Eindbalans
Mijn literaire boekervaringen !
Ik heb in totaal veertien boeken moeten lezen. Drie voor Duits, vier voor Engels en zeven voor Nederlands. Als ik terug kijk op mijn leesautobiografie die ik aan het begin van de vierde klas heb gemaakt denk ik dat mijn smaak op zich niet veel veranderd is. Ik hou nu nog van probleem boeken, zoals “Het Vreemde Kind” dat ik een mooi boek vond, maar ook “Rico’s Vleugels” van Rascha Peper vond ik erg mooi.
Andere boeken die ik niet zo leuk vond zijn “Momo” van Hafid Bouazza en “De Walgvogel” van Jan Wolkers. Deze boeken gingen niet echt over familie problemen, maar bijvoorbeeld de Walgvogel ging ook over de oorlog en Indonesië dit boeide mij niet. Vroeger niet en nu ook niet. Ook de stijl en het taalgebruik sprak mij totaal niet aan.
Mijn top 3 is verder ook niet veranderd door het lezen van al deze boeken maar dat betekend niet dat ik alle boeken stom vond, maar er was gewoon niet echt één boek dat ik écht heel erg leuk vond. Een Engels boek dat ik had gelezen, ‘’The Nightwalker’’ van Diane Guest vond ik wel erg leuk omdat het leek op de schrijfstijl van Virginia Andrews die ik nu nog steeds erg mooi vind. Het verhaal had ook zo door haar geschreven kunnen zijn, ook de omgeving en hoe de schrijfster alles uitlegde vond ik mooi.
Het meest literaire boek vind ik het “Duister dat ons Scheidt”. De titel vond ik al mooi en het klonk spannend en ik vond het ook een mooi boek want het was spannend en je wou graag weten hoe het afliep ondanks dat het best dik was had ik hem wel snel uit je wou weten wie de vader was en waarom de moeder in één keer was weggegaan.
Van sommige van mijn gelezen boeken kun je ook dingen leren, ik vond bijvoorbeeld “If Beale Street Could Talk” van James Baldwin erg leerzaam omdat het niveau van engels op zich wel hoog was, ik had hier verder geen moeite mee maar zo leer je wel beter lezen en ik vond ook hoe de schrijver de gebeurtenissen beschreef ook erg duidelijk en je leefde erg goed mee. Het ging over racisme en een donker meisje van wie haar vriend in de gevangenis zat, onschuldig en zij was zwanger van hem en dat is ook wel een moeilijk onderwerp om duidelijk uit te leggen ik vond dat de schrijver het mooi had gedaan. Zo ging ook het boek “The Painted Bird” dat vond ik ook erg mooi.
Door alle boeken heen zijn sommige personages mij heel goed bijgebleven zoals “Loes” uit het Duister dat ons Scheidt. Om haar draaide het eigenlijk allemaal omdat zij in het begin ook nog maar een jong kind was. En ik vond dat ze een hele eigen persoonlijkheid had. Ook is Benjamin van het Duitse boek “Crazy” mij bijgebleven. Het was ook gedeeltelijk autobiografisch en dat blijft het bij mij beter hangen omdat het ook waar gebeurd is en ik vond het zo zielig dat hij amper kon lopen. Maar ook het jongetje van “the Painted Bird” omdat ik hem zo zielig vond.
De verwerkingsopdrachten die ik heb gemaakt hebben denk ik wel nut gehad bij het beter begrijpen van de boeken. Ik kwam meer te weten over de meningen van anderen en daardoor werd mijn mening soms ook wel beïnvloed en was ik het er wel mee eens. Ook vond ik het leuk om zelf een recensie te schrijven.
Wat ik van alle boeken geleerd heb is dat je niet snel moet oordelen over mensen van alleen hun uiterlijk of bijvoorbeeld over pedofielen zoals in Rico Vleugels maar ook over donkere mensen en drugsgebruikers, dit heb ik vooral opgenomen uit de boeken “if Beale Street Could Talk” maar ook “Rico’s Vleugels” en “het Duister dat ons Scheidt”. Maar ook de passievrucht en Christiane F. vond ik leerzaam omdat het over onderwerpen ging die ik niet zelf heb meegemaakt, drugsgebruik bij Christiane F. bijvoorbeeld en ik vond het daarom interessant om over te lezen.
Ook heb ik mezelf kunnen overhalen om meer te lezen, ik las op zich wel veel maar door school had ik niet meer zo veel zin in maar ik vind het nu wel weer leuk om te lezen en niet alleen boeken van een bepaalde schrijver maar ik probeer nu ook andere boeken te lezen zodat ik meer te weten kom over andere mensen en hun problemen en dergelijke.
Mijn manier van lezen is op zich niet veel veranderd. Ik las altijd wel snel en had niet veel problemen met lezen.
Mijn literaire boekervaringen !
Ik heb in totaal veertien boeken moeten lezen. Drie voor Duits, vier voor Engels en zeven voor Nederlands. Als ik terug kijk op mijn leesautobiografie die ik aan het begin van de vierde klas heb gemaakt denk ik dat mijn smaak op zich niet veel veranderd is. Ik hou nu nog van probleem boeken, zoals “Het Vreemde Kind” dat ik een mooi boek vond, maar ook “Rico’s Vleugels” van Rascha Peper vond ik erg mooi.
Andere boeken die ik niet zo leuk vond zijn “Momo” van Hafid Bouazza en “De Walgvogel” van Jan Wolkers. Deze boeken gingen niet echt over familie problemen, maar bijvoorbeeld de Walgvogel ging ook over de oorlog en Indonesië dit boeide mij niet. Vroeger niet en nu ook niet. Ook de stijl en het taalgebruik sprak mij totaal niet aan.
Het meest literaire boek vind ik het “Duister dat ons Scheidt”. De titel vond ik al mooi en het klonk spannend en ik vond het ook een mooi boek want het was spannend en je wou graag weten hoe het afliep ondanks dat het best dik was had ik hem wel snel uit je wou weten wie de vader was en waarom de moeder in één keer was weggegaan.
Van sommige van mijn gelezen boeken kun je ook dingen leren, ik vond bijvoorbeeld “If Beale Street Could Talk” van James Baldwin erg leerzaam omdat het niveau van engels op zich wel hoog was, ik had hier verder geen moeite mee maar zo leer je wel beter lezen en ik vond ook hoe de schrijver de gebeurtenissen beschreef ook erg duidelijk en je leefde erg goed mee. Het ging over racisme en een donker meisje van wie haar vriend in de gevangenis zat, onschuldig en zij was zwanger van hem en dat is ook wel een moeilijk onderwerp om duidelijk uit te leggen ik vond dat de schrijver het mooi had gedaan. Zo ging ook het boek “The Painted Bird” dat vond ik ook erg mooi.
Door alle boeken heen zijn sommige personages mij heel goed bijgebleven zoals “Loes” uit het Duister dat ons Scheidt. Om haar draaide het eigenlijk allemaal omdat zij in het begin ook nog maar een jong kind was. En ik vond dat ze een hele eigen persoonlijkheid had. Ook is Benjamin van het Duitse boek “Crazy” mij bijgebleven. Het was ook gedeeltelijk autobiografisch en dat blijft het bij mij beter hangen omdat het ook waar gebeurd is en ik vond het zo zielig dat hij amper kon lopen. Maar ook het jongetje van “the Painted Bird” omdat ik hem zo zielig vond.
De verwerkingsopdrachten die ik heb gemaakt hebben denk ik wel nut gehad bij het beter begrijpen van de boeken. Ik kwam meer te weten over de meningen van anderen en daardoor werd mijn mening soms ook wel beïnvloed en was ik het er wel mee eens. Ook vond ik het leuk om zelf een recensie te schrijven.
Wat ik van alle boeken geleerd heb is dat je niet snel moet oordelen over mensen van alleen hun uiterlijk of bijvoorbeeld over pedofielen zoals in Rico Vleugels maar ook over donkere mensen en drugsgebruikers, dit heb ik vooral opgenomen uit de boeken “if Beale Street Could Talk” maar ook “Rico’s Vleugels” en “het Duister dat ons Scheidt”. Maar ook de passievrucht en Christiane F. vond ik leerzaam omdat het over onderwerpen ging die ik niet zelf heb meegemaakt, drugsgebruik bij Christiane F. bijvoorbeeld en ik vond het daarom interessant om over te lezen.
Ook heb ik mezelf kunnen overhalen om meer te lezen, ik las op zich wel veel maar door school had ik niet meer zo veel zin in maar ik vind het nu wel weer leuk om te lezen en niet alleen boeken van een bepaalde schrijver maar ik probeer nu ook andere boeken te lezen zodat ik meer te weten kom over andere mensen en hun problemen en dergelijke.
Mijn manier van lezen is op zich niet veel veranderd. Ik las altijd wel snel en had niet veel problemen met lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden