Aletta Jacobs

Aletta Jacobs Aletta werd geboren op 9 Februari 1854 in een Joods gezin dat in Sappemeer woonde (Sappemeer is een dorp in Groningen). Aletta was hun achtste kind, in totaal hadden ze er elf. Haar vader Abraham Jacobs was huisarts en had een eigen praktijk op het platteland. Haar moeder Anna de Jongh zorgde voor het huishouden en het gezin. Rond 1858 kocht meneer Jacobs een huis aan de Noorderstraat 19. Hier groeide Aletta op en bracht ze haar jeugdjaren door. Aletta Jacobs viel onder een van de intelligente vrouwen. Toen Aletta 6 jaar was wist ze al dat ze dokter wilde worden, net als haar vader. Maar in haar tijd werden alleen jongens dokter. Een net meisje hoorde naar een meisjesschool te gaan. Op zo´n school heeft Aletta het maar 14 dagen uitgehouden. Toen werd ze ziek. Haar grote broer Julius ontfermde zich over haar. Ze droomde over een toekomst waarin Aletta dokter zou zijn. Toen Aletta beter was ging zij studeren voor het examen van leerling-apotheker. Op 26 juli 1870 behaalde ze dit diploma. Alleen heren mochten studeren, maar op 20 April 1871 kwam daar verandering in. Op die dag werd Aletta ingeschreven als student aan de Groningse hogeschool.Gedurende een proeftijd van 1 jaar moest Aletta zichzelf bewijzen. En daarmee ook dat vrouwen geschikt waren voor een universitaire studie. Ze haalde perfecte cijfers. Na een jaar kwam het er op aan. Enkele dagen voor hij overleed, verleende Thorbecke de verlangde toestemming om examens af te leggen. Daarmee was de weg vrij voor verdere studie. In 1877 en 1878 legde Aletta in Amsterdam en Utrecht het artsexamen af. De eerste vrouwelijke arts van Nederland was een feit. Aletta Jacobs ging werken in Amsterdam. Aan de Herengracht begon ze een praktijk. Dat ging meteen goed. Vanaf de eerste dag was de toeloop van patiënten zodanig, dat ik met gerust hart de toekomst tegemoet kon zien. Elke middag van een tot drie uur ontving ze de patiënten bij haar thuis en verder legde ze, zowel ’s ochtends als in de namiddag, doktersvisites af. In die tijd keken de mensen erg op tegen een dokter. Patiënten vroegen niet verder als de dokter een advies gaf of medicijnen voorschreef. Het zou wel goed zijn want de dokter had er toch voor gestudeerd! Aletta Jacobs vond dat de patiënten best vragen mochten stellen. Het was immers belangrijk dat de patiënten begrepen wat ze mankeerden en waarom ze bepaalde pillen moesten slikken. Het leek Aletta Jacobs vanzelfsprekend dat waarin de wet over ‘Nederlanders’ gesproken werd, hiermee ook vrouwen bedoeld werden. Als de wet vrouwen niet nadrukkelijk van het kiesrecht uitsloot, dan bezaten zij dus stemrecht. Toch ontving geen enkele vrouw in Nederland thuis een stembiljet. Aletta redeneerde: “Als de wet ons het uitoefenen van het kiesrecht niet belette, waarom gebruiken wij dar recht dan niet?” Op 22 maart 1883 stuurde dr. Jacobs een brief naar de burgemeester en wethouders van Amsterdam, met het verzoek om als belastingbetalende ingezetene van Nederland op de kieslijst geplaatst te worden. Het antwoordt was afwijzend. De heren deelden mee dat “volgens de geest onze staatsinstellingen zijn aan de vrouw geen kies- of stemrecht verleend.” En of de dokter zich voortaan maar wilde houden aan haar medische praktijk. Aletta liet het er niet bij zitten. Samen met een aantal andere vrouwen richtte zij de ´Vereniging voor Vrouwenkiesrecht´ op. In 1903 werd Aletta Jacobs voorzitter van deze vereniging. Zij trok het hele land door om lezingen te geven. Ook schreef ze artikelen voor kranten en tijdschriften, organiseerde ze congressen en bijeenkomsten en onderhield ze contacten met vrouwen in het buitenland die ook voor het vrouwenkiesrecht streden. In 1919 werd haar jarenlange strijd beloond. Vrouwen kregen toen het recht om deel te nemen aan de verkiezingen. In 1922 gingen vrouwen voor het eerst naar de stembus. Aletta werd geboren op 9 februari 1854