Robert des noms propres door Amélie Nothomb

Samenvatting van het boek

Het boek gaat over Plectrude, wie onder nare omstandigheden wordt geboren. Haar moeder, Lucette, die haar vader heeft vermoord tijdens haar zwangerschap, pleegt zelfmoord in de gevangenis nadat Plectrude geboren is. Ze wordt opgenomen in het gezin van Denis en Clémence, de zus van Lucette. Het is gelijk al duidelijk dat Plectrude geen normaal kind is. Ten eerste heeft ze prachtige, speciale, grote ogen, ten tweede huilt ze nooit en ze slaapt ook nog eens de hele nacht door. Wanneer ze haar later op de peuterschool willen hebben, wordt dit geweigerd door de juf omdat ze de andere kinderen aan het huilen maakt en ook de juf zich een beetje ongemakkelijk voelt als ze haar zo strak aankijkt. Dan gaat ze op balletles, wat ze geweldig vindt en waar ze ook gelijk de beste van de klas in is. Wanneer ze naar de basisschool gaat, blijkt al snel dat dit niks voor haar is. Ze let niet op, is niet gemotiveerd en behaalt daardoor ook slechte schoolresultaten. Gelukkig komt er een meisje van balletles bij haar in de klas, haar eerste vriendinnetje Roselyne. Dit maakt school weer wat leuker voor haar. Toch blijkt ze juist een genie te zijn, wanneer ze testen doet voor school komt er toch uit dat ze heel intelligent is, wat haar adoptieouders ook al dachten. Later in het verhaal, wanneer ze al 12 jaar is, komt er bij haar op school een jongen, Mathieu Saladin, tot wie ze zich erg aangetrokken voelt. Hij heeft op zijn mond een litteken die Plectrude op een of andere manier erg mooi vindt. Uiteindelijk gebeurt er niet echt iets tussen hun tweeën en Plectrude gaat van school af omdat ze naar een echte balletschool wil, namelijk l’école des rats. Ze wordt natuurlijk aangenomen op deze school. Maar wanneer ze er eenmaal is, blijkt het een extreem strenge school te zijn, waarbij bij de eerste les al de ‘dunne’(behoorlijk magere) van de ‘dikke koeien’(normaal postuur) worden gescheiden. Plectrude moet elke dag van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat dansen, maar eigenlijk doen ze alleen oefeningen, niet echt choreografieën. Al snel valt ze kilo’s af en ze krijgt anorexia. Wanneer ze in de kerstvakantie weer thuiskomt, zijn haar zusjes, vader en Roselyne geschokt door hoe ze eruit ziet. Alleen Clémence vindt haar zo prachtig en verdedigt haar door te zeggen dat dit normaal is voor een danseres. Wanneer ze weer op de balletschool is krijgt ze op een gegeven moment enorme pijn in haar benen. Ze vertelt dit aan haar moeder, waarop zij reageert dat Plectrude heel moedig is. Al snel blijkt dat ze lijdt aan calciumtekort en ze breekt haar scheenbeen en moet naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis zegt een dokter dat ze botten heeft als een oude vrouw, zo zwak. Hij vertelt Plectrude dat ze nooit meer mag dansen, wat ze verschrikkelijk vindt. Ze moet tijden in het ziekenhuis blijven en haar moeder komt nooit meer langs. Denis vertelt haar dat Clémence ziek is. Wanneer Plectrude weer thuis komt, ziet haar moeder er verschrikkelijk uit, ze zegt haar dat Plectrude geen recht heeft hier te zijn en dat ze dik is. Het blijkt ook dat Clémence Plectrude altijd zo gepusht heeft in het dansen omdat ze vroeger ook danseres wou worden en dit niet gelukt was. Clémence is alleen nog maar gemeen tegen haar en vertelt haar steeds dat ze overgewicht heeft. Maar gelukkig trekt Plectrude hier zich niet al te veel van aan. Ze gaat op theaterles, wat ze eerst leuk vindt, maar toch niet haar roeping is. Dan vertelt Clémence dat Plectrude haar dochter niet is, maar Lucette’s dochter. Hierdoor is Plectrude gechoqueerd en besluit hetzelfde te doen als haar moeder, namelijk een kind krijgen op haar negentiende en dan zelfmoord te plegen. Ze komt erachter dat ze ook erg van zingen houdt, maar ze houdt haar plan vol en krijgt uiteindelijk een kind van een onbekende. Ze noemt hem Simon. Dan komt het moment dat ze zelfmoord wil plegen. Ze gaat eerst naar het station, maar besluit toch van een brug te springen. Het wordt le Pont-Neuf. Als ze op de reling staat, hoort ze opeens een mannelijke stem haar roepen. Het is Mathieu Saladin! Het blijkt dat ze elkaar al die tijd leuk hebben gevonden maar dat ze contact verloren toen Plectrude naar de balletschool ging. Hij vraagt of ze per toeval zelfmoord aan het plegen was, waarop ze beschaamd nee zegt. Ze gaat met hem mee en ze worden een gelukkig koppel. Plectrude wordt zangeres onder de artiestennaam “Robert”, het naam van een frans woordenboek. Zo heeft ze toch nog haar happy end. Op het einde komt ze Amélie Nothomb ( de auteur van dit boek) tegen en vermoordt haar.