Steekkaart
G.A. Bredero, Spaansche Brabander, Leeuwarden, Eerste druk 1992, Tweede druk 1996, vertaald door H. Adema.
Eerste persoonlijke reactie.
In eerste instantie vind ik herhaal van Jerolimo erg herkenbaar. Hij doet zich rijker voor dan dat hij in werkelijkheid is. Dit is iets wat nog steeds voorkomt. Verder vind ik het verhaal wel erg warrig. Het is namelijk een toneel te zijn dat op papier is gezet. Je leest dus eigenlijk ook steeds de verschillende scènes die op het toneel werden gespeeld. Ook vond ik het verhaal eigenlijk best wel boeiend. Je leest zo wel iets over hoe de mensen in die tijd leefden. Dit mede doordat G.A. Bredero het boek zelf in die tijd heeft geschreven. En niet door iemand die nu leeft en zich voorstel hoe het moet zijn geweest.
Jaar van publicatie.
April 1617
Verband met de sociaal-economische achtergronden
G.A. Bredero was een dichter/toneelschrijver die zijn burgerlijke publiek een morele spiegel voorhield. In een van zijn liederen, ‘Boerengezelschap’, word in de laatste strofe de burgers nadrukkelijk afgeraden om zich met boeren in te laten. Zij zijn helemaal volgens Bredero het toonbeeld van onmatig gedrag. Hier bedoelt hij mee overmatig gebruik van bier, wijn en ongeremde seksualiteit. Dit onmatige gedrag leidt tot conflicten en dat heeft met liever niet in de stad. Zulke dingen die hoorden niet thuis in de stad. In dit boek verloederen dan ook de normen en waarden van Amsterdam door de vreemdelingen die in de stad komen wonen. De hoofdpersonen vinden dat de vreemdelingen de stad aantasten. Dit merk je onder andere aan de uitspraken die de verschillende hoofdpersonen doen :
‘Jan Knol: Lang zo slecht niet, kun je beter zeggen. Want met die lui van buiten kregen we hier in de buurt veel doortrapte schavuiten. Want wat de vreemdelingen hier naartoe hebben gebracht of gehaald, dat moet, verdorie, veel te duur door ons worden betaald. De ouderwetse degelijkheid waar wij zo vaak van spreken is onder al dat nieuwe bedrog vrijwel bezweken. Waar is nu nog de eerlijkheid en de Hollandse trouw? Je zou ver moeten zoeken als je die vinden wou. Toen was een woord een woord, nu moet je alles precies beschrijven als je voor gemene oplichters bespaard wilt blijven.’ (r. 1022 t/m 1031)
Dit boek hoort bij de literatuur die bijdroeg aan het vormen van een eigen stedelijke gedragscode. Erg geliefd was het schetsen van ongewenst gedrag, waaronder overmatig drankgebruik, oplichting en het slaan van vrouwen. Dit waren dingen die in de lagere culturen voorkwamen.
In dit boek komt ook de standenmaatschappij erg naar voren. Je merkt duidelijk het verschil tussen de verschillende klassen. De adel die veelal een knecht hebben voor van alles. En de hoeren en slaven die zichzelf moeten verkopen om te kunnen overleven. De hoofdpersoon, Jerolimo, doet zich dan ook voor als iemand van adel en dat terwijl hij eigenlijk bij de lagere klasse hoort. Het doel van G.A. Bredero is met dit boek is de lezers normen en waarden bij te brengen. Hij keurt in zijn boek het gedrag van Jerolimo dan ook af. Deze licht mensen op. Daarentegen geeft hij ook aan wat wel gewenst gedrag is, zoals eerlijkheid.
Evaluatie
A. Persoonlijk vond ik het niet zo geweldige opdracht. Ik lees liever boeken van deze tijd. Deze boeken uit de 16e tot 18e eeuw spreken mij niet zo aan. Ten eerste door het taalgebruik, wat ook in de vertaling toch nog wel iets anders leest dan het ‘moderne’ taalgebruik. En de onderwerpen van deze boeken vind ik ook niet erg bijzonder om te lezen.
B. De opdracht verliep erg goed en soepel. Iedereen was het snel met elkaar eens wat er gedaan moest worden en wie het deed. Persoonlijk vind ik ook dat het wel goed is gegaan, met mijn eigen deel en het gezamenlijke eindverslag
C. Mijn mening over het boek is niet erg veranderd ten op zichtte van mij eerste persoonlijke reactie. Ik blijf het verhaal/boek erg warrig vinden. Alle verhaallijnen lopen door elkaar heen. Ik vond het dan ook niet erg makkelijk te lezen. En het onderwerp boeide mij niet erg dus vond ik het boek ook niet denderend.
G.A. Bredero, Spaansche Brabander, Leeuwarden, Eerste druk 1992, Tweede druk 1996, vertaald door H. Adema.
Eerste persoonlijke reactie.
In eerste instantie vind ik herhaal van Jerolimo erg herkenbaar. Hij doet zich rijker voor dan dat hij in werkelijkheid is. Dit is iets wat nog steeds voorkomt. Verder vind ik het verhaal wel erg warrig. Het is namelijk een toneel te zijn dat op papier is gezet. Je leest dus eigenlijk ook steeds de verschillende scènes die op het toneel werden gespeeld. Ook vond ik het verhaal eigenlijk best wel boeiend. Je leest zo wel iets over hoe de mensen in die tijd leefden. Dit mede doordat G.A. Bredero het boek zelf in die tijd heeft geschreven. En niet door iemand die nu leeft en zich voorstel hoe het moet zijn geweest.
Jaar van publicatie.
April 1617
G.A. Bredero was een dichter/toneelschrijver die zijn burgerlijke publiek een morele spiegel voorhield. In een van zijn liederen, ‘Boerengezelschap’, word in de laatste strofe de burgers nadrukkelijk afgeraden om zich met boeren in te laten. Zij zijn helemaal volgens Bredero het toonbeeld van onmatig gedrag. Hier bedoelt hij mee overmatig gebruik van bier, wijn en ongeremde seksualiteit. Dit onmatige gedrag leidt tot conflicten en dat heeft met liever niet in de stad. Zulke dingen die hoorden niet thuis in de stad. In dit boek verloederen dan ook de normen en waarden van Amsterdam door de vreemdelingen die in de stad komen wonen. De hoofdpersonen vinden dat de vreemdelingen de stad aantasten. Dit merk je onder andere aan de uitspraken die de verschillende hoofdpersonen doen :
‘Jan Knol: Lang zo slecht niet, kun je beter zeggen. Want met die lui van buiten kregen we hier in de buurt veel doortrapte schavuiten. Want wat de vreemdelingen hier naartoe hebben gebracht of gehaald, dat moet, verdorie, veel te duur door ons worden betaald. De ouderwetse degelijkheid waar wij zo vaak van spreken is onder al dat nieuwe bedrog vrijwel bezweken. Waar is nu nog de eerlijkheid en de Hollandse trouw? Je zou ver moeten zoeken als je die vinden wou. Toen was een woord een woord, nu moet je alles precies beschrijven als je voor gemene oplichters bespaard wilt blijven.’ (r. 1022 t/m 1031)
Dit boek hoort bij de literatuur die bijdroeg aan het vormen van een eigen stedelijke gedragscode. Erg geliefd was het schetsen van ongewenst gedrag, waaronder overmatig drankgebruik, oplichting en het slaan van vrouwen. Dit waren dingen die in de lagere culturen voorkwamen.
In dit boek komt ook de standenmaatschappij erg naar voren. Je merkt duidelijk het verschil tussen de verschillende klassen. De adel die veelal een knecht hebben voor van alles. En de hoeren en slaven die zichzelf moeten verkopen om te kunnen overleven. De hoofdpersoon, Jerolimo, doet zich dan ook voor als iemand van adel en dat terwijl hij eigenlijk bij de lagere klasse hoort. Het doel van G.A. Bredero is met dit boek is de lezers normen en waarden bij te brengen. Hij keurt in zijn boek het gedrag van Jerolimo dan ook af. Deze licht mensen op. Daarentegen geeft hij ook aan wat wel gewenst gedrag is, zoals eerlijkheid.
Evaluatie
A. Persoonlijk vond ik het niet zo geweldige opdracht. Ik lees liever boeken van deze tijd. Deze boeken uit de 16e tot 18e eeuw spreken mij niet zo aan. Ten eerste door het taalgebruik, wat ook in de vertaling toch nog wel iets anders leest dan het ‘moderne’ taalgebruik. En de onderwerpen van deze boeken vind ik ook niet erg bijzonder om te lezen.
B. De opdracht verliep erg goed en soepel. Iedereen was het snel met elkaar eens wat er gedaan moest worden en wie het deed. Persoonlijk vind ik ook dat het wel goed is gegaan, met mijn eigen deel en het gezamenlijke eindverslag
C. Mijn mening over het boek is niet erg veranderd ten op zichtte van mij eerste persoonlijke reactie. Ik blijf het verhaal/boek erg warrig vinden. Alle verhaallijnen lopen door elkaar heen. Ik vond het dan ook niet erg makkelijk te lezen. En het onderwerp boeide mij niet erg dus vond ik het boek ook niet denderend.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden