben ik verplicht om volwassene literatuur te lezen. Die boeken zijn een stuk moeilijker dan wat ik eerst mocht lezen. In de zomervakantie ben ik begonnen in het boek de kleine blonde dood van Boudewijn Buch. Op school heb ik vorig jaar een stukje van de film gezien. Veel boeken zijn ook verfilmd. Ik kijk dan liever naar de verfilming. Als ik terug kijk op mijn leesgeschiedenis zie ik heel goed dat mijn interesses sterk veranderd zijn. Toen ik werd voorgelezen vond ik het leuk om naar sprookjes en andere fictie verhalen te luisteren. Later las ik heel graag en ook best veel en dan meestal thrillers. Maar naderhand begon ik steeds minder te lezen en nu lees ik alleen nog maar als het echt moet, want ik vind het helemaal niet meer leuk om te lezen. Als ik nu een boek zou lezen, zou dat een realistisch boek zijn. Want dat zijn de enige boeken die me nu aanspreken.