Afgelopen zomer was ik op een festival, het waren de beste drie dagen van mijn leven: ik stuiterde rond als een stuiterbal en ging zelfs crowdsurfen. Een week later kon ik van ellende mijn bed niet uitkomen. Dozen tissues gingen erdoorheen. Last van ongesteldheid? Was dat het maar.

Al een tijdlang ben ik geen mens met emoties, maar emoties met een beetje mens. Deze emoties bepalen alles, en dit komt doordat ik eigenlijk iets te gevoelig ben afgesteld. Mijn dagen zijn op te delen in twee kleuren: zwart en wit. Op witte dagen ben ik ontzettend druk en vrolijk. Ik spring en huppel rond en klets met iedereen. Op witte dagen ben ik dus extreem happy, maar ik heb ook vrees, omdat ik weet dat er weer een zwarte dag aankomt.

Op zwarte dagen heb ik nergens zin in en voel ik me somber. Ik hoef maar op Facebook te zien dat iedereen leuke dingen aan het doen is, en mijn blijheid verdwijnt als sneeuw voor de zon. Als ik op een zwarte dag de bus mis, kan ik in huilen uitbarsten. Bovendien vergelijk ik mezelf continu met anderen en heb ik een chronisch laag zelfbeeld. Veel pubers vinden zichzelf natuurlijk niet zo geweldig, maar bij mij slaat het door. Zo wil ik alleen maar hoge cijfers halen, om mezelf te overtuigen dat ik er wel mag zijn. Alles wat ik doe, schrijf of maak vind ik slecht. Al zeggen anderen dat het wel goed is, dan nog geloof ik dat niet.

Het zijn de zwarte dagen die het voor mij verpesten en die vriendschappen moeilijk maken. Zo willen veel mensen wel bevriend zijn met de 'witte' kant van mij: de vrolijke en lieve Ivana, maar niet met het depri en boze 'zwarte' deel. 

Toch heeft mijn zwart-wit leven ook wel voordelen. Doordat ik emoties zo intens ervaar, ben ik ook in staat om mooie columns te schrijven. En maken de ups en downs mij sterker. En de vriendschappen die ik heb zijn misschien wel extra bijzonder. Juist doordat sommige mensen mij al zo lang kennen, weten ze precies hoe ze met mij moeten dealen.

Maar ook: de pieken zijn extra hoog, dus misschien geniet ik wel meer van die gezellige festivaldag dan normale mensen. Dat genieten doe ik overigens met die vrienden, zodat zij mij ook meemaken op goede dagen. Continu in een achtbaan zitten is niet altijd slecht.