Eind jaren zeventig trad Jansen op als jazzzangeres en bereikte onder andere het North Sea Jazz Festival. Daarna ging ze over naar presentatie voor radio en de televisie. Ze presenteerde het Jeugdjournaal, maar ze deed ook programma's samen met Paul Witteman (Wat voor weer zou het zijn in Den Haag), met allochtone jongeren in 1984 (Leer me ze kennen), Kinderen voor kinderen seizoen 3, Van alles over communicatie (1986), het televisieprogramma Paspesies, Vol Super (1986), een informatief programma voor jongeren van elf tot veertien jaar, en over aids samen met Koos Postema (1987). Samen met Philip Freriks presenteerde Jansen het informatieve programma Lopend vuur. Haar hoogtepunten op het terrein van televisie waren de culturele programma's Uit de kunst, Geen C te hoog en Jansen en Co (vanaf december 1987). waarin ze zowel bekende binnenlandse als buitenlandse gasten ontving. Ze zat verder in de redactie van het muziekprogramma Rotonde van de NOS.

Hierna stopte ze met tv-werk en ging zich toeleggen op muziek en zingen. Ze maakte voorstellingen met andere vrouwen zoals Niet gesnoeid en She got game. Ook zong ze voor Nelson Mandela en op het trouwfeest van kroonprins Willem Alexander en Maximà.