Samenvatting
De hoofdpersoon is de 17-jarige Claire. Ze is heel goedgelovig en zachtaardig, maar kan soms ook driftig zijn. Verder is ze een heel lief en rustig meisje. Ze is met haar vader verhuist van Amsterdam naar Rotterdam waar het verhaal zich in deze eeuw afspeelt. Daar heeft ze het niet echt naar haar zin. Op haar nieuwe school heeft ze bijna geen vrienden en word een beetje gepest, maar dat is niet haar grootste probleem. Ze wordt achterna gezeten door een mysterieuze man. Ze doet er alles aan om aan de man te ontsnappen. Maar nee de man is in huis en slaat Claire en Zoë bewusteloos. Zodra de politie hem pakt zijn ze van hem af en hebben geen last meer van de vreemde man. Zoë is de beste vriendin van Claire. Ze kan heel lief zijn, maar ook een beetje arrogant. De vader van Claire is heel ongelukkig omdat zijn vrouw het vorige jaar is overleden. Het verhaal is in gewone volgorde geschreven.
De auteur: Mel Wallis de Vries
Mel Wallis de Vries is de schrijfster van een reeks boeken, onder anderen Waanzin. Ze is geboren op 8 februari 1973 in Leiden. Ze heef 3 kinderen en woont in Weesp. Ze heeft inmiddels 2 prijzen gewonnen: in 2012 de prijs van de jonge jury met haar boek Vals en in 2014 won ze ook de prijs van de jongen jury met het boek Klem.
Bron: Wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/Mel_Wallis_de_Vries Spanning
Er zitten veel spannende stukken in het boek, vooral de verhalen over de meisjes die ontvoerd worden. Die spelen zich af in krappe kelders, donkere garages, een verlaten park en ’s avonds in een enge polderweg. De meisjes worden ontvoerd door de geheimzinnige man die ook achter Claire aan zit. Het is vooral spannend ,omdat er heel veel spannende bijvoeglijke naamwoorden in worden gebruikt.
Mijn mening
Ik vind het een super goed boek omdat er continu spanning in zit. Dit is het eerste boek wat ik van deze reeks lees ,maar ik kijk er al naar uit om het volgende boek te lezen. Het is geschreven voor jongeren ongeveer tussen de 12 en 16 jaar en het is zeker te adviseren als je van lekkere spannende boeken houdt. Het boek is heel goed geschreven omdat je echt alles voor je ziet en je bij de eerste bladzijde al gelijk voor kan stellen hoe alle kamers en gebouwen er uit zien. Je weet echt hoe alle personages zich voelen en wat ze doormaken, daarom is het soms ook spannend en soms droevig. Belangrijk moment
Blz. 197
‘Misschien heb ik je wat hard geslagen, maar zij,’ hij wijst naar Zoë, ‘zij ging pas na drie keer neer. Jezus, wat een taaie trut zeg.’ Hij grinnikt. Jij ging gelijk plat. Ik zie een tongpiercing in zijn mond glinsteren. ‘Nou, kunnen we nog wat terug zeggen?’ vraagt hij. ‘Aan de telefoon ratelde je aan één stuk door. En nu zit je me verdomme als een bang hert aan te staren.’ Ik begrijp dat ik iets moet zeggen. ‘H-hallo, N-n-nick.’ Het is niet meer dan een onverstaanbaar gemompel. ‘Nick bestaat niet meer. Noem me voortaan maar Luuk.’ Luuk. Er is iets met die naam. Ik probeer erachter te komen, maar er hangt een dikke mist boven mijn hoofd die alles bedekt. Ik wil niet dood, ik wil niet dood, ik wil niet dood. Dat is het enige wat ik kan denken. Luuk praat door. Ik dwing mezelf te luisteren. ‘van alle meisjes was jij mijn favoriet.’ Hij komt dichter bij. Ik kan hem nu ruiken. Een sterke aftershavegeur. ‘Jij en ik hadden een speciale band,’ mompelt hij. ‘Alle meisjes waren ook verliefd op me. Maar jij klampte je echt aan me vast, als een klein kind dat bang is om alleen te worden gelaten.’ Luuk strijkt met een vinger langs mijn wang. Zijn vinger blijft op mijn lip rusten. Ik huiver en voel een diepe, misselijkmakende afkeer. ‘Het is jammer dat we niet meer tijd hebben om elkaar wat beter te leren kennen.’ Hij likt langs zijn mond. ‘Maar ik moet opschieten. Straks word je vader door iemand gevonden.’ Er ontploft een bom in mijn binnenste. Papa! Ik ben papa helemaal vergeten! Hij ging zijn auto verzetten, en toen, en toen… O hemel, o hemel, o hemel, nee, nééééé! ‘W-wat heb je met hem gedaan?’ Dit is de psychopaat waar Peter het over had. ‘Arme Claire,’ zegt Luuk sarcastisch. ‘Nu heb je én geen moeder én geen vader meer.’
De hoofdpersoon is de 17-jarige Claire. Ze is heel goedgelovig en zachtaardig, maar kan soms ook driftig zijn. Verder is ze een heel lief en rustig meisje. Ze is met haar vader verhuist van Amsterdam naar Rotterdam waar het verhaal zich in deze eeuw afspeelt. Daar heeft ze het niet echt naar haar zin. Op haar nieuwe school heeft ze bijna geen vrienden en word een beetje gepest, maar dat is niet haar grootste probleem. Ze wordt achterna gezeten door een mysterieuze man. Ze doet er alles aan om aan de man te ontsnappen. Maar nee de man is in huis en slaat Claire en Zoë bewusteloos. Zodra de politie hem pakt zijn ze van hem af en hebben geen last meer van de vreemde man. Zoë is de beste vriendin van Claire. Ze kan heel lief zijn, maar ook een beetje arrogant. De vader van Claire is heel ongelukkig omdat zijn vrouw het vorige jaar is overleden. Het verhaal is in gewone volgorde geschreven.
De auteur: Mel Wallis de Vries
Bron: Wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/Mel_Wallis_de_Vries Spanning
Er zitten veel spannende stukken in het boek, vooral de verhalen over de meisjes die ontvoerd worden. Die spelen zich af in krappe kelders, donkere garages, een verlaten park en ’s avonds in een enge polderweg. De meisjes worden ontvoerd door de geheimzinnige man die ook achter Claire aan zit. Het is vooral spannend ,omdat er heel veel spannende bijvoeglijke naamwoorden in worden gebruikt.
Mijn mening
Ik vind het een super goed boek omdat er continu spanning in zit. Dit is het eerste boek wat ik van deze reeks lees ,maar ik kijk er al naar uit om het volgende boek te lezen. Het is geschreven voor jongeren ongeveer tussen de 12 en 16 jaar en het is zeker te adviseren als je van lekkere spannende boeken houdt. Het boek is heel goed geschreven omdat je echt alles voor je ziet en je bij de eerste bladzijde al gelijk voor kan stellen hoe alle kamers en gebouwen er uit zien. Je weet echt hoe alle personages zich voelen en wat ze doormaken, daarom is het soms ook spannend en soms droevig. Belangrijk moment
Blz. 197
‘Misschien heb ik je wat hard geslagen, maar zij,’ hij wijst naar Zoë, ‘zij ging pas na drie keer neer. Jezus, wat een taaie trut zeg.’ Hij grinnikt. Jij ging gelijk plat. Ik zie een tongpiercing in zijn mond glinsteren. ‘Nou, kunnen we nog wat terug zeggen?’ vraagt hij. ‘Aan de telefoon ratelde je aan één stuk door. En nu zit je me verdomme als een bang hert aan te staren.’ Ik begrijp dat ik iets moet zeggen. ‘H-hallo, N-n-nick.’ Het is niet meer dan een onverstaanbaar gemompel. ‘Nick bestaat niet meer. Noem me voortaan maar Luuk.’ Luuk. Er is iets met die naam. Ik probeer erachter te komen, maar er hangt een dikke mist boven mijn hoofd die alles bedekt. Ik wil niet dood, ik wil niet dood, ik wil niet dood. Dat is het enige wat ik kan denken. Luuk praat door. Ik dwing mezelf te luisteren. ‘van alle meisjes was jij mijn favoriet.’ Hij komt dichter bij. Ik kan hem nu ruiken. Een sterke aftershavegeur. ‘Jij en ik hadden een speciale band,’ mompelt hij. ‘Alle meisjes waren ook verliefd op me. Maar jij klampte je echt aan me vast, als een klein kind dat bang is om alleen te worden gelaten.’ Luuk strijkt met een vinger langs mijn wang. Zijn vinger blijft op mijn lip rusten. Ik huiver en voel een diepe, misselijkmakende afkeer. ‘Het is jammer dat we niet meer tijd hebben om elkaar wat beter te leren kennen.’ Hij likt langs zijn mond. ‘Maar ik moet opschieten. Straks word je vader door iemand gevonden.’ Er ontploft een bom in mijn binnenste. Papa! Ik ben papa helemaal vergeten! Hij ging zijn auto verzetten, en toen, en toen… O hemel, o hemel, o hemel, nee, nééééé! ‘W-wat heb je met hem gedaan?’ Dit is de psychopaat waar Peter het over had. ‘Arme Claire,’ zegt Luuk sarcastisch. ‘Nu heb je én geen moeder én geen vader meer.’
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden