Schrijversmap
Inleiding
Ik had het een tijdje geleden met mijn moeder over de schrijver Kader Abdolah, en zijn geweldige prestatie met de Nederlandse taal die voor hem geheel onbekend was. Ook op school hadden we een leuk stukje te lezen gekregen. Dus toen ik in de bibliotheek kwam en zijn boeken zag staan raakte ik geïnteresseerd.
Het was een geheel nieuwe ervaring om de boeken van Kader Abdolah te lezen. Dit komt grotendeels door zijn schrijfstijl. Het lijkt soms alsof hij in het Nederlands wilde schrijven, maar wel de sfeer van zijn eigen taal wilde behouden. Precies zeggen zoals het gezegd moet worden. Maar dan tussen de regels door er nog iets anders mee willen zeggen.
Ik dacht eerst een totaal verkeerde keuze gemaakt te hebben met ‘De reis van de lege flessen’. Veel hoofdstukken zijn niet erg boeiend, vooral interessant, dat ging me een beetje vervelen. Al met al vond ik het achteraf toch wel een mooi boek, waar je een bepaald gevoel bij hebt als je eraan denkt.
Over ‘Spijkerschrift’ wil ik ten eerste zeggen dat ik het een heel mooi en bijzonder boek vond.
Het begint heel sprookjesachtig. Dan vind er plotseling een vertelpersoon wisseling plaats, die begint met. “Ik ben makelaar in koffie, en woon op de Lauriergracht No. 37”. Dat vond ik heel apart. Na deze verandering gaat het verhaal wat grimmiger en minder sprookjesachtig door in Nederland. Het verhaal eindigt opnieuw op een sprookjestoon, in de grot waar Aga Akbar ooit het spijkerschrift overschreef. Af en toe is het zo vaag en warrig dat je stukjes terug moet lezen om dingen beter, of op een andere manier, te kunnen begrijpen. Dat was niet storend maar juist wel grappig.
Ik denk ook zeker dat ik nog meerdere boeken van Kader Abdolah wil lezen.
Inhoudelijk deel
De reis van de lege flessen
K. Abdolah is in 1985 naar Nederland gevlucht uit Iran. Hij heeft heel snel de taal onder de knie gekregen en geprobeerd de Nederlandse cultuur aan te nemen of in ieder geval te begrijpen. Bolfazl, de hoofdpersoon, is ook gevlucht, uit Iran. Het kost hem veel moeite om zich te voegen en de taal te leren, in tegenstelling tot zijn vrouw. Bolfazl probeert nieuw bestaan in Nederland op te bouwen. Door de werkelijkheid met herinneringen uit Iran te verbinden houdt hij greep op zijn leven.
‘Mijn leven bestaat uit twee delen: wat ik meemaak nu, hier in Nederland en mijn verleden dat me vastgrijpt, mijn herinneringen aan mijn vaderland. Ik beleef het verleden heel intensief. Daarover gaan mijn verhalen. Ik ga terug van het heden naar mijn verleden in Iran.’
Het boek zit vol aaneenschakelingen van gedachten. Het hele boek is vanuit de ikpersoon geschreven. Dat heeft hij op zo overtuigend gedaan dat ik mijzelf er meerdere malen aan heb moeten herinneren dat de schrijver het niet over zichzelf had. Het kan ook haast niet anders dat K. Abdolah een gedeelte van de dingen die Bolfazl in de Roman meemaakt zelf ook zo heeft meegemaakt of ervaren.
Spijkerschrift
De vader van K. Abdolah was doofstom. Hij kon niet schrijven, maar hij krabbelde zijn hele leven in een schrift om zo zijn gedachten op papier te zetten. Toen K. Abdolah in Nederland kwam wonen vond hij dat hij over zijn vader een verhaal moest schrijven. Daar is het boek ‘Spijkerschrift’ uit voortgekomen.
Een groot deel van dit boek is autobiografisch. De hoofdpersoon Ismaiel leeft ook met een
doofstom familielid. Dit beïnvloedt zijn hele leven. Ismaiel probeert het spijkerschrift van zijn vader te vertalen. Biografie Kader Abdolah werd als Hossein Sadjadi Ghaemmaghami in 1954 in Iran geboren. De echte Kader Abdolah was een vriend van Hossein, die door het regime in Iran vermoord is. Als eer aan zijn vriend heeft Hossein deze naam als pseudoniem gekozen. Als oudste van zes kinderen groeide hij op in een gelovig islamitisch gezin. Op jonge leeftijd worstelde hij echter met godsdienstige twijfels en viel hij van het geloof af. Hij studeerde natuurkunde aan de universiteit van Teheran. Als student was Abdolah actief in het ondergrondse verzet tegen het bewind van de sjah en later tegen de dictatuur van Khomeini. Abdolah zat in de redactie van een geheim partijblad en schreef twee romans over het leven onder de terreur van Khomeiny, die beide verboden werden. Familieleden van Abdolah zaten ook in het verzet tegen het autoritaire bewind. Twee zussen hebben enkele jaren gevangen gezeten en zijn enige broer werd vermoord. Toen leden van de groepering waartoe Abdolah behoorde gevangen werden genomen of zelfs vermoord, zag hij zich in 1985 genoodzaakt uit Iran te vluchten. Na 3 jaar in Turkije te zijn verbleven kwam Abdolah in 1988 in Nederland terecht. Hij kreeg politiek asiel, en snel daarna volgde zijn achtergelaten gezin hem naar Nederland. Om Nederlands te leren heeft hij onder meer een jaar Neerlandistiek gestudeerd aan de universiteit van Utrecht. In 1993 verscheen zijn eerste boek in het Nederlands, de verhalenbundel De adelaars, en gelijk al met succes: Abdolah ontving het Gouden Ezelsoor, de prijs voor het best verkochte debuut. Het boek is inmiddels vertaald in het Italiaans en het Frans. Zijn tweede boek werd ook een verhalenbundel, De meisjes en de partizanen, en volgde in 1995. Ook deze bundel werd bekroond en wel met het Charlotte Köhler-stipendium, een aanmoedigingsprijs voor de meest veelbelovende auteur van het moment
In 1997 werd het boek ‘De reis van de lege flessen’ gepubliceerd. Er is volgens Abdolah wel verschil tussen schrijven hier in Nederland en in Iran. Hierover zegt hij het volgende: ‘Schrijvers in een dictatoriaal geregeerd land hebben een belangrijke taak. Ze moeten het verhaal van hun volk vertellen. Die verhalen gaan over angst, heimwee, verlangen, liefde, dood en de macht van het volk. Schrijvers moeten een rol vervullen in de politiek, voorop lopen, aanwezig zijn bij opstanden. Ik moet nu in Nederland andere verhalen vertellen, het verhaal van een volk op de vlucht.’ Sinds 1996 heeft Abdolah zijn eigen wekelijkse column in de Volkskrant. In 1998 zijn de columns gebundeld en uitgebracht onder de naam Mirza. Zijn meest recente boek Spijkerschrift is uitgekomen in 2000. Recensies Algemeen: Kader Abdolah, de man die het gevecht leverde en glorieus won… Abdolah is vast niet de eerste schrijver die de moeilijkheden van een buitenlander in Nederland neerschrijft. Abdolah gaat veel verder, doordat hij, als een groot verteller, menselijke ervaringen die een extra dimensie dragen voor ons sober neer zet. Hij pakt je bij je kraag en laat je met zijn verhalen niet meer los. Zijn boeken hebben een extra lading, ze staan op het punt te exploderen zonder loodzwaar of klagerig te zijn. Bron: Parool – www.parool.nl De reis van de lege flessen: Waren de geladen zinnen eerder Abdolahs kracht, in deze roman klinken ze te vaak gewild kort en onbeholpen. De symboliek ligt er in het verhaal te dik bovenop. Spijkerschrift: Meest overtuigende boek van een schrijver die zich een unieke plaats in de Nederlandstalige literatuur heeft verworven. Bron: Trouw –
www.trouw.nl
doofstom familielid. Dit beïnvloedt zijn hele leven. Ismaiel probeert het spijkerschrift van zijn vader te vertalen. Biografie Kader Abdolah werd als Hossein Sadjadi Ghaemmaghami in 1954 in Iran geboren. De echte Kader Abdolah was een vriend van Hossein, die door het regime in Iran vermoord is. Als eer aan zijn vriend heeft Hossein deze naam als pseudoniem gekozen. Als oudste van zes kinderen groeide hij op in een gelovig islamitisch gezin. Op jonge leeftijd worstelde hij echter met godsdienstige twijfels en viel hij van het geloof af. Hij studeerde natuurkunde aan de universiteit van Teheran. Als student was Abdolah actief in het ondergrondse verzet tegen het bewind van de sjah en later tegen de dictatuur van Khomeini. Abdolah zat in de redactie van een geheim partijblad en schreef twee romans over het leven onder de terreur van Khomeiny, die beide verboden werden. Familieleden van Abdolah zaten ook in het verzet tegen het autoritaire bewind. Twee zussen hebben enkele jaren gevangen gezeten en zijn enige broer werd vermoord. Toen leden van de groepering waartoe Abdolah behoorde gevangen werden genomen of zelfs vermoord, zag hij zich in 1985 genoodzaakt uit Iran te vluchten. Na 3 jaar in Turkije te zijn verbleven kwam Abdolah in 1988 in Nederland terecht. Hij kreeg politiek asiel, en snel daarna volgde zijn achtergelaten gezin hem naar Nederland. Om Nederlands te leren heeft hij onder meer een jaar Neerlandistiek gestudeerd aan de universiteit van Utrecht. In 1993 verscheen zijn eerste boek in het Nederlands, de verhalenbundel De adelaars, en gelijk al met succes: Abdolah ontving het Gouden Ezelsoor, de prijs voor het best verkochte debuut. Het boek is inmiddels vertaald in het Italiaans en het Frans. Zijn tweede boek werd ook een verhalenbundel, De meisjes en de partizanen, en volgde in 1995. Ook deze bundel werd bekroond en wel met het Charlotte Köhler-stipendium, een aanmoedigingsprijs voor de meest veelbelovende auteur van het moment
In 1997 werd het boek ‘De reis van de lege flessen’ gepubliceerd. Er is volgens Abdolah wel verschil tussen schrijven hier in Nederland en in Iran. Hierover zegt hij het volgende: ‘Schrijvers in een dictatoriaal geregeerd land hebben een belangrijke taak. Ze moeten het verhaal van hun volk vertellen. Die verhalen gaan over angst, heimwee, verlangen, liefde, dood en de macht van het volk. Schrijvers moeten een rol vervullen in de politiek, voorop lopen, aanwezig zijn bij opstanden. Ik moet nu in Nederland andere verhalen vertellen, het verhaal van een volk op de vlucht.’ Sinds 1996 heeft Abdolah zijn eigen wekelijkse column in de Volkskrant. In 1998 zijn de columns gebundeld en uitgebracht onder de naam Mirza. Zijn meest recente boek Spijkerschrift is uitgekomen in 2000. Recensies Algemeen: Kader Abdolah, de man die het gevecht leverde en glorieus won… Abdolah is vast niet de eerste schrijver die de moeilijkheden van een buitenlander in Nederland neerschrijft. Abdolah gaat veel verder, doordat hij, als een groot verteller, menselijke ervaringen die een extra dimensie dragen voor ons sober neer zet. Hij pakt je bij je kraag en laat je met zijn verhalen niet meer los. Zijn boeken hebben een extra lading, ze staan op het punt te exploderen zonder loodzwaar of klagerig te zijn. Bron: Parool – www.parool.nl De reis van de lege flessen: Waren de geladen zinnen eerder Abdolahs kracht, in deze roman klinken ze te vaak gewild kort en onbeholpen. De symboliek ligt er in het verhaal te dik bovenop. Spijkerschrift: Meest overtuigende boek van een schrijver die zich een unieke plaats in de Nederlandstalige literatuur heeft verworven. Bron: Trouw –
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden