Titel: Duizend schitterende zonnen
Auteur: Khaled Hosseini
Uitgeverij: De bezige bij
Jaar van eerste druk: Mei 2007
Jaar van gelezen druk: Mei 2007
Genre: Roman

Inhoud
Mariam en Laila zijn beide vrouwen van Rasheed die hun niet goed behandeld. Oorlog breekt uit en alles wordt slechter. Ze willen vluchten, maar dat gaat als alleenstaande vrouwen heel moeilijk.

Perspectief
In het eerste deel wordt er vanuit Mariam verteld, in het tweede deel vanuit Laila, in het derde deel vanuit Mariam en Laila en in het vierde deel weer vanuit Laila. Doordat je vanuit de beide vrouwen het verhaal volgt ken je de twee kanten van het verhaal. In deel drie hebben ze bijvoorbeeld eerst een hekel aan elkaar en dat lees je dan van beide kanten. Maar als ze daarna vriendinnen worden is het ook mooi om het vanuit allebei te lezen. Het is goed dat je niet vanuit Rasheed leest, want dan is het veel minder spannend, dan weet je namelijk bijna al wat hij allemaal gaat doen en dan is de spanning eraf. Hier een stukje vanuit het perspectief van Laila:

‘Je bent verachtelijk,’ zei Laila. ‘Dat is een groot woord,’ zei Rasheed. ‘Dat heb ik nooit bij jou gemogen. Zelfs toen je klein was en rondrende met dat kreupele vriendje van je, dacht je dat je zo intelligent was met je boeken en je gedichten. En wat heb je nu aan al die hersens van je? Wat houdt jou van de straat, jouw hersens of ik? Ik verachtelijk? De helft van de vrouwen in deze stad zou een moord doen om een man als ik te hebben. Ze zouden er een moord voor doen.’ Hij draaide zich terug op zijn rug en blies rook naar het plafond. ‘Jij houdt toch van grote woorden? Ik zal je er een geven: perspectief. Dat ben ik hier aan het doen, Laila. Ervoor zorgen dat je het perspectief niet verliest.’ Wat Laila’s maag de verdere nacht voortdurend deed omdraaien, was dat elk woord dat Rasheed had gezegd, werkelijk elk woord, waar was. Maar ’s ochtends, en dat maanden achtereen, hield de walging in haar buik aan, verergerde en werd iets wanhopig vertrouwds.


Thematiek
‘In tijden van oorlog moet je nooit opgeven,’ zou een thema kunnen zijn van dit boek. Laila groeide op in een heerlijk gezin, maar na de raketaanslag bleef ze alleen over, Tariq was weg, haar ouders dood. Ze trouwde Rasheed en daar werd haar leven niet beter van, maar ze had niet veel keuze. Ze hield vol en uiteindelijk kwam ze weer bij haar grote liefde Tariq terug en had, naar omstandigheden, een heerlijk huwelijk met de twee kinderen, een derde op komst.

‘In landen als Afghanistan worden vrouwen nog steeds onderdrukt’ zou ook een thema van dit boek kunnen zijn. Het is een recent boek en erg op de werkelijkheid gebaseerd, dus dit kan je wel als ‘echt’ beschouwen. Mannen onderdrukken vrouwen, ze moeten een burka aan, ze kunnen niet alleen over straat, mogen niet werken. Door dit soort dingen wordt duidelijk dat de gelijkheid nog ver te zoeken is. Mannen hebben alsnog de macht over vrouwen en dat moet in deze tijden niet kunnen.

Titelverklaring
De titelverklaring van dit boek is heel erg makkelijk. Niet omdat het logisch in het boek verteld wordt, juist niet. Toen ik het boek uithad dacht ik bij mezelf: ‘Hoe is de schrijver in godsnaam bij die titel gekomen?’ Maar na het dankwoord te hebben gelezen was het duidelijk. ‘Duizend schitterende zonnen’ is een vrij vertaald citaat uit een gedicht van Saib-e-Tabrizi, een Perzische dichter uit de zeventiende eeuw.

Opbouw
Het boek is opgebouwd in 4 delen, die weer zijn opgedeeld in hoofdstukken met alleen een cijfer, geen titel. Soms staat er aan het begin van een hoofdstuk de data, bijvoorbeeld ‘Kabul, lente 1987’, soms staat er aan het begin van een hoofdstuk ‘Laila’ of ‘Mariam’ zodat je weet vanuit welk perspectief er geschreven wordt. De hoofdstukken lopen na elk deel wel gewoon door.

In het eerste deel wordt er verteld vanuit Mariam, hoe zij opgroeide met haar moeder in een kolba ( hutje ). Haar vader kwam haar elke donderdag even opzoeken, ze woonden niet samen, omdat ze een buitenechtelijk kind was. Ook begint in dit deel het gedwongen huwelijk van Mariam met Rasheed.
In het tweede deel wordt er verteld vanuit Laila, hoe zij opgroeide met haar vader en moeder die het allerbeste met haar voorhadden, ze wilden graag dat ze zou gaan studeren later. Tariq was haar beste vriendje, later haar liefde. Omdat er oorlog is vlucht Tariq naar Pakistan en vraagt Laila om mee te gaan, maar die kan haar ouders niet in de steek laten. Als Laila en haar ouders toch van plan zijn weg te gaan, komt er een raket op hun huis, alleen Laila overleeft.
In het derde deel wordt er vanuit Laila en vanuit Mariam verteld. Het gaat over hun huwelijk met Rasheed. Eerst kunnen ze elkaar niet uitstaan, maar langzamerhand worden ze vriendinnen. Ze proberen ook te vluchten, maar ze worden opgepakt, vanaf toen begon Rasheed ze nog erger te behandelen dan dat hij al deed. Aziza ( de dochter van Laila en Tariq, dat weet Rasheed niet ) moet naar een weeshuis. Zalmai ( de zoon van Laila en Rasheed ) mag wel blijven. Als Rasheed een keer helemaal door het lint gaat vermoord Mariam hem. Tariq, die dood zou zijn, stond ineens bij het huis en na de dood van Rasheed vlucht Laila met de kinderen naar het huis van Tariq in Pakistan. Mariam is gedood voor de moord.

In het vierde deel wordt vanuit Laila verteld. Het gaat over haar huwelijk met Tariq. Ze gaat op zoek naar het oude huis van Mariam en gaat op bezoek bij mullah Faizullah, een oude vriend van Mariam. Van hem krijgt Laila een doosje dat eigenlijk voor Mariam bedoelt was, er zit geld, een video en een brief in, van de vader van Mariam, een spijtbetuiging. Ook beginnen Tariq, Laila en Zaman een schooltje voor kinderen. Het verhaal eindigt dat Laila weer zwanger is van Tariq, ze discussiëren over een jongensnaam, de meisjesnaam word Mariam.

Beoordeling
Ik vind ‘Duizend schitterende zonnen’ een prachtig boek. Eigenlijk houd ik helemaal niet van boeken waar oorlog in voor komt, maar naar aanraden van een vriendin heb ik het toch maar gelezen. Ik zou anderen nu ook zo aanraden om het te gaan lezen. Het is een mooi verhaal over twee vrouwen en hun zware leven in Afghanistan. Omdat het bijna nieuw is, is het nog heel recent en dat maakt het heel herkenbaar. Iedereen kent de situatie in Afghanistan en iedereen weet dat vrouwen het daar niet makkelijk hebben. Dit boek laat dat weer duidelijk zien. Aan de stijl van schrijven moet je wel een beetje wennen, de Afghaanse en Arabische woorden er tussen door ( er zit een woordenlijst achterin het boek ) zijn aan het begin irritant, maar daar moet je aan wennen. Verder schrijft Khaled Hosseini wel heel mooi en heel modern. Zoals ik al eerder zei: Een echte aanrader dit boek!

Bijzonderheid
Apart in dit boek is dat de schrijver, een Afghaanse man, het opneemt voor de Afghaanse vrouwen. De meeste mannen ( uit moslimlanden ) vinden het beleid dat er in Afghanistan gevoerd wordt wel goed, zij zijn de baas en kunnen alles bepalen. Hosseini komt er duidelijk voor uit dat hij het daar niet mee eens is en dat vind ik bijzonder. De reden dat hij tegen de onderdrukking is, is dat hij op jonge leeftijd uit Afghanistan vertrok naar het buitenland. Niet vluchten, maar omdat zijn vader een baan in het buitenland kreeg.
Ook bijzonder zijn de Afghaanse en Arabische woorden die steeds in het verhaal zitten. Meestal wordt de betekenis gelijk al gegeven en anders is er de woordenlijst achterin het boek. Je moet eerst wennen aan deze manier, maar het heeft ook wel wat, omdat sommige woorden een mooiere betekenis geven. Een kolba betekent bijvoorbeeld een hutje, huisje. In dit boek wordt er met de kolba het kleine, armzalige huisje van Mariam bedoeld waar ze toen ze klein was woonde. Als je het woord kolba leest, krijg je een veel beter beeld van dat hutje, dan als je het woord ‘huisje of hutje’ zou gebruiken. Ik vind het dus een goede toevoeging aan het verhaal.