'Hee'
'Hoi'
'Hoe gaat het?'
'Goed met jou?
'Ook goed'
'Mooi zo'

Het standaardgesprek op MSN, Hyves of gewoon face-to-face. Je zal altijd het antwoord 'goed' horen. Ikzelf zeg ook altijd goed. Ookal huil ik de hele dag en nacht, ookal zit ik in de grootste problemen. Ik zal nooit zeggen 'nou, eigenlijk gaat het niet zo goed met mij'.

Maar waarom? Waarom doen mensen dat? Waarom zeggen we niet gewoon de waarheid en vertellen we gewoon tegen mensen om ons heen dat het zwaar kut gaat?

Als ik het vanuit mijzelf bekijk doe ik dat, omdat ik geen zin heb in meer vragen. Vragen als 'wat is er aan de hand' of blikken van medelijden. Daar heb ik zo'n hekel aan, dat ik maar gewoon de hele dag een toneelstukje speel, dat het wel goed gaat.

En ik heb geen zin om zielig gevonden te worden. En wat het ook is...wat als het heel lang niet goed met je gaat? Je kan wel blijven antwoorden 'slecht' maar daar schiet je ook niets mee op toch? En op een gegeven moment zullen mensen ook denken 'Ja, doei. Wat een depressief kind is dat zeg'.

Dus...zullen we altijd liegen. We zullen altijd vertellen dat het goed gaat. En niemand zal dit doorbreken. En dat allemaal door een angst. Een angst dat mensen te diep in je zullen kruipen, en te dichtbij je gevoelens zullen komen. Wat een wereld...

Gepubliceerd op 4 januari 2009

---