Verwachting en eerste reactie: ‘Het rookoffer’ heb ik gelezen doordat het bij de Penta Pockets zat. Het was een van de dunste boekjes die erbij zaten. Er zitten maar 80 bladzijden in. De tekst op de achterkant introduceert het onderwerp, de liefde tussen een lerares en een leerling en verraadt eigenlijk al hoe het afloopt (slecht voor de lerares). Mijn eerste reactie was verbaasd, ik snapte het verhaal eerst helemaal niet, maar dat komt omdat je steeds een stapje terug in de tijd gaat. Dit is best een bijzondere manier van schrijven. Je begint eigenlijk bij het einde, daarom zit er weinig spanning in het verhaal. Beknopte samenvatting en analyse: Samenvatting: Barbara is lerares Frans. In haar klas zit een jongen, Ze mag hem eerst niet, maar dan raken ze aan de praat over het boek Chéri. Het gaat over een jongeman, die een verhouding heeft met een oudere vrouw. Hij verlaat haar voor een leeftijdsgenote, maar kan zijn ex niet vergeten en wordt doodongelukkig. Zo worden ze toch nog vrienden. Hij leent boeken van haar, ze bespreken ze en hij speelt stukjes na. Op kerstavond gaan ze dobbelen, ze drinken wijn en wie een spelletje verliest moet iets uitrekken. Ze belanden in bed en zo begint een verhouding, die niemand mag weten. Als Guido wordt geschorst wegens roken in de school, gaat hij overdag bij Barbara thuis zitten zodat zijn ouders er niet achter komen. Na drie dagen mag hij weer naar school, maar hij wordt later weer geschorst. Dit keer laat de school niets van zich horen en hij is daardoor erg chagrijnig. Barbara moet een avond naar een schoolfeest en Beverman, een leraar, probeert haar te versieren. Door leerlingen wordt ze samen met hem in een doolhof geduwd. Ze is bang dat hij haar iets zal aandoen als de gang doodloopt, maar hij was daar helemaal niet, omdat hij de uitgang allang had gevonden. Hij stelt voor om de volgende dag een fietstocht te maken en geeft haar niet de kans om ‘nee’ te zeggen. De volgende ochtend belt hij aan, maar ze doet niet open. Ze haalt Guido over om de schorsing bij zijn ouders op te biechten. Er komt een lerarenvergadering en een stemming van de leraren om te beslissen of Guido weer op school mag komen. De leraren beslissen met één stem vóór dat hij toch nog examen mag doen. De winnende stem komt van Barbara terwijl zij altijd actie heeft gevoerd tegen roken in de school. Tijdens de lerarenvergadering is het Barbara wel duidelijk geworden dat Beverman Guido op haar balkon heeft zien staan toen hij haar op wilde halen voor de fietstocht. Nu Guido zijn eindexamen mag doen moet Barbara hem zijn mondeling afnemen en brengt het onderwerp op Chéri. Ze wil hem waarschuwen dat hij ongelukkig wordt als hij haar verlaat, omdat Chéri ook ongelukkig werd. Beverman heeft er de pest in dat hij de stemming heeft verloren en vertelt op de volgende lerarenvergadering dat Barbara en Guido een relatie hebben. Nu dat is uitgekomen laat iedereen haar links liggen en Guido komt ook niet meer bij haar thuis. Ze krijgt brieven vol klachten en beschuldigingen van boze ouders en vieze foto’s met jonge mannen erop. Guido komt op een avond langs om te vertellen dat hij niet meer zal komen omdat hij moet leren voor zijn eindexamen. Op school negeert hij haar. Barbara wordt natuurlijk ontslagen. Een paar maanden later komt Guido langs om nog wat boeken terug te brengen. Hij voert een toneelstukje op uit Chéri, waar Chéri zijn oudere minnares verlaat. Guido blijft die nacht wel slapen, maar sluipt ‘s ochtends weg als hij denkt dat Barbara nog slaapt.
Analyse: Motieven: Wraak, toneel, roken, liefde, school, angst. Personages: - Hoofdpersonen: * Barbara Rozemeyer: Een 36-jarige lerares Frans, die nog niet veel af weet over de liefde omdat haar huwelijk niets voorstelde, totdat ze Guido leert kennen. Ze houdt heel erg veel van hem, maar ze weet dat ze hem na zijn eindexamen zal verliezen. Ze is erg emotioneel, als Guido bij haar weggaat, denkt zij dat dat haar fout is. * Guido Maenhout: Een jongen van 18 jaar die bij Barbara in de eindexamenklas zit. Hij is veel slimmer, knapper en brutaler dan de rest van zijn klasgenoten en daarom laten ze hem links liggen. Verder is hij een erg goede toneelspeler. Hij is een enthousiaste jongen. - Bijpersoon: * Beverman: Leraar aardrijkskunde en hij heeft een oogje op Barbara. Als hij erachter komt dat ze een relatie heeft met Guido, wordt hij zo jaloers, dat hij haar en Guido kapot wil maken. Perspectief en verteller: Er is een alwetende verteller, die alles weet over Barbara en Guido. Ruimte: Het verhaal speelt zich af op een middelbare school en in het appartement van Barbara. Stijl: Het taalgebruik is niet echt moeilijk, alleen de toneelstukjes die Guido opvoert zijn soms wat onduidelijk en niet te volgen. Thema: De liefde tussen een lerares en een leerling Tijd: Het verhaal is niet chronologisch, je begint bij het einde en je gaat dan terug in de tijd, stapje voor stapje tot je uitkomt bij de kennismaking tussen Barbara en Guido. Het boek gaat over 1 schooljaar. Titelverklaring: De titel ‘Het rookoffer’ slaat op Barbara, omdat zij als vechter tegen het roken op school, het opneemt voor iemand die op school rookt.
Verwerkingsopdracht 26 (methode Metropool): Tessa de Loo is in 1946 geboren als Tineke Duyvené de Wit. Na de middelbare school ging ze Nederlands studeren in Utrecht. Na de geboorte van haar zoon pakte ze haar studie weer op Texel op en begon ze met schrijven. In 1983 verscheen het verhaal ‘de muziekles’ in een literair tijdschrift; vanaf dit moment hanteert ze het pseudoniem Tessa de Loo. In datzelfde jaar verscheen de verhalenbundel ‘De meisjes van de suikerfabriek’, waarvoor ze het Gouden Ezelsoor voor het bestverkochte debuut ontving. In 1985 verruilde ze het dorpsleven van Pieterburen voor het stadsleven van Amsterdam. De eveneens gunstige ontvangst van haar eerste roman ‘Meander’ (1986) was aanleiding haar uit te nodigen het boekenweekgeschenk te schrijven. In 1987 verscheen ‘Het rookoffer’ in een grote oplage. Op basis van een krantenbericht over de mysterieuze verdwijning van een Franse actrice, schreef ze in 1989 een roman over schoonheid en lelijkheid: ‘Isabelle’. Met haar volgende roman sneed ze een actueel maatschappelijk probleem aan, waardoor het boek bijzonder veel aandacht kreeg. ‘De tweeling’ (1993) gaat over 2 zussen die in Duitsland geboren zijn, in 1922 van elkaar zijn gescheiden en 68 jaar later weer met elkaar herenigd, ieder met hun eigen visie op de oorlog. In 1994 vestigde Tessa de Loo zich in Portugal, waar ze een boek over een reis van de Britse dichter Byron schreef: ‘Een varken in het paleis’ (1998). Volgens mij bevat dit boek geen autobiografische elementen, Tessa de Loo is zelf geen lerares en kan dit dus ook nooit hebben meegemaakt. Het zou wel kunnen dat zoiets is gebeurd toen ze zelf op de middelbare school zat, maar dat hoeft natuurlijk niet. Waarschijnlijk is dit boek helemaal verzonnen. Eindoordeel en evaluatie: Ik vond dit boek de moeite waard, het is alleen erg wennen omdat je begint bij het einde, dat komt bijna nooit voor. Als je daar eenmaal aan gewend bent is het best een leuk boek om te lezen. Het is wel jammer dat het boek zo dun is, je bent er veel te snel klaar mee. Je gaat je er wel door afvragen of zoiets op je eigen school gebeurt of zou kunnen gebeuren, tenminste dat had ik wel bij het lezen van dit boek. Je kunt je redelijk goed verplaatsen in de hoofdpersonen.