Bij de meeste bacheloropleidingen aan de universiteit kun je afstuderen met 'honours'. Dat betekent dat je naast je studie een extra programma volgt, waarin je je verdiept of verbreedt. Sinds een aantal jaar bestaat er ook zo’n programma voor gymnasiasten: het Honoursprogramma van de zelfstandige Gymnasia (HPG). Hierin kun je van alles doen, van een boek schrijven tot een platenwinkel beginnen. Ik interviewde twee deelnemers.

Even in 't kort hoe het werkt: als je geselecteerd wordt voor het HPG, mag je het programma helemaal naar eigen keus invullen. Je wordt begeleid door een docent van je school, maar jij staat aan het roer. Jij bepaalt wat voor project je uitvoert, hoe je dat doet en hoe het eindresultaat eruit komt te zien.

Er zijn maar een paar regels: in iets minder dan drie jaar moet je er driehonderd uur aan besteden, je moet vooruitgang boeken op het gebied van bepaalde competenties (onderzoeken, communiceren, reflecteren, enz.), en je moet slagen. Als dat je allemaal lukt, haal je je gymnasiumdiploma met honours.

Dat staat niet alleen mooi op je CV, maar is ook een pré bij decentrale selecties voor bepaalde studies. Daarnaast mogen HPG-leerlingen lesuren missen om aan hun project te werken.

Zestig uur per nummer

Pim Ottenhof is 16 jaar en is een voorbeeld van een HPG-leerling. Hij zit in de 5e klas van het Stedelijk Gymnasium Breda. Aan het eind van vorig schooljaar is hij begonnen met het HPG, omdat hij te weinig tijd had buiten school om te doen wat hij wilde: muziek produceren. Dat is wat Hardwell of Tiësto doen: vanaf nul beginnen en dan een heel nummer opbouwen met alles erop en eraan. Pim ontdekte deze techniek bij een workshop tijdens het jubileum van zijn school vorig jaar, en wilde er dus graag mee door.

Nu hij aan het honoursprograma meedoet, werkt hij zo’n zes uur per week aan zijn muziek. Maar dat is niet het enige wat Pim doet: hij heeft ook een bijbaantje, speelt op hoog niveau voetbal, heeft muzieklessen en natuurlijk nog zijn schoolwerk. Hij maakt dan ook wel eens gebruik van de regeling dat hij uren mag missen: "Ik ga dan bijvoorbeeld een dag naar Delft om daar te producen, of ik volg seminars om beter te worden." 

Uiteindelijk wil hij volgend jaar een aantal nummers volledig produceren en misschien zelfs aanbieden bij een platenmaatschappij. Maar dat is niet makkelijk: "Er gaat echt heel veel tijd in zitten. Ga maar uit van zo’n zestig uur per nummer."

Veertig deelnemers uit drie landen

Yoeri Martens is ook 16 jaar, en zit in de 5e klas van het Sint-Oelbertgymnasium. Toen zijn tennisvereniging hem twee jaar geleden vroeg of hij misschien een keer iets wilde organiseren voor de club, was Yoeri meteen enthousiast. "Mijn vereniging is erg divers, maar ik miste iets voor de mindervaliden." Daarom ontstond het idee om een rolstoeltennistoernooi te organiseren. 

Yoeri organiseert alles zelf: een hotel voor de deelnemers, sponsors, ballenkinderen, een team dat tijdens het toernooi de nodige rolstoelreparaties kan uitvoeren. "Afgelopen keer waren er bijna veertig deelnemers uit drie landen", vertelt Yoeri. "Dat is best veel voor een rolstoeltennistoernooi." Ook kreeg hij het voor elkaar om 5.000 euro aan sponsorgeld te verzamelen. "Dat voelde wel cool!"

De vijf uur die hij er per week gemiddeld aan besteedt, gebruikt hij dan ook voornamelijk om contacten te leggen met sponsoren of om verschillende vergaderingen van zijn tennisvereniging bij te wonen. De voornaamste reden dat hij meedoet aan het HPG is dat hij nu van school tijd krijgt om het te organiseren, en dat het natuurlijk goed staat op zijn CV. "Ik wil civiele techniek gaan studeren en daarna het bedrijfsleven in: mijn vader opvolgen in ons familiebedrijf." Het honours programma helpt hem, omdat hij kwaliteiten leert en dingen oefent die hij later nodig heeft in het bedrijfsleven. Best handig dus.