Zakelijke gegevens
Auteur: Sophie van der Stap
Titel: Meisje met negen pruiken
Uitgever: Prometheus Amsterdam
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave en druk: 2006
Aantal pagina’s: 217
Genre: autobiografische roman

Eerste Reactie

Keuze
Ik heb dit boek gekozen omdat er veel positieve verhalen over dit boek waren. Zo raadde een vriendin mij aan om dit boek echt een keer te lezen.

Inhoud
Op sommige momenten vond ik het boek een beetje raar lopen. Er werd gezegd dat er ook werd geflirt met de doktoren maar daar merkte ik echter niet veel van. Ik werd wel echt in het boek meegesleurd. Je leefde echt met Sophie mee.

Verdieping

Samenvatting
Het boek “Meisje met negen pruiken” gaat over Sophie, 21, die hoort dat ze kanker heeft. Het begint wanneer Sophie in het ziekenhuis is voor een aantal klachten. Ze heeft last van steken, een long vol vocht en ze is een paar kilo lichter. Haar long moest worden leeggepompt. Na het wegpompen van het vocht, wilde de dokter haar een weekje in het ziekenhuis hebben voor verschillende onderzoeken. Een week later, op 26 januari zoals ze vertelt, kreeg ze te horen dat ze kanker heeft. Sophie en haar familie hadden gerekend om een infectie of een rare bacterie die ze had opgelopen tijdens een van haar reizen.

Sophie krijgt 54 weken chemokuur, verschillende onderzoeken en een botscan. Later blijkt uit de botscan dat het niet in haar botten zit, en ook dat het niet is uitgezaaid naar lever, maar dat het er dicht bij zit. Sophie vertelt over hoe het is om kaal te worden, en pruiken uit te zoeken. Je komt ook meer te weten over Stella, Bebé, Sue, Lydia, Oema, Pam, Blondie, Daisy en Platina, de negen pruiken van Sophie met ieder een eigen persoonlijkheid.
Ze leert iemand kennen die ook kanker heeft gehad. Ze wilde iemand hebben die met haar kon mee praten en haar moed kon inspreken. Later in het boek wordt ze verliefd op deze jongen, Juriaan, maar de liefde komt niet van twee kanten.
Later komt Sophie op tv, bij de wereld draait door. Hier hebben ze het over haar verhaal en over haar ziekte. Dankzij deze uitzending ontvangt Sophie een mailtje van ene Chantal. Daarin vertelt ze dat ze ook kanker heeft en nog maar 2 jaar te leven heeft. Sophie en Chantal worden goede vriendinnen. Sophie heeft veel respect voor Chantal omdat ze ondanks haar prognose nog steeds zo positief door het leven gaat, en geniet van alles om haar heen. In het boek leer je ook de liefde van Sophie voor mannen kennen. Ze vertelt over haar liefde voor Rob en Juriaan.
Uit de scans die Sophie heeft, elke 2 maanden, blijkt dat haar ziekte langzaam verdwijnt. Toch moet ze worden bestraald, alleen de kans dat hierdoor haar kanker helemaal weg gaat is heel klein. Dat komt, omdat het heel slecht bereikbaar is, en op een lastige plek zit. Haar long kan erg beschadigen en ook haar lever en haar nieren. Voor de bestraling moet ze heen en weer naar Rotterdam. Ze doet net alsof ze de hoofdrol speelt in Star Wars. Ze vindt namelijk dat het allemaal wel een beetje lijkt. Een masker, en laser/licht stralen. Op deze manier probeert ze een beetje te vergeten dat ze wordt bestraald.
Na de bestraling blijkt dat Sophie schoon is. Maar op dat moment gaat het heel slecht met Chantal. Het blijkt dat ze uitzaaiingen heeft in haar hoofd en ze moet meteen bestraald worden. Of Chantal het over leeft kom je dus niet te weten.

Verhaaltechniek
Sophie schreef haar verhaal in een soort van dagboekstijl. Niet dat ze begon met: ‘Lief dagboek…’ maar ze vertelde gewoon elke dag wat er gebeurd was. En het lijkt dus als je het leest alsof jij de hoofdpersoon in het boek ben geworden.
maar ze vertelde wel wat er elke dag was gebeurd. Ze schrijft niet met moeilijke woorden. Ze schreef eigenlijk in spreektaal.
De ruimte in deze roman speelt zich voornamelijk in het ziekenhuis en thuis af.

Personages
De hoofdpersoon is Sophie zelf, het boek bestaat uit haar dagboek die ze die hele tijd heeft bijgehouden.
De zus van Sophie is haar grote steun. Haar naam is niet bekend omdat Sophie haar alleen maar aanspreekt met ‘zus’.
Annabel is sophie’s beste vriendin sinds ze klein waren. Annabel komt vaak bij Sophie bezoek als ze in het ziekenhuis ligt.

Rob is de crush van Sophie. Hij is wel erg oud. Hij is twee keer zo oud als Sophie. Eerst waren ze goede vrienden maar toen sophie’s ziekte werd ontdekt kregen ze een relatie. Maar later kwamen ze erachter dat ze beter vrienden konden blijven.
Dokter K: Sophie’s eerste arts. Ze dacht dat ze verliefd was op hem omdat hij haar leven in handen heeft.
Ruimte
Het grootste deel van het verhaal is in een ziekenhuis. In Amsterdam, haar woonplaats, gaat ze naar het Onze Lieve Vrouwen Gasthuis waar ze haar chemokuur krijgt. En in een ziekenhuis in Rotterdam krijgt ze haar bestraling.

Thematiek
De hoofdgedachte is dat Sophie kanker heeft. De hele tekst is typerend voor dit thema. Het hele boek gaat over Sophie die met kanker moet leven. En ze leert vrienden kennen doordat ze de ziekte heeft.
Het verband tussen de titel en het thema is duidelijk. Sophie krijgt na aantal chemokuren haaruitval en wordt kaal. Dus gaat ze pruiken dragen. Ze heeft negen pruiken met elk een eigen persoonlijkheid.

Literatuurgeschiedenis
Het boek is uitgekomen in 2006. Het boek is twee jaar geleden uitgekomen dus is eigenlijk nog wel hetzelfde als 2 jaar geleden.
Je komt redelijk veel van Sophie van der Stap te weten omdat ze in het hele boek haar gevoelens blootlegt. Je weet hoe ze over jongens denkt, hoe ze over de bestralingen denkt etc.
Dit is Sophie’s eerste boek dus valt er niks te vergelijken.
In deze tijd krijg je vaak te horen dat iemand kanker heeft. Mijn oma, goede vriend en een meisje die een klas onder mij zat zijn eraan overleden en mijn buurvrouw heeft sinds kort borstkanker en is inmiddels kaal. Kortom, je komt het in deze tijd overal tegen.

Beoordeling
Sophie van der Stap heeft een goed boek geschreven. Toen ik eenmaal dit boek las vroeg ik me soms af of dit het nou is. Ik had veel meer verwacht dat er geflirt zou worden met de dokters. Toch vond ik dit een goed boek. Het was soms zo ontroerend dat ik ook een traantje weg heb moeten pinken.

Ik vind het ook goed dat er een boek met deze hoofdgedachte is geschreven aangezien er tegenwoordig veel mensen zijn met deze ziekte. Ik weet nu door het lezen hoe mensen met de ziekte zelf er tegen aan ‘kunnen’ kijken. En dat heb ik nooit echt begrepen wanneer ik eerst hoorde dat iemand kanker had.
Tuurlijk is het vreselijk, maar ik dacht dat je dan helemaal down zou zijn en het op zou geven. Maar je ziet hoe Positief Sophie en Chantal zijn.

De kaft vind ik echt ontzettend leuk gedaan. Dat je Sophie met al haar pruiken ziet. Ze heeft eigenlijk voor elke gelegenheid een pruik. Als ze gaat stappen de coole Platina en Daisy als ze een leuk shirtje heeft met matching haarband dat ze Daisy opzet.
Het klinkt misschien niet erg netjes maar het lijkt mij ook wel een keer grappig om een pruik te hebben. Die je dan opzet en dat je je een heel ander persoon voelt. Als je in een dipje zit met jezelf dat je je pruik opzet en je gewoon verder gaat en dat dipje vergeet.

Al Sophies persoonlijkheden/pruiken:
Stella is Sophie’s eerste pruik. Ze draagt hem niet veel, want ze vindt Stella een verschrikking, hij is nogal ‘pruikerig’, zoals Sophie dat zelf noemt.
Bebé heeft haar tot aan je navel, een droom van Sophie die uitkomt.
Sue is een favoriet van iedereen om haar heen. Sophie voelt zich met Sue op net een stoer en stout meisje.
Lydia, woont volgens Sophie in Spanje
Oema is Sophie´s favoriet
Pam krijgt veel complimenten van andere vrouwen die ook naar haar kapper vragen.
Blondie is de enige pruik met echte haren. Daarom ook niet echt wat voor Sophie, zo zegt ze zelf. Blondie doet namelijk iedere keer wat anders. Ze heeft teveel ‘bad hairdays’. Toch is het heerlijk om met je handen door Blondie heen te gaan en met haar te zwemmen. Als het moet kan Sophie zelfs met Blondie slapen.
Daisy draagt Sophie altijd met een haarband of petje, omdat de pony te ‘pruikerig’ is. Maar wanneer ze danst, dansen haar mooie verleidelijke krullen met haar mee.

Platina draagt Sophie vaak bij het uitgaan.

RECENSIES MEISJE MET NEGEN PRUIKEN
Lief dagboek, niet meer Recensie 1
Het niet genoeg was dat een verhaal waar was, alsof fictie al te veel greep had op de werkelijkheid, is men begonnen waar gebeurde verhalen te schrijven. Over het algemeen zijn dat zeer onwaarschijnlijke verhalen. Het is ook verwarrend: verhalen die bij wijze van spreken bij de buren of, godbetert, in je eigen huis hadden kunnen plaatsvinden, zijn verzonnen, en dan zijn verhalen over Spoorloos-achtige herenigingen en wonderbaarlijke opstandingen waar?
Meisje met negen pruiken is een waar verhaal. Het is onwaarschijnlijk, maar het is echt gebeurd. Sophie, een meisje van begin twintig blijkt kanker te hebben, een kinderkanker die nog bijna nooit bij volwassenen is aangetroffen. Een rigoureuze behandeling wordt ingezet met chemo’s en bestraling. Het meisje wordt kaal en ziek maar besluit haar oude leventje niet op te geven. Ze koopt pruiken, negen in totaal, en blijft feesten, flirten en op vakantie gaan. En ze overleeft het. Ze blijkt een wijzer en gelukkiger meisje te zijn geworden.
Sophie zet haar leven voort met pruiken uit de theaterwinkel, is Oema, of Pam, Stella, Sue, Daisy, Blondy, Platina, Lydia of Bébé. Alle negen de pruiken èn het korte kopje van Sophie zelf staan op het omslag van het boek, en minstens één, maar waarschijnlijk meer ben je al tegengekomen in je dag- of maandblad of op tv. Met elke pruik is ze iemand anders, maar steeds blijft ze vrouwelijk, niet een kale zieke. Het is haar bescherming. Ook als ze naast een ziekte een liefdesleven blijkt te hebben.
‘Zoenen, knuffelen en vrijen. Passie en seks. Toch nog maar even langs bij mijn pruikenwonder om wat extra plakkertjes te kopen en zo mijn pruiken wat seksbestendiger te maken. Zonder pruik vrij ik niet, mijn haar ligt altijd op de rand van het bed. Ik vind het nog moeilijk me helemaal te laten gaan bij Rob, uit angst dat hij schrikt voor de bagage die ik mee naar bed neem. Ik leef zo in mijn eigen wereld. Misschien dat ik daarom ook wel zo aan mijn pruiken vasthoud, die kale kop is zo confronterend.’
Die eigen wereld bestaat uit een aantal ziekenhuizen, een paar huizen en cafés in Amsterdam, knappe dokters, lieve zusters, lieve familie, goede vrienden. En ze kotst, ze feest (naast de standaard chemicaliën neemt Sophie ook partydrugs), ze vreest het ergste en flirt het leukste. Eigenlijk is Sophie van der Stap een heel gewoon meisje, met een heel gekke ziekte en een unieke, tweevoudige remedie: chemo’s en pruiken. Het boek van haar verhaal is ook heel gewoon. Het is eigenlijk net een dagboek.
Dagboeknotities en weblogs (in dit geval
http://www.sophieblog.com/) werken goed als basismateriaal voor waar gebeurde verhalen. Ze geven structuur, en een levendige, realistische smaak aan het verhaal. Maar ze hebben bewerking nodig, en die ontbreekt aan Meisje met negen pruiken. Meer passages als bovenstaande springen van de hak op de tak en hele verhaallijnen verdwijnen of verschijnen plots. Waar zijn Sophies ouders gebleven? En waarom komt er nog een heel verhaal over schrijverschap en media-aandacht bij? Waarom komt het schrijnende verhaal van terminale lotgenote Chantal pas aan het eind? Naast de negen pruiken, Chantal, een hele trits behandelende knappe artsen duiken er regelmatig nieuwe personages op, meestal verplegend, ziek of aantrekkelijk, die na een of twee vermeldingen verdwijnen. Maar de enige die echt uit de verf komt is Sophie, in haar eigen, kleine wereldje. Goed, het zal allemaal wel waar zijn, maar heel overzichtelijk is het niet, en het verhaal wordt er niet sterker van.
Meisje met negen pruiken (waarom eigenlijk zonder lidwoorden?) had zoveel meer kunnen zijn. Het had meer vragen kunnen oproepen over liefde en dood, over ziekte en identiteit, over angst en fantasie. Het had meer kunnen zijn dan een hype en een waar gebeurd. Door Daan Stoffelsen, 16 februari 2007, www.recensieweb.nl


Meisje met de negen pruiken Recensie 2
Sinds ik bij de Bruna werk zie ik regelmatig boeken langs komen waarvan ik denk: hee, die zouden best leuk/mooi zijn om te lezen! En sinds kort ben ik dat maar gaan doen. Normaal lees ik niet
zoveel, aangezien ik met mijn luie oog er altijd erg lang over doe... Maargoed. Meteen maar twee boeken gekocht uit de boekentops en ik ben als eerste gaan lezen in ‘Meisje met negen pruiken’.
Sophie vertelt recht voor z'n raap over haar strijd tegen kanker en hoe haar leven hierdoor op de kop komt te staan. Omdat ze door de chemotherapie haar haar verliest draagt ze pruiken. Uiteindelijk heeft ze negen verschillende, elk met een eigen naam en identiteit. Hier kan ze zich achter verschuilen. Naar aanleiding van recensies had ik verwacht dat Sophie met elk andere pruik zou transformeren in een totaal ander persoon, maar dit bleek niet zo te zijn. Hoewel ze met de verschillende pruiken af en toe wel verschillende reacties uitlokte, bleef ze gewoon Sophie in een ander jasje. Maar dit feit maakt het boek niet minder ontroerend. Het boek kun je dus ook beter niet in de treins of metro gaan zitten lezen, want je houdt het niet altijd droog. Mijn ogen begonnen al te tranen bij het eerste hoofdstuk!
Het is een serie weblogverhalen en daarom kunnen er soms wel eens vreemde overgangen in het verhaal zitten. Wat ik wel jammer vind is dat de eindredactie niet helemaal geweldig is gegaan. Ik vond regelmatig een kromme zin, een woord teveel of een schrijffout enz. En daarnaast had er op een enkele plek een witregel gemogen. Maarja, ik kijk er dan ook niet altijd als een gemiddelde lezer tegenaan… (apart hoe dat er zo ingeslopen is…).

Hoe dan ook is dit een moedig boek en zeker de moeite waard om te lezen.
Door Marijke van Putten, 6 november 2006, mijkesworld.web-log.nl

Vragen:
1. Recensie 2 denk ik. Daar komt meer een mening naar voor.
2. Die is niet te verklaren. Haar titel stimuleert andere ook niet echt om het te gaan lezen.
3. De recensent vindt dat Sophie er veel meer van had kunnen maken, wat ze nu heeft is eigenlijk alleen haar dagboek.
4. Het is meer, naar mijn mening, een samenvatting. Niet echt dat hij zijn mening naar voren brengt.
5. Bij recensie 2. Het is positief met een negatief punt. Zie onderstreepte.
6. de overeenkomsten: De spellingsfouten. Het leest zo naar als je een dubbel woord leest, bv. Hij hield mijn mijn hand vast. Ontroering. Ik moest ook een traantje laten tijdens het boek. Aanrader. Echt! Ik vond het echt een goed boek. Ik lees, als ik moet lezen, sowieso liever een autobiografie. Dan kan ik me meer inleven in de persoon. Ik vond het ook best ingewikkeld dat er telkens weer nieuwe karakters bijkwamen.
De verschillen: Ik vond niet dat Sophie ‘meer van dit boek had kunnen maken’. Ik

Vind het juist mooi hoe ze het zo aanpakt. Dat je zo met haar mee kan leven.

7. Negen pruiken, een hit
Meisje met negen pruiken is een waar gebeurd verhaal. Het gaat over een meisje begin 20, Sophie, die erachter komt dat ze kanker heeft.

In het begin krijgt ze allemaal chemokuren, maar de ziekte lijkt niet snel genoeg te verdwijnen dus krijgt ze bestraling.
Ze wordt langzaam kaal. Daarom gaat ze pruiken kopen. Uiteindelijk heeft ze er negen! Elke pruik heeft een eigen persoonlijkheid. Met de ene pruik voelt ze zich onoverwinnelijk en met de andere voelt ze zich een beauty.
Ze komt in een tv-programma, ‘De Wereld Draait Door’ terecht waar ze het over haar ziekte hebben en hoe ze daarmee omgaat. Sophie ontvangt niet veel dagen later een brief van Chantal, dat is een meisje die ook kanker heeft. Ze worden goede vrienden. In het ziekenhuis kwam de ene na de andere ‘charmante’ dokter. Het was soms wel verwarrend want dan had ze het weer over ene ‘Jurriaan’ maar even later had ze het over ‘Dokter K.’, terwijl je eerst dacht dat Sophie een oogje had op Jurriaan maar dat later Dokter K. bleek te zijn. En zo kwamen er nog een aantal verplegers.

Het was wel een heel sterk boek. Je werd er echt in mee getrokken, hoe ze zich voelt als ze Platina op heeft, of als ze Sue opgeeft etc. Ik heb ook zeker even moeten huilen. Na een tijdje lezen had ik bijna zelf het idee dat ik in haar schoenen stond. Ik heb bewondering voor haar. Ik kan niet begrijpen dat je zo positief in het leven kan staan als je weet dat de kans groot is dat je het niet overleeft.
Een minpuntje vond ik de tig spellingsfouten in haar tekst stonden. Meestal wordt dat nog bij de redactie veranderd maar bij dit boek zijn ze dat zeker vergeten.
Maar dat maakt niet meer uit als je hebt gelezen hoe goed dit boek ik.
Ik vind dit boek zeker een aanrader.