Algemeen:
-Titel: Achtste-groepers huilen niet
-Schrijver: Jacques Vriens
-Illustraties: Annet Schaap
-Grene: Humor en drama
-Soort: Autobiografisch
Personen:
-Hoofdpersoon:
Akkie is een jongensachtige meisje van 12 jaar die in het verhaal ernstig ziek word en dol is op voetbal.
Ze draagt het liefst grote, wijde kleding.
Ze heeft lang, donker, krullend haar. ( op het einde van het verhaal niet meer) en zit in groep 8.
-Bijpersonen:
Elise is de beste vriendin van Akkie.
Ze is erg rustig en netjes, en heeft blond haar.
Ze draagt vaak nette rokjes en lakschoenen.
Ze heeft een Limburgse accent omdat ze uit Limburg komt, daarom werd ze in het begin vaak gepest.
Maar toen nam Akkie het voor haar op.
Juf Ina is de lerares van Akkie en Elise.
Ze is al 60 jaar oud, en haar man stierf 6 jaar geleden.
Ze wou toen stoppen met les geven, maar ze ging toch door.
Der leerlingen vinden haar erg aardig, omdat ze vaak grappige en leuke oplossingen verzint.
Kareltje is de kat van Akkie.
Samenvatting:
Akkie is een stoer en jongensachtig meisje van 12 jaar.
Ze zit samen met Elise en nog veel meer klasgenoten in groep 8 van de basisschool.
Elise is de tegenpool van Akkie: ze is erg netjes en loopt bijna altijd in nette rokjes met daaronder lakschoenen, Akkie draagt liefst grote wijde kleding en is jongesachtig.
Ondanks dat zijn ze toch beste vriendinnen.
Dat kwam vooral doordat Akkie het altijd voor Elise opnam toen ze nog gepest werd met haar Limburgse accent.
In de schoolpauze voetbalt Akkie altijd met haar klasgenoten op het trapveldje bij de school.
Ze kreeg daar een keer ruzie met Joep een klasgenooit, toen besloten ze het uit te vechten in het parkje vlakbij de school.
Na het gevecht kreeg Akkie het erg benauwd.
Dat was niet de eerste keer, ze had wel vaker last van haar benauwdheid.
Ze werd ook erg gauw verkouden en snel moe.
De moeder van Akkie besluit naar de dokter te gaan, daarna moesten ze naar het ziekenhuis.
Ze ontmoette daar Dokter Snor, hij gaf haar een ruggenprik.
Dat was echt geen pretje!!
In de ziekenhuis krijgt ze te horen dat ze leukemie heeft.
Als juf Ina het aan de kinderen op school verteld zijn die erg geschokt, en vooral Elise.
Akkie is ziek?! Dat is moeilijk voor te stellen.
Akkie moest in het ziekenhuis blijven voor haar medicijnen.
Ze is erg verdrietig want nu kan ze misschien niet mee op kamp, en het voetbaltoernooi.
Akkie ziet het niet meer zo zitten, maar gelukkig zijn de dokters erg aardig en krijgt ze veel kaartjes en brieven van haar klasgenootjes.
Een paar weken later is er goed nieuws: Akkie mag een paar dagen naar huis.
Als ze op school is, is iedereen heel blij, maar ze kijken wel raar tegen Akkie op, door de kuren heeft ze geen haar meer.
Nu heeft ze een pet op, juf Ina bedacht daarom dat ze nu allemaal met een hoofddeksel op school moeten komen, zodat Akkie zich niet zo gek voelt.
En dat vindt iedereen wel leuk.
Alleen zal ze niet mee mogen doen met het voetbaltoernooi.
Een paar dagen later moet Akkie weer naar het ziekenhuis, ze is weer medicijnen nodig.
Over een week ging groep 8 op kamp, toen ging het weer wat beter met Akkie.
De dokter zei dat ze, als ze heel rustig aan doet, wel mee op kamp mag.
En dan is het zover: Akkie gaat met haar klasgenoten op kamp.
Ze heeft een heel gezellige tijd, maar als de klas op de 2de dag in het bos gaat wandelen, gaat het met Akkie weer helemaal mis; ze krijgt het weer benauwd en moet onmiddellijk terug naar het ziekenhuis.
In de dagen daarna gaat Akkie erg achteruit, en dan overlijdt ze……
Juf Ina gaat met Elise naar Akkies huis, waar ze ligt opgebaard.
Daar nemen ze afscheid.
Groep 8 moest de laatste weken voor de grote vakantie natuurlijk wel doorgaan.
Met alles, met de cito-toets, met het voetbaltoernooi en ook met de musical. Maar al die tijd waren ze Akkie geen dag vergeten, integendeel…………
De reden dat de titel zo heet :
Akkie moest voor de eerste keer naar het ziekenhuis om een ruggenprik te laten doen.
De dokter zei toen : ``Je mag schreeuwen, gillen en alles doen wat je wilt, want het zal behoorlijk pijn doen’’
Maar Akkie zei : ``Achtste-Groepers huilen niet ‘’
Gedicht voor Akkie:
Op een dag neem je afscheid van de kinderen uit je klas,
Op een dag neem je afscheid van wat zelfsprekend was.
Samen lachen, samen huilen en wat ruzie hoort erbij,
Samen langzaam groter groeien die tijd is nu voorgoed voorbij.
En al zie je elkaar nooit meer,
Vergeet dan nooit één ding,
Die tijd die je samen deelde,
Blijft een fijne herinnering!
-Titel: Achtste-groepers huilen niet
-Schrijver: Jacques Vriens
-Illustraties: Annet Schaap
-Grene: Humor en drama
-Soort: Autobiografisch
Personen:
-Hoofdpersoon:
Akkie is een jongensachtige meisje van 12 jaar die in het verhaal ernstig ziek word en dol is op voetbal.
Ze draagt het liefst grote, wijde kleding.
Ze heeft lang, donker, krullend haar. ( op het einde van het verhaal niet meer) en zit in groep 8.
-Bijpersonen:
Ze is erg rustig en netjes, en heeft blond haar.
Ze draagt vaak nette rokjes en lakschoenen.
Ze heeft een Limburgse accent omdat ze uit Limburg komt, daarom werd ze in het begin vaak gepest.
Maar toen nam Akkie het voor haar op.
Juf Ina is de lerares van Akkie en Elise.
Ze is al 60 jaar oud, en haar man stierf 6 jaar geleden.
Ze wou toen stoppen met les geven, maar ze ging toch door.
Der leerlingen vinden haar erg aardig, omdat ze vaak grappige en leuke oplossingen verzint.
Kareltje is de kat van Akkie.
Samenvatting:
Akkie is een stoer en jongensachtig meisje van 12 jaar.
Ze zit samen met Elise en nog veel meer klasgenoten in groep 8 van de basisschool.
Elise is de tegenpool van Akkie: ze is erg netjes en loopt bijna altijd in nette rokjes met daaronder lakschoenen, Akkie draagt liefst grote wijde kleding en is jongesachtig.
Ondanks dat zijn ze toch beste vriendinnen.
In de schoolpauze voetbalt Akkie altijd met haar klasgenoten op het trapveldje bij de school.
Ze kreeg daar een keer ruzie met Joep een klasgenooit, toen besloten ze het uit te vechten in het parkje vlakbij de school.
Na het gevecht kreeg Akkie het erg benauwd.
Dat was niet de eerste keer, ze had wel vaker last van haar benauwdheid.
Ze werd ook erg gauw verkouden en snel moe.
De moeder van Akkie besluit naar de dokter te gaan, daarna moesten ze naar het ziekenhuis.
Ze ontmoette daar Dokter Snor, hij gaf haar een ruggenprik.
Dat was echt geen pretje!!
In de ziekenhuis krijgt ze te horen dat ze leukemie heeft.
Als juf Ina het aan de kinderen op school verteld zijn die erg geschokt, en vooral Elise.
Akkie is ziek?! Dat is moeilijk voor te stellen.
Akkie moest in het ziekenhuis blijven voor haar medicijnen.
Ze is erg verdrietig want nu kan ze misschien niet mee op kamp, en het voetbaltoernooi.
Akkie ziet het niet meer zo zitten, maar gelukkig zijn de dokters erg aardig en krijgt ze veel kaartjes en brieven van haar klasgenootjes.
Als ze op school is, is iedereen heel blij, maar ze kijken wel raar tegen Akkie op, door de kuren heeft ze geen haar meer.
Nu heeft ze een pet op, juf Ina bedacht daarom dat ze nu allemaal met een hoofddeksel op school moeten komen, zodat Akkie zich niet zo gek voelt.
En dat vindt iedereen wel leuk.
Alleen zal ze niet mee mogen doen met het voetbaltoernooi.
Een paar dagen later moet Akkie weer naar het ziekenhuis, ze is weer medicijnen nodig.
Over een week ging groep 8 op kamp, toen ging het weer wat beter met Akkie.
De dokter zei dat ze, als ze heel rustig aan doet, wel mee op kamp mag.
En dan is het zover: Akkie gaat met haar klasgenoten op kamp.
Ze heeft een heel gezellige tijd, maar als de klas op de 2de dag in het bos gaat wandelen, gaat het met Akkie weer helemaal mis; ze krijgt het weer benauwd en moet onmiddellijk terug naar het ziekenhuis.
In de dagen daarna gaat Akkie erg achteruit, en dan overlijdt ze……
Juf Ina gaat met Elise naar Akkies huis, waar ze ligt opgebaard.
Groep 8 moest de laatste weken voor de grote vakantie natuurlijk wel doorgaan.
Met alles, met de cito-toets, met het voetbaltoernooi en ook met de musical. Maar al die tijd waren ze Akkie geen dag vergeten, integendeel…………
De reden dat de titel zo heet :
Akkie moest voor de eerste keer naar het ziekenhuis om een ruggenprik te laten doen.
De dokter zei toen : ``Je mag schreeuwen, gillen en alles doen wat je wilt, want het zal behoorlijk pijn doen’’
Maar Akkie zei : ``Achtste-Groepers huilen niet ‘’
Gedicht voor Akkie:
Op een dag neem je afscheid van de kinderen uit je klas,
Op een dag neem je afscheid van wat zelfsprekend was.
Samen lachen, samen huilen en wat ruzie hoort erbij,
Samen langzaam groter groeien die tijd is nu voorgoed voorbij.
En al zie je elkaar nooit meer,
Vergeet dan nooit één ding,
Die tijd die je samen deelde,
Blijft een fijne herinnering!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden