Inlevingsverhaal 1900 eeuw

Opdracht 1:
Werkomstandigheden:
• 6 daagse werkweek
• dagen van 14 uur
• gevaarlijk, ongezond werk
• veel werklozen
• lage lonen
• Vrouwen, kinderarbeid: slechter betaalt

Leefomstandigheden:
• gemiddelde levensverwachting 35 jaar
• veel mensen trokken naar de steden
• nauwelijks tot geen openbaar vervoer
• geen schoon drinkwater
• slechte hygiëne
• epidemieën (veel cholera en tyfus)
• kleine huizen

opdracht 2:
Mijn naam is William Treeshooter en ben 12 jaar. Ik heb twee broers, een van 14 jaar en een van 7 jaar. Ik ben een paar jaar geleden verhuisd van het platteland naar de stad Londen. We zijn verhuisd omdat er geen werk was en het was bittere noodzaak dat we naar Londen gingen. We wonen nu in een klein huis met twee kamers. Het huis is van buiten erg vies van alle roet die uit de fabrieken komt. Het huis is vanbinnen ook niet erg schoon omdat mijn moeder niet veel tijd heeft om het schoon te houden. Mijn vader heeft er ook geen tijd voor omdat deze 2 jaar geleden is overleden (Op 37 jarige leeftijd). De hele familie werkt in de katoen fabriek vrij dicht bij ons in de buurt. Ik zelf moet er de grond aanvegen en lappen katoen versjouwen. Mijn broertje moet onder de machines rondkruipen om troep op te ruimen. Hij is een jaar geleden een vinger kwijtgeraakt omdat hij een pluisje tussen een paar draden probeerde weg te trekken en er een plaat onderdoorvloog om de draden te spannen. Het leven in de fabriek is erg zwaar en lang. We werken er 14 uur per dag en bijna de hele week, we hebben maar één dag vrij. We moeten zorgen dat we ons werk goed doen omdat je erg snel wordt ontslagen voor kleine dingen. Omdat mijn vader dood is verdienen we nog minder omdat ik nog geen volwassene ben, evenals mijn broers, en mijn moeder een vrouw. We hebben net genoeg om van te leven en vaak is dat al te weinig. Want als iemand van ons ziek wordt, wat vaak gebeurt, hebben we minder geld en medicijnen zijn heel erg duur. Toen we hier net kwamen wonen werden we de eerste dag al ziek van het vieze water. In de staat bij ons heerst cholera. In de wijk heersen de laatste tijd veel epidemieën. Laatst moest mijn moeder weg naar een neef om even voor hem te zorgen tot hij weer beter was. Mijn moeder heeft een dag lang moeten lopen voor ze bij hem was want er is bijna geen vervoer in de stad. En wat er is is veel te duur voor ons. De straat waar ze door moest is erg vies voor ons huis en de rest van Londen, doordat iedereen er afval neergooit en ontlasting. De rivier die door Londen stroomt is al helemaal onbruikbaar, doordat alle fabrieken er hun afval resten in laten lopen en ook doordat iedereen zijn of haar ontlasting in de rivier gooit. Er is ook een erg groot contrast tussen de mensen. Zoals de rijken die zoveel geld hebben dat ze zich alles kunnen permitteren. Veel van hen zijn fabriekseigenaars. Ze doen zichzelf voor alsof ze boven ons staan. Daar zijn veel mensen ook erg boos over maar daar kunnen ze niks aan doen. Want als je in protest komt bijvoorbeeld tijdens het werk word je meteen ontslagen. Zo krijg je een beetje een beeld hoe het bij ons is.