La vita è bella (1997)

Inleiding We hebben dit jaar voor godsdienst een vervangende opdracht gekregen, omdat er heel veel lessen waren uitgevallen. Door middel van een vervangende opdracht konden we toch nog laten zien dat we wel degelijk wat hebben geleerd dit jaar, van de lessen die we wel gevolgd hebben. Er waren een aantal opdrachten waar we uit konden kiezen, waarbij je moest werken in tweetallen of drietallen. Wij, Eva en Madelief, hebben gekozen voor een filmverslag. De bedoeling was dat je een film gaat kijken en die film gaat vergelijken met de aantekeningen die we dit jaar hebben gehad onder de godsdienstlessen. Als er verschillen of overeenkomsten waren, moest je dat vermelden. Dit moest natuurlijk wel over een film gaan die met het Jodendom te maken had, dus de keuze was vrij ruim. Als eerste denk je natuurlijk aan de Tweede Wereld oorlog, omdat je daar heel veel over geleerd hebt, niet alleen met geschiedenis, maar het komt in elk vak wel een keer om de hoek kijken en je wordt er zowat wekelijks wel een keer mee geconfronteerd. Maar de geschiedenis van de Joden gaat natuurlijk veel langer terug. Omdat daar niet zo veel (voor deze opdracht bruikbare) films van zijn gemaakt hebben wij wel gekozen voor een film die over de Tweede Wereld oorlog gaat, namelijk "La vita é bella'. Gegevens over de film: De film is geregisseerd door Roberto Benigni, een Italiaanse regisseur met veel ervaring. Hij heeft onder andere Johnny Stecchino (1991) geregisseerd. Het is een comedie met als hoofdrol spelers Robert Benigni (als Dante) en Nicoletta Braschi (als Maria). Dante is een aardige, ietwat sullige en helaas nogal lelijke jongen die verliefd wordt op de mooie en rijke Maria. Zij krijgt het echter benauwd van Dantes onophoudelijke liefdesbetuigingen en gaat bij haar oom in Sicilië wonen. In de villa van die oom houdt zich ene Johnny Stecchino schuil, een maffialeider die door het 'milieu' ter dood is veroordeeld. Als de radeloze Dante ook naar Sicilië komt om zijn geliefde te zoeken, zijn de poppen aan het dansen. Dante lijkt namelijk als twee druppels water op Johnny Stecchino... "La vita é bella is gemaakt in het jaar 1997, het is, zoals het door velen genoemd wordt, een romatische komedie. Een komedie is het zeker, maar er zit natuurlijk wel een hele serieuze boodschap achter. De film is gekeurd voor alle leeftijden, wij zijn het daar wel mee eens, maar er zou wel een ouder bij moeten zitten. Om de film 12 jaar en ouder te maken is ook wel iets overdreven, dus eigenlijk zou het een film moeten zijn voor 'onder de 8 jaar meekijken gewenst'. De hoofdrolspelers zijn Roberto Benigni (juist, dat is de regisseur!), hij speelt Guido Orefice. Zijn tegenspeelster Dora wordt gespeeld door Nicoletta Braschi. Verdere spelers zijn Cantarini (Giosué) en Horst Buchholz (Dr. Lessing). De muziek is van Nicola Piovani.
Samenvatting film: Guido, een echte levensoptimist leert Dora, de vrouw van zijn dromen kennen. Hij verrast haar steeds onverwacht met ongelooflijke dingen. Ze worden verliefd op elkaar, maar Dora is uitgehuwelijkt aan een saaie vent. Guido ontvoert haar tijdens haar verlovingsfeest. Ze krijgen een relatie en krijgen een zoon: Giosué. Maar Guido is Joods, en vlak voor aanvang van het verjaardagsfeest van Giosué worden ze opgehaald door de Duitsers en naar een concentratiekamp gebracht. Dora wil haar man en zoon niet kwijt en gaat hen achterna. Onderweg naar het kamp wil Giosué weten waar ze naar toe gaan. Guido wil zijn zoon beschermen tegen alle gruweldaden die gaan komen en legt aan Giosué uit dat ze mee doen aan een groot georganiseerd spel waarmee een echte tank te verdienen is voor de winnaar. Wie als eerst 1000 punten heeft behaald is de winnaar. Iedereen moet hard werken, alle gezonde mannen en vrouwen worden afgebeuld. De kinderen worden apart bezig gehouden, maar omdat Giosué zo eigenwijs is, doet hij niet mee met de andere kinderen. Zo gaat hij bijvoorbeeld ook niet mee onder de ‘douche’ (gaskraan) en overleeft hij het. Hij komt kijken waar zijn vader is en ziet hem met hele zware dingen slepen. Guido vertelt hem dat ze de tank aan het bouwen zijn. Als alle kinderen vermoord zijn, behalve Giosué, geeft Guido Giosué de opdracht zich te verstoppen in de slaapzaal, zodat de 'schreeuwende mannen' (de Duitsers) hem niet zullen vinden. Guido neemt veel risico's zodat zijn zoon hem blijft geloven. Ook geeft Guido af en toe een subtiele hint om Dora te laten merken dat alles goed is met hemzelf en Giosué. Guido verkleedt zich als vrouw om naar Dora toe te mogen, maar als hij ontdekt door de Duitse soldaten wordt, heeft hij geen kans meer…hij wordt doodgeschoten. Voor Giosué heeft Guido natuurlijk alles goed geregeld. Hij heeft Giosué in een kastje laten verstoppen en hij mocht er pas uitkomen als het helemaal stil was en de kust veilig. Dat gebeurt ook: als de Amerikanen komen voor de bevrijding (op een tank) komt Giosué uit het kastje en wordt meegenomen op een tank. Hij is heel erg blij, want hij heeft de eerste prijs gewonnen: de tank! Onderweg naar huis vinden ze zijn moeder die Giosué weer veilig in haar armen kan nemen… De Rollen: We behandelen alleen de karaktereigenschappen van de hoofdpersonen van de film, omdat er te veel personen in de film voorkomen die niet echt van belang zijn om uitgebreid te analyseren. Alleen de karaktereigenschappen van de hoofdpersonen komen ook duidelijk naar voren, van de rest is het ook niet echt van belang. Guido is een echte optimist, hij probeert alles van de zonnige kant te bekijken. Dit doet hij grotensdeels voor Giosué, hiermee probeert Guido zijn zoon te beschermen. Guido is een echte levensgenieter en ook zeer vindingrijk. Doordat Giosué heel eigenwijs is, krijgt Guido met vrij moeilijke vragen te kampen, waar hij zich toch allemaal weer moet uitredden zodat Giosué niet te weten komt dat waar ze zich bevinden het eigenlijk heel gevaarlijk is. Dora is vrij verlegen, ze weet in het begin niet zo goed wat ze met Guido aan moet, als ze hem net leert kennen. Maar juist omdat ze alleen maar saaie voorspelbare mannen is gewend wordt ze verliefd op Guido en ze krijgen een zoontje: Giosué. Ze is heel erg bezorgd om Guido en Giosué. Giosué lijkt veel op zijn vader, hij doet hem ook vaak na, samen hebben dezelfde trekjes. Giosué is heel eigenwijs voor zijn leeftijd, ook heel pienter en intelligent. Theater hulpmiddelen: Omdat de film zich afspeelt in een andere tijd, namelijk tussen 1945 en 1950, moest het décor er natuurlijk ook 'oud' uitzien, om het verhaal geloofwaardig te laten overkomen. Het grootste gedeelte van de film speelt zich af in het concentratiekamp, wat denk ik helemaal nagebouwd is, zodat je een groot speeloppervlak hebt. De kleding is ook helemaal aan de film aangepast. Je kan meteen zien dat Dora rijker is dan Guido, omdat Guido in oude kloffies loopt en Dora in mooie jurken. Alle mannen dragen hoeden, maar ook daar zie je verschil tussen rijk en arm. Dora is ook 'uitgehuwelijkt' aan een rijke man, maar ze vindt Guido eigenlijk veel leuker. In het concentratiekamp krijgen ze allemaal dezelfde kleding aan, wat lijkt op gevangeniskleding. Het decor was ‘oud’. Het speelt grotendeels in een concentratiekamp. Vergelijking met de aantekeningen: Herkenning (overeenkomsten): In de godsdienstlessen hebben we veel aantekeningen gehad over het Jodendom. Hierbij ging het vooral over de hele achtergrond van het Jodendom en de geschiedenis. Niet al die aantekeningen konden we gebruiken bij de vergelijking met onze film, omdat veel van die aantekeningen heel ver terug in de geschiedenis van de Joden gingen en onze film ging eigenlijk alleen maar over de climax van het antisemitisme, namelijk de Tweede Wereldoorlog. Dat zag je ook terug in de film. Sommige Italianen die Guido was tegengekomen toen hij nog jong was, zijn later terug gekomen in het verhaal, maar dan als hielp hij de Duitsers in het concentratiekamp. Zoals de dokter. Tussen 70 na Christus en 1948 is het Joodse volk verspreid geraakt over de hele wereld, Joden hebben namelijk nooit een 'eigen' land gehad, wat van hen bleef. Hierdoor zijn alle Joden sterk verspreid, waardoor je overal ter wereld Joden kunt vinden. Niet alleen in Europa, maar ook in Azië en Amerika zijn veel Joden gaan wonen, die zich daar al helemaal hebben ingeburgerd. Helaas is het altijd al zo geweest dat de Joden vaak de schuld kregen van alles wat mis ging in een land. Soms werd er meer dan 100 jaar niet meer geklaagd over de Joden, en hadden de Joden het best goed gemaakt in de wereld. Joden stonden er om bekend dat ze goed met geld om konden gaan. Maar als het dan weer slecht ging met het land, kregen de Joden de schuld. Hierdoor zijn de Joden jarenlang achtereen altijd achtervolgd en moesten de Joden steeds weer op de vlucht slaan. Antisemitisme heeft dus al een hele lange geschiedenis. Maar toen het antisemitisme tot een climax kwam was de hele wereld geschokt. Bij deze climax is het Joodse volk niet alleen verjaagd, maar er zijn ongeveer 70% van de totale hoeveelheid Joden vermoord. De film die wij hebben gekeken gaat over de vervolging van de Joden in de negentiende en twintigste eeuw. Verschillen: In 'la vita è bella kwam relatief weinig informatie over het Joodse volk zelf voor. De film ging over het algemeen veel dieper in op de manier waarop de vader zijn zoontje (en zichzelf) overeind probeert te houden. Het ging niet zozeer om de geschiedenis van het Joodse volk. De hoofdpersoon is ook niet zo heel erg gelovig, je merkt het in ieder geval niet aan hem. Wat wel vreemd is dat het zoontje mee moet naar Duitsland. Want volgens de definitie van een Jood is elk kind van een Joodse moeder of van een moeder die tot het jodendom is overgegaan, of iemand die zelf officieel toto het Jodendom is overgegaan, Jood. In het geval van de film is Giosué niet het kind van een Joodse moeder, en toch moet hij mee met zijn vader naar Duitsland, naar het concentratiekamp… Evaluatie (slot) Wij vonden de opdracht om een filmverslag te maken over een film die je zelf mocht kiezen best moeilijk, omdat je je aantekeningen moet vergelijken met een film die eigenlijk maar over een heel klein gedeelte van de aantekeningen gaat. Je had niet de mogelijkheid om heel veel verschillen of overeenkomsten te zoeken, omdat er maar een klein gedeelte van de aantekeningen over het onderwerp ging waar wij het over deden, namelijk de Tweede Wereld oorlog. Maar we vonden de opdracht wel heel erg leuk en leerzaam, omdat als je alleen aantekeningen krijgt het niet zo goed kan plaatsen. Als je gewoon een film kijkt, ga je er vaak ook niet heel diepzinnig en nog lang over na denken. Waarschijnlijk wel over de hoofdpersonen en wat zij hebben meegemaakt in de film, maar niet over de hele geschiedenis en achtergrond. Door zo'n opdracht ga je wel nadenken over hoe het nou eigenlijk zo ver is gekomen, wat wij erg leuk vonden. Door middel van deze opdracht hebben wij er heel veel bijgeleerd. De samenwerking tussen ons verliep ook heel goed, omdat we ons goed aan de gemaakte afspraken hebben gehouden en alles lekker op schema liep.