''Wie is er eigenlijk van plan om een tien te halen voor het examen?'' Terwijl mijn economiedocent de vraag stelt, kijkt hij naar mij. Hij weet het. Ik weet het ook. Als er iemand is die zou kunnen zeggen dat hij van plan is om een tien te halen voor een vak, dan ben ik het.
Ik zou deze column het liefst willen schrijven zonder arrogant of onsympathiek over te komen, maar volgens mij heeft iedereen een hekel aan mensen met hoge cijfers. Dus ik zal het maar houden bij simpele feiten.
Luieren of niet?
Mijn SE-gemiddelde is een 8,8. Ik ben aangenomen aan de Universiteit van Oxford, op voorwaarde dat ik op mijn diploma een 8 sta voor natuurkunde en wiskunde. Om dat te doen, moet ik voor het centraal examen natuurkunde een 6,1 halen, en voor wiskunde een 5,4. Zelfs zonder te leren zou er een redelijke kans zijn dat dat me lukt. Mijn grote dilemma voor het eindexamen is dan ook niet hoe ik die voldoende voor Engels kan halen, laat staan of ik überhaupt wel slaag. De vraag waar ik me elke dag mee bezig houd, is de volgende: mag ik luieren, of moet ik mijn best doen?
Verschil tussen acht en negen
Al van jongs af aan leren we van onze ouders en leraren dat hoge cijfers belangrijk zijn. Met hoge cijfers ga je over, kan je studeren en krijg je een goede baan. Daarom is het eindexamen ook zo belangrijk. Je wil toch wel dat het diploma laat zien waar je toe in staat bent? Over het algemeen is dat waar, maar er ligt een grens.
Op een gegeven moment wordt je als 'slim' bestempeld en dan wordt er weinig onderscheid gemaakt tussen achten, negens of zelfs tienen. En als je naar Oxford gaat, zijn de meeste mensen niet eens meer geïnteresseerd in je cijfers! Hoe meer ik erover nadenk, hoe logischer het klinkt. Waarom zou ik eigenlijk wél moeite doen voor een negen als examengemiddelde, als ik ook een acht kan halen? De tijd die ik over heb, kan ik besteden aan werken en geld verdienen of boeken lezen, iets wat er door school nog wel eens bij in schiet.
Voor de zekerheid
Natuurlijk zitten er ook haken en ogen aan deze levensfilosofie. Ouders en leraren verwachten bepaalde resultaten, die wil ik niet teleurstellen. Bovendien zorgt niet-leren voor een sociaal isolement op het moment dat al mijn klasgenoten wél aan het leren zijn! Iemand opbellen en samen naar de film gaan zit er niet in. Sterker nog, als ik dat doe word ik met de nek aangekeken.
Daarnaast ben ik ook wel 'n beetje bang dat het tóch niet zo gemakkelijk gaat als ik nu denk. Om die reden sla ik stiekem, als niemand kijkt, toch nog maar eens wiskunde- of natuurkundeboek open. Niet omdat ik geloof dat mijn toekomst afhangt van die paar uurtjes leren, maar gewoon, voor de zekerheid. En voor die tien voor economie, natuurlijk.
Meer weten? Lees het laatste examennieuws, ervaringen van onze bloggers en bijzondere kandidaten, examentips, trucs en reacties op onze splinternieuwe eindexamenpagina!
Reacties Reacties
3💜 Lucht je hart, help elkaar en blijf respectvol 💜
Lees onze volledige Communityregels
J.
Als je hoge cijfers hebt, zul je waarschijnlijk mensen teleurstellen als je iets niet lukt. Vandaar vind ik het belangrijk dat cijfers niet al te hoog zijn, maar dat je voldoende kennis hebt van de lesstof. Ook al kijkt niemand naar je cijfers na je diploma, docenten, vrienden en ouders die je cijfers weten, stel je sneller teleur.
P.s. het eindexamen is ook maar een momentopname!
R.
M.