Na de examens: Middeleeuwse lessen op school in Engeland

Noortje (18) had na haar vwo-examen zin in avontuur. Maar wel een beetje cultureel en leerzaam zo. Nu volgt ze een jaar highschool in een Brits gehucht: supercool, maar nog steeds elke dag anders. Vooral op school.

Je zou zeggen dat ik het na zes maanden wel gewend zou zijn om in Engeland te wonen. Maar zelfs nu, terwijl ik me half rennend naar de schoolbus haast - zoals gewoonlijk wéér te laat- is het nog steeds een ongelooflijk gevoel. Alles is zo anders hier, en vaak voelt 't nog steeds een beetje alsof ik droom. Alsof het niet 'écht' kan zijn, ineens in je uppie in Engeland naar school gaan.

Mijn school in het gehucht Hailsham (in the middle of nowhere op het Engelse platteland) is gelukkig niet zo groot. Na een paar dagen hoefde ik al niet meer met een plattegrond te lopen die zo ongeveer newbie schrééuwt. Elke dag baan ik me 's ochtends een weg door de jongere scholieren die allemaal het zwarte schooluniform dragen.

Als sixth-former heb ik erg veel mazzel: eigen toiletten, geen schooluniform (oh yeah!) en toestemming op het schoolplein te verlaten. En best of all: onze eigen common room, een soort privé-kantine voor onze klas. Met eigen lunchlady die eten serveert. Wat niemand eet, maar goed.

Vanochtend volg ik de vakken Engels en Art. Bij dat laatste heb ik echt een mini-klasje, slechts bestaand uit mijzelf en twee vriendinnen die hier ook een highschool year volgen: Anna uit Duitsland en Martina uit Tsjechië. Het vak Design is best cool, omdat we in 'the workshop' mogen werken.

Als je daar binnenloopt, is het alsof je in de Middeleeuwen terecht bent gekomen: er is een pit met stenen die opgewarmd worden om mee te werken. Er zijn ambeelden, hamers, tangen en zelfs iets wat eng veel weg heeft van een vlammenwerper, wat we gebruiken om metaal aan elkaar vast te smelten. De eerste keer dat ik hem gebruikte, zette ik 'm per ongelijk op de hogste stand...als ik 'm niet toevallig op de muur had gericht, had ik nu geen handjes meer.

Ons tussenuur en de middagpauze breng ik altijd door met mijn beste vriendin Rali uit Noorwegen, in ons favoriete koffiecafé en hangplek Costa. Gek eigenlijk: in Nederland blijf je gewoon op school in de pauze. Ik weet nu al dat ik die plek ontzettend ga missen - en hun overheerlijke Vanilla Latte’s.

Verder heb ik nog een creatief vak vandaag, Design. een stuk theoretischer, helaas, waardoor de les voorbij lijkt te kruipen. Mijn docent kletst nog wat met ons en vertelt vol trots over z’n gloriedagen toen hij in de mode-industrie werkte – hoewel we allemaal weten dat dat slechts een stage was van twee
weken waarbij hij koffie rondbracht.

Bizar eigenlijk: hoe totaal anders Engelse scholen ook zijn dan de Nederlandse, dat  vreemde lerarenvolk is wél overal hetzelfde.