Eind november kwam de Wii-game My Horse And Me uit: het ideale spel voor paardenliefhebbers met een wat minder dikke portemonnee. Vergeet dure rijlessen, zo'n lelijke strakke broek en elke week een zadel poetsen: échte ruiters gebruiken de Wii-afstandsbediening in plaats van de teugels om hun paard te trainen... Of toch niet?

Eenvoudig
Het onder de knie krijgen van het spel is niet zo moeilijk: zelfs de grootste Wii-analfabeet (wie, ik?) heeft binnen een half uurtje de slag van het lopen, draven en galopperen te pakken. Waarschijnlijk is het de eenvoudigheidsfactor die deze game de das omdoet: zelfs je motorisch gestoorde zusje van zes zal dit spelletje na niet al te lange tijd uitgespeeld hebben.

Eindeloos
Hoewel de FEI (de FIFA van de paardensport) enthousiast riep dat de mogelijkheden van dit spel eindeloos zijn, blijkt dit in werkelijkheid vies tegen te vallen. Na 2,5 uur Wii'en heb je de zelfs de lelijkste kledingcombi's geprobeerd en heb je qua gouden bekers Anky van Grunsven zeker overtroffen.

Conclusie
Nog zo'n tegenvaller zijn de graphics: af en toe simpele achtergronden, zuurstokroze menu's en ronduit lelijke paarden maken het spel voor elke 12+'er behoorlijk irritant. Als je bij dit spel geen tientallen calorieën zou verbranden door het continue trekken aan de virtuele teugels van je Wii-afstandsbediening en Nunchuck (spierpijn!), zou je haast denken dat dit spel écht geen nut heeft. Ik vrees dat ik niet echt in de doelgroep van My Horse And Me val, maar toch, meisjes onder de twaalf met een grote paardenwens: annuleer je abonnement op de Penny en koop dit spel!

Gepubliceerd op 1 januari 2008

---