Stel je voor ’s ochtends niet op je fiets door die wolkbreuk te hoeven fietsen. Niet iedere keer een project te moeten doen met die klasgenoot die er niet alleen achterlijk uitziet, maar het ook nog eens is en bovendien z’n afspraken niet nakomt. En niet ieder lesuur weer een andere leraar met een andere gebruiksaanwijzing! Dat is thuisonderwijs, je pappa of mamma zijn je hoogeigenste docent.
In Amerika de normaalste zaak van de wereld, hier in Nederland zie je het ook steeds vaker.
Maar is het nou echt zo geweldig? Nou, nee.

Want ook thuisonderwijs heeft z’n nadelen. Welk onderwijs je ook volgt, het gaat om meer dan de leerstof alleen. Want op de basisschool en op de middelbare school en ook daarna nog, leer je nog iets belangrijks: omgaan met mensen met andere ideeën en andere levensstijlen.

Niet praktisch
Hoe wil je dat leren als de enige mensen waar jij regelmatig mee in aanraking komt, paps en mams zijn? Natuurlijk kom je ook wel op sportclubs en dergelijke, maar die hebben je ouders dan misschien ook wel met zorg voor je uitgekozen – alweer gelijkgestemden. Stel je voor dat je na jaren thuisonderwijs in het bedrijfsleven terechtkomt waar iedereen van je verwacht dat je met anderen kunt omgaan. Ondanks alle voordelen is thuisonderwijs niet praktisch als je andere keuzes hebt.

Niet exclusief
Dus als je ouders jou thuisonderwijs willen geven en je bent a) niet geestelijk of lichamelijk gehandicapt b) woont binnen een reisbare afstand van een school c) jullie geloof is niet zo super-exclusief... vraag je dan af of het een goed idee is.

Toch maar wel
Hoe irrritant school af en toe ook is en hoe lang het ook duurt, je hebt er uiteindelijk wel wat aan. En omdat we nu eenmaal leerplichtig zijn, kunnen we die tijd maar beter (enigszins) nuttig besteden. Zelfs als we daarvoor ’s ochtends door zo’n hoosbui moeten fietsen.

Gepubliceerd op 4 mei 2009

---