Geen baan, veel banen
Door mijn verhuizing naar Amsterdam ben ik gestopt met werken bij Men_at_Work in Enschede. Heel jammer en zielig allemaal, maar het is nog erger als je merkt dat je niet direct een nieuwe baan vindt. Out-of-officeberichten als antwoord op je sollicitatiebrief, gebrek aan vacatures op de sites van bedrijven waar je graag wil werken en aanplakbiljetten van 'enthousiaste werknemers gezocht' van de McDonalds keihard negeren, want dat is één van de weinige werkplekken waar ik me te goed voor voel. Die pétjes!
Uiteindelijk heb ik twee vacatures gevonden van banen die me aanspraken: medewerker bij een groot theater en medewerker bij Artis. Een vriend van me gaf me het telefoonnummer van een concertgebouw, daar konden ze ook nog wel iemand gebruiken. Na het schrijven van originele sollicitatiebrieven die misschien uiteindelijk wel een vreselijk cliché zijn, was het wachten begonnen. En daar ben je het drukst mee als je een baan zoekt.
Er ging een tijd overheen en ik was nog steeds werkloos. Nou ja, ik had mijn schrijversbaantjes nog, maar ik miste een collegakring. En geld, laat ik dat niet verzwijgen. De studiefinanciering keldert met het jaar, de huizenprijzen in Amsterdam torenen hoger en hoger. 'Hoe betaal jij dat toch, zo'n eigen appartement?' vroeg ik een studiegenootje. 'Eh niet, ik kom uit het Gooi.'
En ik kom uit Twente en ik wil nú een baan.
Twee telefoontjes kreeg ik, en twee gesprekken. Dinsdag solliciteerde ik bij het theater. Ik beloofde dat ik tijdens werktijd mijn ruige haar zou vastbinden en dat ik écht de hele avond op torenhoge pumps kon lopen ('kun je er ook mee slepen?' Ja, zelfs dingen verslepen, heus). De volgende dag zou ik gebeld worden of ik was aangenomen. Ik wilde bijna vragen of het misschien een dagje later kon, omdat ik donderdag bij Artis ging solliciteren, maar dat leek me niet de meest handige opmerking in een sollicitatie.
Woensdagavond was ik aangenomen bij het theater, donderdagochtend solliciteerde ik bij Artis en meteen na het gesprek werd ik aangenomen. Terwijl ik tekende vertelde ik dat ik een ander baantje ging afbellen. Ik zei het stoer, maar eigenlijk vond ik deze luxepositie een grote kwelling. Ik ben veel te aardig voor dit soort dingen.
Na een lange avond lag ik om elf uur 's ochtends nog in bed, toen het concertgebouw belde. Met een kraakstem die op alles behalve op die van een operazangeres leek zei ik dat ik bij Artis werkte en daar heel gelukkig was. Het gesprek verliep prima, ik begon aan mijn positie te wennen. Ik besefte dat dat het laatste bedrijf was waar ik op gereageerd had. En dat ik nog in mijn proeftijd zit bij Artis. Ik moét ik wel doorheen komen, anders zijn de rollen weer omgedraaid...
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
