A; Zakelijke gegevens
De titel van het door mij gekozen boek is Fluisterwater. Dit boek is geschreven door Mirjam Mous en uitgegeven door Van Holkema en Warendorf. De eerste druk van het boek was in 2003 en de laatste druk was in 2008. Het boek telt 128 bladzijden en de omslagfoto komt van Ontwerpstudio Johan Bosgra BNO te Baarn.
B; Titelverklaring
Het boek heet dus Fluisterwater. Ik vind de titel mooi, maar snap de betekenis erachter niet zo goed. Ik vind ‘De zeemeerminnen helpen wel’ beter, omdat de hoofdpersoon zichzelf staande houdt door een boek dat gaat over zeemeerminnen, en ze vaak met een zeemeermin vergeleken wordt, vanwege haar haar. Maar ook de titel: ‘Het meisje zonder benen’ vind ik erg bijpassend omdat ze de controle over haar benen kwijt is na een ongeluk.
C; Korte beschrijving van de inhoud
Het boek Fluisterwater gaat over Marit die haar benen verliest, als ze midden in de nacht naar huis gebracht wordt met de brommer.
Ze zit achterop bij Nathan, die alcohol heeft gedronken en komt met haar hak tussen het wiel. Ze vallen en Marit raakt gehandicapt aan haar benen.
D; Hoofdpersonen en bijfiguren
De hoofdpersoon van het boek Fluisterwater is Marit. Marit verliest haar benen bij een ongeluk en dat vindt ze erg moeilijk, ze kan er niet tegen dat iedereen anders tegen haar doet.
Marit is een erg onzeker, lief meisje. Als ze iets wil zet ze door, al vindt ze het toch wel erg moeilijk.
Je leert Marit heel goed kennen doordat de schrijver heel duidelijk heeft omschreven hoe ze zich voelt en wat ze denkt. Dit blijkt goed uit het volgende stukje tekst:
Oorverdovende stilte. Waar was ik? Ik probeerde me te bewegen maar het was of er geen lichaam was, alleen geest.
Waarschijnlijk droomde ik. Zo’n rare droom waarin je probeert wakker te worden, maar het lukt alsmaar niet. Ik probeerde te roepen. Als iemand me hoorde, kon die me wekken. In mijn hoofd klink het als een schreeuw, maar er kwam geen werkelijk geluid.
Hoe kwam ik hier? Ik was de weg kwijt. Verdwaald in een gapende leegte. Ik zocht naar de muren in mijn herinnering, maar vond alleen maar zwarte gaten. De gaten werden gangen. Eindeloze gangen, tunnels. Maar nergens zag ik licht. Draaien, rondjes, spiralen. Om en om en.. Misschien was dit geen droom. Misschien was ik wel dood.
De hoofdpersoon verandert wel degelijk in de loop van het verhaal. Ze legt zich bij haar handicap neer en gaat verder met haar revalidatie.
Ze zet door en zorg ervoor dat het (zover als mogelijk) weer goed komt.
In Marit herken ik veel van mezelf. Ik ben ook niet altijd even zeker van mezelf en als ik écht iets wil, ga ik er ook echt voor.
Ik vind Sabien het aardigst. Zij is heel zeker van zichzelf en zegt precies wat ze denkt en vindt ook maakt ze erg veel leuke grapjes. Haar zou ik dan ook wel graag willen zijn. Maar ik zou Nathan niet graag willen zijn, omdat hij toch grotendeels wel verantwoordelijk was voor het ongeluk.
In dit stuk tekst leer je de hoofdspersoon erg goed kennen:
Ze zeggen dat ik nog geluk heb gehad, dat ik ook dood had kunnen zijn. Ze zeggen zoveel. Tegen mijn moeder, mijn vader of tegen mijn vriendin Sabien. Maar niet tegen mij. Ook hoor ik ze achter mijn rug fluisteren. Dan heb ik zin om heel hard te gaan gillen of om iets kapot te gooien.
E; Jouw mening
Fluisterwater is erg aangrijpend omdat er heel duidelijk, met veel details wordt omschreven wat er gebeurt is en hoe het voelde. Ook is het erg meeslepen. Toen ik een stukje had gelezen wilde ik persé verder lezen, en weten hoe het afliep. Het boek is erg mooi, doordat er zo goed omschreven wordt hoe het allemaal gaat.
Al deze beoordelingen vinden hun voorbeeld in het volgende stukje tekst:
‘De eerste straat rechts!’ toeterde ik in zijn oor. Ook daarop groeien dozen haartjes. Grind spatte op toen we de oprit afreden. We zigzagden even. Ik schrok maar Nathan was de scooter al snel weer de baas. We knetterden de straat uit. De Beethovenlaan flitste veel te vlug voorbij, we hoefden alleen nog de hoek om en ik was thuis. Even nog. Ik wilde mijn wang tegen zijn rug leggen en.. Een bonk. We raken de stoeprand, dacht ik. De scooter maakte een zwieper. Ik klemde me als een bankschroef aan Nathan vast. Mijn benen slingerden alle kanten op, ik probeerde ze te corrigeren. Een tik, mijn schoen raakte het wil. Een pijnscheut trok door mijn been en er kraakte iets. Ik hoorde mezelf gillen en Nathan vloeken. We kantelden, de straatstenen kwamen heel dichtbij. Ik wist dat ik ging vallen en trok mijn hoofd in. Toen gingen alle lichtjes uit.
Opdracht F; De auteur.
De auteur van Fluisterwater is Mirjam Mous. Mirjam Mous las vroeger al graag, het liefst las ze dan dikke pillen, dan duurde het langer voordat ze afscheid moest nemen van de personages. Zodra Mirjam kon lezen was het haar droom om schrijfster te worden, maar eerst werd ze juf. Ze had dit beroep voor 20 jaar, en haalde hier veel inspiratie uit, bijvoorbeeld de boeken: ‘De juf is een heks’ en ‘Allemaal nijlpaarden!’
Ook reist Mirjam graag en veel, op een van haar vakanties in Amerika ontstond het verhaal: ‘Pistolen Paula’.
De titel van het door mij gekozen boek is Fluisterwater. Dit boek is geschreven door Mirjam Mous en uitgegeven door Van Holkema en Warendorf. De eerste druk van het boek was in 2003 en de laatste druk was in 2008. Het boek telt 128 bladzijden en de omslagfoto komt van Ontwerpstudio Johan Bosgra BNO te Baarn.
B; Titelverklaring
Het boek heet dus Fluisterwater. Ik vind de titel mooi, maar snap de betekenis erachter niet zo goed. Ik vind ‘De zeemeerminnen helpen wel’ beter, omdat de hoofdpersoon zichzelf staande houdt door een boek dat gaat over zeemeerminnen, en ze vaak met een zeemeermin vergeleken wordt, vanwege haar haar. Maar ook de titel: ‘Het meisje zonder benen’ vind ik erg bijpassend omdat ze de controle over haar benen kwijt is na een ongeluk.
C; Korte beschrijving van de inhoud
Het boek Fluisterwater gaat over Marit die haar benen verliest, als ze midden in de nacht naar huis gebracht wordt met de brommer.
D; Hoofdpersonen en bijfiguren
De hoofdpersoon van het boek Fluisterwater is Marit. Marit verliest haar benen bij een ongeluk en dat vindt ze erg moeilijk, ze kan er niet tegen dat iedereen anders tegen haar doet.
Marit is een erg onzeker, lief meisje. Als ze iets wil zet ze door, al vindt ze het toch wel erg moeilijk.
Je leert Marit heel goed kennen doordat de schrijver heel duidelijk heeft omschreven hoe ze zich voelt en wat ze denkt. Dit blijkt goed uit het volgende stukje tekst:
Oorverdovende stilte. Waar was ik? Ik probeerde me te bewegen maar het was of er geen lichaam was, alleen geest.
Waarschijnlijk droomde ik. Zo’n rare droom waarin je probeert wakker te worden, maar het lukt alsmaar niet. Ik probeerde te roepen. Als iemand me hoorde, kon die me wekken. In mijn hoofd klink het als een schreeuw, maar er kwam geen werkelijk geluid.
Hoe kwam ik hier? Ik was de weg kwijt. Verdwaald in een gapende leegte. Ik zocht naar de muren in mijn herinnering, maar vond alleen maar zwarte gaten. De gaten werden gangen. Eindeloze gangen, tunnels. Maar nergens zag ik licht. Draaien, rondjes, spiralen. Om en om en.. Misschien was dit geen droom. Misschien was ik wel dood.
De hoofdpersoon verandert wel degelijk in de loop van het verhaal. Ze legt zich bij haar handicap neer en gaat verder met haar revalidatie.
Ze zet door en zorg ervoor dat het (zover als mogelijk) weer goed komt.
Ik vind Sabien het aardigst. Zij is heel zeker van zichzelf en zegt precies wat ze denkt en vindt ook maakt ze erg veel leuke grapjes. Haar zou ik dan ook wel graag willen zijn. Maar ik zou Nathan niet graag willen zijn, omdat hij toch grotendeels wel verantwoordelijk was voor het ongeluk.
In dit stuk tekst leer je de hoofdspersoon erg goed kennen:
Ze zeggen dat ik nog geluk heb gehad, dat ik ook dood had kunnen zijn. Ze zeggen zoveel. Tegen mijn moeder, mijn vader of tegen mijn vriendin Sabien. Maar niet tegen mij. Ook hoor ik ze achter mijn rug fluisteren. Dan heb ik zin om heel hard te gaan gillen of om iets kapot te gooien.
E; Jouw mening
Fluisterwater is erg aangrijpend omdat er heel duidelijk, met veel details wordt omschreven wat er gebeurt is en hoe het voelde. Ook is het erg meeslepen. Toen ik een stukje had gelezen wilde ik persé verder lezen, en weten hoe het afliep. Het boek is erg mooi, doordat er zo goed omschreven wordt hoe het allemaal gaat.
Al deze beoordelingen vinden hun voorbeeld in het volgende stukje tekst:
‘De eerste straat rechts!’ toeterde ik in zijn oor. Ook daarop groeien dozen haartjes. Grind spatte op toen we de oprit afreden. We zigzagden even. Ik schrok maar Nathan was de scooter al snel weer de baas. We knetterden de straat uit. De Beethovenlaan flitste veel te vlug voorbij, we hoefden alleen nog de hoek om en ik was thuis. Even nog. Ik wilde mijn wang tegen zijn rug leggen en.. Een bonk. We raken de stoeprand, dacht ik. De scooter maakte een zwieper. Ik klemde me als een bankschroef aan Nathan vast. Mijn benen slingerden alle kanten op, ik probeerde ze te corrigeren. Een tik, mijn schoen raakte het wil. Een pijnscheut trok door mijn been en er kraakte iets. Ik hoorde mezelf gillen en Nathan vloeken. We kantelden, de straatstenen kwamen heel dichtbij. Ik wist dat ik ging vallen en trok mijn hoofd in. Toen gingen alle lichtjes uit.
Opdracht F; De auteur.
De auteur van Fluisterwater is Mirjam Mous. Mirjam Mous las vroeger al graag, het liefst las ze dan dikke pillen, dan duurde het langer voordat ze afscheid moest nemen van de personages. Zodra Mirjam kon lezen was het haar droom om schrijfster te worden, maar eerst werd ze juf. Ze had dit beroep voor 20 jaar, en haalde hier veel inspiratie uit, bijvoorbeeld de boeken: ‘De juf is een heks’ en ‘Allemaal nijlpaarden!’
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
A.
A.
ik vind dit niet kunnen je ziet precies waar de informatie van het blok van f vanaf komt van mirjammous.nl geen plagiaat plegen heee
9 jaar geleden
Antwoorden