Zakelijke gegevens Schrijver: Tessa de Loo
Titel: De zoon uit Spanje
Uitgever: De arbeiderspers
Plaats en jaar van uitgave: Amsterdam, 2004
Druk: 1e druk
Aantal bladzijden: 173
Datum leesverslag: 10 feb. 05 Keuze voor dit boek Ik heb voor dit boek gekozen omdat de samenvatting op de achterkant me aansprak. Ik heb nog wel even getwijfeld, omdat ik eerder een boek van Tessa de Loo niet uitgelezen heb. Het boek ‘de tweeling’ kon me niet boeien. Ik heb in de media wat van dit boek gehoord. Het werd flink gepromoot en het heeft een poos in enkele bestsellerlijsten gestaan. Daarom leek het me een goed boek om te lezen. Eerste reactie Ik vond het boek boeiender dan ik verwacht had. Halverwege het boek werden er allerlei familiegeheimen onthuld die je totaal niet verwacht had. In het begin vond ik het heel lastig om alle namen uit elkaar te houden. Omdat in ieder hoofdstuk het perspectief wisselt, moet je je aandacht er heel goed bijhouden, om te begrijpen wat er gebeurd. Door de plotse wisselingen van tijd en plaats in het boek, blijft het boek verrassen. Vaak is het zelfs niet duidelijk waar of wanneer het fragment zich afspeelt.
Samenvatting Gerlof de Wildt is een gepensioneerd docent klassieke talen. Gerlof is ernstig ziek, zijn kinderen willen van zijn laatste verjaardag een feest maken en daar hebben ze ook de 30 jaar eerder uit huis gezette zoon Bardo voor nodig. Zijn dochter Hilde heeft de uitnodigingen voor de verjaardag geregeld. Met haar schoonzus Floor, die met de oudste zoon van de familie Edwin is getrouwd, heeft ze besloten ook de dertig jaar geleden verdwenen zoon Bardo uit te nodigen
Verder zijn natuurlijk jongste zoon Frank en oudste zoon Edwin (met dochter Steffie (16)) uitgenodigd. Net als iedereen zijn cadeaus willen overhandigen komt Bardo binnenlopen. Hij is slordig gekleed en wil zijn vader kussen, die dit weigert. De broers vragen hoe Bardo in zijn levensonderhoud voorziet en Bardo antwoordt dat hij na zijn zwerverscarrière in de muziek in Spanje rust gevonden heeft door “bomen te verzorgen.” Zijn vader reageert daar lacherig op, evenals Edwin die zich immers alleen maar druk maakt om geld. Bardo vertelt later dat hij een Spaanse vrouw heeft en twee zoons, wat voor Gerlof een enorme verrassing is: hij heeft dus toch nog twee kleinzoons. Steffie hangt aan de lippen van Bardo als hij vertelt wat hij allemaal heeft moeten doormaken, toen hij op 19-jarige leeftijd door zijn vader uit huis werd gezet. Pa Gerlof wordt gaandeweg steeds geïnteresseerder in de handel en wandel van Bardo. Hilde besluit dan maar een onderwerp aan te kaarten. Ze stelt de vraag wie er de laatste dagen voor vader gaat zorgen. Dan blijkt dat de “Nederlandse” kinderen allen een reden hebben om dat niet te doen: Edwin komt met de oplossing dat vader in een verzorgingstehuis moet worden opgenomen. Dan zegt Bardo: “Ik verzorg pa , ik heb immers mucho tiempo” Nu dit afgerond is, nemen Frank en Edwin als eerste afscheid. Floor wil Hilde nog even helpen met de afwas. Daarna vertrekt ook Hilde. Bardo en Floor blijven alleen achter: hij biedt haar nog een glas bier aan en maakt haar complimenten over haar figuur. Dan komt de aap uit de mouw. Dertig jaar geleden waren Floor en Bardo op elkaar verliefde: ze werd zwanger van hem, terwijl ze maar zestien was. Abortus was vanwege haar religieuze achtergrond niet aan de orde en Bardo moest van zijn vader hals over kop het huis verlaten. Bardo verleidt Floor op dat moment om opnieuw de liefde met hem te bedrijven. Het wordt een heel heftige seksuele ervaring. Op een bepaald moment valt Floor in slaap, waaruit ze wreed gestoord wordt door Edwin. Die miste haar en is teruggereden naar Gerlofs huis. Hij maakt een scène, terwijl Bardo zich niet eens geneert voor zijn daad. Edwin herinnert zich dat hij de twee heel vroeger al eens eerder had betrapt bij het vrijen: hij was namelijk verliefd op Floor, maar Bardo had haar weten te versieren.. De volgende morgen heeft Edwin Frank en Hilde opgetrommeld. Ze gaan naar hun vader die net geschoren wordt door de verloren zoon. In de nacht die volgde op de vrijpartij heeft Bardo met zijn vader gesproken over de naderende dood. Hij is de enige van het gezin die dit durft. Hij raadt zijn vader aan de dood onder ogen te zien, alleen dan kun je hem overwinnen. De gezinsleden zijn van mening dat Bardo nu niet meer de verzorging van zijn vader op zich mag nemen: de oude moet maar naar een verzorgingstehuis. “Ok” zegt Bardo en hij zal vertrekken. Steffie zit twee maanden later met haar moeder Floor in de bus naar Spanje. Ze gaan naar oom Bardo toe. Haar moeder heeft het vertrek geheim gehouden voor Edwin. Pas op het laatste moment heeft ze een briefje geschreven: “Ik volg de stem van mijn hart.”. Het ziet ernaar uit dat ze haar leven met Bardo zal slijten. Ze heeft het kind dat ze van hem verwachtte, wel gekregen, maar na een dag was het in de couveuse overleden. In het laatste hoofdstuk mijmert de doodzieke Gerlof in het ziekenhuis over de verloren zoon. Hij praat met z’n allang overleden vrouw Ida en aan het eind van dit hoofdstuk kan je concluderen dat hij dood is. Persoonsbeschrijving Gerlof de Wildt is een gepensioneerde docent klassieke talen. Hij is lange tijd getrouwd geweest met Ida, maar die is bij een auto-ongeluk om het leven gekomen. Gerlof is ernstig ziek, hij lijdt aan kanker. Hij hoest al veel en ergens wordt terloops vermeld dat de ziekte ooit nog wel eens zijn longen zal bereiken. Op het moment dat het boek speelt staat hij voor zijn 80e en waarschijnlijk laatste verjaardag. Gerlof heeft samen met Ida vier kinderen. Edwin is hun oudste zoon en Bardo, de verloren zoon, kwam als tweede. Daarna kregen ze een dochter die ze Hilde noemden en als laatste kwam de homofiele Frank. Als zijn kinderen binnen komen om zijn verjaardag te vieren, merk je dat hij het niet fijn vindt om door mannen gekust te worden en al helemaal niet door zijn jongste zoon Frank. Gerlof is helemaal niet sentimenteel over zijn laatste verjaardag. In zijn gedachten voert hij voortdurend gesprekken met zijn overleden vrouw Ida. Hij bedenkt zelf de antwoorden die Ida zou kunnen geven. Je merkt heel vaak dat hij naar zijn dood uitkijkt, omdat hij dan eindelijk bij zijn Ida kan zijn. Hij zegt ook van zichzelf dat hij een zure, naargeestige oude man is geworden. Ondertussen hebben zijn kinderen een ‘verrassing’ voor hun vader. De verloren zoon Bardo is teruggekomen uit Spanje, om zijn vader te begroeten. Gerlof verteld dat op het moment dat Bardo voor hem stond, van alles door hem heen ging. Verontwaardiging, schrik, schaamte, maar ook blijdschap. Hij vindt het ontzettend brutaal van zijn kinderen dat ze hem met Bardo hebben geconfronteerd in zijn toestand. Als Bardo hem later op de avond verteld dat hij nog twee zonen heeft in Spanje, staat zijn vader helemaal perplex. Stiekem is Gerlof daardoor aangenaam verrast. Gerlof weet dat hij gaat sterven en daar heeft hij geen problemen mee, maar ondertussen is hij wel bang voor de dood. Op zijn verjaardag komt aan de orde wie hem zal gaan verzorgen de laatste maanden. Frank, Edwin en Hilde zijn het er over eens, dat hun vader niet naar een verzorgingstehuis moet, maar zelf willen ze het ook niet doen. Gerlof wil ook absoluut niet in een verzorgingstehuis. Hij wil de laatste maanden doorbrengen in zijn eigen huis. Dan oppert zijn zoon Bardo dat hij voor zijn vader zou kunnen zorgen. Gerlof vindt dat eerst een vreemd aanbod, omdat het toch niet mogelijk is dat Bardo ineens zijn leven voor hem omgooit. Maar later op de avond, merkt hij dat hij het heel prettig vindt dat Bardo voor hem gaat zorgen. Ook zijn andere kinderen hebben toegestemd, zo hoeven zij immers niet voor hun vader te zorgen. Maar nadat Bardo met zijn schoonzus heeft geslapen, besluiten de andere kinderen, dat Bardo binnenkort maar moet vertrekken. Gerlof zal toch naar een verzorgingstehuis gaan. De nacht na Gerlofs verjaardag schrikt hij wakker uit een angstdroom. Bardo wordt daarvan wakker en heeft daarna een gesprek met zijn vader over de dood. Gerlof verteld hem dat hij heel erg bang is voor de dood. Zijn zoon verteld hem daarom dat hij moedig moet zijn en de dood als een nieuwe kans te zien. Bardo verteld hem veel dingen die hem opnieuw moed geven. Gerlof wordt door de aanwezigheid van Bardo minder bezorgd en valt voor het eerst in een onbezorgde slaap. In het allerlaatste hoofdstuk lees je dat Gerlof achteraf spijt heeft, dat hij Bardo toentertijd het huis uit heeft gezet. Maar gelukkig is alles goed gekomen en besluit hij zichzelf eens goed te ontspannen… Eindoordeel Ik had van tevoren niet verwacht dat ik het boek uit zou lezen. In het begin wilde ik niet verder lezen, omdat het boek me soms verwarde. Het duurde lang voordat ik door had hoe de familierelaties in elkaar staken en daardoor begreep ik soms sommige passages niet. Maar halverwege het boek viel alles op zijn plaats en begon het boek me te boeien. Achteraf vond ik het boek toch best verrassend. Ik had nooit verwacht dat Floor en Bardo een relatie zouden krijgen. Ik vond het wisselende perspectief in dit boek best leuk. Soms vond ik het lastig lezen, maar toch maakt dat het boek boeiender. Je ervaart niet alleen wat Gerlof zelf vindt en doet, maar ook wat zijn kleindochter en zijn zoons en dochters bezighouden. Ik vond het wel opvallend dat Bardo in geen enkel hoofdstuk de ‘vertellerstaak’ heeft gekregen.