Domweg gelukkig in de Dapperstraat

De Dapperstraat
J.C. Bloem
Domweg gelukkig in de Dapperstraat, Uitgeverij Bert Bakker, Amsterdam 2000-20 Korte samenvatting van de inhoud Het is niet duidelijk wie er aan het woord is, het gedicht is vanuit het ik-perspectief geschreven. Het enige wat je over de verteller te weten komt is dat hij gelukkig is in de Dapperstraat. De verteller deelt zijn gevoel over de natuur en de straat waar hij in woont. De regels die mij in dit gedicht toch wel het meeste aanspraken zijn: ‘alles is veel voor wie niet veel verwacht, het leven houdt zijn wonderen verborgen tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat’ omdat hier een kern van waarheid in zit dit kan je toepassen op alles in het leven. Stijlfiguren Tegenstelling: De schrijver schrijft over de tegenstelling tussen stad en land. In het eerste deel van het gedicht beschrijft hij de natuur en in het tweede deel beschrijft hij de stad. De natuur vindt hij minderwaardig het stelt allemaal niet zo veel voor in dit land vindt hij. Hij versterkt dit effect door understatement, ironie te gebruiken: "Een stukje bos ter grootte van een krant." en “een heuvel met wat villaatjes ertegen”. Dit alles in tegenstelling tot de stad, “geef mij de grauwe, stedelijke wegen, de in kaden vastgeklonken waterkant, de wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand door zolderramen, langs de lucht bewegen.” Het zijn allemaal typische kenmerken van de stad, waar hij zo van houdt. En hij bevestigd dit alles door te zeggen “alles is veel voor wie niet veel verwacht, het leven houdt zijn wonderen verborgen” het lijkt misschien voor een buitenstaander helemaal niks maar de schrijver is hier gelukkig, zomaar op een miezerige morgen is hij zich bewust van zijn geluk in de Dapperstraat. Opsomming: ‘grauwe, stedelijke wegen’ Vergelijking: ‘een stukje bos, ter grootte van een krant’ Personificatie: ‘het leven houdt zijn wonderen verborgen tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat’ Rijm: legen-ertegen-wegen-bewegen, land-krant-waterkant-omrand, verwacht-overdacht, verborgen-morgen, staat-dapperstraat. Het gedicht is een sonnet, eerst een octaaf en daarna een sextet. Het octaaf bestaat uit de eerste acht regels: A-B-B-A en A-B-B-A. (omarmend rijmen) Het sextet is als volgt weer te geven: C-D-E en C-D-E. (gebroken rijm)
Onderzoek De titel, in dit geval tevens het thema, loopt als een rode draad door dit gedicht heen, door middel van de vergelijkingen tussen stad en land. Ik denk dat de kernregel is `domweg gelukkig in de dapperstraat` omdat het hele gedicht daar over gaat. De verteller laat je weten waarom hij gelukkig is in de Dapperstraat
Er zit wel een opbouw in. Eerst wordt verteld over wat de natuur nog is in dit land, het tweede stuk gaat over de stad (vergelijking) en dan komt de schrijver tot de conclusie dat hij gelukkig is met wat hij heeft. Eindoordeel Het beschrijft ook een soort van emotie vind ik, het wordt zo geschreven dat het net lijkt of je er zelf bent en dat vind ik maakt dit gedicht mooi, het komt realistisch over. Ik vind het ook een leuk gedicht. De tegenstelling tussen stad en land wordt op een leuke manier weergegeven zoals de verteller het ziet en er over denkt en hij weet dit ook zo te beschrijven dat ik er automatisch een plaatje bij vorm. De schrijver laat zien dat je met weinig ook heel gelukkig kan zijn, het is maar net hoe je er tegen aan kijkt.