Schoolexcursies zijn fascinerend. Je gaat op stap met je vrienden, wat docenten (ieuw, docenten!) en die paar idioten uit je klas waar je niks mee te maken wilt hebben.

Je komt terug met meer vrienden, docenten (cool, docenten!) en zelfs de leipste leipo's blijken best menschlijke trekjes te hebben.

Dat klinkt een beetje als Darwin: de mens verandert en past zich aan aan z'n omgeving. Hoor ik daar de evolutietheorie?

Ik besluit mijn examenreis (zeg maar: excursie tot de macht drie) onder de loep te nemen. Een onderzoek naar de evolutie der relaties. Mijn onderzoek vindt plaats gedurende zeven dagen, als de groep van 29 organismen, ook wel genaamd ‘leerlingen’, zich bevindt in het bruisende Rome. Hoe houdt de groep stand in deze stad vol gevaren, in een week met veel stress?

Mutaties

In het begin van de reis/mijn onderzoek ziet alles er nog rooskleurig uit. De organismen staan met frisse moed op het vliegveld te wachten als blijkt dat er één ontbreekt: oh-oh... De opper-organismen (ook wel bekend onder de naam ‘docenten’) raken lichtelijk in paniek: er is duidelijk sprake van een mutatie.

Wat nu? Is het een kwestie van natuurlijke selectie en vertrekken we zonder de mutant? Of muteren we allemaal mee, met als gevolg dat de vliegreis omgeboekt moet worden? Gelukkig komt de laatkomer nog net op tijd voor de check-in aanrennen, en kan de hele kudde opgelucht vertrekken.

Biodiversiteit

Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming blijkt dat de groep een hoge mate aan biodiversiteit laat zien: de meningen en eisen van (vooral het vrouwelijke soort) over de hotelkamers lopen nogal uiteen. Maar na wat aanpassingen hier en daar is ook dit probleem snel opgelost.

Intussen blijkt de macht van de opper-organismen, de docenten dus, ietwat geslonken. ‘Half 8 UITERLIJK bij het restaurant zijn!’ wordt door een aantal leerlingen niet helemaal serieus genomen. Maar ach, in deze struggle for life is voedsel natuurlijk een noodzaak. Dus uiteindelijk volgen ook de jongens hun oer-instinct vanzelf wel, linea recta richting de spaghetti-geur.

Survival of the fittest

In de daarop volgende dagen is het survival of the fittest. Wie in Rome is, moet zich aanpassen. Dat wil zeggen: meisjes met hemdjes aan komen geen kerk in zonder hun schouders te bedekken.

Het is fascinerend om te zien hoe twee natuurlijke aartsvijanden die elkaar in de klas geen blik waardig gunnen, nu ineens allerlei doeken/vestjes/jasjes/pannenlappen uitlenen aan elkaar, en er nog gezellig bij kijken ook!

Meneer wordt Peter

Het onderscheid tussen de opper-organismen en hun ‘onderdanen’ verdwijnt in de loop van de week vrijwel geheel.

Waar het aan het begin van de week nog keurig ‘Meneer Jansen’ en ‘u’ was, is ergens de omslag gekomen naar ‘hé Peter’ en ‘jeweetzelluf!’

Leraren met swag

Aan het eind van mijn onderzoek kan ik concluderen dat van de hele natuurlijke orde van de groep niks meer over is.

Leerlingen zijn getransformeerd van total strangers naar elkaars BFF’s, leraren zijn helemaal ingeburgerd in de ‘ik heb swag’-cultuur, oftewel: het ontstaan van een nieuwe soort is een feit. En daarmee zijn we rond wat die evolutietheorie betreft:

- Het zich aanpassen aan de nieuwe omgeving – check

- Het overdragen van kenmerken en gewoontes – check

- Mutaties in eigenschappen en gedrag– driedubbelcheck

- Het ontstaan van nieuwe soorten. – check.

Klabam! Ik ben een overtuigd neo-Darwinist . Wat wil je, met zo veel bewijs...

Dat wordt een tien voor biologie binnenkort.