BESCHRIJVING
Schrijver: Marjan Berk
Titel: Een mooi leesboek
Druk: 1ste (denk ik, ik kan het niet vinden) Uitgever, jaar, plaats:Uitgeverij Atlas 1994 Amsterdam / Antwerpen
Jaar van eerste druk: 1994
Aantal pagina’s: 123
Motto (en/of opdracht): Kom, boek dicht, we gaan eten. M. PROUST
Zou je nou niet es wat gaan DOEN!? OMA VAN DE WALL
Indeling: er zijn alinea’s, witregels, ingedeeld in soort van hoofdstukken. De hoofdstukken hebben geen titels of nummers maar het verhaal begint dat weer na op een nieuwe bladzijde (op ¼ hoogte ongeveer). Hoeveel er van die hoofdstukken zijn heb ik niet geteld, maar het zijn er behoorlijk wat. Ik denk dat het gemiddelde ‘hoofdstuk’ ongeveer 4 a 5 pagina’s lang is. Samenvatting inhoud: Het begint als Stans haarbij een escortbureau heeft ingeschreven. Voor 200 gulden exclusief BTW krijgt ze een kerel naar wens op bezoek om even haar lustgevoelens te bevredigen. Niet alleen ging het haar om de seks, de man moest ook van lezen houden zodat ze ook nog ‘een goed gesprek’ konden houden. Over de eerste werd later pas een naam genoemd. Hij heette Jonathan. Hij deed zijn zaakie goed, alleen een gesprek dat niet, hij viel in slaap. Sjoukje, een vriendin van haar, belde. Ze was het er niet echt mee eens, straks haal je een moordenaar in huis! Maar Stans nokte haar af door haar met haar eigen te confronteren. Zij heeft namelijk een verhouding met een getrouwde vent, en dat was toch ook niet alles. Als ze nummer twee belt gaat het er weer knusjes aan toe en als Stans wou vragen “wat lees jij” begon hij zelf te vertellen. Hij vertelde wel over heel iets anders. Over zijn ‘jeugdtrauma’ en hij bleef maar praten. Stans was bijna in hypnose van zijn stem en hoopte dat hij door zou praten wat hij ook deed. Ze besloot een tijdje later Jonathan weer op te bellen, dit maal was het minder spannend, meer routine. Ze gaat nu wel een gesprek aan. Hij las domme oorlogsboeken, maar hij las in ieder geval en dat was al heel wat. Ze moest veel denken aan Jonathan en Kees, over wat hun vertelden enzo. Ze moest uiteindelijk denken aan een ex man van haar, Roon, en begint terug te blikken. Stans wordt gebeld door Lady Content, het escortbureau, want er is een schrijver in het bestand gekomen en de receptioniste moest meteen denken aan haar. Hij ging schuil onder de naam Joop Roest. Toen de afspraak gemaakt was en het eindelijk zo ver was, was ze dood zenuwachtig. Voordat hij kwam vette ze haar benen nog in en alles.. Toen er aangebeld werd herkende ze de schrijver en zijn naam was niet Joop Roest. Ze maakt zijn identiteit niet bekend, maar houdt het bij J.R. Als ze wat gaan praten komt Stans er achter dat hij hier voor Research was. Toen ze bezig wouden kreeg J.R. ‘em’ helaas niet omhoog wat leidde tot een pittig gesprek en een grote afgang. Uiteindelijk zijn ze een heel gesprek begonnen.................... Ze moest even tot rust komen.. en besloot naar zo’n persoon toe te gaan die ook door middel van massage de boel weer rustig krijgt en advies mee geeft hoe het verder moet. Dit was een hele opluchting. Ze had bijna problemen met haar galblaas gehad als ze zo stressig door het leven was blijven gaan. Jonathan belde haar. Hij had al een tijdje niets van haar gehoord en terwijl ze druk bezig was met de boekhouding van anderen ging de telefoon. Ze wist niet zo goed wat ze er mee aan moest… Ze besluit op vakantie te gaan naar Nieuw Zeeland. Tijdens haar reis kwam ze verschillende mannen tegen. Één man was vrij stevig maar toch had ie wel wat, een soort Hulk. Hij schrokte pinda’s en drinken naar binnen en Stans kon alleen maar ademloos toe kijken. Hij kreeg het wel door, later kneep hij haar nog in haar kont, maar verder is het niet gekomen, niet eens meer gezien. Als ze nog even ligt te relaxen tot ze weer in het vliegtuig moet, door naar Nieuw Zeeland, ligt er een vieze, spierwitte, met een grote puist bedrukte vent vlak bij haar. Maar hij las wel! Ze sprak hem aan, maar dat had ze achteraf beter niet kunnen doen. Al snel was het over met het gesprek, ze moest ten slotte nog vliegen. In Nieuw Zeeland was haar enige erotische ervaring met een hond, die haar besprong. Ze vroeg zich af of het nou eigenlijk de erotiek was, waarom ze op reis gegaan was… Toen ze weer thuis was deed ze het eerst even allemaal rustig aan. Op een dag belde Jonathan weer. ‘Ik móét met je praten!’ toen hij bij haar kwam vertelde hij dat hij problemen had thuis met zijn vriendin over het werk wat hij doet. Na wat goede raad en peptalk gaat hij weer weg. De boekhandelaar waar Stans altijd haar boeken kocht ging verhuizen naar Amerika. Als ze daar komt om nog even van de 30% korting gebruik te maken en natuurlijk afscheid te nemen. Als ze daar staat wordt ze aangesproken door Kees. Ze babbelen nog wat, hij is zelfs aan het lezen geslagen door Stans. Hij gaat nog even mee naar haar huis voor een kopje thee en ze kletsen nog even door. Uiteindelijk gaat hij weer zonder dat er ‘werk’ verricht is, maar het was wel gezellig. Half 11 en de telefoon ging, het was Sjoukje. Ze belde met de informatie dat in het nieuwe boek van J.R. een nogal verrassend verhaal was geschreven. Het ging namelijk over Stans. Stans zelf kon haar er niet zo druk om maken, ze was niet kwaad maar wist ook niet precies hoe ze haar zou moeten voelen. Sjoukje kon het maar niet begrijpen. Stans eindigde het gesprek met een opmerking over Sjoukje zelf, want zij heeft ten slotte wat met een getrouwde minnaar. Ze heeft daarna niet meer gebeld... Een tijd later (er wordt niet verteld hoeveel dagen dus misschien wel de volgende dag) werd ze weer gebeld door Jonathan. Ze had er helemaal geen zin aan om zijn verhalen aan te horen maar toen hij zei “ik lijd, Stans” heeft ze toch maar gezegd dat hij om een uur of vier langs kon komen. Stans vond even later een fles beerenburg waar ze flink van heeft genoten en misschien wel wat teveel. Ze had een halve fles leeg gezopen en toen ging de bel, Jonathan. Stans was niet bepaald helder meer en ratelde raar of er ooit wel iemand tegen Jonathan ‘ik hou van je’ heeft gezegd.. Jonathan zegt alleen niets terug. Hij bleef zwijgen en uiteindelijk ging hij weg, voordat Stans daar iets tegen in kon brengen. Ze besluit Lady Content te bellen en ene Peter zou zo snel mogelijk langs komen. Dit was weer een ruige, maar beschonken, erotische ervaring... Haar jongste zoon belde haar want ze hebben al een tijd niets meer van haar gehoord of wat dan ook. Zelfs haar kleinkinderen zouden niet meer weten hoe ze er uit zag. Ze besluit woensdag avond daar te eten. Alleen dat moet ze ook weer afbellen. Ze kreeg namelijk een telefoontje van Lady Content, ook al hoorde het niet zo, ze werd er van op de hoogte gesteld dat Jonathan een ‘ongeluk’ heeft gehad met een trein en hij nu op de intensive care lag in het ziekenhuis. Ze besluit er heen te gaan. Als ze daar komt is hij nog niet aanspreekbaar. De zuster denkt dat ze zijn moeder is, en ze spreekt haar niet tegen. Stans kijkt nog bij de spullen die ze bij hem aan hebben getroffen. Haar boek van Anna Karenina lag daar ook bij, bebloed op sommige bladzijden.. Er stonden wat potloodstrepen in..... Toen kwam er een passage uit het boek van Anna Karenina, waar een soort zelfmoordpoging met de trein stond beschreven... Gelukkig liep het allemaal beter met Jonathan af dan verwacht. Ze ging maar eens op zoek naar een nieuwe boekwinkel want er zou weer nieuw leesvoer moeten komen. Ze had er een gevonden die haar wel aanstond. Ze ging binnen en vond zelfs nog een boekje vanuit haar jeugd bij de tweedehands boeken. De eigenaar van de winkel, van ongeveer haar leeftijd schatte Stans, vroeg haar om hem te vergezellen naar een tentoonstelling van magisch-realistische schilders. Na een gesprekje over een uitspraak van een schilder: “Er is helemaal niets. Er is alleen iets te zien”. Arend, zo heet de eigenaar zegt; “En er is niet alleen iets te zien” en hij kuste Stans teder in de hals, “er is gelukkig ook iets te voelen.” STRUCTUURELEMENTEN Tijd: Het verhaal speelt zich af rond deze tijd. Ik denk dat het verhaal zo’n 8 a 9 maanden in beslag heeft genomen. Het is maar een gok want er wordt niet verteld van een week later, een maand geleden, etc.. Het is chronologisch verteld en er zijn wel een aantal terugblikken. Het verhaal wordt niet helemaal continu verteld maar er worden geen grote tijdsprongen gemaakt naar de toekomst. Plaats: Het verhaal kan zich overal afspelen, de plaats was niet van belang. Wat ik wel weet is dat de boekhandelaar gaat verhuizen, naar Amerika. De ruimte speelt een redelijk belangrijke rol, vooral de slaap kamer van Constance Katz (Stans). Daar staan grote boekenkasten vol met boeken. Dat was denk ik de belangrijkste ruimte van het verhaal. Verder werd de ruimte niet veel beschreven. Personen: De hoofdpersoon is Constance Katz, een 61 jarige vrouw. Sinds drie jaar is ze weer alleen na een leven van verschillende huwelijken en verschillende mannen waar ze het bed mee deelde. Ze ziet er nog redelijk goed uit voor haar leeftijd en verzorgd haar huid goed, om er niet verlept uit te zien. Ze is nog behoorlijk actief en heeft ook nog zo haar ‘levenslusten’. Ze leest erg veel en haar slaapkamer staat vol met boeken. Ze is moeder en grootmoeder. Ze houdt nog een aantal boekhoudingen bij en zit in de VUT. Ze heeft het vaak druk, niet altijd zin in bezoek, maar best vrolijk. Perspectief en verteller: Het is een enkelvoudig personaal door de ogen van Constance. Verhaalconventie: Het is een realistisch verhaal. Stijl: Niet opvallend lang of korte zinnen, soms wel wat moeilijke woorden. Maar dat komt ook denk ik omdat het een vrouw is van 61 en dus ook soms wat anders denkt en praat. Het was niet storend maar soms wel even van ‘huh?’. Het was nergens te veel of te weinig van denk ik, maar zoals de titel ook zegt, een mooi leesboek.
BEDOELING
Verklaar de titel: het boek heet ‘Een mooi leesboek’, ik denk omdat ten eerste de hoofdpersoon ontzettend veel van lezen houdt en het lezen zelf ook redelijk centraal staat. Ze zoekt een man voor haar erotische passies, maar hij moet ook veel boeken hebben gelezen zodat ze nog ergens over kunnen praten. Een van de mannen van de escortservice Lady Content, Jonathan, raakt door haar ook helemaal aan het lezen met de gevolgen van dien. Ik denk dat het boek van Anna Karenina het belangrijkste boek is en ook ‘het mooie leesboek’. Dit boek zelf is trouwens ook een mooi leesboek.
Verklaring van het motto:
Kom, boek dicht, we gaan eten.
M. PROUST
Zou je nou niet es wat gaan DOEN!? OMA VAN DE WALL
Ik denk dat het motto slaat op Stans die altijd maar leest en leest. En daar eigenlijk teveel mee bezig is dat ze andere dingen gewoon vergeet. Dit is niet het enige motto (dit kwam nog voor het verhaal begon aan de orde) maar verder in het boek komen ook nog twee motto’s voor. De eerste op bladzijde 19: ‘Als je verdriet hebt moet je ’t opschrijven, dan hoef je het niet te onthouden!’ vrij naar MARIA TESSELSCHADE
dit is gezegd naar aanleiding van een terugblik dat de moeder van Kees (een gigolo) naakt zat te huilen in de badkamer waar hij wakker van werd. (zijn moeder stond zo onder de douche omdat de vader van Kees de zus van Kees verkracht had. Toen wist ze niets beters te doen dan poedelnaakt onder de douche te gaan zitten huilen.) En de tweede op bladzijde 23: ‘Hij die niet van eenzaamheid houdt, houdt ook niet van de vrijheid.’ SCHOPENHAUER
Omdat Stans nu alleen is, heeft ze ook een tweepersoonsbed voor haar alleen, lekker de ruimte, en dat is eigenlijk zo slecht nog niet. Ze denkt hierover na, naar aanleiding van een telefoongesprek met Sjoukje, een vriendin van haar. Sjoukje heeft wat met een getrouwde kerel. Motieven: escortservice-motief en literair-motief denk ik. Leidmotieven/herhalingen: · Dat er zo’n gigolo komt en er een nare draai uit voorkomt, zoals bij ‘Joop Roest’ (schuilnaam van een schrijver voor ‘HP de tijd’) en bij Jonathan. · Een telefoongesprek met Sjoukje. In totaal twee keer gebeurd, beide keren met een negatieve draai. Constance is behoorlijk hard soms qua opmerkingen
Thema: ik vind dit erg moeilijk, maar ik ga voor ‘liefde’. Het is eigenlijk een soort zoektocht naar het onbekende waar liefde soms ontbreekt en soms er onverwachts wel is. ‘Lust’ is ook een mogelijk thema, maar dat vind ik eigenlijk te hard. Ook de liefde voor lezen speelt wel een rol. Kortom, thema is liefde. Idee: Zoeken door middel van liefde en lust naar het misschien wel onvindbare. SCHRIJVER De schrijfster is Marjan Berk is in 1932 geboren. Ze heeft ook Traangas, Dames van stand, Koninginnedag en Nooit meer slank geschreven. Samen met Jeroen krabbé heeft ze ook Het eenvoudige kookboek geschreven. Ik heb momenteel alleen het internet tot mijn beschikking, en ik kan geen goede biografie vinden van Marjan Berk. Ik zal nog kijken in de bibliotheek naar een biografieboek. BEOORDELING Het onderwerp van dit boek is eigenlijk vrij moeilijk te vertellen, want er staan een aantal dingen centraal. Zoals de escortservice, maar vooral het lezen. Op zich niet een onderwerp wat voor de hand ligt maar door het lezen van boeken of dingen die gebeuren vergelijken uit passages van boeken krijgt het lezen een belangrijke rol. Soms had ik wel zoiets van, ‘goh moet je er nou weer een passage bij halen???’ maar dan word ook juist de passie voor het lezen duidelijker. Het taalgebruik was soms wel lastig, ik weet nu niet meer precies hoe en wat, maar soms was het niet altijd even duidelijk. Natuurlijk speelt het ook een rol dat de hoofdpersoon 61 is, en dus ook een ander taalgebruik heeft. Gelukkig kwam dit niet vaak voor en was het goed te volgen. De hoofdpersoon was zeker levensecht, een mens dat zich behoorlijk bloot stelt voor de lezers maar daardoor kan je je ook wel in haar verplaatsen. De eerste helft was zeer leuk en snel te lezen, daarna werd het soms iets lastiger maar ik heb het zeker niet met tegenzin uitgelezen. Ik heb niet echt spanning in het boek gevoeld, al was dat achteraf misschien wel de bedoeling toen Jonathan voor de trein is gevallen/gesprongen en in het ziekenhuis lag. Het werd niet dramatisch beschreven, wat ik wel erg mooi vond was de passage die wij toen ook te lezen kregen uit Anna Karenina. Er zat veel humor in dit boek en dat is natuurlijk een groot voordeel. Ook de beschrijvingen kon ik zo voor me zien. Eigenlijk heb ik me best vermaakt met het lezen van dit boek en klopt de titel ook wat dat betreft, het is een mooi leesboek. Of het boek een open of gesloten einde heeft vind ik altijd maar moeilijk om te zeggen want eigenlijk is een boek pas echt gesloten als er niemand meer leeft in het verhaal en het dus echt zo is en niet anders. Hier kan je zelf bepalen of het tussen Arend en Stans maar voor even zal duren, zullen trouwen, etc.. Ik zou het boek zeker aanraden aan anderen, het is niet al te dik en erg boeiend geschreven.
Titel: Een mooi leesboek
Druk: 1ste (denk ik, ik kan het niet vinden) Uitgever, jaar, plaats:Uitgeverij Atlas 1994 Amsterdam / Antwerpen
Jaar van eerste druk: 1994
Aantal pagina’s: 123
Motto (en/of opdracht): Kom, boek dicht, we gaan eten. M. PROUST
Zou je nou niet es wat gaan DOEN!? OMA VAN DE WALL
Indeling: er zijn alinea’s, witregels, ingedeeld in soort van hoofdstukken. De hoofdstukken hebben geen titels of nummers maar het verhaal begint dat weer na op een nieuwe bladzijde (op ¼ hoogte ongeveer). Hoeveel er van die hoofdstukken zijn heb ik niet geteld, maar het zijn er behoorlijk wat. Ik denk dat het gemiddelde ‘hoofdstuk’ ongeveer 4 a 5 pagina’s lang is. Samenvatting inhoud: Het begint als Stans haarbij een escortbureau heeft ingeschreven. Voor 200 gulden exclusief BTW krijgt ze een kerel naar wens op bezoek om even haar lustgevoelens te bevredigen. Niet alleen ging het haar om de seks, de man moest ook van lezen houden zodat ze ook nog ‘een goed gesprek’ konden houden. Over de eerste werd later pas een naam genoemd. Hij heette Jonathan. Hij deed zijn zaakie goed, alleen een gesprek dat niet, hij viel in slaap. Sjoukje, een vriendin van haar, belde. Ze was het er niet echt mee eens, straks haal je een moordenaar in huis! Maar Stans nokte haar af door haar met haar eigen te confronteren. Zij heeft namelijk een verhouding met een getrouwde vent, en dat was toch ook niet alles. Als ze nummer twee belt gaat het er weer knusjes aan toe en als Stans wou vragen “wat lees jij” begon hij zelf te vertellen. Hij vertelde wel over heel iets anders. Over zijn ‘jeugdtrauma’ en hij bleef maar praten. Stans was bijna in hypnose van zijn stem en hoopte dat hij door zou praten wat hij ook deed. Ze besloot een tijdje later Jonathan weer op te bellen, dit maal was het minder spannend, meer routine. Ze gaat nu wel een gesprek aan. Hij las domme oorlogsboeken, maar hij las in ieder geval en dat was al heel wat. Ze moest veel denken aan Jonathan en Kees, over wat hun vertelden enzo. Ze moest uiteindelijk denken aan een ex man van haar, Roon, en begint terug te blikken. Stans wordt gebeld door Lady Content, het escortbureau, want er is een schrijver in het bestand gekomen en de receptioniste moest meteen denken aan haar. Hij ging schuil onder de naam Joop Roest. Toen de afspraak gemaakt was en het eindelijk zo ver was, was ze dood zenuwachtig. Voordat hij kwam vette ze haar benen nog in en alles.. Toen er aangebeld werd herkende ze de schrijver en zijn naam was niet Joop Roest. Ze maakt zijn identiteit niet bekend, maar houdt het bij J.R. Als ze wat gaan praten komt Stans er achter dat hij hier voor Research was. Toen ze bezig wouden kreeg J.R. ‘em’ helaas niet omhoog wat leidde tot een pittig gesprek en een grote afgang. Uiteindelijk zijn ze een heel gesprek begonnen.................... Ze moest even tot rust komen.. en besloot naar zo’n persoon toe te gaan die ook door middel van massage de boel weer rustig krijgt en advies mee geeft hoe het verder moet. Dit was een hele opluchting. Ze had bijna problemen met haar galblaas gehad als ze zo stressig door het leven was blijven gaan. Jonathan belde haar. Hij had al een tijdje niets van haar gehoord en terwijl ze druk bezig was met de boekhouding van anderen ging de telefoon. Ze wist niet zo goed wat ze er mee aan moest… Ze besluit op vakantie te gaan naar Nieuw Zeeland. Tijdens haar reis kwam ze verschillende mannen tegen. Één man was vrij stevig maar toch had ie wel wat, een soort Hulk. Hij schrokte pinda’s en drinken naar binnen en Stans kon alleen maar ademloos toe kijken. Hij kreeg het wel door, later kneep hij haar nog in haar kont, maar verder is het niet gekomen, niet eens meer gezien. Als ze nog even ligt te relaxen tot ze weer in het vliegtuig moet, door naar Nieuw Zeeland, ligt er een vieze, spierwitte, met een grote puist bedrukte vent vlak bij haar. Maar hij las wel! Ze sprak hem aan, maar dat had ze achteraf beter niet kunnen doen. Al snel was het over met het gesprek, ze moest ten slotte nog vliegen. In Nieuw Zeeland was haar enige erotische ervaring met een hond, die haar besprong. Ze vroeg zich af of het nou eigenlijk de erotiek was, waarom ze op reis gegaan was… Toen ze weer thuis was deed ze het eerst even allemaal rustig aan. Op een dag belde Jonathan weer. ‘Ik móét met je praten!’ toen hij bij haar kwam vertelde hij dat hij problemen had thuis met zijn vriendin over het werk wat hij doet. Na wat goede raad en peptalk gaat hij weer weg. De boekhandelaar waar Stans altijd haar boeken kocht ging verhuizen naar Amerika. Als ze daar komt om nog even van de 30% korting gebruik te maken en natuurlijk afscheid te nemen. Als ze daar staat wordt ze aangesproken door Kees. Ze babbelen nog wat, hij is zelfs aan het lezen geslagen door Stans. Hij gaat nog even mee naar haar huis voor een kopje thee en ze kletsen nog even door. Uiteindelijk gaat hij weer zonder dat er ‘werk’ verricht is, maar het was wel gezellig. Half 11 en de telefoon ging, het was Sjoukje. Ze belde met de informatie dat in het nieuwe boek van J.R. een nogal verrassend verhaal was geschreven. Het ging namelijk over Stans. Stans zelf kon haar er niet zo druk om maken, ze was niet kwaad maar wist ook niet precies hoe ze haar zou moeten voelen. Sjoukje kon het maar niet begrijpen. Stans eindigde het gesprek met een opmerking over Sjoukje zelf, want zij heeft ten slotte wat met een getrouwde minnaar. Ze heeft daarna niet meer gebeld... Een tijd later (er wordt niet verteld hoeveel dagen dus misschien wel de volgende dag) werd ze weer gebeld door Jonathan. Ze had er helemaal geen zin aan om zijn verhalen aan te horen maar toen hij zei “ik lijd, Stans” heeft ze toch maar gezegd dat hij om een uur of vier langs kon komen. Stans vond even later een fles beerenburg waar ze flink van heeft genoten en misschien wel wat teveel. Ze had een halve fles leeg gezopen en toen ging de bel, Jonathan. Stans was niet bepaald helder meer en ratelde raar of er ooit wel iemand tegen Jonathan ‘ik hou van je’ heeft gezegd.. Jonathan zegt alleen niets terug. Hij bleef zwijgen en uiteindelijk ging hij weg, voordat Stans daar iets tegen in kon brengen. Ze besluit Lady Content te bellen en ene Peter zou zo snel mogelijk langs komen. Dit was weer een ruige, maar beschonken, erotische ervaring... Haar jongste zoon belde haar want ze hebben al een tijd niets meer van haar gehoord of wat dan ook. Zelfs haar kleinkinderen zouden niet meer weten hoe ze er uit zag. Ze besluit woensdag avond daar te eten. Alleen dat moet ze ook weer afbellen. Ze kreeg namelijk een telefoontje van Lady Content, ook al hoorde het niet zo, ze werd er van op de hoogte gesteld dat Jonathan een ‘ongeluk’ heeft gehad met een trein en hij nu op de intensive care lag in het ziekenhuis. Ze besluit er heen te gaan. Als ze daar komt is hij nog niet aanspreekbaar. De zuster denkt dat ze zijn moeder is, en ze spreekt haar niet tegen. Stans kijkt nog bij de spullen die ze bij hem aan hebben getroffen. Haar boek van Anna Karenina lag daar ook bij, bebloed op sommige bladzijden.. Er stonden wat potloodstrepen in..... Toen kwam er een passage uit het boek van Anna Karenina, waar een soort zelfmoordpoging met de trein stond beschreven... Gelukkig liep het allemaal beter met Jonathan af dan verwacht. Ze ging maar eens op zoek naar een nieuwe boekwinkel want er zou weer nieuw leesvoer moeten komen. Ze had er een gevonden die haar wel aanstond. Ze ging binnen en vond zelfs nog een boekje vanuit haar jeugd bij de tweedehands boeken. De eigenaar van de winkel, van ongeveer haar leeftijd schatte Stans, vroeg haar om hem te vergezellen naar een tentoonstelling van magisch-realistische schilders. Na een gesprekje over een uitspraak van een schilder: “Er is helemaal niets. Er is alleen iets te zien”. Arend, zo heet de eigenaar zegt; “En er is niet alleen iets te zien” en hij kuste Stans teder in de hals, “er is gelukkig ook iets te voelen.” STRUCTUURELEMENTEN Tijd: Het verhaal speelt zich af rond deze tijd. Ik denk dat het verhaal zo’n 8 a 9 maanden in beslag heeft genomen. Het is maar een gok want er wordt niet verteld van een week later, een maand geleden, etc.. Het is chronologisch verteld en er zijn wel een aantal terugblikken. Het verhaal wordt niet helemaal continu verteld maar er worden geen grote tijdsprongen gemaakt naar de toekomst. Plaats: Het verhaal kan zich overal afspelen, de plaats was niet van belang. Wat ik wel weet is dat de boekhandelaar gaat verhuizen, naar Amerika. De ruimte speelt een redelijk belangrijke rol, vooral de slaap kamer van Constance Katz (Stans). Daar staan grote boekenkasten vol met boeken. Dat was denk ik de belangrijkste ruimte van het verhaal. Verder werd de ruimte niet veel beschreven. Personen: De hoofdpersoon is Constance Katz, een 61 jarige vrouw. Sinds drie jaar is ze weer alleen na een leven van verschillende huwelijken en verschillende mannen waar ze het bed mee deelde. Ze ziet er nog redelijk goed uit voor haar leeftijd en verzorgd haar huid goed, om er niet verlept uit te zien. Ze is nog behoorlijk actief en heeft ook nog zo haar ‘levenslusten’. Ze leest erg veel en haar slaapkamer staat vol met boeken. Ze is moeder en grootmoeder. Ze houdt nog een aantal boekhoudingen bij en zit in de VUT. Ze heeft het vaak druk, niet altijd zin in bezoek, maar best vrolijk. Perspectief en verteller: Het is een enkelvoudig personaal door de ogen van Constance. Verhaalconventie: Het is een realistisch verhaal. Stijl: Niet opvallend lang of korte zinnen, soms wel wat moeilijke woorden. Maar dat komt ook denk ik omdat het een vrouw is van 61 en dus ook soms wat anders denkt en praat. Het was niet storend maar soms wel even van ‘huh?’. Het was nergens te veel of te weinig van denk ik, maar zoals de titel ook zegt, een mooi leesboek.
Zou je nou niet es wat gaan DOEN!? OMA VAN DE WALL
Ik denk dat het motto slaat op Stans die altijd maar leest en leest. En daar eigenlijk teveel mee bezig is dat ze andere dingen gewoon vergeet. Dit is niet het enige motto (dit kwam nog voor het verhaal begon aan de orde) maar verder in het boek komen ook nog twee motto’s voor. De eerste op bladzijde 19: ‘Als je verdriet hebt moet je ’t opschrijven, dan hoef je het niet te onthouden!’ vrij naar MARIA TESSELSCHADE
dit is gezegd naar aanleiding van een terugblik dat de moeder van Kees (een gigolo) naakt zat te huilen in de badkamer waar hij wakker van werd. (zijn moeder stond zo onder de douche omdat de vader van Kees de zus van Kees verkracht had. Toen wist ze niets beters te doen dan poedelnaakt onder de douche te gaan zitten huilen.) En de tweede op bladzijde 23: ‘Hij die niet van eenzaamheid houdt, houdt ook niet van de vrijheid.’ SCHOPENHAUER
Omdat Stans nu alleen is, heeft ze ook een tweepersoonsbed voor haar alleen, lekker de ruimte, en dat is eigenlijk zo slecht nog niet. Ze denkt hierover na, naar aanleiding van een telefoongesprek met Sjoukje, een vriendin van haar. Sjoukje heeft wat met een getrouwde kerel. Motieven: escortservice-motief en literair-motief denk ik. Leidmotieven/herhalingen: · Dat er zo’n gigolo komt en er een nare draai uit voorkomt, zoals bij ‘Joop Roest’ (schuilnaam van een schrijver voor ‘HP de tijd’) en bij Jonathan. · Een telefoongesprek met Sjoukje. In totaal twee keer gebeurd, beide keren met een negatieve draai. Constance is behoorlijk hard soms qua opmerkingen
Thema: ik vind dit erg moeilijk, maar ik ga voor ‘liefde’. Het is eigenlijk een soort zoektocht naar het onbekende waar liefde soms ontbreekt en soms er onverwachts wel is. ‘Lust’ is ook een mogelijk thema, maar dat vind ik eigenlijk te hard. Ook de liefde voor lezen speelt wel een rol. Kortom, thema is liefde. Idee: Zoeken door middel van liefde en lust naar het misschien wel onvindbare. SCHRIJVER De schrijfster is Marjan Berk is in 1932 geboren. Ze heeft ook Traangas, Dames van stand, Koninginnedag en Nooit meer slank geschreven. Samen met Jeroen krabbé heeft ze ook Het eenvoudige kookboek geschreven. Ik heb momenteel alleen het internet tot mijn beschikking, en ik kan geen goede biografie vinden van Marjan Berk. Ik zal nog kijken in de bibliotheek naar een biografieboek. BEOORDELING Het onderwerp van dit boek is eigenlijk vrij moeilijk te vertellen, want er staan een aantal dingen centraal. Zoals de escortservice, maar vooral het lezen. Op zich niet een onderwerp wat voor de hand ligt maar door het lezen van boeken of dingen die gebeuren vergelijken uit passages van boeken krijgt het lezen een belangrijke rol. Soms had ik wel zoiets van, ‘goh moet je er nou weer een passage bij halen???’ maar dan word ook juist de passie voor het lezen duidelijker. Het taalgebruik was soms wel lastig, ik weet nu niet meer precies hoe en wat, maar soms was het niet altijd even duidelijk. Natuurlijk speelt het ook een rol dat de hoofdpersoon 61 is, en dus ook een ander taalgebruik heeft. Gelukkig kwam dit niet vaak voor en was het goed te volgen. De hoofdpersoon was zeker levensecht, een mens dat zich behoorlijk bloot stelt voor de lezers maar daardoor kan je je ook wel in haar verplaatsen. De eerste helft was zeer leuk en snel te lezen, daarna werd het soms iets lastiger maar ik heb het zeker niet met tegenzin uitgelezen. Ik heb niet echt spanning in het boek gevoeld, al was dat achteraf misschien wel de bedoeling toen Jonathan voor de trein is gevallen/gesprongen en in het ziekenhuis lag. Het werd niet dramatisch beschreven, wat ik wel erg mooi vond was de passage die wij toen ook te lezen kregen uit Anna Karenina. Er zat veel humor in dit boek en dat is natuurlijk een groot voordeel. Ook de beschrijvingen kon ik zo voor me zien. Eigenlijk heb ik me best vermaakt met het lezen van dit boek en klopt de titel ook wat dat betreft, het is een mooi leesboek. Of het boek een open of gesloten einde heeft vind ik altijd maar moeilijk om te zeggen want eigenlijk is een boek pas echt gesloten als er niemand meer leeft in het verhaal en het dus echt zo is en niet anders. Hier kan je zelf bepalen of het tussen Arend en Stans maar voor even zal duren, zullen trouwen, etc.. Ik zou het boek zeker aanraden aan anderen, het is niet al te dik en erg boeiend geschreven.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden