Inhoudsopgave
1: Inleiding
2: Motivatie keuze onderwerp
3: Beschrijven onderwerp probleem
4: Te streng of te mild
5: Oplossing probleem
6: Logboek
1: Inleiding
Ik moest voor maatschappijleer een praktische opdracht maken over een actueel onderwerp.Ik heb voor het onderwerp asielbeleid gekozen.Zelf hou ik me ook bezig met het onderwerp en ik heb er ook een mening over alleen daar kom ik later op terug in het PO.
2: Motivatie onderwerp> waarom dat onderwerp
Ik heb het onderwerp gekozen omdat het erg actueel is er is veel over te vinden.Ook heb ik het onderwerp gekozen omdat ik me er zelf mee bezig hou.Bij mij in de straat wonen ook asielzoekers die misschien terug zouden moeten door de wet van Perdonk.Vandaar dat ik me ook wel een beetje betrokken voelde bij het onderwerp.Ik lees ook wel eens kranten en daar worden ook vaak problemen over het asielbeleid besproken.Ook door de dood van Pim Fortyn
Ben ik meer geïnteresseerd geraakt in het asielbeleid.
3: Beschrijven van het onderwerp/probleem
Ik ga eerst wat vertellen over de organisaties die zich bezighouden met asielzoekers van elke organisatie vertel ik waar die voor staat en wat het inhoudt.
De staatssecretaris en minister van Justitie
Volgens de wet in Nederland heeft de minister het voor het zeggen maar in de praktijk is dat niet waar.Het is de staatssecretaris van Justitie die werkelijk mag bepalen of een asielzoeker word toegelaten of word weggestuurd
Het vluchtelingenwerk
Vluchtelingen die in Nederland aankomen, kunnen meestal niet terugvallen op een netwerk van familie of bekenden. Duizenden vrijwilligers en betaalde medewerkers van Vluchtelingenwerk bieden vluchtelingen dagelijks praktische begeleiding tijdens de asielprocedure en bij het opbouwen van een nieuw bestaan in de Nederlandse samenleving. Daarnaast zet Vluchtelingenwerk Nederland zich in voor het vergroten van het draagvlak voor vluchtelingen en asielzoekers en een asiel- en integratiebeleid. Het asiel- en integratiebeleid wordt in toenemende mate bepaald door beslissingen in de Europese Unie. De inspanningen van Vluchtelingenwerk Nederland om het vluchtelingenbeleid te beïnvloeden, richten zich daarom ook steeds meer op Europa.
Het OC
Het opvang- en onderzoekcentrum zorgt voor de allereerste opvang van asielzoekers. Er zijn tien OC’s verspreid over Nederland. De asielzoeker die net Nederland binnen komt en zich heeft aangemeld worden in een OC geplaatst. Hij mag een maand in het OC blijven. In het OC wordt de asielzoeker gecontroleerd op ziektes en hoe zijn gezondheidsstatus is. af. Dat is de beslissing naar aanleiding van het nader verhoor met een contactambtenaar van Immigratie- en Naturalisatiedienst. Deze beslissing bepaald of de asielzoeker wel of niet direct teruggestuurd wordt. Als de asielzoeker niet direct wordt teruggestuurd, gaat hij naar het AZC
Het AZC
Bij deze organisatie worden de asielzoekers tijdelijk opgevangen en krijgen ze wat geld.
De Gemeente
Als een asielzoeker een verblijfsvergunning heeft, is het de bedoeling dat de asielzoeker vanuit het centrum verhuist naar een woning in een gemeente. De gemeentes zijn verplicht een aantal vergunninghouders (statushouders) een woning aan te bieden. De gemeente moet mensen met een vvtv (voorlopig vergunning tot verblijf) een ingerichte woning met een uitkering aanbieden. De gemeente draagt ook zorg voor de woonlasten en de verzekeringen van de vvtv’er. De gemeente moet asielzoekers, die niet genoeg Nederlands spreken of de kans lopen geen werk te krijgen, een inburgeringsprogramma op maat aan te bieden. Dit geldt niet voor vvtv’ers.In Groningen weigeren ze de asielzoekers uit te zetten omdat ze sommige omstandigheden waarin asielzoekers verkeren niet humaan vinden als ze terug zouden gaan naar hun land.
Nu ga ik iets vertellen over de regels en de procedures over asielbeleid.
1. In aansluiting op de inwerkingtreding van de Overeenkomst van Dublin in 1990 wilden de lidstaten gelijkwaardige procedures vaststellen voor de behandeling van asielverzoeken. Hiertoe zijn minimumwaarborgen voor de procedures vastgesteld, die gerespecteerd moeten worden door elke lidstaat. In de nationale wetgeving kunnen gunstiger regels worden opgenomen.
Algemene beginselen
2. De procedures voor behandeling van asielverzoeken zijn in overeenstemming met het Verdrag van Genève van 1951 en het Protocol van 1967, met name met de definitie van het begrip "vluchteling" en het principe van "non-refoulement" (er mag geen enkele maatregel tot verwijdering worden genomen zolang er geen beslissing over het asielverzoek is genomen), en ze worden afgewikkeld in samenwerking met het Hoog Commissariaat van de Verenigde Naties voor vluchtelingen (UNHCR).
Waarborgen betreffende de behandeling van asielverzoeken
3. Alle asielverzoeken worden individueel, objectief en onpartijdig behandeld. De verzoeker zet zijn zaak in detail uiteen en legt de bestaande bewijsmiddelen voor, hoewel het verlenen van de vluchtelingenstatus niet afhankelijk is van welbepaalde bestaande bewijsmiddelen.
4. De autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de behandeling van het asielverzoek dienen te beschikken over voldoende en gespecialiseerd personeel, nauwkeurige informatie over de actuele situatie in het land van herkomst en van doorreis, en over deskundigen op specifieke gebieden (op medisch gebied, op cultureel gebied...).
5. Duidelijke instructies worden gegeven aan de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor grenscontroles alsook aan de lokale autoriteiten, zodat deze de asielverzoeken snel kunnen doorsturen naar de bevoegde autoriteit.
6. Als het asielverzoek wordt geweigerd, is het mogelijk om beroep aan te tekenen bij een rechtbank of een instantie die de kwestie onafhankelijk opnieuw onderzoekt.
Rechten van asielzoekers gedurende de behandelings-, beroeps- en herzieningsprocedure
7. De asielzoeker mag blijven op het grondgebied van de lidstaat waar het asielverzoek is ingediend zolang er geen beslissing is genomen. Gedurende de procedure heeft hij recht op een tolk, eventueel op een advocaat of een raadsman, en mag hij contact opnemen met de UNHCR en andere organisaties voor hulp aan vluchtelingen. Voordat er een beslissing wordt genomen over zijn dossier, mag hij een persoonlijk onderhoud hebben met een bevoegd ambtenaar.
8. Op duidelijk ongegronde asielverzoeken zijn de principes van de resolutie van 30 november 1992 van toepassing. Asielverzoeken die ingediend worden door een onderdaan van een andere lidstaat van de Unie vallen onder deze categorie, want elke lidstaat wordt zonder meer beschouwd als een veilig land. Het asielverzoek wordt dan individueel en zeer snel behandeld.
9. Alle asielverzoeken moeten kunnen worden ingediend aan de grens. Het verzoek kan dan onderzocht worden om te bepalen of het duidelijk ongegrond is, zulks voordat de asielzoeker toegang krijgt tot het grondgebied. Als er echter een derde land van ontvangst is, kunnen uitzonderingen worden toegestaan op basis van het beginsel van "non-refoulement".
Bijkomende waarborgen voor niet-begeleide minderjarigen en voor vrouwen
10. Niet-begeleide minderjarigen worden vertegenwoordigd door een aangewezen orgaan of verantwoordelijke volwassene, die hen bijstaat gedurende de afwikkeling van de procedure.
11. De lidstaten streven ernaar om bij de procedures zoveel mogelijk vrouwelijke ambtenaren en tolken in te schakelen, met name als de gebeurtenissen die de betrokken vrouw/het betrokken meisje heeft meegemaakt, of haar culturele achtergrond, problemen opleveren bij het uiteenzetten van de motieven voor het asielverzoek.
Recht op verblijf
12. Als de asielzoeker voldoet aan de criteria voor het verkrijgen van de status van vluchteling, zal hem in principe het recht worden toegekend te verblijven in de staat die zijn asielverzoek heeft behandeld.
13. De lidstaten streven ernaar vóór 1 januari 1996 hun wetgeving aan te passen aan deze beginselen.
Te streng of Te mild
Volgens de site http://www.gebladerte.nl/ wijst Nederland 99.4% van de asielzoekers af. In 2002 waren er volgens de United States Committee for Refugees (USCR) wereldwijd 34,8 miljoen mensen op de vlucht.1 Die verdeelt de organisatie onder in 13 miljoen "vluchtelingen" en 21,8 miljoen "binnenlandse ontheemden", "internally displaced persons" (idp's). Die "idp's" zijn ook vluchtelingen, maar ze worden door de USCR niet zo genoemd omdat ze hun land niet hebben verlaten. Het voorbeeld van Soedan laat zien hoe onzinnig deze onderverdeling is. Dat land is 74 keer zo groot als Nederland. Veel vluchtelingen verlaten Soedan niet, maar leggen voor Europese begrippen wel enorme afstanden binnen hun land af. Als Nederlanders zo ver zouden reizen, dan zouden ze al lang in een ander land zijn aangekomen. Hoe kleiner dus het land, hoe meer kans dat vluchtelingen door de USCR ook daadwerkelijk tot de categorie "vluchteling" gerekend worden. Doordat de organisatie alleen grensoverschrijdende vluchtelingen meetelt, lijkt het aantal vluchtelingen wereldwijd veel lager. En dat doet het percentage vluchtelingen dat naar de rijke landen komt, veel hoger lijken dan het in werkelijkheid is.
Van de 34,8 miljoen vluchtelingen kwamen er maar 381 duizend (1,1 procent) naar de EU. Zelfs als men alle vluchtelingen optelt die in 2002 naar heel Europa, Noord-Amerika, Japan, Nieuw-Zeeland en Australië zijn gegaan, dan zijn dat er nog niet meer dan 587 duizend (1,7 procent). In Soedan daarentegen zijn er 4 miljoen "idp's" en een half miljoen "vluchtelingen". Dat is 12,9 procent van alle vluchtelingen in de wereld. Veel meer dan het percentage dat naar Europa vlucht.
Vluchtelingen?
Volgens de VN zijn vluchtelingen "mensen die gevlucht zijn vanwege vervolging, gebaseerd op ras, religie, nationaliteit, sociale groep of politieke mening". In de praktijk worden alle vluchtelingen door overheden eerst tot "asielzoekers" of "economische vluchtelingen" bestempeld. Wereldwijd wordt slechts een heel klein deel van de "asielzoekers" erkend als vluchteling die volgens het vluchtelingenverdrag moet worden toegelaten. "Economische vluchtelingen die alleen maar komen voor een beter leven, hoeven we geen verblijfsvergunning te geven", luidt dan de immorele redenering. Bovendien zijn politiek en economie zodanig verweven dat daarop sowieso geen selectie van vluchtelingen gebaseerd kan worden.
Ook zijn er veel vluchtelingen die überhaupt niet in de statistieken voorkomen. Die zien sowieso geen kans op een verblijfsvergunning, melden zich daarom niet bij de overheid voor een asielprocedure en proberen te overleven in de illegaliteit. Zo vergaat het de meeste arbeidsmigranten. Worden deze groepen wel meegerekend, dan komt men op veel hogere cijfers uit dan de USCR.
De VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR telde op 1 januari 2003 nog minder vluchtelingen dan de USCR, namelijk 20,5 miljoen.2 Dat komt doordat de UNHCR zich baseert op cijfers die de migratiediensten van de VN-lidstaten verstrekken. En die zijn meestal lager. Want door lagere aantallen aangemelde vluchtelingen op te geven, maar wel het werkelijke aantal verleende verblijfsvergunningen, komt het percentage erkenningen hoger uit en wekken de lidstaten een humanere indruk. Met andere woorden, een flink aantal van de vluchtelingen die aankloppen en afgewezen worden, worden niet in de statistieken vermeld. In 1998 werd de IND door de UNHCR op de vingers getikt omdat daardoor het opgegeven percentage erkenningen bijna twee keer zo hoog uitgevallen was als in werkelijkheid het geval was. Er werden door Nederland ruim 36 duizend vluchtelingen meer afgewezen als uit de statistieken op te maken was.
Nederlandse score
In augustus 2002 bleek uit een onderzoek dat 42 procent van de Nederlanders geen flauw idee heeft hoeveel vluchtelingen er nu eigenlijk naar Nederland komen. Een groot deel van de ondervraagden schatte ergens tussen de 75.000 en 200.000. Ruim 40 procent meende ook dat de aantallen aankloppende vluchtelingen stegen. In werkelijkheid meldden zich in 2001 ongeveer 32.000 vluchtelingen en dat was een daling met 25 procent ten opzichte van 2000.
Als vluchtelingen van de Nederlandse overheid nog een verblijfsvergunning krijgen, dan is dat vrijwel altijd op humanitaire gronden. Zelden worden vluchtelingen nog werkelijk erkend als vluchteling. Een humanitaire status is slechts tijdelijk en kan dus ook weer ingetrokken worden. Dat overkwam bijvoorbeeld veel vluchtelingen uit Irak. De recente oorlog in Irak was nog niet eens begonnen of hun verblijfsvergunningen werden ingetrokken of niet meer verlengd.
In 2001 werd slechts 0,6 procent van de vluchtelingen ook daadwerkelijk door de overheid als vluchteling erkend, te weten 219 personen. Uit statistieken van VluchtelingenWerk blijkt dat dat in 1996 nog 10,5 procent was (8.806 personen). Uit een vergelijking met 10 andere Europese landen blijkt dat Nederland daarbij het allerlaagst scoort. Zelfs een land als Italië, waar extreem-rechts in de regering zit, scoorde in 2001 veel hoger met 15,9 procent (2.102 personen). België (1.157 personen) en Duitsland (22.719 personen) erkennen de meeste vluchtelingen, beiden 21,2 procent.
5: Oplossingen van het probleem
De oplossingen die ik heb bedacht om dit probleem tegen te gaan is asielzoekers aan te sporen te gaan werken en als ze werken mogen ze blijven als ze dit 2 jaar volhouden zijn ze Nederlands burger.Elke week moet er iemand langs gaan om te kijken of ze werk hebben is dit na 2 maand niet het geval dan moeten ze uit Nederland.Dit is een van mijn zelfbedachte oplossingen en niet echt reëel maar op de manier hoe het nu gaat kan het ook niet doorgaan.
Een andere oplossing is natuurlijk ervoor zorgen dat elke asielzoeker verplicht een taalcursus doet plus de normen en waarden van ons land leert in zijn eigen land voordat hij naar ons land wil vertrekken al denk ik dat het ook niet echt een oplossing is want als je in een oorlogsland zit is het heel moeilijk om zo’n cursus te gaan volgen omdat je dan constant in onzekerheid leeft of je bijv een bom op je huis krijgt of wat dan ook. Ik vind het asielbeleid streng maar niet altijd even rechtvaardig. Streng is het zeker maar rechtvaardig niet echt want sommige asielzoekers die hier nu al 17 jaar wonen (was laatst op het nieuws) moeten vertekken dat vind ik absurd.Wel vind ik dat als asielzoekers zich niet willen aanpassen aan de normen en waarden van ons land dat ze kunnen vertrekken.Ook ben ik tegen het idee om fundamentalistische moslims binnen te laten want die veroorzaken veel onrust met hun uitspraken over vrouwen.Ik denk dat de beste oplossing voor de probleem is een strenge toezicht op een inburgering cursus en goed toezicht op hoe een asielzoeker zich gedraagt in de maatschappij.Is hij een last tot andere mensen dan moet er ingegrepen worden en moet er gekeken worden of er nog iets aan te veranderen valt anders moet hij maar het land uit.
Bronnen
www.google.nl
www.scholieren.nl
www.lijstpimfortyn.nl
www.gemeente.nl
www.altavista.nl
www.vluchtelingenwerk.nl
www.cbs.nl
http://www.gebladerte.nl/
www.pvda.nl
www.d66.nl
www.cda.nl
7: Logboek
Voorblad +/- 10 min
Inleiding +/- 10 min
Motivatie keuze onderwerp>waarom juist dat onderwerp +/- 15 min
Beschrijving van onderwerp probleem +/- 3 uur
Oplossing probleem +/- 20 min
Bronnen +/- 5 min
1: Inleiding
2: Motivatie keuze onderwerp
3: Beschrijven onderwerp probleem
4: Te streng of te mild
5: Oplossing probleem
6: Logboek
1: Inleiding
Ik moest voor maatschappijleer een praktische opdracht maken over een actueel onderwerp.Ik heb voor het onderwerp asielbeleid gekozen.Zelf hou ik me ook bezig met het onderwerp en ik heb er ook een mening over alleen daar kom ik later op terug in het PO.
2: Motivatie onderwerp> waarom dat onderwerp
Ik heb het onderwerp gekozen omdat het erg actueel is er is veel over te vinden.Ook heb ik het onderwerp gekozen omdat ik me er zelf mee bezig hou.Bij mij in de straat wonen ook asielzoekers die misschien terug zouden moeten door de wet van Perdonk.Vandaar dat ik me ook wel een beetje betrokken voelde bij het onderwerp.Ik lees ook wel eens kranten en daar worden ook vaak problemen over het asielbeleid besproken.Ook door de dood van Pim Fortyn
3: Beschrijven van het onderwerp/probleem
Ik ga eerst wat vertellen over de organisaties die zich bezighouden met asielzoekers van elke organisatie vertel ik waar die voor staat en wat het inhoudt.
De staatssecretaris en minister van Justitie
Volgens de wet in Nederland heeft de minister het voor het zeggen maar in de praktijk is dat niet waar.Het is de staatssecretaris van Justitie die werkelijk mag bepalen of een asielzoeker word toegelaten of word weggestuurd
Het vluchtelingenwerk
Vluchtelingen die in Nederland aankomen, kunnen meestal niet terugvallen op een netwerk van familie of bekenden. Duizenden vrijwilligers en betaalde medewerkers van Vluchtelingenwerk bieden vluchtelingen dagelijks praktische begeleiding tijdens de asielprocedure en bij het opbouwen van een nieuw bestaan in de Nederlandse samenleving. Daarnaast zet Vluchtelingenwerk Nederland zich in voor het vergroten van het draagvlak voor vluchtelingen en asielzoekers en een asiel- en integratiebeleid. Het asiel- en integratiebeleid wordt in toenemende mate bepaald door beslissingen in de Europese Unie. De inspanningen van Vluchtelingenwerk Nederland om het vluchtelingenbeleid te beïnvloeden, richten zich daarom ook steeds meer op Europa.
Het OC
Het opvang- en onderzoekcentrum zorgt voor de allereerste opvang van asielzoekers. Er zijn tien OC’s verspreid over Nederland. De asielzoeker die net Nederland binnen komt en zich heeft aangemeld worden in een OC geplaatst. Hij mag een maand in het OC blijven. In het OC wordt de asielzoeker gecontroleerd op ziektes en hoe zijn gezondheidsstatus is. af. Dat is de beslissing naar aanleiding van het nader verhoor met een contactambtenaar van Immigratie- en Naturalisatiedienst. Deze beslissing bepaald of de asielzoeker wel of niet direct teruggestuurd wordt. Als de asielzoeker niet direct wordt teruggestuurd, gaat hij naar het AZC
Het AZC
De Gemeente
Als een asielzoeker een verblijfsvergunning heeft, is het de bedoeling dat de asielzoeker vanuit het centrum verhuist naar een woning in een gemeente. De gemeentes zijn verplicht een aantal vergunninghouders (statushouders) een woning aan te bieden. De gemeente moet mensen met een vvtv (voorlopig vergunning tot verblijf) een ingerichte woning met een uitkering aanbieden. De gemeente draagt ook zorg voor de woonlasten en de verzekeringen van de vvtv’er. De gemeente moet asielzoekers, die niet genoeg Nederlands spreken of de kans lopen geen werk te krijgen, een inburgeringsprogramma op maat aan te bieden. Dit geldt niet voor vvtv’ers.In Groningen weigeren ze de asielzoekers uit te zetten omdat ze sommige omstandigheden waarin asielzoekers verkeren niet humaan vinden als ze terug zouden gaan naar hun land.
Nu ga ik iets vertellen over de regels en de procedures over asielbeleid.
1. In aansluiting op de inwerkingtreding van de Overeenkomst van Dublin in 1990 wilden de lidstaten gelijkwaardige procedures vaststellen voor de behandeling van asielverzoeken. Hiertoe zijn minimumwaarborgen voor de procedures vastgesteld, die gerespecteerd moeten worden door elke lidstaat. In de nationale wetgeving kunnen gunstiger regels worden opgenomen.
Algemene beginselen
2. De procedures voor behandeling van asielverzoeken zijn in overeenstemming met het Verdrag van Genève van 1951 en het Protocol van 1967, met name met de definitie van het begrip "vluchteling" en het principe van "non-refoulement" (er mag geen enkele maatregel tot verwijdering worden genomen zolang er geen beslissing over het asielverzoek is genomen), en ze worden afgewikkeld in samenwerking met het Hoog Commissariaat van de Verenigde Naties voor vluchtelingen (UNHCR).
Waarborgen betreffende de behandeling van asielverzoeken
3. Alle asielverzoeken worden individueel, objectief en onpartijdig behandeld. De verzoeker zet zijn zaak in detail uiteen en legt de bestaande bewijsmiddelen voor, hoewel het verlenen van de vluchtelingenstatus niet afhankelijk is van welbepaalde bestaande bewijsmiddelen.
4. De autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de behandeling van het asielverzoek dienen te beschikken over voldoende en gespecialiseerd personeel, nauwkeurige informatie over de actuele situatie in het land van herkomst en van doorreis, en over deskundigen op specifieke gebieden (op medisch gebied, op cultureel gebied...).
5. Duidelijke instructies worden gegeven aan de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor grenscontroles alsook aan de lokale autoriteiten, zodat deze de asielverzoeken snel kunnen doorsturen naar de bevoegde autoriteit.
Rechten van asielzoekers gedurende de behandelings-, beroeps- en herzieningsprocedure
7. De asielzoeker mag blijven op het grondgebied van de lidstaat waar het asielverzoek is ingediend zolang er geen beslissing is genomen. Gedurende de procedure heeft hij recht op een tolk, eventueel op een advocaat of een raadsman, en mag hij contact opnemen met de UNHCR en andere organisaties voor hulp aan vluchtelingen. Voordat er een beslissing wordt genomen over zijn dossier, mag hij een persoonlijk onderhoud hebben met een bevoegd ambtenaar.
8. Op duidelijk ongegronde asielverzoeken zijn de principes van de resolutie van 30 november 1992 van toepassing. Asielverzoeken die ingediend worden door een onderdaan van een andere lidstaat van de Unie vallen onder deze categorie, want elke lidstaat wordt zonder meer beschouwd als een veilig land. Het asielverzoek wordt dan individueel en zeer snel behandeld.
9. Alle asielverzoeken moeten kunnen worden ingediend aan de grens. Het verzoek kan dan onderzocht worden om te bepalen of het duidelijk ongegrond is, zulks voordat de asielzoeker toegang krijgt tot het grondgebied. Als er echter een derde land van ontvangst is, kunnen uitzonderingen worden toegestaan op basis van het beginsel van "non-refoulement".
Bijkomende waarborgen voor niet-begeleide minderjarigen en voor vrouwen
10. Niet-begeleide minderjarigen worden vertegenwoordigd door een aangewezen orgaan of verantwoordelijke volwassene, die hen bijstaat gedurende de afwikkeling van de procedure.
11. De lidstaten streven ernaar om bij de procedures zoveel mogelijk vrouwelijke ambtenaren en tolken in te schakelen, met name als de gebeurtenissen die de betrokken vrouw/het betrokken meisje heeft meegemaakt, of haar culturele achtergrond, problemen opleveren bij het uiteenzetten van de motieven voor het asielverzoek.
Recht op verblijf
12. Als de asielzoeker voldoet aan de criteria voor het verkrijgen van de status van vluchteling, zal hem in principe het recht worden toegekend te verblijven in de staat die zijn asielverzoek heeft behandeld.
13. De lidstaten streven ernaar vóór 1 januari 1996 hun wetgeving aan te passen aan deze beginselen.
Volgens de site http://www.gebladerte.nl/ wijst Nederland 99.4% van de asielzoekers af. In 2002 waren er volgens de United States Committee for Refugees (USCR) wereldwijd 34,8 miljoen mensen op de vlucht.1 Die verdeelt de organisatie onder in 13 miljoen "vluchtelingen" en 21,8 miljoen "binnenlandse ontheemden", "internally displaced persons" (idp's). Die "idp's" zijn ook vluchtelingen, maar ze worden door de USCR niet zo genoemd omdat ze hun land niet hebben verlaten. Het voorbeeld van Soedan laat zien hoe onzinnig deze onderverdeling is. Dat land is 74 keer zo groot als Nederland. Veel vluchtelingen verlaten Soedan niet, maar leggen voor Europese begrippen wel enorme afstanden binnen hun land af. Als Nederlanders zo ver zouden reizen, dan zouden ze al lang in een ander land zijn aangekomen. Hoe kleiner dus het land, hoe meer kans dat vluchtelingen door de USCR ook daadwerkelijk tot de categorie "vluchteling" gerekend worden. Doordat de organisatie alleen grensoverschrijdende vluchtelingen meetelt, lijkt het aantal vluchtelingen wereldwijd veel lager. En dat doet het percentage vluchtelingen dat naar de rijke landen komt, veel hoger lijken dan het in werkelijkheid is.
Van de 34,8 miljoen vluchtelingen kwamen er maar 381 duizend (1,1 procent) naar de EU. Zelfs als men alle vluchtelingen optelt die in 2002 naar heel Europa, Noord-Amerika, Japan, Nieuw-Zeeland en Australië zijn gegaan, dan zijn dat er nog niet meer dan 587 duizend (1,7 procent). In Soedan daarentegen zijn er 4 miljoen "idp's" en een half miljoen "vluchtelingen". Dat is 12,9 procent van alle vluchtelingen in de wereld. Veel meer dan het percentage dat naar Europa vlucht.
Vluchtelingen?
Volgens de VN zijn vluchtelingen "mensen die gevlucht zijn vanwege vervolging, gebaseerd op ras, religie, nationaliteit, sociale groep of politieke mening". In de praktijk worden alle vluchtelingen door overheden eerst tot "asielzoekers" of "economische vluchtelingen" bestempeld. Wereldwijd wordt slechts een heel klein deel van de "asielzoekers" erkend als vluchteling die volgens het vluchtelingenverdrag moet worden toegelaten. "Economische vluchtelingen die alleen maar komen voor een beter leven, hoeven we geen verblijfsvergunning te geven", luidt dan de immorele redenering. Bovendien zijn politiek en economie zodanig verweven dat daarop sowieso geen selectie van vluchtelingen gebaseerd kan worden.
Ook zijn er veel vluchtelingen die überhaupt niet in de statistieken voorkomen. Die zien sowieso geen kans op een verblijfsvergunning, melden zich daarom niet bij de overheid voor een asielprocedure en proberen te overleven in de illegaliteit. Zo vergaat het de meeste arbeidsmigranten. Worden deze groepen wel meegerekend, dan komt men op veel hogere cijfers uit dan de USCR.
De VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR telde op 1 januari 2003 nog minder vluchtelingen dan de USCR, namelijk 20,5 miljoen.2 Dat komt doordat de UNHCR zich baseert op cijfers die de migratiediensten van de VN-lidstaten verstrekken. En die zijn meestal lager. Want door lagere aantallen aangemelde vluchtelingen op te geven, maar wel het werkelijke aantal verleende verblijfsvergunningen, komt het percentage erkenningen hoger uit en wekken de lidstaten een humanere indruk. Met andere woorden, een flink aantal van de vluchtelingen die aankloppen en afgewezen worden, worden niet in de statistieken vermeld. In 1998 werd de IND door de UNHCR op de vingers getikt omdat daardoor het opgegeven percentage erkenningen bijna twee keer zo hoog uitgevallen was als in werkelijkheid het geval was. Er werden door Nederland ruim 36 duizend vluchtelingen meer afgewezen als uit de statistieken op te maken was.
Nederlandse score
Als vluchtelingen van de Nederlandse overheid nog een verblijfsvergunning krijgen, dan is dat vrijwel altijd op humanitaire gronden. Zelden worden vluchtelingen nog werkelijk erkend als vluchteling. Een humanitaire status is slechts tijdelijk en kan dus ook weer ingetrokken worden. Dat overkwam bijvoorbeeld veel vluchtelingen uit Irak. De recente oorlog in Irak was nog niet eens begonnen of hun verblijfsvergunningen werden ingetrokken of niet meer verlengd.
In 2001 werd slechts 0,6 procent van de vluchtelingen ook daadwerkelijk door de overheid als vluchteling erkend, te weten 219 personen. Uit statistieken van VluchtelingenWerk blijkt dat dat in 1996 nog 10,5 procent was (8.806 personen). Uit een vergelijking met 10 andere Europese landen blijkt dat Nederland daarbij het allerlaagst scoort. Zelfs een land als Italië, waar extreem-rechts in de regering zit, scoorde in 2001 veel hoger met 15,9 procent (2.102 personen). België (1.157 personen) en Duitsland (22.719 personen) erkennen de meeste vluchtelingen, beiden 21,2 procent.
5: Oplossingen van het probleem
De oplossingen die ik heb bedacht om dit probleem tegen te gaan is asielzoekers aan te sporen te gaan werken en als ze werken mogen ze blijven als ze dit 2 jaar volhouden zijn ze Nederlands burger.Elke week moet er iemand langs gaan om te kijken of ze werk hebben is dit na 2 maand niet het geval dan moeten ze uit Nederland.Dit is een van mijn zelfbedachte oplossingen en niet echt reëel maar op de manier hoe het nu gaat kan het ook niet doorgaan.
Een andere oplossing is natuurlijk ervoor zorgen dat elke asielzoeker verplicht een taalcursus doet plus de normen en waarden van ons land leert in zijn eigen land voordat hij naar ons land wil vertrekken al denk ik dat het ook niet echt een oplossing is want als je in een oorlogsland zit is het heel moeilijk om zo’n cursus te gaan volgen omdat je dan constant in onzekerheid leeft of je bijv een bom op je huis krijgt of wat dan ook. Ik vind het asielbeleid streng maar niet altijd even rechtvaardig. Streng is het zeker maar rechtvaardig niet echt want sommige asielzoekers die hier nu al 17 jaar wonen (was laatst op het nieuws) moeten vertekken dat vind ik absurd.Wel vind ik dat als asielzoekers zich niet willen aanpassen aan de normen en waarden van ons land dat ze kunnen vertrekken.Ook ben ik tegen het idee om fundamentalistische moslims binnen te laten want die veroorzaken veel onrust met hun uitspraken over vrouwen.Ik denk dat de beste oplossing voor de probleem is een strenge toezicht op een inburgering cursus en goed toezicht op hoe een asielzoeker zich gedraagt in de maatschappij.Is hij een last tot andere mensen dan moet er ingegrepen worden en moet er gekeken worden of er nog iets aan te veranderen valt anders moet hij maar het land uit.
Bronnen
www.google.nl
www.scholieren.nl
www.lijstpimfortyn.nl
www.gemeente.nl
www.altavista.nl
www.vluchtelingenwerk.nl
www.cbs.nl
http://www.gebladerte.nl/
www.pvda.nl
www.d66.nl
www.cda.nl
7: Logboek
Voorblad +/- 10 min
Inleiding +/- 10 min
Motivatie keuze onderwerp>waarom juist dat onderwerp +/- 15 min
Beschrijving van onderwerp probleem +/- 3 uur
Oplossing probleem +/- 20 min
Bronnen +/- 5 min
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
R.
R.
is dit een havo opdracht? ik heb nog nooit zo'n slecht geklungel meegemaakt.
schrijffouten, meningen i.p.v. objectieve waarnemingen? Hoe verhoudt zich de vreemdelingenwet tot Europese verdragen en het binnenlands politieke draagvlak voor asielzoekers?
13 jaar geleden
Antwoorden