Maaike Gerritsen werd geboren op quatorze juillet 1967 in Wassenaar. Tijdens haar middelbare school emigreerde ze met haar ouders en broers naar het zuiden van het land. Na het vwo in Maastricht studeerde ze Nederlandse taal en letterkunde aan de universiteit van Amsterdam. Door haar vele reizen, waaronder een verblijf van enkele maanden in een kindertehuis in Oeganda, besloot ze na haar afstuderen de specialisatie Nederlands als tweede taal te doen.

Na jarenlang verbonden te zijn aan het hoger onderwijs is Maaike voor zichzelf begonnen. Ze geeft met haar bedrijf Taal&Verhaal les aan anderstaligen van over de hele wereld, en combineert dat met haar schrijven.
Met drie kinderen en een Deense echtgenoot bewoont ze een chaotisch jaren dertig huis in Haarlem. Maaike houdt van Knausgård en Joke Hermsen lezen in de stoel waar haar moeder vroeger altijd in zat. Als alle drukte en gezelligheid haar teveel worden, of als ze aan een roman werkt, is ze in haar schrijfkamer. Ze is daar vaak.

Haar wereldbeeld is het best te vergelijken met auteurs als Malraux en vooral Céline die in ‘Reis naar het einde van de nacht’ met trefzekere absurde humor ‘La condition humaine’ beschrijft. Om Kiekegaard te parafraseren: Waar mensen nog even aan het gordijn trekken om het laatste kiertje waarachter zich de wanhoop verschuilt, te dichten, daar trekken schrijvers dat gordijn juist zo ver mogelijk open. Maaike noemt zichzelf daarom ook wel: een exhibitionist met kleren aan.