Een spannend verhaal over de watersnoodramp van 1953 en de mensen die hierin verzeild raakten; zo kun je het boek 1953 van Rik Launspach kort samenvatten. 1953 is meeslepend en je leert ook nog eens iets over de vaderlandse geschiedenis!

In één minuut verklapt een jonge lezer op Scholieren.com en Whylovethisbook.com wat zijn 'allerallerfavorietste' boek is. Mette kiest steeds een nieuwe video uit, zodat jij je kunt laten adviseren over een boek dat je nog niet kende. Superhandig voor je leeslijst!

Julia is een achttienjarig, Zeeuws meisje. Ze is anders dan de andere mensen in haar dorp: de ouderwetse ideeën die deze mensen erop nahouden vindt ze maar niets. Julia wil het liefst snel uit huis, maar heeft nog geen mogelijkheid om ergens anders te gaan wonen.

Rutus is stagiair bij Rijkswaterstaat, maar vindt dit niet echt leuk. Hij wil het liefst gewoon verder studeren. Joost is hoofdingenieur van Rijkswaterstaat en voorspelt al een tijdlang een ramp, maar niemand wil naar hem luisteren...

Maar de ramp komt wel. In de nacht van 31 januari op 1 februari vindt de alom bekende watersnoodramp in Zeeland plaats. Iedere hoofdpersoon beleeft de nacht op zijn eigen manier, maar één ding is zeker: niemand ontkomt aan het drama.

Meer dan een geschiedenisboek

Misschien denk je nu: 'Ach, ik heb al zo veel gelezen over die stomme watersnoodramp, ik hoef daar echt geen boek meer over te lezen!' Deze gedachte is begrijpelijk, maar gaat zeker niet op voor dit boek. 1953 is meer dan een geschiedenisboek. Het gaat niet per se over wat er gebeurd is (dit weten we allemaal wel), maar over hoe de mensen die er middenin zaten ermee omgingen. Dát hebben ze ons op school nog niet geleerd.

Bovendien is het boek gewoon spannend: als lezer ben je heel erg benieuwd hoe het verhaal zal aflopen. Het is meeslepend geschreven, al lijkt het soms of de schrijver probeert literair te doen. Verborgen betekenissen in namen en situaties zijn soms gewoon net niet verborgen genoeg. Dit maakt het natuurlijk wel weer makkelijk om het boek te analyseren en begrijpen. 

Omdat er zoveel verschillende hoofdpersonen zijn, zouden de personages vlak genoemd kunnen worden, maar dit maakt wel dat je je als lezer goed kunt concentreren op het verhaal en de gebeurtenissen. Je hoeft je dan tenminste niet de hele tijd bezig te houden met de gedachten en karakters van de personages. Het is dus maar net waar je van houdt.