Derde Wereld schuld

Voorwoord

Ons verslag gaat over de Derde-Wereldschuld. Wij willen dit gaan onderzoeken aan de hand van een oorzaak – gevolg relatie. We gaan eerst onderzoeken hoe de Derde Wereldschuld ontstaan is om daarna de gevolgen daarvan te onderzoeken. Dit alles doen wij om inzicht te krijgen in de Derde Wereldschuld om zo de hoofdvraag te kunnen beantwoorden; wat is de beste manier om de Derde Wereldschuld te verminderen? We werken hier dus naar toe aan de hand van de volgende hoofd- en deelvragen:

Hoofdvraag
Wat is de beste manier om de Derde Wereldschuld te verminderen?


Deelvragen
1. Hoe is de Derde Wereldschuld ontstaan?
2. Wat zijn de gevolgen van de schuldenlast?

Hoe is de Derde Wereldschuld ontstaan?

Er zijn wereldwijd zowat 41 die worden gerekend onder de HIPC’s of Heavily Indebted Poor Countries. Dit zijn vooral landen uit Zuid-Amerika, Afrika en Azië. Samen hebben zij een schuld die meer bedraagt dan 313 miljard Amerikaanse dollars en deze schuld wordt elk jaar groter.

Na wereldoorlog II hebben de Verenigde Staten immense bedragen in de economie van Europa gestopt om deze weer op gang te krijgen. Dit heette het Marshall Plan. Hierdoor werden alle internationale markten overspoeld met dollars. Verder werden ook alle soorten leningen aangenomen door Amerikaanse banken, wat de waarde van de dollar liet dalen. Aangezien olie werd aangekocht in Amerikaanse dollars verhoogden de OPEC-landen (olie producerende landen) hun prijs zodat zij genoeg levensnoodzakelijke goederen konden invoeren.
De olieprijs steeg zo snel dat de OPEC-landen meer Amerikaanse dollars binnenkregen dan ze eigenlijk aankonden. Ze gingen het geld dat ze overhadden beleggen op Amerikaanse en Europese banken. Maar de banken leenden dit geld uit aan ontwikkelingslanden die ook een hoge olierekening moesten betalen en deze leningen graag wilden hebben. De banken namen aan dat ontwikkelingslanden een vrij veilig risico waren doordat hun economie aan het groeien was en ze er zeker van waren dat landen niet bankroet gingen.

In 1973 zorgde de prijsstijging van ruwe olie voor een gigantische inflatie in de Verenigde Staten. In 1979 was er weer zo’n prijsstijging en Amerika moest de intrestvoeten optrekken om inflatie te voorkomen. Dit zorgde voor een recessie en een daling van de koop van ‘zuidelijke’ producten. Door de daling ging de export van zuidelijke landen naar beneden. Dit zorgde ervoor dat zij hun leningen niet konden afbetalen. Ook stegen de internationale intrestvoeten nog. Nu zaten de ontwikkelingslanden met een groot probleem omdat ze geen geld meer binnen kregen en hogere intresten moesten betalen.
In 1982 zei Mexico dat ze haar leningen en intresten niet meer konden terug betalen. De noordelijke landen waren spraakloos, want ook andere ontwikkelingslandenlanden gingen Mexico achterna. De Latijns-Amerikaanse landen en Nigeria en Ivoorkust hadden van Amerikaanse banken geleend en als zij hun leningen niet terugbetaalden zouden deze banken failliet gaan.


In 1989 kwam het Brady Plan. De schulden werden wel iets verlaagd maar er moest toch nog een groot deel betaald worden.
Dit bedrag was nog steeds veel te hoog voor deze arme landen en dus hadden ze geen andere keuze dan te gaan lenen bij andere landen of bij instellingen zoals het IMF en de Wereldbank. Hier kregen ze wel leningen, maar met duidelijke voorwaarden. De ontwikkelingslanden moesten hun hele economie veranderen om zo de inflatie tegen te houden, het budget beter te beheren en hun concurrentiekracht te vergroten. Door deze maatregelen kon de armste bevolking alle hulp van de overheid wel vergeten. Er kwam een nieuw plan: het Structural Adjustment Program. Het was de bedoeling een land uit de schulden te halen. Maar door dit plan ging al het geld naar de schuldaflossing en niks naar bijvoorbeeld onderwijs.

Dit plan heeft op 5 manieren gezorgd voor verhoging van armoede en honger:

1. Landen moeten voedsel exporteren dat eigenlijk voor de eigen bevolking is, om zo inkomsten te hebben.
2. Er is geen protectie meer waardoor geïmporteerde producten goedkoper worden en landbouwers nog amper iets verdienen
3. De maximumprijs werd afgeschaft waardoor voedsel onbetaalbaar werd.
4. Geen subsidies voor kleine boeren die voor zichzelf produceren.
5. De werkloosheid neemt toe en lagere lonen zorgen ervoor dat families zich niet meer kunnen onderhouden.

Landen verstrekten leningen ook niet altijd met de bedoelingen die je zou verwachten. Het ging er vaak om, om ‘bondgenoten’ te verkrijgen. Wat er met het geld gebeurde maakte niet zoveel uit. Het geld kwam bij regeringen die het niet voor gebruikte voor betere voorzieningen maar die het verkwistte in projecten die nergens voor nodig waren. Ook kwam het geld terecht bij corrupte overheden. Dit zorgde er voor dat de landen alleen maar een hogere schuld kregen.

Dit alles heeft ervoor gezorgd dat de schulden van de ontwikkelingslanden alleen maar groter zijn geworden. Zo lijden honderden miljoenen mensen onder de gigantische bedragen die hun land moet terugbetalen.


Vergeleken met Afrikaanse landen hebben Latijns-Amerikaanse landen het nog makkelijk. De schuldeisers van de Latijns-Amerikaanse landen zijn banken die failliet kunnen gaan. Zij proberen er alles aan te doen om hun geld terug te krijgen, al betekent dat, dat zij een deel van de schuld moeten kwijtschelden. Afrikaanse landen hebben geleend van andere landen en instellingen als het IMF en de Wereldbank. Deze landen en instellingen hebben geduld om hun geld terug te zien en in plaats van een deel van de schuld kwijt te schelden leggen ze de landen strengere maatregelen op.

Wat zijn de gevolgen van de schuldenlast?

In een ontwikkelingsland wordt er ongeveer drie maal zoveel uitgegeven aan terugbetaling van leningen als aan gezondheidszorg en onderwijs samen. Dit zorgt ervoor dat er een hoge kindersterfte is en een lage levensverwachting. 180 miljoen kinderen lijden aan ondervoeding en 1,3 miljard mensen hebben geen zuiver water!

Elk jaar wordt er in een ontwikkelingsland ongeveer 9 dollar uitgegeven aan schulden en 3 dollar aan gezondheidszorg.
Als je het totale bedrag dat aan schulden wordt betaald uit zou geven in de gezondheidszorg zou je elk jaar 400.000 kinderen kunnen redden, die nu sterven voordat ze 5 jaar worden. 15.000 vrouwen zouden kunnen worden geholpen die nu in het kraambed overlijden en lager onderwijs zou mogelijk zijn voor 2 miljoen kinderen. Alleen dit alles is niet mogelijk omdat de landen de schulden liever afbetalen.
Medicijnen zijn er wel maar ze zijn niet te betalen. Hierdoor zijn er veel kinderen en volwassenen die nu sterven aan ziektes terwijl ze met de simpelste medicijnen zoals vaccinaties in leven zouden blijven.

Veel kinderen in ontwikkelingslanden kunnen niet naar school. Ten eerste omdat de kinderen thuis nodig zijn om op het land te werken om geld en voedsel te verdienen. Ook wordt er verschil gemaakt tussen jongens en meisjes. Meisjes in Afrika gaan alleen naar de lagere school om de onderdanigheid te leren.
Maar niet alleen de kinderen hebben behoefte aan school, ook volwassenen. In Latijns-Amerikaanse landen zijn er evenveel begaafde mensen als in Europese landen, maar zij zullen nooit zover komen als westerse mensen, gewoon omdat de mogelijkheden te beperkt zijn.

Een van de grootste problemen voor de toekomst is dat regenwouden in ontwikkelingslanden verdwijnen. Dat komt niet alleen door westerse bedrijven maar ook door de plaatselijke boeren die het regenwoud kappen en de grond uitputten met landbouw om zo geld te verdienen met landbouwgoederen.

De gevolgen van de derde wereldschuld in cijfers:


77 procent de wereldbevolking, dat zijn ongeveer 4 miljard mensen, leven in ontwikkelingslanden.
1.400.000.000 mensen hiervan leven in totale armoede.
180.000.000 kinderen lijden aan ernstige ondervoeding.
1.300.000.000 mensen hebben geen zuiver drinkwater voorhanden.
300.000.000 kinderen hebben geen toegang tot onderwijs.
1.300.000.000 mensen moeten leven van minder dan 1 Amerikaanse dollar per dag.
Meer dan 30.000 kinderen sterven per dag aan de gevolgen van armoede en honger.

Deze cijfers veranderen haast niet omdat de derde wereldschuld alleen maar blijft aangroeien en de problemen daarom alleen maar groter worden.

De problemen blijven maar groeien omdat er een paar oorzaken voor aan te wijzen zijn.

De meeste ontwikkelingslanden produceren meer voedsel dan andere landen, maar ze zijn verplicht om dit voedsel sterk onder de prijs te verkopen op de internationale markt om zo geld binnen te krijgen. Het geld dat ze binnenkrijgen moeten ze meteen weer afstaan aan de westerse landen om zo de schulden af te betalen. De westerse landen hebben zo heel goedkoop voedsel en krijgen zo ook nog eens geld voor de leningen die ze hebben open staan. Voor de ontwikkelingslanden geldt dat zij hierdoor weinig voedsel overhouden voor de eigen bevolking en weinig geld. Zo blijven één op drie kinderen ondervoed en kunnen ze niet naar school omdat ze op het land moeten werken.

Een andere oorzaak van de problemen en een gevolg van de wereldschuld is dat de gezinnen in derde wereldlanden heel veel kinderen hebben. Ze krijgen zoveel kinderen omdat er geen voorbehoedsmiddelen zijn maar ook omdat het grote aantal kinderen nodig is om aan geld te komen. Ten eerste kunnen ze zich geen voorbehoedsmiddelen veroorloven. Al het geld wat een familie heeft (en vaak is dat niet eens genoeg) wordt uitgegeven aan voedsel.

Omdat de lonen heel laag zijn moeten er veel kinderen gaan werken om een gezin te helpen onderhouden. Omdat de kindersterfte heel groot is (ongeveer 20 % van de kinderen sterft voor het 5 levensjaar) zijn er heel veel kinderen nodig om toch genoeg geld te verdienen.

Ook is er wel industrie in derde wereldlanden zoals veel mensen niet zouden verwachten maar toch wordt de groep arme mensen steeds groter. Dit komt omdat de industrie door een kleine groep mensen beheerd wordt. Van de winst die deze industrie maakt zien de arme mensen heel weinig terug. Een ander nadeel die deze industrie heeft is dat de wetgeving in derde wereldlanden lang niet zo worden nageleefd als in westerse landen. Vervuiling van het milieu door deze industrieën gebeurt heel vaak. Regenwouden verdwijnen, het water en de grond raken vervuild en dat is weer schadelijk voor de mensen die in deze arme landen leven.

Misschien wel het ergste is dat voor elke Amerikaanse Dollar die de armste landen krijgen van het westen ze 9 Amerikaanse Dollars terugbetalen aan intresten.

Conclusie

Wat is de beste manier om de Derde Wereldschuld te verminderen?

Om de Derde Wereld schuld te verminderen moet er veel gebeuren. Ten eerste raak je de schuld nooit kwijt want daar is de schuld te groot voor. De landen hebben gezamenlijk een schuld van 313 miljard Amerikaanse dollars. Omdat de landen haast geen geld verdienen en het geld dat ze verdienen moeten afbetalen aan de schuldeisers zoals het IMF en de Wereldbank kunnen ze niet investeren in een betere toekomst. Hierdoor blijft het geld dat ze verdienen veel kleiner dan het geldbedrag dat ze moeten betalen aan de schuldeisers. Om hier wat aan te doen moet een deel van de schuld of misschien zelfs de hele schuld wel kwijtgescholden worden. Alleen zullen instellingen als het IMF en de Wereldbank hier niet zo snel aan beginnen omdat zij tijd hebben om op hun geld te wachten. Commerciële banken daarentegen kunnen dat niet en die zullen dan ook hun schuld verlagen om zo toch nog wel iets van hun leningen terug te krijgen. Dat is wel gebleken toen Mexico zei dat ze niets meer konden betalen en dat ook niet zouden doen. De banken verlaagden toen de schuld om zo toch nog iets terug te kunnen krijgen en niet failliet te gaan. Alleen als Derde Wereldlanden bij andere landen en instellingen als het IMF en de Wereldbank hebben geleend wordt dit een groter probleem. Deze landen en het IMF en de Wereldbank kunnen wel wachten en zullen dat ook wel doen. De oplossing om de schuld te verminderen is misschien dat de landen gaan investeren in Derde Wereldlanden en de landen laten wachten met het betalen van de schuld om zo de landen een economie op te laten bouwen die sterk is en dat de landen dan over een aantal jaar de schulden kunnen terugbetalen zonder dat ze er zelf onder leiden.

Ten tweede moet er een verandering komen in de mentaliteit van de bedrijven die de Derde Wereld landen uitbuiten. Veel bedrijven gaan naar Derde Wereldlanden toe omdat de lonen daar heel laag zijn zodat de kosten laag blijven en de opbrengst groter wordt. Ook worden de wetten in Derde Wereldlanden veel minder streng nageleefd en is de controle daarop ook minder dan in de Westerse landen. Veel bedrijven buitten hierdoor de mensen in de Derde Wereldlanden uit en verpestten hierdoor het milieu. Zo gaat het regenwoud in veel Derde Wereldlanden er aan omdat bedrijven het milieu daar verpestten. Om dit tegen te gaan zal de wetgeving veel strenger moeten worden en de controle op de naleving van de wet ook. Om zover te komen moet de overheid van het land zelf hiermee beginnen. Is de overheid hiertoe niet in staat dan moet er hulp kunnen worden gevraagd bij westerse landen.

Er moet dus voor gezorgd worden dat de landen opnieuw opgebouwd worden. Dat moet beginnen bij het onderwijs. Maar daar is geen geld voor, omdat de landen er liever voor kiezen hun schuld af te betalen. Alleen snappen deze landen niet dat goed onderwijs een basis is om verder uit te groeien en zo voor een betere toekomst te zorgen. Dan moeten de westerse landen er juist voor zorgen dat dit wel gebeurt. Een investering in het onderwijs is de enige manier om op de lange termijn de schuld weg te werken. Investeringen in bouwprojecten zorgen nu wel voor een uitkomst maar de landen kunnen zoiets niet financieren dus dan komen de projecten stil te liggen en hebben de landen dubbel verlies: ze zijn een hoop geld kwijt en ze hebben een half afgerond bouwproject waar ze niks mee kunnen.

Er moet dus op de lange termijn geïnvesteerd worden willen we wat aan het probleem doen en dat willen we.