Arm en rijk

Arm en rijk. De kloof hiertussen is wereldwijd onvoorstelbaar. De 1 procent rijksten van deze wereld verdienen evenveel als de 57 procent armsten. Alleen de vraag hierbij is: wat is arm, en wat is rijk? Arm en rijk zijn twee totaal verschillende begrippen, die voor elk persoon een andere betekenis hebben. Jouw visie erop heeft te maken met het milieu waarin je leeft, het land en opvoeding. Allereerst armoede. Armoede betekent tekortkomen op materieel, sociaal en emotioneel gebied. In Nederland betekent het dat je minder aan eten, aan verwarming en aan kleren kan uitgeven dan iemand met een gemiddeld inkomen. Maar vooral, armoede verkleinen je kansen op de toekomst. Het vernietigt de kansen op een leven zonder ziekte, op een fatsoenlijke opleiding, een veilig huis en een langdurige pensionering. Vier procent van de mensen in Nederland moeten langdurig leven van een minimuminkomen. Daaronder zijn veel kinderen: één op de negen kinderen groeit op in een arm huishouden. Ook komt armoede voor onder gepensioneerden met alleen AOW. Ondanks het armoedebeleid dat de regering de afgelopen jaren gevoerd heeft, wordt de positie van deze mensen er nauwelijks beter op. Uit een onderzoek blijkt dat mensen met een minimuminkomen als enige groep bijna niet geprofiteerd hebben van de laatste wijziging van het belastingstelsel. De werkloosheid in Nederland neemt steeds meer toe, zo ook de armoede. Vooral sinds de invoering van de Euro hebben al veel gezinnen het moeilijk gekregen. De prijzen stegen drastisch, waardoor het leek alsof de uitgaven per maand verdubbeld werden, terwijl de lonen niet stegen. Er is een voorstel gekomen om studiefinanciering en OV af te schaffen, en het lesgeld te verdubbelen. Als dit zou gebeuren betekent dat, dat kinderen in arme huishoudens, maar ook in middenstandgezinnen niet kunnen gaan studeren. Is dit een handige bezuiniging, of een terugstap in de tijd? Waar ligt de grens? Armoede is ook internationaal een groot probleem. Bijvoorbeeld het ontwikkelingsland Bangladesh. Veel mensen leven er in grote armoede. De economie is puur op overleven gericht. Voor veel gezinnen is er te weinig inkomen om het gezin te kunnen onderhouden. Kinderen moeten van de ouders gaan werken om voor meer inkomen te zorgen. Ze zijn zelf vaak blij als ze een steentje bij kunnen dragen aan het huishouden thuis. De reden dat kinderen het werk doen dat de ouders ook zouden kunnen doen, is dat kinderen goedkoper en handiger zijn. Vooral in de textielbranche kunnen werkgevers de kleine kinderhandjes van jonge kinderen goed gebruiken. In een land als Mozambique wordt armoede weer door een hele andere reden veroorzaakt. Namelijk door natuurrampen. Al hebben de mensen nog zo hard aan de economische opbouw van hun land gewerkt, toch werden ze uiteindelijk gehinderd door een gebrek aan middelen. Waar armoede is, is ook rijkdom. Ook hierbij wordt rijkdom toch door iedereen anders gezien. Wanneer een arme Afrikaan kijkt naar het leven van een gemiddelde Nederlander, zal deze hem zien als een rijkaard. Als we toch over in de wereld kijken, zien we dat twintig procent van de wereldbevolking tachtig procent van de rijkdom bezit. De vraag is dan, is dit rechtvaardig? Hebben deze mensen hard gewerkt voor hun kapitaal, of komt het grofweg door uitbuiting, egoïsme of erfenissen? Naar mijn mening heeft het Westen zich jarenlang verrijkt ten koste van de rest van de wereld en nog steeds doet men zijn best de eigen markt de beschermen. Ik denk dat het tijd wordt de verhoudingen in de wereld recht te trekken. Alleen is dit niet zo simpel. Belangrijk is dat er meer wordt besteed aan ontwikkelingssamenwerking. Ontwikkelingsprojecten moeten tot stand komen in samenwerking met de lokale bevolking. Deze moet het laatste woord in de organisatie van projecten hebben, zodat deze democratisch zijn en aangepast aan de cultuur. Ook genetische manipulatie van landbouwgewassen moet stopgezet worden, het brengt grote gevaren mee en het maakt arme boeren afhankelijk van grote bedrijven en rijke landen. De hoge schulden die ontwikkelingslanden hebben spelen ook een rol bij de grote armoede. Misschien zou schuldenkwijtschelding een oplossing zijn. En het is belangrijk dat eerlijke handel wordt gestimuleerd. Natuurlijk is dit erg idealistisch, maar het wel een manier om de kloof tussen arm en rijk te verkleinen. Helaas zullen de rijksten hun kapitaal niet graag afstaan, “hoe meer hoe beter”, nietwaar?