Economie:
Ecuador was tot begin de jaren zeventig één van de minst ontwikkelde landen van Zuid-Amerika. Daarna bleek dat het grote oliereserves had en dit was erg belangrijk omdat de economie daar maar op één product (=aardolie ) drijft.
De voorraden zijn echter niet groot.
Belangrijke exportproducten:
· Bananen
· Garnalen
Deze zijn net zoals de olie sterk afhankelijk van de wereldmarktprijs. Dankzij de groei van de olieproductie en de stijging van de olieprijs groeide het BNP van 1970 tot 1980 met 9,5 % per jaar. Het belang van de verschillende sectoren in het BBP was in ’99 als volgt: · Landbouw (bananen, koffie, cacao en suiker) 14 % · Industrie (mijnbouw + olie) 11 % · Handel en diensten 50 % In dit jaar was er een economische vrije val door de nasleep van de natuurverschijnselen El Niño en de inzakkende oliemarkt. Hierdoor daalde het BBP met ca. 7 %. De inflatie bedroeg door de economische onzekerheid 60 % en de buitenlandse schuld bedroeg 15 miljard dollar. Tewerkstelling · Handel en diensten 45 % · Landbouw 30 % · Industrie en mijnbouw 25 % De werkloosheid steeg in ’99 tot 19 %. De verborgen werkloosheid loopt op tot 40 à 50 %. Het grootste deel van de opbrengst blijft tot op de dag van vandaag bij een kleine groep van de bevolking. Ongeveer 50 % van de bevolking leeft onder de armoedegrens.
Landbouw, veehouderij, bosbouw en visserij:
Ongeveer 12 % van het totale landoppervlak is in gebruik voor de landbouw. 60 % van de landbouwgrond ligt in de Costa en 40 % in de Sierra.
Belangrijke producten van de Costa
· Bananen
· Cacao
· Koffie
In ’93 was Ecuador de belangrijkste bananenexporteur van de wereld en lagen de inkomsten rond de 1 miljard dollar. Zeer vele Ecuadoranen zijn direct of indirect afhankelijk van deze inkomsten. Koffie en cacao hebben hun waarde voor export verloren en leveren nu nog maar een paar procent van de totale exportinkomsten op. Dit komt voornamelijk door de prijs op de wereldmarkt. In de Sierra worden aardappelen, maïs,en gerst verbouwd. Rundveehouderij is in deze streek belangrijk. De nationale productie van tarwe, maïs en melk is te klein om te voldoen aan de binnenlandse vraag, het is daarom dat men vanaf eind jaren 80 in de noordelijke Andes snijbloemen is beginnen te telen, voornamelijk rozen en gipskruid zorgden in ’91 voor een export van 24 miljoen dollar. Vele vrouwen werken in deze sector. Een bijzonder exportproduct is de tagua of plantaardige ivoor. Ondanks de landhervormingen is de landbouwgrond nog grotendeels in handen van grootgrondbezitters: ca. 10 % van de eigenaren beschikt over driekwart van de grond. Deelpacht bestaat nog altijd. Officieel is het afgeschaft in ’64. Ecuador heeft een belangrijke en snel groeiende zeevisserij (sardines en tonijn). De kweek ervan levert een belangrijke bijdrage aan de export. Dit land is de vierde garnalenproducent van de wereld met in ’92 een recordopbrengst van 526 miljoen dollar. Om de visgronden te beschermen rond de Galàpagoseilanden en voor de kust heeft Ecuador een 200-mijlzone ingesteld. Mijnbouw en energievoorziening: De winning van goud en zilver is nog maar eens van belang. Op beperkte schaal wordt ook koper en zwavel gewonnen. Verder is er zink, antimoon en uraan gevonden maar valt niet te exploiteren. Alle mijnen zijn volgens de nieuwe mijnbouwwetgeving van ’74 staatseigendom en de exploitatie en verkoop dient in samenwerking te gebeuren met de staat. De ontdekking van zeer rijke olievelden in de Oriente maakte Ecuador na Venezuela de tweede olie-exporteur van Zuid-Amerika. Door de beperkte raffinagecapaciteit wordt de olie grotendeels ongeraffineerd uitgevoerd. De aardoliewinning heeft echter negatieve gevolgen voor het milieu: · Grote stukken oerwoud zijn gekapt · Grote hoeveelheden zware metalen zijn in de grond en het grondwater terecht gekomen · Lekken van aardoliepijpleidingen zorgen ervoor dat honderdduizenden liters olie in het milieu komt
De geïnstalleerde capaciteit voor de opwekking van elektriciteit (waarvan 48 % door waterkracht) is nog onvoldoende. Er zijn nieuwe waterkrachtcentrales tewerkgesteld in Pisayambo, Paute en Agoyàn. Industrie: Van de industriële expansie is een groot deel gericht op importsubstitutie. Deze is tot stand gebracht door buitenlandse investeringen (Verenigde Staten). Driekwart is geconcentreerd in Guayaquil en Quito. Belangrijkste producten: · Textiel · Plantaardige oliën en vetten · Cacaoproducten · Suiker · Tabak · Bier · Cement · Papier · Metaalwaren en rubber
Het doel hiervan is het aanzwengelen van de export en een vermindering van de afhankelijkheid van de import. Grondstofverwerkende, chemische en kunststofindustrie worden sterk gestimuleerd. De industrie bestaat vooral uit kleine familiebedrijven met niet meer dan 500 werknemers. Handel en verkeer: Ecuador heeft verschillende exportpartners o.a. : · Verenigde Staten · Colombia · Italië · Chili · Peru
In 2000 werd er voor 5,6 miljard dollar geëxporteerd.
Machines, halffabrikaten en voedingsmiddelen zijn de producten die vooral worden ingevoerd.
Importpartners:
· Verenigde Staten
· Colombia
· Venezuela
· Japan
· Mexico
In 2000 werd er voor 3,4 miljard dollar geïmporteerd. Het oerwoud in de Oriente en de Andesketens in de Sierra vormen de belangrijkste belemmering voor het binnen- en buitenlandstransport over de weg. De belangrijkste wegverbindingen zijn het Ecuadoraanse deel van de Carretera Panamericana tussen Tulcan aan de grens met Colombia en Macara aan de grens van Peru. Er zijn 4 spoorlijnen waarvan nog weinig van gebruikt wordt. Binnenvaart is belangrijk, zowel in het ontoegankelijke oerwoud in de Oriente als in de Costa. Voor buitenlandse handel is de zeescheepvaart van groot belang; 95 % van de export verlaat via de havens het land. Toerisme: Toerisme is een belangrijke economische activiteit en is sinds de laatste 3 decenniabelangrijker geworden voor de economie. De gemiddelde groei van het aantal toeristen ligt op dit moment op ongeveer 10 % per jaar. In ’95 werd er besloten om een maximum bezoekers toe te laten op een jaar. Dit getal bedraagt 75 000. Nu bezoeken 50 000 à 60 000 toeristen per jaar de eilanden, waarvan driekwart buitenlands en één kwart uit Ecuador zelf. Geografie Ecuador (officieel: Republica del Ecuador) is een republiek in het noordwesten van Zuid-Amerika. Het is het meest westelijk gelegen land van Zuid-Amerika en het kleinste Andes-land. Ecuador is ongeveer zeven maal zo groot als Nederland. Het land dankt zijn naam aan de ligging rond de evenaar of equator. De buurlanden van Ecuador zijn: in het zuiden en oosten Peru in het noordoosten Colombia
Tot Ecuador behoren ook de Galápagoseilanden, deze liggen ongeveer 1000 km uit de kust in de Grote Oceaan en ter hoogte van de evenaar. Ecuador kan men opdelen in 2 delen, de Costa en de Sierra
De Costa is de 20 tot 150 km brede, alluviale kustvlakte met in het zuiden het stroombekken van de Rio Guayas, de grootste rivier in het kustgebied die in het westen
wordt afgesloten door een zandsteenplateau met een klifkust. Aan de kust liggen enkele heuvels die maximaal 800m hoog zijn. De belangrijkste rivier in het noorden is de Rio Esmeraldas. De Sierra is het hoogland van het Andesgebergte dat gevormd wordt door 2 ketens van de Andes, de Cordillera Occidental en de Cordillera Oriental. De noordelijke bekkens wateren af op de Grote Oceaan en de zuidelijke bekkens op de Amazone. Ecuador heeft een aantal hoge (vulkanische) bergen, waaronder de niet meer actieve Chimborazo (6267 m), de hoogste berg van Ecuador met een permanente ijskap, en de Cotopaxi (5897 m), de hoogste actieve vulkaan ter wereld. De messte bergtoppen zijn bedekt met gigantische gletsjers. Aardbevingen komen veelvuldig voor, in het gehele Andergebied gaat het om tientallen per jaar. Deze aardbevingen zijn het gevolg van de breuk in de aardkorst die lands de westkust van Zuid-Amerika loopt. Op veel plaatsen stroomt het water van warmwaterbronnen van de berghellingen. De Oriente is een afdalend tropisch junglegebied (la selva), met afwatering van de Rio Putumayo, Rio Napo (855 km), Rio Pastaza naar het Amazonegebied. De Amazone wordt ernstig bedreigd door het bijna ongeremde kappen van de jungle. De west- en noordwestkust worden door strandliefhebbers ontdekt als tropische vakantiebestemming. De hoogste waterval van het land is de San Rafael waterval (145 m) in de rivier Quijos. Klimaat De grote verschillen in landschappen hebben een grote invloed op het klimaat van Ecuador. Ook de temperatuur van het zeewater, zeestromingen en de afstand tot de oceaan zijn van invloed op het klimaat. Toch kent Ecuador geen echte zomer of winter. De kust heeft het hele jaar door een vochtig, warm tropisch klimaat. De gemiddelde temperatuur bedraagt overdag ca. 30°C maar van mei tot december is het aan de noordkust een stuk aangenamer. In de nachten koelt het maar weinig af. De kust van Ecuador heeft ook regelmatig te lijden van “El Niño”, een periodieke warme zeestroming in de Grote Oceaan. De temperaturen lopen dan zeer hoog op en zware regenval zorgt voor overstromingen en landverschuivingen. Het noordelijke kustgebied heeft een dubbel regenseizoen met ca. 2000 mm neerslag per jaar. Naar het zuiden toe wordt de neerslag steeds minder en nabij de grens met Peru heerst er zelfs een woestijnklimaat met soms maar 100 mm neerslag in 1 jaar. In het Andesgebied komen grote verschillen in klimaat voor. Van juli tot september is het zonnig en droog en de regentijd duurt van oktober tot mei met een gemiddelde jaarlijkse neerslag van 1520 mm. Rond kerstmis is er bijna altijd een korte droge periode. De temperaturen zijn ook sterk afhankelijk van de hoogte. Zo kan het kwik ’s nachts tot onder het vriespunt dalen. De temperatuur in de bekkens tussen de bergen schommelt relatief weinig tussen 7 en 20°C. De hoodfstad Quito kent een “eeuwigdurende lente”,hoewel de nachten er vaak zeer koud zijn. De temperatuurverschillem in de zomer en winter verschillen minder dan de verschillen die op 1 dag optreden! Boven de 4800 m hoogte heerst een hooggebergteklimaat. Op de oostelijke hellingen van de Andes en in het Amazone-bekken is het hele jaar dooe vochtig en warm. De meeste regen valt in de maanden april tot en met juni en dan meestal in de vorm van hevige, korte tropische buien. In augustus en in de periode decemben tot maart valt de minste regen.
Taal
De officiële taal van Ecuador is het Spaans, de Indianen in de Sierra spreken overwegend Chibcha en vooral Quechua, wat oorspronkelijk de gesproken taal van de Inca’s was.
Het Quechua heeft verschillende dialecten en deze taal wordt ook nog in Peru en Bolivia gesproken. In de Oriente worden vele andere indianentalen en dialecten gesproken.
Bevolking
In 2001 woonden er in Ecuador ca. 13.200.000 mensen.De bevolkingsdichtheid bedraagt ca. 48 inw./km², en is daarmee de hoogste van Zuid-Amerika.
In de Oriente (ca. 50% van de oppervlakte van Ecuador) woont slechts 2% van de bevolking, de overige bewoners zijn ongeveer gelijk verdeeld tussen de Costa en de Sierra.
Ongeveer 57% van de bevolking woont in stedelijke gebieden. Guayaquil en Quito hebben meer dan 1 milj. inw.
De sterfte van kinderen jonger dan 1 jaar was in 2001 34 per 1000 levendgeborenen.
Het geboorte- en sterftecijfer per 1000 inw. Is respectievelijk 26% en 5,5%.
De levensverwachting van mannen is ca. 68,5 jaar en die van vrouwn ca. 74,3 jaar.
Samenstelling van de bevolking: 60% mestiezen
20% indianen
10% blanken
6% mulatten
3% afro-Amerikanen
Door de geschiedenis en grillige geografie van het land zijn er grote verschillen ontstaan in uiterlijk en temperament tussen de bewoners van de Oriente, de Sierra en de Costa. De bewoners van de Sierra, de serranos, leven in een gevarieerd, vruchtbaar landschap dat meestal toebehoort aan rijke landeigenaren. De boeren (campesinos) hebben een zeer hard bestaan, zowel die van de Sierra als die van de Costa (costeños). In de Sierra wonen vooral indianen, criollos (afstammelingen van in Ecuador geboren Spanjaarden), en mestiezen. Aan de Costa wonen naast deze groepen ook nog zwarten, mulatten en zambo’s. In de noordwestelijke kustprovincie Esmeraldas, de Chotavallei en in de bergachtige provincie Imbabura wonen veel afro-Amerikanen. In Guayaquil leeft een grote groep Chinezen en Turken of Arabieren. Deze hebben een vooraanstaande positie op economisch en politiek gebied. De grootste etnische groepen die in het tropische regenwoud leven zijn de Quichuas, de Shuar, de Achuar, de Huaorani, de Siona-Secoya en da Cofán. Ze gebruiken de slash-en-burn techniek wat de landbouw betreft. Kleine stukjes regenwoud worden gekapt en daarna in brand gestoken om de struiken en de ondergroei weg te krijgen. Vervolgens worden er gewassen gezaaid en na enkele jaren trekt men weer verder en begint de cyclus opnieuw. De positie van de oorspronkelijke bewoners, de indianen, is nog steeds zeer slecht. Ze worden onderdrukt en er zijn nauwelijks indianen in het parlement vertegenwoordigd Galápagoseilanden Geografie Galápagoseilanden (letterlijk vertaald: Schilpaddeneilanden), is een provincie van Ecuador en bestaat uit 13 grote en meer dan 40 kleine eilanden, waarvan er 5 bewoond worden. De archipel ligt 970 km ten westen van de kust van Ecuador in de Grote Oceaan. De totale landoppervlakte bedraagt ca. 7800 km² en strekt zich uit over een gebied van ongeveer 60.000 km². Het grootste eiland is Isabela (50% van de hele provincie). De eilanden zijn van vulkanische oorsprong en honderden vulkanen bepalen dan ook het landschap. Het gebied is 1 van de meest actieve vulkanische gebieden ter wereld. Op de eilanden Isabela, Fernandina en Marchena komen nog regelmatig erupties voor. De eilanden zijn nooit verbonden geweest met het vasteland en daardoor kon er in biologisch opzicht een uniek gebied ontstaan. De kuststreken van de eilanden zijn vaak woestijn- of steppeachtig, op de hoogste delen van de hellingen van de vulkanen vindt men tropisch bos. In 1959 is de archipel tot nationaal park uitgeroepen. Het hoogste punt is de Cerro Azul op het eiland Isabela en meet 1689 m, gemeten vanaf de zeebodem is de vulkaan ca. 4500 m hoog. Klimaat De eilanden liggen op de evenaar maar er doen zich toch grote seizoensverschillen voor door de invloed van de zeestromingen. Van juni tot december waait het vaak hard en komt de temperatuur niet veel hoger dan 18°C en 20°C. Van januari tot mei liggen de temperaturen tussen de 24°C en 28°C met regelmatig tropische stortbuien. Veel neerslag valt er in september en oktober.
Planten en dieren
De plantenwereld is in vergelijking met de dierenwereld vrij eentonig, maar wel heel bijzonder. Er zijn ongeveer 350 oorspronkelijk voorkomende soorten,
Dit kleine aantal is te wijten aan de droogte op de eilanden en de onvruchtbare bodem.
Op de zuidhellingen van de bergen komt een regenwoud voor met o.a. talrijke houtige composieten.
Aan de kust groeien bijzondere cactusachtige gewassen en vormen daar soms gigantische schijfcactuswouden.
Een andere opvallende plant is de “palo santo”, waarvan het hout een opvallende geur verspreid, die als wierook naar het vasteland van Ecuaor geexporteerd wordt. De lavacactus groeit op pure lava.
Het is opmerkelijk dat er geen palmbomen op de eilanden voorkomen, dit in tegenstelling tot alleandere eilanden in de Grote Oceaan.
In het binnenland wordt het landschap gekarakteriseerd door uitgestrekte savannen.
De jongere eilanden zijn vrijwel onbegroeid.
Deze zijn net zoals de olie sterk afhankelijk van de wereldmarktprijs. Dankzij de groei van de olieproductie en de stijging van de olieprijs groeide het BNP van 1970 tot 1980 met 9,5 % per jaar. Het belang van de verschillende sectoren in het BBP was in ’99 als volgt: · Landbouw (bananen, koffie, cacao en suiker) 14 % · Industrie (mijnbouw + olie) 11 % · Handel en diensten 50 % In dit jaar was er een economische vrije val door de nasleep van de natuurverschijnselen El Niño en de inzakkende oliemarkt. Hierdoor daalde het BBP met ca. 7 %. De inflatie bedroeg door de economische onzekerheid 60 % en de buitenlandse schuld bedroeg 15 miljard dollar. Tewerkstelling · Handel en diensten 45 % · Landbouw 30 % · Industrie en mijnbouw 25 % De werkloosheid steeg in ’99 tot 19 %. De verborgen werkloosheid loopt op tot 40 à 50 %. Het grootste deel van de opbrengst blijft tot op de dag van vandaag bij een kleine groep van de bevolking. Ongeveer 50 % van de bevolking leeft onder de armoedegrens.
In ’93 was Ecuador de belangrijkste bananenexporteur van de wereld en lagen de inkomsten rond de 1 miljard dollar. Zeer vele Ecuadoranen zijn direct of indirect afhankelijk van deze inkomsten. Koffie en cacao hebben hun waarde voor export verloren en leveren nu nog maar een paar procent van de totale exportinkomsten op. Dit komt voornamelijk door de prijs op de wereldmarkt. In de Sierra worden aardappelen, maïs,en gerst verbouwd. Rundveehouderij is in deze streek belangrijk. De nationale productie van tarwe, maïs en melk is te klein om te voldoen aan de binnenlandse vraag, het is daarom dat men vanaf eind jaren 80 in de noordelijke Andes snijbloemen is beginnen te telen, voornamelijk rozen en gipskruid zorgden in ’91 voor een export van 24 miljoen dollar. Vele vrouwen werken in deze sector. Een bijzonder exportproduct is de tagua of plantaardige ivoor. Ondanks de landhervormingen is de landbouwgrond nog grotendeels in handen van grootgrondbezitters: ca. 10 % van de eigenaren beschikt over driekwart van de grond. Deelpacht bestaat nog altijd. Officieel is het afgeschaft in ’64. Ecuador heeft een belangrijke en snel groeiende zeevisserij (sardines en tonijn). De kweek ervan levert een belangrijke bijdrage aan de export. Dit land is de vierde garnalenproducent van de wereld met in ’92 een recordopbrengst van 526 miljoen dollar. Om de visgronden te beschermen rond de Galàpagoseilanden en voor de kust heeft Ecuador een 200-mijlzone ingesteld. Mijnbouw en energievoorziening: De winning van goud en zilver is nog maar eens van belang. Op beperkte schaal wordt ook koper en zwavel gewonnen. Verder is er zink, antimoon en uraan gevonden maar valt niet te exploiteren. Alle mijnen zijn volgens de nieuwe mijnbouwwetgeving van ’74 staatseigendom en de exploitatie en verkoop dient in samenwerking te gebeuren met de staat. De ontdekking van zeer rijke olievelden in de Oriente maakte Ecuador na Venezuela de tweede olie-exporteur van Zuid-Amerika. Door de beperkte raffinagecapaciteit wordt de olie grotendeels ongeraffineerd uitgevoerd. De aardoliewinning heeft echter negatieve gevolgen voor het milieu: · Grote stukken oerwoud zijn gekapt · Grote hoeveelheden zware metalen zijn in de grond en het grondwater terecht gekomen · Lekken van aardoliepijpleidingen zorgen ervoor dat honderdduizenden liters olie in het milieu komt
De geïnstalleerde capaciteit voor de opwekking van elektriciteit (waarvan 48 % door waterkracht) is nog onvoldoende. Er zijn nieuwe waterkrachtcentrales tewerkgesteld in Pisayambo, Paute en Agoyàn. Industrie: Van de industriële expansie is een groot deel gericht op importsubstitutie. Deze is tot stand gebracht door buitenlandse investeringen (Verenigde Staten). Driekwart is geconcentreerd in Guayaquil en Quito. Belangrijkste producten: · Textiel · Plantaardige oliën en vetten · Cacaoproducten · Suiker · Tabak · Bier · Cement · Papier · Metaalwaren en rubber
Het doel hiervan is het aanzwengelen van de export en een vermindering van de afhankelijkheid van de import. Grondstofverwerkende, chemische en kunststofindustrie worden sterk gestimuleerd. De industrie bestaat vooral uit kleine familiebedrijven met niet meer dan 500 werknemers. Handel en verkeer: Ecuador heeft verschillende exportpartners o.a. : · Verenigde Staten · Colombia · Italië · Chili · Peru
In 2000 werd er voor 3,4 miljard dollar geïmporteerd. Het oerwoud in de Oriente en de Andesketens in de Sierra vormen de belangrijkste belemmering voor het binnen- en buitenlandstransport over de weg. De belangrijkste wegverbindingen zijn het Ecuadoraanse deel van de Carretera Panamericana tussen Tulcan aan de grens met Colombia en Macara aan de grens van Peru. Er zijn 4 spoorlijnen waarvan nog weinig van gebruikt wordt. Binnenvaart is belangrijk, zowel in het ontoegankelijke oerwoud in de Oriente als in de Costa. Voor buitenlandse handel is de zeescheepvaart van groot belang; 95 % van de export verlaat via de havens het land. Toerisme: Toerisme is een belangrijke economische activiteit en is sinds de laatste 3 decenniabelangrijker geworden voor de economie. De gemiddelde groei van het aantal toeristen ligt op dit moment op ongeveer 10 % per jaar. In ’95 werd er besloten om een maximum bezoekers toe te laten op een jaar. Dit getal bedraagt 75 000. Nu bezoeken 50 000 à 60 000 toeristen per jaar de eilanden, waarvan driekwart buitenlands en één kwart uit Ecuador zelf. Geografie Ecuador (officieel: Republica del Ecuador) is een republiek in het noordwesten van Zuid-Amerika. Het is het meest westelijk gelegen land van Zuid-Amerika en het kleinste Andes-land. Ecuador is ongeveer zeven maal zo groot als Nederland. Het land dankt zijn naam aan de ligging rond de evenaar of equator. De buurlanden van Ecuador zijn: in het zuiden en oosten Peru in het noordoosten Colombia
Tot Ecuador behoren ook de Galápagoseilanden, deze liggen ongeveer 1000 km uit de kust in de Grote Oceaan en ter hoogte van de evenaar. Ecuador kan men opdelen in 2 delen, de Costa en de Sierra
De Costa is de 20 tot 150 km brede, alluviale kustvlakte met in het zuiden het stroombekken van de Rio Guayas, de grootste rivier in het kustgebied die in het westen
wordt afgesloten door een zandsteenplateau met een klifkust. Aan de kust liggen enkele heuvels die maximaal 800m hoog zijn. De belangrijkste rivier in het noorden is de Rio Esmeraldas. De Sierra is het hoogland van het Andesgebergte dat gevormd wordt door 2 ketens van de Andes, de Cordillera Occidental en de Cordillera Oriental. De noordelijke bekkens wateren af op de Grote Oceaan en de zuidelijke bekkens op de Amazone. Ecuador heeft een aantal hoge (vulkanische) bergen, waaronder de niet meer actieve Chimborazo (6267 m), de hoogste berg van Ecuador met een permanente ijskap, en de Cotopaxi (5897 m), de hoogste actieve vulkaan ter wereld. De messte bergtoppen zijn bedekt met gigantische gletsjers. Aardbevingen komen veelvuldig voor, in het gehele Andergebied gaat het om tientallen per jaar. Deze aardbevingen zijn het gevolg van de breuk in de aardkorst die lands de westkust van Zuid-Amerika loopt. Op veel plaatsen stroomt het water van warmwaterbronnen van de berghellingen. De Oriente is een afdalend tropisch junglegebied (la selva), met afwatering van de Rio Putumayo, Rio Napo (855 km), Rio Pastaza naar het Amazonegebied. De Amazone wordt ernstig bedreigd door het bijna ongeremde kappen van de jungle. De west- en noordwestkust worden door strandliefhebbers ontdekt als tropische vakantiebestemming. De hoogste waterval van het land is de San Rafael waterval (145 m) in de rivier Quijos. Klimaat De grote verschillen in landschappen hebben een grote invloed op het klimaat van Ecuador. Ook de temperatuur van het zeewater, zeestromingen en de afstand tot de oceaan zijn van invloed op het klimaat. Toch kent Ecuador geen echte zomer of winter. De kust heeft het hele jaar door een vochtig, warm tropisch klimaat. De gemiddelde temperatuur bedraagt overdag ca. 30°C maar van mei tot december is het aan de noordkust een stuk aangenamer. In de nachten koelt het maar weinig af. De kust van Ecuador heeft ook regelmatig te lijden van “El Niño”, een periodieke warme zeestroming in de Grote Oceaan. De temperaturen lopen dan zeer hoog op en zware regenval zorgt voor overstromingen en landverschuivingen. Het noordelijke kustgebied heeft een dubbel regenseizoen met ca. 2000 mm neerslag per jaar. Naar het zuiden toe wordt de neerslag steeds minder en nabij de grens met Peru heerst er zelfs een woestijnklimaat met soms maar 100 mm neerslag in 1 jaar. In het Andesgebied komen grote verschillen in klimaat voor. Van juli tot september is het zonnig en droog en de regentijd duurt van oktober tot mei met een gemiddelde jaarlijkse neerslag van 1520 mm. Rond kerstmis is er bijna altijd een korte droge periode. De temperaturen zijn ook sterk afhankelijk van de hoogte. Zo kan het kwik ’s nachts tot onder het vriespunt dalen. De temperatuur in de bekkens tussen de bergen schommelt relatief weinig tussen 7 en 20°C. De hoodfstad Quito kent een “eeuwigdurende lente”,hoewel de nachten er vaak zeer koud zijn. De temperatuurverschillem in de zomer en winter verschillen minder dan de verschillen die op 1 dag optreden! Boven de 4800 m hoogte heerst een hooggebergteklimaat. Op de oostelijke hellingen van de Andes en in het Amazone-bekken is het hele jaar dooe vochtig en warm. De meeste regen valt in de maanden april tot en met juni en dan meestal in de vorm van hevige, korte tropische buien. In augustus en in de periode decemben tot maart valt de minste regen.
Door de geschiedenis en grillige geografie van het land zijn er grote verschillen ontstaan in uiterlijk en temperament tussen de bewoners van de Oriente, de Sierra en de Costa. De bewoners van de Sierra, de serranos, leven in een gevarieerd, vruchtbaar landschap dat meestal toebehoort aan rijke landeigenaren. De boeren (campesinos) hebben een zeer hard bestaan, zowel die van de Sierra als die van de Costa (costeños). In de Sierra wonen vooral indianen, criollos (afstammelingen van in Ecuador geboren Spanjaarden), en mestiezen. Aan de Costa wonen naast deze groepen ook nog zwarten, mulatten en zambo’s. In de noordwestelijke kustprovincie Esmeraldas, de Chotavallei en in de bergachtige provincie Imbabura wonen veel afro-Amerikanen. In Guayaquil leeft een grote groep Chinezen en Turken of Arabieren. Deze hebben een vooraanstaande positie op economisch en politiek gebied. De grootste etnische groepen die in het tropische regenwoud leven zijn de Quichuas, de Shuar, de Achuar, de Huaorani, de Siona-Secoya en da Cofán. Ze gebruiken de slash-en-burn techniek wat de landbouw betreft. Kleine stukjes regenwoud worden gekapt en daarna in brand gestoken om de struiken en de ondergroei weg te krijgen. Vervolgens worden er gewassen gezaaid en na enkele jaren trekt men weer verder en begint de cyclus opnieuw. De positie van de oorspronkelijke bewoners, de indianen, is nog steeds zeer slecht. Ze worden onderdrukt en er zijn nauwelijks indianen in het parlement vertegenwoordigd Galápagoseilanden Geografie Galápagoseilanden (letterlijk vertaald: Schilpaddeneilanden), is een provincie van Ecuador en bestaat uit 13 grote en meer dan 40 kleine eilanden, waarvan er 5 bewoond worden. De archipel ligt 970 km ten westen van de kust van Ecuador in de Grote Oceaan. De totale landoppervlakte bedraagt ca. 7800 km² en strekt zich uit over een gebied van ongeveer 60.000 km². Het grootste eiland is Isabela (50% van de hele provincie). De eilanden zijn van vulkanische oorsprong en honderden vulkanen bepalen dan ook het landschap. Het gebied is 1 van de meest actieve vulkanische gebieden ter wereld. Op de eilanden Isabela, Fernandina en Marchena komen nog regelmatig erupties voor. De eilanden zijn nooit verbonden geweest met het vasteland en daardoor kon er in biologisch opzicht een uniek gebied ontstaan. De kuststreken van de eilanden zijn vaak woestijn- of steppeachtig, op de hoogste delen van de hellingen van de vulkanen vindt men tropisch bos. In 1959 is de archipel tot nationaal park uitgeroepen. Het hoogste punt is de Cerro Azul op het eiland Isabela en meet 1689 m, gemeten vanaf de zeebodem is de vulkaan ca. 4500 m hoog. Klimaat De eilanden liggen op de evenaar maar er doen zich toch grote seizoensverschillen voor door de invloed van de zeestromingen. Van juni tot december waait het vaak hard en komt de temperatuur niet veel hoger dan 18°C en 20°C. Van januari tot mei liggen de temperaturen tussen de 24°C en 28°C met regelmatig tropische stortbuien. Veel neerslag valt er in september en oktober.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden