Euthanasie

Vorig jaar september is de 22-jarige Fransman Vincent Humbert eindelijk overleden. Inmiddels vier jaar geleden, was hij bij een auto-ongeluk bijna totaal verlamd geraakt. Het enige wat hij nog kon bewegen was zijn duim. Hij had zijn spraakvermogen verloren en was ook bijna blind. Zijn moeder, Marie Humbert heeft hem al die tijd verzorgd. Met haar hulp heeft hij een boek geschreven, waarin hij zijn situatie beschrijft en hoe graag hij dood zou willen. Hij eist dat euthanasie legaal moest worden in Frankrijk.

Zijn moeder had met hem afgesproken dat zij hem zijn leven zou ontnemen. Zij had hem leven gegeven dus kon zij het ook wegnemen, aldus Vincent. Op 25 september gaf zijn moeder hem een overdosis medicijnen, waardoor de jongen wel in coma raakte, maar niet stierf. In het ziekenhuis zouden ze hem uit zijn coma halen, maar hij was toch gestorven. Marie Humbert zou te recht komen te staan, want euthanasie is verboden in Frankrijk. Later bleek dat de arts Frédéric Chaussoy Vincent’s beademingsapparatuur had uit gezet. Normaal wordt zo’n dood verzwegen, maar de arts vond Vincent een speciaal geval, iedereen moest weten in wat voor situaties sommige mensen leven en waar euthanasie een zeer goede oplossing zou kunnen zijn.


Euthanasie is omschreven als ‘handelen dat het leven van een ander op diens uitdrukkelijk verzoek beëindigt’. Als een arts toestemming geeft om dodelijke middelen aan een patiënt te geven, is dat euthanasie. Een arts kan de medicijnen zelf geven, dat is hulp bij zelfdoding, maar de patiënt kan ook zelf de medicijnen in nemen. De arts die euthanasie toepast, schrijft na het overlijden van de patiënt een verslag. Bovendien moet hij deze niet-natuurlijke dood aan de gemeentelijke lijkschouwer (ook een arts) melden. De lijkschouwer onderzoekt het lichaam van de overledene, en kijkt welke middelen de patiënt heeft gebruikt en zet dit daarna in een verslag. De twee verslagen worden met de schriftelijke wilsverklaring van de patiënt opgestuurd naar de regionale toetsingscommissie, in het gebied waar de arts de euthanasie of de hulp bij zelfdoding heeft uitgevoerd. De officier van justitie geeft na goedkeuring van de verslagen toestemming voor een begrafenis. Als de arts niet juist heeft gehandeld, dan zal hij worden vervolgd.

Euthanasie kon vroeger leiden tot een straf van ten hoogste twaalf jaar, terwijl hulp bij zelfdoding kon leiden tot een gevangenisstraf van maximaal drie jaar. Nu kan de arts van de patiënt zelf beslissen of hij de medicijnen zal geven of niet, uiteraard op diens verzoek.

Gelukkig is er een euthanasiewet in Nederland sinds 28 september 2000. Nederland is daarbij het eerste land in de wereld dat euthanasie heeft goedgekeurd. Tegenwoordig hebben ook andere landen toestemming gegeven voor euthanasie. In Frankrijk echter nog niet, maar er zijn wel vele debatten geweest. Uit een recent debat in het begin van dit jaar kwam toch weer het antwoord: Nee. Omdat veel Fransen Rooms-Katholiek zijn, is euthanasie niet toegestaan. Toch kwam er uit een onderzoek naar de mening van Fransen over euthanasie, dat ongeveer tachtig procent van de bevolking voor is en daarvan waren er ongeveer vijfenzestig procent Rooms-Katholiek.