Het lijkt er op dat je browser advertenties blokkeert. Scholieren.com kan alleen bestaan door inkomsten van advertenties. We
zouden het lief vinden als je de blokkade voor onze site uit zet. Dankjewel!
Studenten Joes, Tess en Annemoon zijn terug en bespreken alles wat jij wilt weten over het studentenleven. Ze hebben het onder andere over lentekriebels, studeren, backpacken, porno kijken, datediners, overthinken, break-ups en nog veel meer. Vanaf nu te luisteren via Spotify en andere podcast-apps!
Luister nu
Feitelijke gegevens
1e druk,
2016
268 pagina's
Uitgeverij: Voetbal International
Flaptekst
In het voorjaar van 2016 gebeurde er iets uiterst ingrijpends in het doorgaans zo kalme bestaan van René van der Gijp, iets dat zijn leven van de ene op de andere dag volledig op z'n kop zette.
Niet voor het eerst verbleef bestseller-auteur Michel van Egmond juist gedurende deze periode in zijn directe nabijheid.
Het resultaat is het langverwachte en indringende vervolg op GIJP, het megasucces uit 2012: De Wereld volgens Gijp, een boek om te lachen en te huilen tegelijk.
De Wereld volgens Gijp laat de lezer kennis maken met het oude en het nieuwe leven van het media-fenomeen, in een hartveroverend en bij vlagen excentriek relaas over de dood, over de liefde tussen vader en zoon, over humor als er eigenlijk niets te lachen valt, over verlies en schuldgevoel, maar bovenal over de kracht van voetbal als bron van troost.
Eerste zin
Het is koud In Rotterdam, zo aan het einde vanhet jaar.Vlak voor de entree van restaurant The Harbour Cb kondigt knarsend grind de komst aanvang Renti van der Gijp.
Samenvatting
Het verhaal is natuurlijk erg fragmentarisch. Het gaat over een aantal momenten waarop de schrijver Van Egmond contact heeft met René van der Gijp die hij wil gebruiken een nieuw te schrijven boek over van der Gijp. Daarin komen aan de orde:
- een gesprek over de dood n.a.v. de gevallen waarmee René's vriend Casper van Eijck te maken heeft als oncoloog. Ook een etentje met deze beroemde dokter (en clubarts van Feyenoord) wordt beschreven.
- een beschrijving van een lezing van Ruud Gullit (in een café in Breda) die René bezoekt. De beroemde voetballer vertelt over zijn manier van leven, zijn ervaringen in Italië en Engeland, maar ook over discriminatie en racisme op het veld. Tijdens de lezing beschuldigt Gullit Van der Gijp ervan dat hij niet genoeg optreedt tegen discriminatie en racisme op het veld en het allemaal afdoet als onschuldig supportersvermaak. Toch bewondert René Gullit heel erg vanwege zijn relaxte manier van leven als voetballer. Hij was nooit nerveus en maakte daarmee wel eens zijn trainers gek.
- na de bekerwedstrijd Feyenoord-AZ in maart 2016 die zijn zoon Nicky bezoekt en door René thuis wordt afgezet, rijdt René naar huis, want hij woont niet bij zijn vriendin Daniëlle. Nicky belt hem de volgende morgen voor schooltijd op en zegt dat zijn moeder niet meer beweegt. Ze is die nacht gestorven aan een maagbloeding (ze dronk erg veel). Er moet veel worden geregeld. De crematie is besloten en Van der Gijp neemt zich voor om een paar dagen daarna weer in het programma VI plaats te nemen. Er wordt even over de dood gesproken en daarna gaat men over tot de orde van de dag (nl. het voetbal)
- Nicky komt wel bij hem wonen. René krijgt veel bemoedigende reacties uit het land en hij kampt daarnaast met een schuldgevoel. Hij had beter op Daniëlle moeten passen.
- Tijdens de EK van 2016 wordt van der Gijp gevolgd door een Belgische cameraploeg. Hoewel de Vlaamse presentatrice beeldschoon is, gedraagt hij zich niet anders dan anders. Zij vindt het eigenlijk wel relaxt en past zich aardig aan de situatie aan. Ze bakt 's morgens een eitje met spek voor hem.
- Er is ook een episode tijdens het EK waarin hij in Blaricum de tv-persoonlijkheid Willibrord Frequin bezoekt. Willibrord is zijn vriend, omdat die hem twee keer erg heeft gesteund. De eerste keer was dat toen Johan Derksen hem verteld dat dat hij ontslagen zou worden, omdat zijn tv-presentatie slecht was. Frequin steunde hem toen. De tweede keer was het moment dat Van der Gijp een burn-out had en maanden niet kon werken. Frequin had hem toen ook moreel ondersteund. Daarom zijn ze vrienden voor het leven geworden, hoewel Frequin voor velen niet zo'n sympathieke man is.
- Nicky woont bij René en kijkt net zo vaak naar voetbal als zijn vader. Hij is daarnaast bezeten van Feyenoord en gaat vaak met Jan Boskamp naar de Kuip. Nicky wil ook voetbalanalist worden. De Kinderbescherming komt op bezoek om te kijken of René goed voor zijn zoon zorgt. Nicky kiest overduidelijk voor zijn vader.
- Het laatste deel van het boek gaat over de dood van René's moeder. Ze is eenzaam en depressief na de dood van zijn vader. Hij vindt het moeilijk om er mee om te gaan , zeker omdat zijn moeder verlangt dat hij elke dag voor haar zorgt. Uiteindelijk sterft zij ook in juni 2016. In één jaar verliest hij dus zijn vriendin en zijn moeder. Dat is ook meteen een wat abrupt einde van het boek.
De bovenstaande episodes worden steeds afgewisseld met letterlijk weergegeven interviews tussen Michel van Egmond en van der Gijp.
Ze gaan
- over de dood ( halfbroer van Nicky krijgt lymfklierkanker) en de angst voor de dood
- over televisiekijken 's nachts tot vroeg in de ochtend (grote hobby van René)
- over de relaxte leefgewoonten van Ruud Gullit, ook een maatje van René tijdens het voetballen
- over beroemd zijn en gewoon doorgaan met je eigen leven
- over vriendschappen (mensen die je accepteren zoals je bent)
- over veel geld hebben (René verdient per jaar alleen al een half miljoen euro met het programma VI) en goede doelen steunen
- over relaties en (niet) samenwonen. Van der Gijp vindt dat hij zijn levensstijl niet moet aanpassen aan een vrouw
- over andere voetbalanalisten van Fox of Ziggo die hij niet goed vindt (o.a. Bruggink, Jan van Halst)
- over zijn schuldgevoel met betrekking tot de dood van Daniëlle
"Caspertje is de international vermaarde prof.dr.C.H.J. van Eijck, eminent oncoloog en hoogleraar algemene chirurgie, specialisatie: de alvleesklier."
Bladzijde 24
"Voetbal humor is humor die zelden echt leuk is, of je moet erbij zijn geweest- en dan nog moet je het treffen. Het merkwaardige is ook dat er nooit progressie in zit. Het is altijd blijven steken op het niveauvscheerschuim-in-moorkop, drol-in-schoen, urine-in - shampoofles."
Bladzijde 146
"Ik had haar natuurlijk moeten oppakken en moeten meesleuren naar het Erasmus MC. Ik had haar gewoon bij Caspertje naar binnen moeten rijden , of ze wilde of niet. Maar dat heb ik niet gedaan. Ik zocht het in andere dingen.Een appartementje in Scheveningen. Meer geld. Een nog grotere auto,"
Bladzijde 148
"Er is iets heel erg gebeurd, zegt hij.
Hij is bijna niet te verstaan , zo zacht praat hij.
Hij vloekt.
Het gaat over Danielle en Nicky.
Rene. Wat is er?
Jezus...
Wat is er nou?
Godverdomme, man...""
Bladzijde 113
" Stories never die. Stories are never over"( Gay Talese)
Voetbalverhalen, de grappen en grollen die Van der Gijp heeft uitgehaald, blijven altijd in de herinnering voortleven. Ze worden waarschijnlijk nog wat aangedikt. Dat is een passend motto bij dit voetbalboek.
Opdracht
Opgedragen ter nagedachtenis aan zijn moeder en aan zijn vriendin Danielle. Beiden stierven kort na elkaar in 2016.
Titelverklaring
De titel verwijst met een knipoog naar de wereldberoemde roman van John Irving " The world according to Garp" (1978). (De wereld volgens Garp) Er is zelfs enige verwantschap in thematiek. De hoofdpersoon kan zijn naaste geliefden niet beschermen tegen het onheil van de wereld.
In de biografie over René van der Gijp komt het tot een dramatisch dieptepunt, wanneer zijn vriendin Daniëlle en de moeder van zijn zoon Nicky plotseling overlijdt. Van Egmond laat in dit boek zien hoe de ex-voetballer in het leven stond en staat. Hoe ziet de (leef) wereld volgens René van der Gijp er uit?
Structuur & perspectief
Erzijn twee soorten hoofdstukken in het boek. Er is steeds eerst een hoofdstuk waarin wordt aangegeven waar en wanneer die gebeurtenis speelt. De schrijver ontmoet dan René van der Gijp om een stuk voor zijn nieuwe boek te schrijven.
Na zo'n hoofdstuk volgt er altijd een interview tussen Michel van Egmond met René over verschillende onderwerpen als de dood, vriendschap,een bepaalde speler. Er wordt dan een vetgedrukte vraag gesteld waarop Van der Gijp een antwoord geeft. Op deze wijze krijg je een goed inzicht in het leven en de denkwijze van René van der Gijp.
Het is natuurlijk geen fictie (een verzonnen roman) maar een beschrijving van een periode uit het leven van René van der Gijp. Er is dan ook geen verteller, maar de schrijver Michel van Egmond die over het leven van Van der Gijp schrijft.
Decor
De tijd die beschreven wordt is voornamelijk tussen eind december 2015 tot aan eind juni 2016.
Het decor wordt gevormd door een aantal plaatsen waar de schrijver Michel van Egmond spreekt met René van der Gijp over het nieuw te schrijven boek.
Bijv. The Harbour Club in Rotterdam, huize Van der Gijp in Dordrecht, een café in Breda waar Ruud Gullit een lezing geeft en René daarbij aanwezig is. Ook bezoekt hij in een restaurant in Blaricum zijn vriend Willibrord Frequin. Die heeft hem in moeilijke tijden geholpen.
Stijl
Michel van Egmond is een bekende sportverslaggever. Hij schrijft vlot en aantrekkelijk voor zijn doelgroep (de voetbalsupporter). Dat is meestal geen man die graag zoetsappige romans leest. Van Egmond past zijn stijl aan die van de voetbalfan aan.
Maar ik moet op deze plaats echt bekennen dat het verhaal als een trein leest, dat het met veel humor is geschreven. De humor bereikt Van Egmond vooral door gebruik te maken van het stijlverschijnsel van de overdrijving (door de verhalen van Van der Gijp zelf) en door erg overtrokken beeldspraken te gebruiken. Daardoor schiet je vaak tijdens het lezen in de lach.
Daarnaast gebruikt de schrijver weinig moeilijke woorden en herken je als je een trouwe en verstokte VI-volger op de televisie bent veel van het mondelinge taalgebruik van de ex-voetballer.
Slotzin
Wat ben je toch een vreemde man.
" Ja, weet ik toch? Maar ik wens je heel veel succes met het boekje hoor Harry, meen ik echt."
Beoordeling
Iedere lezer snapt dat dit boek geen literatuur is, al heeft van Egmond met zijn eerste boek "Gijp" wel de NS Publieksprijs gewonnen. Maar dat laatste is best begrijpelijk. Veel mensen hebben dat boek gekocht en dat leest gewoon als een trein, dus ook in de trein. Wanneer 350.000 mensen een boek kopen, maakt dat boek natuurlijk deel uit van een leescultuur.
Datzelfde geldt voor elke veel verkochte literaire thriller literatuur. ( Suzanne Vermeer bijv.)
Toch zou ik docenten Nederlands op een vmbo-school aanraden de leerlingen toe te staan het boek te lezen voor het lijstje met te lezen boeken. Het kan een mooie opstap voor leerlingen die weinig (willen) lezen zijn om weer naar een boek te grijpen. Ze kunnen het verhaal goed volgen, er zit veel humor in het boek (waardoor scholieren kunnen ontdekken dat lezen leuk kan zijn.) Bovendien is beeldspraak goed uit ter leggen n.a.v de vergelijkingen van René. Michel van Egmond is daarnaast een goed schrijver.
Ook wanneer er jongens (evt. meisjes) op de havo-afdeling zijn die lezen een "crime" vinden, kan een docent hun wijzen op een dergelijk boek. Natuurlijk mag je lijst niet alleen uit voetbalboeken bestaan, maar het is heus niet zo "erg" wanneer een jongen die (of meisje dat) gek is op voetbal dit boek leest en het bij een mondeling of in een leesverslag bijvoorbeeld vergelijk met andere boeken over het thema sport. Plezier in lezen is m.i. belangrijker dan een boek op "niveau" dat scholieren schuw maakt.
Voor vwo-leerlingen moet de lat iets hoger liggen, maar het zou ook kunnen zijn dat een leerling het boek als extra nummer op zijn lijst wil zetten en de discussie wil aangaan of het gelezene al dan niet literatuur is.
Kortom. docenten, een beetje out-of-the-box-denken kan hier geen kwaad.
"Bij dit boek maakte ik iets vergelijkbaars mee. Het manuscript was driekwart af toen de moeder van zijn jongste zoon overleed. Dus ik heb meegemaakt dat hij opeens de zorg kreeg voor een 14-jarige jongen. Het zou eigenlijk een luchtig, bescheiden boekje worden, maar nu zijn de insteek en de toon van het boek helemaal anders geworden. (Michel van Egmond over zijn boek)"
http://www.volkskrant.nl/...~a4346621/
Wil je onbeperkt toegang tot alle Zeker Weten Goed verslagen? Meld je dan aan bij Scholieren.com.
34.904 scholieren gingen je al voor!
Geschreven door Cees
Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Ik vond het destijds mijn taak om de verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met nieuwe en/of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk ook gewoon leuk zijn. Docenten kunnen je met het aanprijzen van leuke en/of spannende boeken enthousiast maken. Stukken die interessant zijn, voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat. Ik heb nu ruim 1460 verslagen gemaakt, waarvan een heleboel Zeker-Weten-Goed-verslagen. Er staan vragen over de inhoud aan het eind om je te laten zien of je het boek begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik daarom zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Ik hoop altijd dat de 'moderne leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende schrijvers ook op de leeslijst te zetten. Uittreksels maken vond ikzelf vroeger helemaal niet leuk. Ik kocht daarom ook uittrekselboeken. (Bijvoorbeeld Literama, Apercu, Der Rote Faden) Nu maak ik zelf boekverslagen voor scholieren.com. Nog een gemeend advies: wees verstandig en lees altijd wel het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een een prima geheugensteun voor je mondeling zijn. En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek ook niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com levert.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden