Demografie

Demografie 1. Socio-economische betekenis van volkstelling Aanvankelijk waren ze een administratieve aangelegenheid. Sinds 1856 maken ze ook het opmaken van een socio-economisch profiel van het land mogelijk. Elke telling is een soort van “foto” van de Belgische bevolking op demografisch, geografisch, socio-economische en cultureel gebied. Ze geeft de mogelijkheid om de grootte, de samenstelling en de levensomstandigheden van de bevolking te kennen. Voor het politiek beleid en planning, voor onderzoeksdoeleinden, voor ondernemingen en voor particulieren zijn de betrouwbare gegevens uit de volks- en woningtelling een onmisbaar werkinstrument geworden. De tellingen zijn eveneens een uitstekend hulpmiddel bij de analyse van de evoluties in onze maatschappij. Aangezien de reeksen voor verschillende gegevens sedert 1846 continu werden bijgehouden, kan men structurele en langetermijnveranderingen bestuderen. 2. Sinds ’91 bevolkingscijfer bepaalt door … middel van het Rijksregister van de Natuurlijke Personen en heeft de volkstelling geen zuiver administratieve betekenis meer.
3. Hoe kwam/ komt men aan demografische gegevens? Zie inzamelen van demografische gegevens. 4. Waarom spreekt men nu over een enquête? Het gaat nu niet meer over een telling van de bevolking maar om de realisatie van een werkelijke algemene socio-economische enquête. De oorspronkelijke term “telling” bracht de foutieve connotatie met zich meer dat het enkel om het “tellen” van de bevolking ging. Aangezien het bevolkingscijfer sinds 1991 bepaald wordt op basis van de demografische gegevens bijgehouden door het Rijksregister van de Natuurlijke Personen, is een loutere telling overbodig geworden. De naamsverandering wil er dan specifiek op wijzen dat het geen zuivere telling van de bevolking betreft, maar een werkelijke algemene socio-economische enquête. 5. Welke beschavingen onderscheidt professor Huntington? Professor H. onderscheidt zeven botsende beschavingen die opkomen voor hun culturele identiteit. De eerste grote beschavingsgroep is de christelijke wereld die katholieken en protestanten omvat. (W-Europa, Canada, VS, Australië en Nieuw-Zeeland. De tweede is de orthodoxe beschaving ( Rusland, Oekraïne, Wit-Rusland, Roemenië, Bulgarije en Klein-Servië). De derde beschaving si de zuid-amerikaanse, de godsdienst is er verweven met de autochtone indiaanse culturen en de mentaliteit is ook anders omdat het gebied lang feodaal gebleven is. De vierde is de Chinese, het confucianisme: ook Japan zal hierbij aansluiten; De vijfde is de hindoewereld die erg vijandig staat tegenover de Chinese. De zesde is de islamitische beschaving die op haar beurt tegen zowat alle andere beschavingen vijandig staat (alleszins de meest fundalistische die antiwesters en antikapitalistisch zijn) De zevende beschaving is de Afrikaanse die bij de bepaling van de wereldpolitiek geen enkele rol zal spelen. 6. H denkt dat de niet-westerse wereld zal … niet ..omdat …. H. denkt dat de niet-westerse wereld zal moderniseren maar niet verwesteren want deze vergeet nooit dat de vroegere dominantie door het Westen een zaak van brute macht was. Niet-westerse beschavingen gaan volgens professor H. prat op eigen waarden en zullen wanneer ze economisch slagvaardig worden een groter cultureel zelfbewustzijn ontwikkelen.