De dood

Voorwoord:

Wij doen ons werkstuk over de doodstraf. Een niet bepaald vrolijk onderwerp, maar wel erg interessant. Het was lastig om een begin te vinden. Een antwoord te zoeken over welke drie deelvragen of richtingen het moesten worden. Het zijn deze drie geworden:

-de doodstraf uit het oogpunt van de geëxecuteerde (voor de dood)
-de doodstraf uit het oogpunt van de wet
-de doodstraf uit het oogpunt van het geloof,  het christelijke geloof

Wij hopen u dus daarop ook goed antwoord te geven.  Misschien dat uw mening over de doodstraf hierdoor verandert.



De geschiedenis van de doodstraf:

Algemeen
De doodstraf was een veelvoudig middel om de bloedwraak terug te dringen. Doordat de doodstraf werd gebruikt, werden de andere gruwelijke strafmaatregelen minder toegepast. De Germanen kenden heilige of sacrale straffen in situaties die als bedreigd werden beschouwd. Ze offerden dan mensen en dieren die onschuldig waren. Dit veranderde later in de doodstraf voor mensen die een misdrijf hadden gepleegd. Rechts handhaving werd steeds meer gezien als een taak van de overheid, maar de doodstraf werd niet gezien als hun taak. En ook niet als onrecht. Het gebod 'u zult niet doden' had alleen betrekking op moorden die in strijd waren met de gemeenschap. Het doden in een oorlog of mensen die iets ernstigs hadden gedaan vielen buiten dat gebod.

Bijbel
De bijbel name niet duidelijk een standpunt in als het over de doodstraf  ging. En als het Oude Testament al een standpunt in nam, beriep het zich op de wet van gelijke vergelding. Dit hield in dat wat een ander jou aan doet je bij hem terug mag doen. De doodstraf bleef beperkt tot de ergste misdaden tegen de gemeenschap. Moord en roof van mensen om hen tot slaaf te maken leidde tot de doodstraf. Ook gold dit voor vergrijpen als afgodendienst, godslastering, de schennis van de sabbat, echtbreuk, seksuele delicten en misdrijven tegen het ouderlijk gezag.

Koran
In het heilige boek van de Islam, de Koran, wordt de doodstraf genoemd als mogelijke straf voor een aantal overtredingen. Hier behoorden doodslag en moord niet bij. Als er zware overtredingen waren beriep men zich op de soenna in plaats van de Koran. Hierin stonden uitspraken en praktische levenswijzen van de profeet Mohammed. De doodstraf zou alleen in uitzonderlijke gevalleen mogen worden uitgevoerd.

Afschaffing
In de middeleeuwen kwam het doodvonnis zeer vaak voor. Dit nam soms gruwelijke vormen aan. Vanaf het midden van de zestiende eeuw veranderde dit langzaam. Sinds de Verlichting brak in de rechtspraak een steeds meer om zich heen grijpende beweging door, om de doodstraf te beperken of om af te schaffen.
Omstreeks het eind van de achttiende eeuw wou de Italiaan Casare Beccaria een mentaliteits-verandering. Hij trachtte er in te slagen, ook door middel van zijn boek: over misdaden en straffen, om zijn landgenoten te overtuigen dat de doodstraf niet noodzakelijk, niet nuttig en niet rechtvaardig was, Hij wou de doodstraf vervangen door levenslange dwangarbeid. Die straf vond hij zwaarder dan de doodstraf.
De Engelsman Jeremy Bentham (1748-1832) was ook tegen de doodstraf. Het eigenlijke probleem kwam van die tijd anders te liggen. Steeds meer kwam de vraag naar voren of de doodstraf wel een doelmatige straf was.


Executievormen:

Als je nadenkt over de doodstraf en een mening wilt vormen, kun je niet onder de verschrikkelijke feiten van de manier waarop de doodstraf wordt uitgevoerd uit. Dit is en was veelal gruwelijk. In een aantal gevallen was het zelfs de voorbedoeling dat de executie zo werd uitgevoerd dat de schuldige, voordat hij of zij stierf, een lange lijdensweg moest ondergaan. Voor de executie werden soms de volgende dingen gedaan: blakeren, geselen, kortoren, neussplijten en handenhakken.
Er werden veel wrede vormen van executie toegepast. Stenigen tot de dood erop volgde (en als dat niet lukte dan werd het hoofd met een schop ingeslagen); levend begraven; vierendelen; aan het kruis binden of nagelen tot de dood erop volgde; levend villen en wurgen (in 1974 is dit nog gebeurd in Spanje); opspietsen; verdrinken; op de brandstapel ter dood brengen; martelen als experiment om te kijken hoelang iemand in leven kon blijven; uithongeren; radbraken; van een rots af gooien; de botten breken; de wervels ontwrichten tot de dood intrad.

Guillotine
In de nieuwe tijd vond men dat de executie 'pijnloos' diende te zijn. Dit begon met de herontdekking van de guillotine. De valbijl werd in de middeleeuwen al gebruikt, maar was later in onbruik geraakt. In 1789 wees de arts Guillotin op dit werktuig. Hij vond dat dit het meest geschikt was voor het toepassen van de doodstraf. Rangen en standen waren er toen niet meer. Daarom meende hij dat dit werktuig zeer geschikt was om het 'democratisch straffen' uit te voeren.
In 1791 werd de guillotine dan ingevoerd. Guillotin had na enige missers het werktuig verbeterd door de valbijl convex of schuin te laten lopen. Modernere methodes zijn de ophanging, de fusillade, de elektrocutie en de vergassing. Omdat het nog wel eens fout gaat, is men nog steeds opzoek naar de 'betrouwbaarste' methode om mensen 'pijnloos' te doden.

Dodelijke injectie
De laatste stap naar 'vermenselijking' van de doodstraf is de dodelijke injectie. In enkele staten van de Verenigde Staten van Amerika werd die vanaf 1977 ingevoerd. De ter dood veroordeelde krijgt dan gif ingespoten in zijn aders. Ook deze methode schijnt niet veilloos te werken. Bij een man in Texas moesten er 23 pogingen gedaan worden om de dodelijke naald in te brengen. Soms moest er chirurgisch worden ingegrepen. Het tijdschrift Newsweek meldde in april 1985 dat een terechtgestelde minstens tien minuten nodig had om te sterven. Hij was al die tijd bij bewustzijn en klaagde over pijn.

Openbare vernedering
De meeste landen die de gerechtelijke doodstraf nog kennen, hebben de bepaling dat terechtstellingen in de gevangenis moeten worden uitgevoerd. Er zijn echter nog landen waar de terechtstelling in het openbaar gebeurt. Soms gaat de uitvoering dat lijken op een opvoering, waarbij mensen in vervoering raken. In China worden de ter dood veroordeelden op een open wagen door de stad gereden. Ze worden gedwongen om met hun hoofd gebogen een bord voor zich te houden waarop hun misdaden geschreven staan. In 1981 kon in Koeweit de bevolking komen kijken naar de lichamen van de terechtgestelden. In sommige landen is het aantal misdrijven waarop de doodstraf staat uitgebreid. In de meeste landen waar de doodstraf nog in het strafrecht voorkomt is echter het aantal delicten waarop de doodstraf staat verminderd.


Uitgesloten groepen
Een aantal groepen van mensen is bij voorbaat uitgesloten. Bij bijvoorbeeld jongeren die voor hun achttiende verjaardag een zwaar misdrijf hebben begaan, dit geldt ook voor ouderen boven de zeventig. Zwangere vrouwen en krankzinnigen worden niet geëxecuteerd. In bijna alle wetten hebben de delinquenten recht op een eerlijk proces. Ook hebben ze recht op beroep op herziening door een hogere rechtbank. Als ze eenmaal veroordeeld zijn met een lichtere straf, dan kan de doodstraf niet meer met terugwerkende kracht worden gegeven.

Argumenten vóór de doodstraf:

Het oog om oog, tand om tand. Dit heet de vergeldingsgedachte of talio. In de Condex van Hammurabi (ongeveer 1700 v. Chr.) sloeg dit beginsel op bijna alle misdrijven die de ene burger de andere aandeed. Tegenwoordig vinden de voorstanders dat de doodstraf een verantwoorde en gerechtvaardigde straf is bij bepaalde, zeer zware delicten.
De afschrikking werking, ook wel genoemd de generale preventie. Het afschrikkingargument geldt voor de voorstanders als één van hun voornaamste argumenten. Het vooruitzicht op de doodstraf zal mensen weerhouden zware misdaden te plegen. Als de doodstraf maar consequent doorgevoerd wordt, dan zorgt de afschrikking er uiteindelijk voor dat er in de samenleving minder (zware) misdrijven worden gepleegd.
Het voorkomt herhaling of recidive. Dit uitschakelinguitgangspunt heet in de rechtspraak speciale preventie, dat wil zeggen: de dader zal het misdrijf nooit meer kunnen plegen. Een andere en betere methode dan de doodstraf om herhaling te voorkomen is er niet.
De doodstraf is veel humaner dan levenslange opsluiting of lange dwangarbeid; levenslange straffen zijn veel onmenselijker.
De financiële kant. De doodstraf is veel goedkoper dan gevangenisstraffen 3
De doodstraf voorkomt wraakoefeningen. Ze dringen de vendetta of bloedwraak terug. Mensen zullen veel minder snel geneigd zijn om het recht in eigen hand te nemen.
De doodstraf is nodig voor de handhaving van de publieke moraal. Hiermee wordt bedoeld dat de burgers van de staat zich beter zullen houden aan de heersende zeden en gebruiken.
Grote delen van de bevolking (soms wordt hier 'de stille meerderheid genoemd) zijn voor handhaving van de doodstraf. Het is volgens hen een rechtvaardige straf. Men name ten opzichte van de slachtoffers of hun nabestaanden.


Tot de voorstanders van de doodstraf behoren:-Thomas van Aquino
-Luther
-Melanchthon
-Calvijn
-Rousseau
-Kant
-Hengel
-Goethe
-Bernard Shaw

2

Argumenten tégen de doodstraf:

Van de afschrikkende werking valt niets te bespeuren. Dit valt te concluderen uit onderzoeking. De Amerikaanse criminoloog en socioloog Thorsten Sleein schreef er in 1959 een boek over: 'The deathpenalty'. Misdaadstatistieken kunnen niet aantonen dat na afschaffing van de doodstraf het aantal zware misdrijven is toegenomen. Moorden of andere zware misdrijven worden meestal onder emotionele omstandigheden gepleegd. Ook vinden misdrijven plaats onder invloed van drugs of alcohol. Mensen kunnen door anderen gedwongen worden tot moord. Sommige mensen die geweld plegen zijn onevenwichtig of geestelijk ziek. En de echte beroepsmisdadigers hebben meer angst betrapt te worden dan voor een eventuele straf, ook al is dit de doodstraf.
Met het voltrekken van de doodstraf wordt de gedachte gevoed dat daarmee het kwaad uit de wereld wordt geholpen. Niets is minder waas. Fascisme, discriminatie, onrechtvaardigheid en geweld zullen blijvend bestreden moeten worden.

Het voltrekken van de doodstraf is onomkeerbaar. Ook rechters kunnen dwalen, zodat onschuldigen veroordeeld worden. Ook rechters lopen voortdurend het gevaar te spreken vanuit hun eigen inzichten, sociale omstandigheden en (voor)oordelen. Er zijn gevallen bekend waarbij later bleek dat het ene familielid de schuld op zich nam voor een ander. Er zijn gevallen bekend waarbij mensen uit zucht naar sensatie zichzelf beschuldigden. En met het veroordelen en het ter dood brengen van 'zondebokken' is de menselijke geschiedenis rijk gestoffeerd.
Te alle tijden verdient de eerbied voor het levende voorkeur. Of anders gezegd: wie geeft de mens of de overheid het recht te beschikken over andermans leven? Of ook: mag je van de mens of van de overheid eisen dat zijn argumentatie hier en nu voor 'eeuwig' ethisch verantwoord is? Of ook: mag je van de steeds wisselende overheid een dergelijke verantwoordelijkheid eisen?
De doodstraf is een vorm van geweld. Als de overheid zich afgeeft met dit geweld dan wordt de eerbied voor het leven hiermee niet gediend. Integendeel zelfs. Uit onderzoek blijkt dat geweld door de overheid geweld door de burgers uitlokt. Het blijkt dat niet-dodelijke straffen de waarden van de samenleving in plaats van de waarden van de veroordeelde weerspiegelen.
Bij de doodstraf wordt geen rekening gehouden met de gevoelens van de nabestaanden.
De doodstraf wordt als zo beklemmend ervaren, dat betrokkenen soms in allerlei ongewenste situaties terechtkomen. Van buitenaf door chantage of bedreigingen. Maar ook persoonlijk door twijfel of schuldgevoelens.
Het is de vraag of de doodstraf goedkoper is dan een gevangenisstraf. Gezien de hoeveelheid processen kan dit uiteindelijk veel duurder worden dan de gevangenisstraf.  

Waar vind je nog de doodstraf en waar niet?

Om het in het kort te zeggen;
In 72 landen is géén doodstraf meer
In 13 landen is de doodstraf afgeschaft voor alleen 'gewone' misdrijven
In 23 landen komt de doodstraf in praktijk niet meer voor (maar is nog niet afgeschaft)
In 87 landen wordt de doodstraf nog steeds gehandhaafd

Landen waar de doodstraf is afgeschaft:
Andorra(Eu), Angola(Af), Australië(Az), Azerbeidzjan(Eu), Belau(Am), België(Eu), Bulgarije(Eu), Cambodja(Az), Canada(Am), Colombia(Am), Costa Rica(Am), Denemarken(Eu), Dominicaanse Republiek(Am), Duitsland(Eu), Ecuador(Am), Estland(Eu), Finland(Eu), Frankrijk(Eu), Georgië(Eu), Griekenland(Eu), Guinée-Bissau(Af), Haïti(Am), Honduras(Am), Hongarije(Eu), Ierland(Eu), IJsland(Eu), Italië(Eu), Kaapverdië(Af), Kiribati(Az), Kroatië(Eu), Liechtenstein(Eu), Litouwen(Eu), Luxemburg(Eu), Macedonië(Eu), Marchal Eilanden(Az), Mauritius(Af), Micronesië(Az), Moldavië(Eu), Monaco(Eu), Mozambique(Af), Namibië(Af), Nederland(Eu), Nepal(Az), Nicaragua(Am), Nieuw-Zeeland(Az), Noorwegen(Eu), Oekraïne(Eu), Oostenrijk(Eu), Oost Timor(Az), Panama(Am), Paraguay(Am), Polen (Eu), Portugal(Eu), Roemenië(Eu), San Marino(Eu), São Tomé en Príncipe(Af), Seychellen(Af), Slovenië(Eu), Slowakije(Eu), Solomon Eilanden(Az), Spanje(Eu), Tsjechië(Eu), Turkmenistan(Eu), Tuvalu(Az), Uruguay(Am), Vanuatu(Az), Vaticaanstad (Eu), Venezuela(Eu), Verenigd Koninkrijk(Eu), Zuid-Afrika(Af), Zweden(Eu), Zwitserland(Eu).

Landen waar de doodstraf is afgeschaft voor gewone misdrijven:
Argentinië(Am), Bolivia(Am), Bosnië-Herzegovina(Eu), Brazilië(Am), Cyprus(Eu), El Salvador(Am), Fiji(Az), Israël(MO), Letland(Eu), Malta(Eu), Mexico(Am), Peru(Am)


Landen waar de doodstraf in praktijk niet meer voorkomt:
Albanië(Eu), Bhutan(Az), Brunei Darussalam(Az), Burkina Faso(Af), Centraal Afrikaanse Republiek(Af), Djibouti(Af), Gambia(Af), Grenada(Am), Ivoorkust(Af), Kongo*REPUBLIEK(Af), Madagaskar(Af), Malediven(Az), Mali(Af), Nauru(Az), Niger(Af), Papoea Nieuw-Guinea(Az), Samoa(Az), Senegal(Az), Sri Lanka(Az), Suriname(Am), Togo(Af), Tonga(Az), Turkije(Eu).


Landen waar de doodstraf nog steeds wordt gehandhaafd:
Afghanistan(Az), Algerije(MO), Antigua en Barbuda(Am), Armenië(Eu), Bahamas(Am), Bahrein(MO), Bangladesh(Az), Barbados(Am), Belize(Am), Benin(Af), Botswana(Af), Burundi(Af), Chili(Am), China(Az), Comoren(Af), Cuba(Am), Dominica(Am), Egypte(MO), Equatoriaal Guinée(Af), Eritrea(MO), Ethiopië(Af), Filippijnen(Az), Gabon(Af), Ghana(Af), Guatemala(Am), Guinée(Af), Guyana(Am), India(Az), Indonesië(Az), Irak(MO), Iran(MO), Jamaica(Am), Japan(Az), Joegoslavië(Eu), Jordanië(MO), Kameroen(Af), Kazachstan(Eu), Kenia(Af), Koerdistan(Eu), Koeweit(MO), Kongo*DEMOCRATISCH REPUBLIEK(Af), Laos(Az), Libanon(MO), Lesotho(Af), Liberia(Af), Libië(MO), Malawi(Af), Maleisië(Az), Marokko(MO), Mauritanië(Af), Mongolië(Az), Myanmar(MO), Nigeria(Af), Noord-Korea(Az), Oeganda(MO), Oezbekistan(Eu), Oman(MO), Pakistan(Az), Palestina(MO), Qatar(MO), Rusland(Eu), Rwanda(Af), Saint Christopher & Nevis(Am), Saint Vincent & Grenadines(Am), Saoedi-Arabië(MO), Siërra Leone(Af), Singapore(Az), Sint Lucia(Am), Soedan(MO), Somalië(Af), Swaziland(Af), Syrië(MO), Taiwan(Az), Tanzania(Af), Thailand(Az), Trinidad en Tobago(Am), Tsjaad(MO), Tunesië(MO), Verenigde Arabische Emiraten(MO), Verenigde Staten(Am), Zuid-Korea(Az).

(Af)=Afrika
(Am)=Amerika
(Eu)=Europa
(Az)=Azië en Oceanië
(MO)=Midden Oosten en Noord-Afrika

Oogpunt van de wet op de doodstraf:

In de universele verklaring van de rechten van de mens staan de belangrijkste rechten van de mens. Zoals deze:
Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.
Een ieder heeft aanspraak op alle rechte en vrijheden zonder enig onderscheid van welke aard ook, zoals ras, kleur, geslacht, taal, godsdienst, politieke of andere overtuiging, nationale of maartschappelijke afkomst, eigendom, geboorte of andere status.

Een iedere heeft recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.
Niemand zal in slavernij of horigheid gehouden worden. Slavernij en slavenhandel in iedere vorm zijn verboden.
Dit zijn 4 van de vele artikelen die er op wijzen dat je vrijheid hebt voor van alles. En dat niemand recht heeft om jou te doden. Deze regels behoren te gelden in alle landen.

De Nederlandse wet is er erg duidelijk in, maar in vele landen is dat niet het geval. De wetten zijn vaak ook erg tegenstrijdig. Zo beslist de rechtbank of rechter dat iemand de doodstraf moet krijgen, terwijl er in onze wet staat dat je niet iemand opzettelijk en met voorbedachten rade van het leven mag beroven, dat is weer strafbaar. Dus dan zouden de rechters ook strafbaar zijn.

In veel landen is de doodstraf heel 'normaal':
72 landen, totale afschaffing van de doodstraf
13 landen, afschaffing doodstraf voor kleine misdaden
23 landen, geen afschaffing, maar ook geen uitvoering
87 landen voeren de doodstraf gewoon nog uit

Het is heel erg dat er dus wel een wet is die de doodstraf verbiedt maar er niet aan gehouden wordt. Veel organisaties proberen de overheid te controleren en te overtuigen dat ze de doodstraf niet moeten uitvoeren. Een van die organisaties is Amnesty International. Zij schrijven brieven naar overheden en gevangenissen. Zij houden zich vast aan de universele verklaring van de rechten van de mens, zodat er meer landen komen die de doodstraf gaan afschaffen.

We mogen dus maar heel blij zijn dat er in het land waar wij wonen en de landen om ons heen de doodstraf al is afgeschaft en dat we goede wetten hebben zodat er ook nooit weer de doodstraf zal terugkomen. Want in zoveel landen wordt de doodstraf nog uit gevoerd en is het de normaalste zaak van de wereld.


Christelijk oogpunt op de doodstraf:

Natuurlijk zijn de meeste mensen er op tegen. Vooral christenen zijn er op tegen. Want in de bijbel staat immers in Exodus in de tien geboden: Gij zult niet doden. Dus je zou zeggen dat de bijbel tegen de doodstraf is. Maar ook hier komt de tegenstrijdigheid naar voren. Er staat je zult niet doden maar er staat ook in de bijbel dat er iemand gedood wordt als straf. Zo staat in 2 Samuël 12 vers 1-25 dat Davids zoon zal sterven omdat David zelf een zonde begaan heeft. Gelukkig houden de meeste christenen zich vast aan het eerste voorbeeld en zijn tegen de doodstraf. Want een mens mag toch niet zoveel macht hebben, dat ze over een leven van een ander kunnen oordelen. Jezus was duidelijk iemand die tegen de doodstraf was, zo staat in een verhaal waar een vrouw die een zonde begaan was gestenigd moest worden. Het oordeel was aan Jezus en Jezus zei: Gij die zonder zonden is mag de eerste steen werpen. Niemand nam een steen en de vrouw bleef leven. Als christen is het de bedoeling te leven naar de regels van God en de 10 geboden zijn daar de duidelijkste van. Dus als je als Christen daar naar leeft zul je tegen de doodstraf zijn. Maar natuurlijk is het moeilijk om echt tegen te zijn, vind je niet dat iemand die veel mensen vermoord heeft niet zelf beter dood kan zijn. Het ligt dus helemaal aan je zelf of je voor of tegen bent. Wat wel erg jammer is, is dat je zelfs in sommige landen vermoord wordt omdat je juist gelooft. In de mensen rechten staat wel dat je vrijheid van meningsuiting en vrijheid van geloof mag hebben, maar dat geldt dus niet in elk land.

Vroeger is het al eens mis gegaan met de kerk die tegen de doodstraf was maar het op de schouders van de regering, staat legde om te beslissen. Maar toen de kerk en staat samengingen in de middeleeuwen en de paus zowel kerkelijk als wereldlijk vorst was, ontstond een kerkpolitiek strafrecht, waarbij 'misstappen' tegen de kerk een staatsrechtelijke (dood)straf stond. Zo kon de kerk er niet onderuit en werd en door de paus, kerk gewoon de doodstraf uitgevoerd. Gelukkig is dat nu heel anders.

Een belangrijk persoon zoals Paus Johannes Paulus II heeft nog in zijn kerstboodschap  gezegd dat hij tegen de doodstraf is. Hij vond dat het een 'wrede en nutteloze'straf was. Hij is echt een goed voorbeeld voor de Christenen. Hij bezocht ook enkele mensen en pleitte voor hen. Hij had gelukkig ook succes en op zijn verzoek werd de doodstraf voor Darrell Mease uit Missouri omgezet in levenslang.

Al in 1990 sprak de Wereldraad van Kerken zich onvoorwaardelijk uit tegen de doodstraf en riep de Wereldraad alle landen op de doodstraf af te schaffen. Sindsdien zet de Wereldraad zich ook in voor individuen die ter dood zijn veroordeeld.

Oogpunt van de gedetineerde op de doodstraf:

Het is erg moeilijk (en fout) om een mening over de doodstraf te geven, als je het niet vanuit verschillende oogpunten bekijkt. Zo zouden ook meer mensen de doodstraf vanuit de gevangenen zijn ogen moeten bekijken. Dat klinkt misschien raar en je zou denken dat de schuldige het niet waard is. Toch is het belangrijk dat je alle feiten en meningen van verschillende mensen bekijkt.

Op internet (en in een aantal boeken) vind je veel informatie over de doodstraf. Niet alleen informatie over hoe of wat, maar heel af en toe ook interviews met mensen die de doodstraf hebben gekregen en die wachten op de dood.
Uit interviews met mensen die op de 'deathrow' (dodenlijst) staan, blijkt dat velen zich eenzaam voelen, maar tegelijk wennen ze zich aan de situatie. Dus ook aan de situatie dat ze over een 'niet zo lange tijd' geëxecuteerd worden. Dit geldt natuurlijk niet voor allemaal zo, want er zijn ook velen die langzaamaan gek worden en soms zelfs zelfmoord plegen (zo zegt Dean, een man op de dodenlijst). Je leest in de interviews soms ook dat sommige gedetineerden liever dood gaan, dood gemaakt worden, dan voor 'levenslang' in de gevangenis zitten. (Zie ook bijlage I.)

Natuurlijk zitten de meeste mensen daar niet voor niets, maar als je de interviews met een gedetineerde zo leest, krijg je al gauw een andere kijk op het hele doodstrafgebeuren. Een enkele keer krijg je zelfs bijna medelijden met ze, wat natuurlijk niet de bedoeling zou zijn. Maar een aantal gedetineerden hebben écht spijt van wat ze gedaan hebben, anderen hebben hun misdaad 'per ongeluk' gepleegd en sommigen zijn zelfs helemaal niet schuldig, maar hebben niet genoeg geld voor een (goede) advocaat. Dat is natuurlijk ook het gevaarlijke van de doodstraf. Als een persoon niet genoeg geld heeft voor een advocaat en geëxecuteerd wordt is er geen weg meer terug, als later blijkt dat hij of zij onschuldig is (/was).

In heel veel van de interviews met mensen die nog maar net in de gevangenis zitten komt duidelijk naar voren dat de gevangene zich angstig voelt, ze zijn (nog?) niet gewend aan het idee dat ze 'gauw' dood gemaakt zullen worden.

In het boek 'Draaiboek voor de dood' van Stephen Trombley lees je hoe Stephen een 'ritje' maakt  in de wereld rondom de doodstraf. Hij houdt interviews met niet alleen een  gevangenisdirecteur, mensen die gevangenen moeten executeren en iemand die elektrische stoelen ontwerpt e.d., maar ook met familieleden van geëxecuteerden en met gevangenen (die op de dodenlijst staan) zelf. Dit dikke boek is erg veelzijdig en ook erg interessant om te lezen. Je komt veel te weten over een aantal gevangenen en hun gedachten over de doodstraf en het systeem er omheen. Het boek is uit 1991 en dus niet echt recent. Zo lees je bijvoorbeeld een interview van Stephen met gevangenen A.J. Bannister en Doyle Williams. Op dat moment dus nog in leven. Vooral over A.J. kom je veel te weten en je kunt zijn gedachtegang volgen. Je leeft er als het ware echt in mee. Maar als je dan op internet op zoek gaat naar een lijst met geëxecuteerde mensen van de laatste 30 jaren, vind je opeens de namen van deze twee personen daar op. A.J. werd geëxecuteerd in 1997 en Doyle in 1996. Van zoiets schrik je dan wel en word je toch wel even stil.

Nawoord:

Nu we eindelijk klaar zijn met het werkstuk en u dit hopelijk met veel 'plezier' en aandacht gelezen heeft, hopen we ook dat u en anderen er wat van geleerd hebben. We hebben hier hard aan gewerkt en daardoor ook veel geleerd over hoe de doodstraf nu precies in elkaar zit.
We willen nog even wat mensen bedanken. Als eerste natuurlijk mevrouw D. Bemboom van Amnesty International die ons informatie heeft gegeven o.a. over hoe de christenen tegen de doodstraf aan kijken. En ook Dhr. Van de Zande die ons deze 'leuke'opdracht heeft gegeven. Als laatste zullen we nog allemaal even apart onze mening geven over de doodstraf. Dus eigenlijk ons persoonlijk antwoord op de hoofdvraag "Doodstraf; ja of nee?".

Mijn mening over de doodstraf:(persoon 1)

Mensen zullen er wel altijd verdeeld over blijven. De een is er vóór, de ander is er tégen. Ik zelf heb het idee dat ik voor geen van beide ben en tegelijkertijd voor beide ben. Ik ben er van overtuigd dat er te veel mensen onschuldig geëxecuteerd worden. Op zo'n moment denk ik dat er beter geen doodstraf kan zijn. Maar dan is er nog een andere kant. Mensen die echt vreselijke dingen hebben gedaan. Als die mensen de doodstraf zouden krijgen en het is 100% zeker dat ze schuldig zijn, dan heb ik er geen moeite mee als de doodstraf  zou worden uitgevoerd. Uiteindelijk komt het er op neer dat ze toch een stuk voorzichtiger moeten worden wanneer ze iemand ter dood veroordelen, want als de doodstraf is uitgevoerd is er geen weg meer terug.


Mijn mening over de doodstraf:(persoon 2)


Volgens mij moet de doodstraf maar afgeschaft worden in alle landen. Ik ben er echt tegen. Hoewel het erg moeilijk is om te zeggen dat een serie moordenaar in leven mag blijven nadat hij misschien wel 5 mensen heeft vermoord en er geen spijt van heeft. Zo'n man laten ze dan ook niet vrij  uit gaan. Ik vind dat ze zo'n man gewoon levenslange gevangenisstraf moeten geven en niet de doodstraf. De doodstraf vind ik iets heel onmenselijks. En als christen helemaal, je geloofd dan in vergeving en dan heb jij als christelijk mens totaal niets te zeggen over het leven van een ander. Want iedereen is toch gelijk. Ik ben voornamelijk tegen de doodstraf omdat er vaak iemand gedood wordt zonder dat er echt bewijs is dat hij of zij het gedaan heeft. En als ze geen advocaat kunnen betalen zijn ze helemaal verloren en worden ze snel geëxecuteerd. Zoiets moet naar mijn mening dus echt niet kunnen.


Mijn mening over de doodstraf:(persoon 3)

Als het gaat over voor of tegen zijn voor iets, vind ik het altijd moeilijk om daar een mening over te geven, want je weet natuurlijk nooit alle kanten, alle feiten van het 'verhaal'. Maar nu we de doodstraf toch wat nauwer hebben bekeken ben ik er toch wel meer tegen. Ook vooral omdat je nooit zeker weet of je een onschuldige dood. Maar dat niet alleen. Ik vind ook dat er een soort tegenstrijdigheid zit in het hele gebeuren. Je straft een persoon doordat deze (vaak) schuldig is aan moord en dat doe je dan door degene te vermoorden. In mijn oren klinkt dat erg tegenstrijdig. Het zou dus betekenen dat de 'executeerders' ook weer moordenaars zijn en moeten op hun beurt ook weer vermoord worden?
Aan de andere kant twijfel ik ook wel weer als ik verhalen lees of hoor over hoe bijvoorbeeld een man een klein kindje ontvoert, martelt, verkracht en/ of vermoord. Op zo'n moment weet ik ook niet zo goed wat ik moet denken. Maar over het algemeen ben ik tegen de doodstraf.

Bronvermelding:

Boeken:
De Bijbel
'Actuele Onderwerpen: strafrecht, de doodstraf'
'Straffen door de eeuwen heen' van H. Steensma
'Draaiboek voor de dood' van Stephen Trombley
'Over de doodstraf: het recht op leven als mensenrecht' en 'De doodstraf in geen geval' van Amnesty International

Internet:
www.amnesty.org
www.abanet.org/girr/hr
www.deathpenalty.net
www.essential.org
www.nieuwsbank.nl/ventana
www.uaa.alaska.edu/just/death/deathrow.html#lifeagitator.com/dp/00/index.html