Brief aan collega's van Semmelweis

Geachte collega, Wat betreft: de Kraamvrouwenkoorts. Nadat mijn onderzoeksresultaten bekend waren geworden was u nog niet overtuigd van mijn mening. Ik schrijf u deze brief om uit te leggen waarom ik denk dat mijn resultaten, die u onlangs heeft ingezien, om een verder onderzoek vragen. Ik ben mijn onderzoek begonnen toen het sterftecijferverschil tussen kraamafdeling een en kraamafdeling twee wel zeer hoog was. Het doel van mijn onderzoek was uit te zoeken waarom er een überhaupt er een verschil was en of dat door de oorzaken kwam die men beweerde. De eerste oorzaak zou zijn dat er overbevolking zou zijn op de eerste afdeling, het tegendeel is waar want er liggen meer vrouwen op een kleiner oppervlak de tweede afdeling. Deze stelling heb ik dan ook meteen weer verworpen. Ook vind ik de stelling dat kraamvrouwenkoorts door hemelse krachten of aardstralen zou worden veroorzaakt zeer onwaarschijnlijk omdat dit dan meer zou gebeuren op de eerste afdeling dan op de tweede. Voor deze gedachte heb ik ook weer geen logische verklaring kunnen vinden. Nadat ik dit had vastgesteld en dus verder ging met mijn onderzoek merkte ik dat de koorts om de dag toesloeg. Dit vond ik vreemd, het werd nog vreemder toen het bleek dat er ook om de dag afgewisseld van afdeling een en twee patiënten werden opgenomen. Een ander verschil tussen de afdelingen was dat de vrouwen die bij mij binnenkwamen op hun rug bevielen. Toen ik naar de tweede afdeling keek zag ik dat ze daar de vrouwen op hun zij lieten bevallen. Weer een reden om mijn onderzoek voort te zetten. Ik liet de vrouwen op mijn afdeling nu ook op hun zij bevallen. Echter hielp dit niets het sterftecijfer op de eerste afdeling bleef nog altijd een stuk hoger dan die van de tweede. Mijn conclusie is dus dat de houding waarin de vrouw bevalt niets te maken heeft met het aantal doden. Ik ben hierna even gestopt met mijn onderzoek, ik had geen goede aanwijzingen meer. Maar bij toeval gebeurde er met een vriend van mij enkele weken later een ongelukje dat mij weer aan het denken bracht. Mijn vriend werd per ongeluk gestoken door een van mijn collega’s toen zij gezamenlijk een sectie aan het verrichten waren. Nadat er een sectie op het lijk van mijn overleden vriend werd gedaan bleek dat hij dezelfde symptomen in zijn lichaam had als de vrouwen die aan de kraamkoorts overleden waren. Toen ik hier een rustig over nadacht kwam ik op het idee dat het zou kunnen dat er vuile deeltjes van het lijk in het lichaam van mijn nu overledene vriend terechtgekomen kunnen zijn door de aanraking van het mes. Ik heb toen mijn collega’s geadviseerd hun handen en instrumenten te wassen nadat ze een sectie op een lijk hadden gedaan. Hierna daalde het sterftecijfer op mijn afdeling! Het was een wonder. Mijn conclusie uit dit onderzoek is dus dat als men de instrumenten en handen wast na een sectie kunnen er geen delen uit een overledene in aanraking komen met levenden, waardoor geen mensen meer ziek worden en er dus aanzienlijk minder sterven. Dus beste collega ik heb onderzocht en gevonden, hygiëne is een belangrijke zaak. Ik stel voor dat u ook nu, na mijn bewijzend onderzoek, meer zeep in uw afdeling gaat gebruiken. Hoogachtend, Dhr. Semmelweis