Titel: Een schitterend gebrek
Auteur: Arthur Japin
Uitgeverij: De arbeiderspers
Jaar van uitgave: 2003
Plaats van uitgave: Amsterdam
Aantal bladzijden: 239 bladzijden
Ondertitel: Niet van toepassing

Indeling van het boek:
Het boek bestaat uit vier delen, ze zijn met Romeinse cijfers weergeven.
Elk deel bestaat uit ongeveer 80 pagina's. Het laatste deel is echter maar 2 pagina's lang.
De hoofdstukken hebben iedere zeven hoofdstukken, die zijn weergeven in gewone cijfers.

In het eerste deel wordt verteld over de liefde tussen Lucia en Giacomo, en hoe deze ontstaat.

Het tweede deel gaat over waarom Lucia weggaat, en over haar gebrek.
Het derde deel heet "Theatrum amatorium". In dit deel verteld ze het einde van het verhaal.
In het laatste deel verteld de schijven wat er eigenlijk met de hoofdrolspeles gebeurde.

Voorkant van het boek:
De kaft is crèmewit, met in de linkerbovenhoek een plaatje. Het plaatje is oud, dat zie je aan hoe het getekend is. Er staan een vrouw en een man op het plaatje. De man tilt de sluier op van de vrouw. De vrouw moet Lucia voorstellen, de man moet Giacomo of Jamieson voorstellen. Ik weet het niet zeker, omdat allebei de mannen haar gebrek komen te zien. Het heeft niet echt diepte en de kleding stamt ongeveer uit de middeleeuwen. Rechts onderin staat de naam van de schrijver en de titel van het boek. Ik vind de kaft heel goed bij de inhoud van het boek passen. Het verhaal speelt zich af in de middeleeuwen, wat je heel goed uit het plaatje kan halen. Het plaatje geeft goed een deel van het boek weer, waarin Jamieson het gebrek van Lucia ziet, doordat haar sluier afgaat. Jamieson vindt dit niet erg. Ook kan plaatje goed bij het stuk horen waarin Giacomo Lucia’s gebrek komt te zien.

Samenvatting:
Als Lucia nog een kind is woont ze op het landgoed van een gravin waar haar ouders bediende zijn. Op een dag komt Giacomo met zijn familie logeren, hij is dan 17. Lucia wordt de bediende van Giacomo, ze worden heel erg verliefd en wijken geen moment meer van elkaars zijde. De liefde is zo heftig dat als Giacomo terug moet naar Venetie om nog een jaar te studeren hij Lucia beloofd met haar te trouwen als hij terug komt.
In de tussentijd leert Lucia om een goede vrouw te worden. Ze krijgt een leermeester om te leren lezen en schrijven. Ze leert etiquette en zal zich van af nu aan goed kunnen gedragen in chic gezelschap.
Dan krijgt de leermeester van Lucia de pokken, Monsieur de Pompignac. Niemand durft bij hem te komen, behalve Lucia. Hij overlijdt aan de ziekte. Lucia gaat zelf door met leren.
Op een dag gaat ze bij de gravin langs in haar kleren die ze van Monsieur de Pompignac heeft gekregen. De gravin schrikt, want Lucia heeft ook de pokken. Ook zij wordt naar het schuurtje gebracht en daar door haar ouders verzorgd. Ze dwingt hen haar vast te binden aan het bed, zodat zij zich niet kan krabben. Lucia overleeft de pokken, maar ze zit wel voorgoed onder de littekens. Vooral de zijkant van haar gezicht is verminkt.
Ze besluit daarom niet met Giacomo te trouwen, want dan zal ze zijn toekomst verpesten.

Ze geeft haar moeder de opdracht tegen Giacomo te zeggen dat Lucia voor een ander is gevallen. Voordat ze naar Venetië vertrekt heeft Lucia seks met de man van de gravin. Hij ontmaagd haar.

In Venetië verander Lucia haar naam in Galathée de Pompignac. Ze heeft het ene baantje na het andere, totdat ze Zelide Montmorency ontmoet. Zij is wetenschapper en erg geïnteresseerd in haar. Lucia werkt vier jaar voor Zelide als haar secretaresse, tot ze overlijdt.

Uiteindelijk komt ze jaren later in Amsterdam terecht. Daar wordt ze prostituee. Ze begint onderaan, en wordt als stuk vuil behandeld. Na lange tijd begint ze voor zichzelf, en krijgt op den duur steeds rijkere klanten, doordat ze een Sluier gaat dragen. Dit om haar littekens te bedekken.
Ze heeft een trouwe klant, Jamieson, met wie ze elke donderdag afspreekt. Hij zorgt goed voor haar. Hij heeft als enige haar littekens gezien, en schrikt hier niet van af.
Via hem komt Lucia Giacomo weer tegen. Hij doet zich voor al Monsieur de Seingalt. Hierdoor weet ze niet meteen wie hij echt is. Ze is geschokt over hoe hij is geworden. Hij is heel erg veranderd. Ze hebben het veel over de liefde, en sluiten hierom een weddenschap. Giacomo, die niet weet dat Galathée de Pompignac Lucia is, beweert dat hij nog nooit een vrouwenhart bezeerd heeft. Lucia is van mening dat hij wel een keer een hart gebroken heeft. Giacomo stelt voor haar zelf te laten ervaren hoe hij met een vrouw omgaat. Pas dan zal zij mogen oordelen. Ze hebben een paar keer seks en Lucia wordt zwanger van hem. Lucia verteld aan Giacomo dat zij Lucia kent, en stelt voor dat hij Lucia een keer ontmoet. Giacomo en Lucia ontmoeten elkaar weer. Ze is voor het eerst weer sinds lange tijd zonder sluier. Hij ziet haar gezicht en schrikt heel erg, van mening dat ze helemaal geruïneerd is. Lucia beseft dat ze niet van deze Giacomo houdt, en hij niet meer van haar. Lucia besluit om met Jamieson mee naar Nieuw York te gaan, om haar liefde aan hem te geven. Ze vormen een gezin en blijven bij elkaar totdat zij doodgaat.

Verhaalfiguren:
Lucia Galathée de Pompignac
Als Lucia jong is kom je niet veel over haar uiterlijk te weten. Ik krijg de indruk dat het een mooi meisje is. Ze draagt altijd een simpel jurkje. Dan krijgt ze de pokken. Door de pokken heeft ze grote littekens opgelopen, vooral op de linkerhelft van haar gezicht. Als ze later hoer wordt, draagt ze chique jurken met lage decolletés. Ook draagt ze een voile om haar littekens op haar gezicht te bedekken. Zonder voile vindt ze zichzelf heel lelijk. Lucia is als ze jong is heel vrij, onwetend en gelukkig. Ze wordt heel erg verliefd op Giacomo, maar loopt weg omdat ze verminkt is. Door haar littekens wordt ze een sterke en onafhankelijke vrouw. Ze blijft haar leven lang van de jonge Giacomo houden. Later komt ze hem weer tegen en wordt zwanger van hem. Ze houdt niet van de nieuwe Giacomo en besluit om haar liefde te geven aan Jamieson.
Lucia is een uitbouwkarakter omdat je haar ontwikkeling meemaakt na haar verminking. Je komt te weten van haar gevoelens en haar leven, want ze beschrijft haar levensverhaal. Ze wordt gedurende het verhaal sterker en intelligenter, mede dankzij haar lidtekens.

Je merkt dat ze sterker is geworden doordat ze op het einde voor Jamieson kiest, niet zo zeer omdat ze zo verliefd op hem is, maar omdat hij haar een goede toekomst kan bieden voor haar en haar kind. Ze denkt niet alleen maar aan zichzelf.

Giacomo Casanova/Monsieur de Seingalt
Giacomo is de eerste liefde van Lucia. Hij is een vrouwenversierder die valt voor de jonge Lucia. Hij belooft haar trouw, maar dan is zij op een dag weg, met de rede van een andere man te houden. Hij voelt zich bedrogen en besluit nooit meer voor een vrouw te vallen. Het is een hele knappe jongen/man, die elke vrouw voor zich wint. Giacomo is een gegeven karakter. Je weet meteen al wie hij is. Hij veranderd wel maar dat is heel oppervlakkig.

Jamieson
Hij is een klant van Lucia. Ze ontmoeten elkaar elke donderdag. Als hij haar zonder sluier ziet, schrikt hij niet van haar uiterlijk. Aan het einde van het boek kiest Lucia voor hem, en gaat met Jamieson mee naar Nieuw York. Ik krijg de indruk dat het een heel liefdevolle en zorgzame man is. Hij geeft heel veel om Lucia en haar dochtertje. Jamieson is een gegeven karakter. Je komt niet veel over hem te weten.

Ruimte:
Het speelt zich vooral af in het landhuis in Pasiano in Italië en in Amsterdam. In Amsterdam speelt het zich voornamelijk af in haar huis en verschillende plekken waar ze komt als ze met klanten afspreekt.
Het landhuis in Pasiano is een belangenruimte. In dit landhuis bloeit de liefde op tussen Giacomo en Lucia. De sfeer van het landhuis wordt heel romantisch beschreven. Ook zorgt het landhuis voor de naïviteit die Lucia heeft, ze is er helemaal zichzelf. De gebeurtenissen hebben veel invloed op de rest van haar leven.

Vertelwijze:
Het verhaal wordt vanuit de ik-perspectief geschreven. Het wordt vanuit Lucia/Galathée geschreven. Dit omdat alles vanuit ‘ik’ wordt geschreven, en je alleen haar gevoelens komt te weten.

"In de verte gloeiden de bakens van Amsterdam. Jarenlang heb ik gedacht dat die stad mijn einddoel was. Die nacht begreep ik ineens dat ik nog verder moest."


"Giacomo arriveerde, eerder dan verwacht, op Goede Vrijdag. In de tussenliggende dagen had ik alle mogelijke stappen overwogen maar niets kunnen besluiten. Ik begreep wel wat me te doen stond maar ik kon het nog niet."

Tijd:
Het verhaal speelt zich af in de late middeleeuwen, vanaf 1742 tot ongeveer 1787 als Lucia haar dagboek beëindigt. De tijden worden aangegeven in het boek, maar je merkt ook goed dat het zich in de 18e eeuw afspeelt. De maskers in Venetië worden nog op straat gedragen, de gevangenis heet "het spinhuis" en de vrouwen hebben een lagere positie dan de mannen.

Het boek is chronologisch geschreven. Het boek begint met dat Lucia uitlegt dat zij kan liefhebben. Aan het einde van het boek kom je erachter dat Lucia haar levensverhaal aan haar dochter schrijft. Ze schrijft aan haar dochter hoe zij heeft kunnen liefhebben door verhalen te vertellen, die zijn niet op chronologische volgorde. Ze begint met dat ze Monsieur de Seingalt tegen komt, daarna gaat ze terug naar haar jeugd waar ze Giacomo ontmoet. Die twee verhalen schommelen door elkaar heen, om haar dochter uit te leggen hoe zij kan liefhebben. Dan is er nog een chronologische flashback. Dat is de tijd waarin Lucia wegloopt van huis en uiteindelijk in Amsterdam terechtkomt.

Motieven:
Verminking:
De verminking van Lucia is van belang voor het weglopen van haar grote liefde. Ze loopt weg van haar beschermde jeugd, omdat ze is verminkt in haar gezicht. Door Lucia’s verminking is ze een sterke vrouw geworden. Hierdoor heeft ze ook leren liefhebben.

De relatie tussen uiterlijk en liefde:
Dit punt komt steeds weer terug omdat het liefdesleven van Lucia beinvloed wordt door haar uiterlijk. Ook Giacomo kijkt niet verder dan uiterlijk in de liefde, omdat hij door zijn eerste grote liefde, Lucia, zo gekwetst is

Masker:
Een masker is erg belangrijk voor Lucia, in Venetië ontdenkt ze dat een masker de perfecte manier is om haar gezicht te bedekken. In Amsterdam bedekt ze haar gezicht met een sluier en zo krijgt ze meer klanten.
" mannen willen het liefst wat hun verboden wordt" .


Ook zegt ze " Ik verstop de wereld, ik heb een sluier over haar neergelaten. Door die waas van kant en zijde oogt zij (de wereld) zoveel zachter."

Liefhebben:
Lucia heeft door haar tegenstanden in het leven leren liefhebben, en niet te treuren. Dit zegt ze op de eerste bladzijde. Veel mensen denken dat zij een hele ongelukkige vrouw is, maar tegen verwachtingen in kan zij juist door haar tegenslagen liefhebben.

Klasse:
De klasse speelt een grote rol in de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Het is belangrijk dat je mooi en slim bent. Mis je een van de twee, dan ben je minderwaardig. Lucia mist de schoonheid. In het boek komen er veel gesprekken voor waarin je duidelijk merkt dat de klasse een belangrijke rol speelt. Ze heeft gesprekken waarbij ze heel beleefd spreekt, om zo stijlvol mogelijk te lijken.

Beschrijving van de titel:
De titel heeft meerdere betekenissen die in het boek voorkomen. De eerste komt in het begin van het boek voor als de liefde tussen Giacomo en Lucia opbloeit. Giacomo en zijn broer hebben het dan over Lucia, dat ze beeldschoon en geweldig is. “Er is alleen een gebrek, zij is 14 jaar oud.”, zegt Giacomo dan, waarop zijn broer antwoord: “Wat een schitterend gebrek!”. In het boek beschrijft Lucia haar littekens als een gebrek, maar aan het einde van het boek heeft ze door haar uiterlijk heel veel dingen geleerd, ze is daardoor een sterke vrouw geworden die kan liefhebben. Ook draagt ze een voile om haar gebrek te verbergen, dit zorgt ervoor dat mannen haar juist mooi vinden. Het komt er dan op neer dat haar gebrek een schitterend gebrek is.

Motto:
Veel wat aanvankelijk alleen in de verbeelding bestaat, wordt werkelijkheid.
G.C.
De initialen staan voor Giacomo Cassanova.

Thema:
De verminking van een vrouw zorgt voor vele tegenslagen in haar leven, maar ze blijft doorzetten.

Schrijfstijl:
Ik vind het boek heel mooi geschreven. Het is niet moeilijk geschreven, terwijl het zich in de achttiende eeuw afspeelt, toen er heel andere woorden werden gebruikt. Er worden wel een aantal woorden genoemd zoals het spinhuis, dat nu niet meer worden gebruikt. Die woorden zijn makkelijk te begrijpen doordat je uit de tekst kan halen wat ze betekenen. Ook worden er soms Franse en Italiaanse woorden gebruikt. Daarvoor hoef je geen Frans of Italiaans te kunnen want daar lees je overheen, of het zijn zulke bekende woorden die over het algemeen iedereen wel kent. Ik vind het goed dat de schrijfstijl erg met de tijd van het verhaal overeen komt. De indruk over hoe het in de achttiende eeuw was wordt heel erg verduidelijkt door het boek. De sfeer, het landschap en de industrie van die tijd worden heel goed beschreven. Dit maakt heel veel uit voor het medeleven die ik had voor de hoofdpersoon. In die tijd was de samenleving en de gewoontes van mensen zo anders, dat als de sfeer niet goed word beschreven, het verhaal niet meer klopt. Ik vind de woordkeuze heel mooi, maar niet verrassend. De woordkeuze hoort heel erg bij die tijd, dus het zou niet kloppen als hij bijvoorbeeld Internet als communicatiemiddel zou gebruiken in het boek.

"Zo zijn er altijd wel enkele opgeschoten jongens te vinden, die door verwensing en beschimping van de gevangen indruk hopen te maken op hun verloofdes, want vreemd genoeg bestaan er wichtjes op wie zoiets werkt"


Ik stel je voor als mijn nichtje...” Hij glom van voorpret. “... Je vous presente ma niece, Galathee de Pompignac!"

Eigen mening:
Ik vind het boek het mooiste boek dat ik voor Nederlands heb gelezen. Ik kon me zo goed inleven in de hoofdpersoon. In het begin had ik moeite met het begrijpen waar het verhaal over ging. Later werd ik zo meegesleurd in het verhaal dat ik niet kon stoppen met lezen omdat ik het einde van het boek moest weten. Ik vind het heel speciaal dat het boek op waargebeurde feiten is gebaseerd. Dit maakte het boek nog meer meeslepender. Het leven dat Lucia heeft geleefd is zo bijzonder. Natuurlijk is het niet allemaal waar, maar het komt heel reëel over. Ik weet namelijk niet precies wat er in die tijd afspeelde, dus dat maakt het verhaal makkelijker geloofbaar.
Dat het zich in de achttiende eeuw afspeelde vind ik ook heel leuk, het maakt het boek zo veel romantischer dan dat het zich in de tijd van nu afspeelt. Maar ook maakt het dat de verminking die Lucia oploopt veel dramatischer is.
De manier waarop het geschreven is sprak mij erg aan. Soms waren het dialogen, die altijd wel iets van humor hadden, en andere keren werd haar gevoel zo nauwkeurig beschreven. Dat vond ik heel goed.
Ik vind het ook leuk dat je wat meer van die tijd komt te weten. Er staan niet zozeer feiten in, maar je krijgt een idee van hoe het er in die tijd uitzag. Dat de klasse toen nog zo belangrijk was, en dat de verlichting toen aan de gang was.
Wat ik erg leuk vind is dat het verhaal vanuit het perspectief is geschreven van de eerste liefde van Giacomo. Je komt door haar verhaal ook een beetje te weten wie hij is, en hoe zij hem kende. Dat is namelijk een heel ander verhaal dan dat iedereen kent. Dit is niet op feiten gebaseerd, maar er zit wel iets van waarheid in. Ik zou niets aan het boek willen veranderen. Dat Lucia niet voor Giacomo kiest vind i
k heel goed. Eerst vond ik het boek niet leuk aflopen, maar toen ik erover ging nadenken, vond ik het goed van Lucia dat ze voor Jamieson koos. Ook vind ik het heel ontroerend dat ze haar levensverhaal aan haar dochter richt, om haar liefde voor Giacomo, en de liefde waarmee zij is gemaakt uit te leggen. Ik vind het een heel ontroerend boek. Het levensverhaal is zo meeslepend en bijzonder.