Planning
voorgenomen gedaan
1 Info zoeken Info gezocht
2 Info zoeken Info gezocht
3 Planning voorbereiden Planning gemaakt helft van H1
4 Hoofdstuk 1 H 1 afgemaakt
5 Hoofdstuk 2 H2 afgemaakt
6 Hoofdstuk 3 Ong. helft van H3
7 Hoofdstuk 4 H3 afgemaakt
8 Hoofdstuk 5 Hoofdstuk 4
9(tussenuur) afgerond H5 afgemaakt
10 Voorkant en mooi maken Voorkant maken en mooie opmaak
Onze informatie hebben we zelf gevonden en de overeenkomende informatie die Rutger en Willen-Jan, misschien hebben kan komen omdat zij onze bronnen hebben overgenomen. Houdt u absoluut rekening met enige overeenkomsten tussen de werken. Inleiding Na aanleiding van de opdracht die we hebben gekregen van onze ANW docent hebben wij dit werkstuk gemaakt. Het gaat over de geschiedenis van de TV en vooral over de nieuwste TV: de plasma TV. Deze nieuwe en erg dure TV heft een platte beeldbuis en is voor de rest ook erg plat. Je zou hem aan de muur of plafon kunnen hangen.
Hoofdstuk 1: Uitvinders van de TV
De disk met de gaten erin die draait rond en er wordt licht op geschenen. Dat licht produceert een driehoekig scannend licht patroon of een raster wat werd gebruikt om of een elektrisch signaal te maken om het te verzenden of om een afbeelding te produceren van het signaal dat is binnengekomen. Terwijl de disk ronddraaide scande de gaten in de disk and licht in een andere hoeveelheid ging naar de selenium fotocel. Het aantal gescande lijnen was gelijk aan het aantal gaten in de disk en elke keer als de schijf 1 keer rondgaat produceert dat een televisie frame.
Niemand weet zeker of er echt een werkend prototype van Nipkov’s model gemaakt is. De uitvinding van de amplification tube in 1907 was er al voordat het systeem van Nipkov echt doorgevoerd werd.
John Logie Baird
De eerste uitzending met beeld en geluid tegelijkertijd was in 1930. In juli van 1930 werd het eerste toneelstuk uitgezonden: The Man with the Flower in his Mouth. Baird tv in 1926: Charles Francis Jenkins
Wat baird deed in Engeland deed Jenkins in Noord-Amerika. Hij claims ook als eerste een bewegend beeld te hebben verstuurd op 14 Juni 1923. Hij deed zijn uitzendingen tussen 2 TV openbaar vanaf Anacosta, Vigrinia naar Washington in juni 1925. De tv van Jenkins heette de radiovisor. Vanaf 1928 werd de tv verkocht en je kon hem op dat moment krijgen voor tussen de $85 en $135. Er werden duizenden van verkocht. Hij richtte ook het eerste televisie station op die short-wave radio begon uit te zenden in het oosten van Amerika. In 1928 begonnen ze met het regelmatig uitzenden van radiofilms. Hoofdstuk 2: Tube technologie Elektronische TV is gebaseerd op de: cathode ray tube, of CRT. Dat is de plaatjes tube die in alle moderne TV toestellen zit behalve dan de plasma TV (zie H5). Het is een tube waar een elektrische straal een ‘phosphorescent’ oppervlakte raakt. Tv toestellen, computer beeldschermen, video game machines, video camera, computers, ‘oscilloscopen’ en radar beeldschermen bevatten allemaal een CRT. Fosfor beeldschermen die en boel elektrische stralen per keer uitzenden, staan miljoenen kleuren toe. Het eerste CRT voorwerp is uitgevodnen door de duitser: Karl Ferdinand Braun in 1897. Hij introduceerde een cathode-ray tube met een ‘fluorescent’ scherm, genaamd de cathode-ray oscilloscope. Dit is alle gebeurtenissen rond de CRT op een rijtje: In 1875, American, G.R. Carey vind uit de phototube. In 1878, Engelsman Sir William Crookes vind uit de 'Crook's tube'. In 1895, Duitser, Wilhelm Roengten vind een vroeg prototype van de Xray tube uit. In 1904, John Fleming vind de eerst praktische elektronen tube genaamd the 'Fleming Valve'. In 1906, Lee De Forest vind uit de audion later genoemd de triod, en verbetering van de 'Fleming Valve' tube. In 1913, William D. Coolidge vind uit de 'Coolidge Tube', de eerste praktische Xray tube. In 1920, RCA begint de eerste commercial elektronen tube te fabriceren. In 1921, American Albert Hull vind uit de magnetron elektronische vacuüm tube . In 1922, Philio T. Farnsworthe ontwerpt het eerste tube scanning system voor televisie. . In 1923, Vladimir Z. Zworkin vind uit de iconoscope of de CRT en de kinescope
In 1926, Hull en Williams ‘co-invented’ de tetrode electronic vacuum tube. In 1938, Americans Russell en Sigurd Varian ‘co-invented’ de klystron tube. Hoofdstuk 3: De kleuren tv Rond 1949 was de monochrome televisie een enorm commercieel succes. 10 miljoen sets waren verkocht, en programma's waren beschikbaar voor het hele publiek. Een verandering naar kleurenTV zou alleen gelisenceerd worden als de kleuren uitzending ook ontvangen zou kunnen worden als een monochroom signaal op deze sets. Dit maakte de techniek een stuk moeilijker. RCA was het lijdende bedrijf in het televisie-veld, gevolgd door CBS, maar CBS gebruikte een ander systeem dat een draaiende disk gebruikte met rooie, groene en blauwe kleurfilters erop. Dat systeem was niet bruikbaar met het monochrome signaal dat nodig was, maar het was praktisch, zeker onder laboratorische omstandigheden, en overkwam de limieten die de kleurentv buis had. Het hoofd van CBS was William S. Pauley, wie als tegenstander RCA's David Sarnoff had. De leiders van CBS waren Frank Staunton en Peter Goldmark, die als tegenstander Elmer Engstrom en George H. Brown hadden, ook van de RCA. RCA had een betere technische staf, meer ontwikkelings geld, en ongelimiteerde vastberadenheid van Sarnoff om het het RCA 'Dot sequential color system' te laten winnen. Het 'Field Sequentiel System' liet rooie, groene, en blauwe tv beelden zien in delen, en hing af van het oog om deze ineen te smelten tot een beeld. Als de scherpte behouden wilde worden moest er echter een grotere bandbreedte gebruikt worden die 3 keer de grote had van een monochrome signaal. Een compromis was gemaakt door de bandbreedte toe te laten nemen van 4 tot 5 MHz, het aantel frames per seconde werd verminderd van 30 naar 20, en het aantal lijnen werd verminderd van 525 tot 343. RCA noemde dit systeem mechanisch. RCA's "Dot Sequential system' aanpak op het bandbreedte limiet, werd voorgesteld door Alda Bedford van de RCA, door te gebruiken van "Mixed Highs". Dit vertrouwde op het limiet van het oog relatieve ongevoeligheid voor fijne detail van kleuren, het deel van het plaatje dat een hogere transmissie van hogere frequentie nodig had. Bedford stelde voor dat dit gescheiden werd van alle kleuren, en bij Groen gestopt werd. Zo kon de bandbreedte die nodig was voor blauw en rood flink verminderd worden. Een andere aanvulling was het gebruik van een versterking van het kleuren signaal waardoor het beter synchroon liep tussen camera bron en ontvanger, En overkwam geluid dat instabiliteit kon veroorzaken. Test veroozaakte de verandering van kleur van oranje-rood, en blauw-groen om zo voordeel te nemen aan het feit dat het oog het fijne deel van het blauw-groene gedeelde niet kan waarnemen, waardood het blauw-groene gedeelte verkleint kon worden. CBS won goedkeuring van zijn 'field sequential system' en begon met het uitzenden van dure kleuren uitzendingen. Maar, de sets verkochten niet en hadden geen publiek. CBS kon nog terug krabbelen door de interruptie van de Koreaanse oorlog, en het verbos op strategisch materiaal. De FCC trok zijn goedkeuring van het 'Field Sequential System' Terug, en na verdere ontwikkelingen keurde zij het systeem dat was aanbevolen door de 'National Television Comittee' goed. Het was gebaseerd op RCA's Dot Sequential System. De commerciele uitzendingen werden goed gekeurd op 22 Januari, 1954. De ontwikkeling van de Tricolor Tube en ontvanger, of kinescope, was nodig als toevoeging van het Dot Sequential System. Volgens George Brown van de RCA, was de ontwikkeling van een succesvolle kleuren kinescope in een periode van 6 maanden voltooid. De Tube was gebaseerd op het schaduw masker principe. Rooie, Groene, en Blauwe fosfor stippen werden geimplanteerd per drietal aan de binnenkant van de opervlakte plaat van de kinescope. Het schaduw masker, Een geperforeerde metalen plaat met een perforatie voor elk drietal, werd achter de plaat gestopt. Een groep van Electronen 'guns' die in de nek van de klinescope zitten, waren zo gepositioneerd dat de stralen samenginen bij het masker. De beeld kwaliteit van de kleuren tube prototiepes, was verbazingwekkend goed, maar de manier hoe de kleuren stippen werden geplaatst, en hun lage helderheid waren al een vroeg probleem. De oplossing was het lisenceren van het patent dat gebruikt werd door CBS, dat in zijn beurt was ontwikkeld uit een RCA concept, welke zij hadden afgekeurt. Helderheid en contrast was verbeterd door vooruitgangen in de buitenbescherming. Verdere ontwikkelingen waren gemaakt door Zenith's ontwikkeling van een 'Flat tension mask tube' in 1986, en het trinitron van sony dat verticale strips gebruikt, in plaats van stip drietallen. De eerste kleuren tv ontvangers hadden kleine beeldschermen, Deden het slecht en had hogen prijzen. RCA's 12 inch model CT100, in 1954, gebruikte fosfor stippon geplaatst aan de binnenkant van de glasplaat, en had goede helderheid, terwijl het maar 1,000.00 dollar koste. Het gereviseerde model was 21 inches met stippen geplaatst aan de binnenkant van de gezichtsplaat, en was superieur, maar veel te slecht vergeleken met de modellen van vandaag. The introductie van transistors zorgde voor verkleiningen in groote, energie consumptie, en betrouwbaarheid. Van 1954 tot 1964, stagneerde de verkoop van kleuren tv's, en David Sarnoff, wiens RCA bedrijf dominant was, had hoge kosten maar kleine verkoop en winst. In 1964 rees de verkoop van 1 naar 19 miljoen in 1985. Hoofdstuk 4: Kabel TV E.L. Parsons van KAST, Astoria Oregon, in de zomer van 1949, maakte een antenne systeem om het station king-tv, seattle, dat 125 mijl verder ligt, te ontvangen. Hij bracht het ook uit via coax kabel naar 25 "geabboneerde" buurtbewoners. Dit was de eerste installatie van kabel TV. Het concept verspreide zich in kleine dorpjes in Pennsylvania en Washington. The groei van CATV kan verdeeld worden in 3 fasen, het eerste degene die net beschreven is, waar de selectie van locale TV's uitgebreid werd om gaten te vullen in het normale uitzendings gebied die veroorzaakt werden door bergen of andere obstructies. Deze systemen waren klein, locaal bezit, en werden 'Community Antenna Sytems' genoemd. de tweede fase, of 'Distant Station Importation' begon in de late 1950-ers, en gebruikte microstralen om signalen te verzenden van uitzendings studio's naar kabel systemen die ver uit hun normale gebied lagen. Deze werden eerst 'Community antenna systems' genoemd, en later 'cable television' of 'CATV'. Een boel copyright problemen werden veroorzaakt hierdoor, en lokale omroepen hadden nieuwe concurentie. De derde fase begon on the late 1970-ers toen er gebruikt werd van satellieten om programmas te verzenden naar kabel systemen. Landelijke distributie van programma's die zich niet bonden aan een station werden nou winstgevend. door de ontwikkeling van de derde fase werd de groote van CAV met 8,500 systemen, 42,750,000 abbonnees, en bijna 50 procent van de televisie huizen op kabel in januari 1, 1988.
Hoofdstuk 5: Plasma TV
De werking van de platte televisie
Bij de platte tv wordt gebruik gemaakt van een plasmascherm. Het verschil tussen een gewone beeldbuis en een plasmascherm zit hem in de manier waarop de fosforen, lichtdragers, op de glasplaat tot oplichten worden gebracht. Bij een kathodestraalbuis, die in de normale tv's zit, gebeurt dit door een gefocusseerde elektronenbundel die wordt gestuurd door magneetvelden over de glasplaat te laten zwaaien, waarbij de intensiteit van de bundel varieert met de intensiteit van het weer te geven deel in het beeld. Dus als de bundel op plaats x op het scherm valt, dan hoort daar op dat moment de intensiteit bij die op die plaats het beeldscherm met de goede lichtsterkte laat oplichten. Dit gebeurt in wezen door drie bundels voor drie kleuren (rood, groen en blauw). De plasmatechnologie (die dus in platte tv’s wordt gebruikt) berust op een chemisch proces. Het lijkt ook op de manier waarop fluorescerende lampen werken. Er worden impulsen van een hoog voltage toegediend aan een aantal van de in totaal circa 400.000 pixels. Pixels zijn de, iets meer dan één vierkante millimeter grote, beeldelementen die worden gevormd op de plekken waar elektroden elkaar kruisen. Elke pixel zit in een apart kamertje gevuld met neon- en xenongas. Door die elektrische impuls wordt dit gasmengsel tijdelijk omgezet in plasma. Dat straalt dan UV-licht uit dat weer wordt gebruikt om UV-gevoelige kleurfosfors te prikkelen. De intensiteit van de gegeven elektriche impulsen varieert ook met de intensiteit van het licht uit al die pixelkamertjes. Door het gebruik van de plasmatechnologie kunnen tv-schermen veel groter worden dan de grootste nu al zijn. De technische problemen die nog te overwinnen zijn Er blijkt technisch steeds weer meer mogelijk dan men eerst voor mogelijk hield. Een beeldscherm zo groot als een kamermuur, of een kamermuur zo groot als een beeldscherm, het is maar net hoe je het bekijkt. Misschien is op den duur zelf het hele onterwerp van een beeldscherm achterhaald. Dan zit je meer in dan vóór het toestel, in een holografisch televisieapparaat, waarbij je je dankzij de driedimensionale weergave middenin het gebeuren bevindt. Er komen zeker nog verfijndere manieren om het geluid weer te geven. Misschien wordt een en ander gecombineerd met het gebruik van speciale sensoren die ook bepaalde tastprikkels kunnen overbrengen. Een soort ‘Voel-O-Rama’, waarbij je al je zintuigen kan gebruiken. De afmetingen van een platte televisie Er is geen standaard maat voor de platte televisie. Per serie, soms ook per type, zijn er verschillende afmetingen gebruikt. De plasma TV’s zijn in ieder geval erg plat en vor het grootste gedeelte erg groot. Platte televisies in gebruik Ja, Philips is al begonnen met de verkoop van ‘The Flat TV’ en ook Sony en Panasonic hebben hun eigen platte tv-lijn. Kosten van een platte televisie De platte televisie is op dit moment nog heel erg duur, de 'Flat TV' kost zo rond de 35.000 gulden. Deze heeft een beelddiagonaal van 105 cm. Door de hoge prijs is de 'Flat TV' nog vooral iets voor de eerste kopersgroep en professionele instellingen zoals reclamebureaus, audiovisuele bedrijven e.d. De prijs zal de komende jaren nog wel dalen, maar het zal altijd wel een van de allerduurste televisies blijven die er zijn. Waarom is de platte televisie ontwikkeld? Aan de huidige televisies viel nog veel te veranderen. Het is steeds moeilijker om steeds grotere schermen te maken met de ‘oude’ techniek van de normale televisie. De grootste televisies wegen al gauw meer dan 100 kg en nemen enorm veel ruimte in. Aan de andere kant moeten de schermen wel steeds groter worden, want de hoeveelheid informatie die via de kabel binnenkomt wordt steeds groter. Om elk detail op een kleiner beelscherm van 80 cm te zien zou je op ongeveer anderhalve meter van de beeldbuis af moeten zitten. Een ander minpunt van de huidige televisie was dat het beeld vervormde of dat je niks kon zien, doordat er een lamp in de televisie reflecteerde. Bij de platte televisie zijn veel van dit soort problemen verholpen en zijn er ook veel extra dingen toegevoegd, zoals een vloeiendere overgang tussen opeenvolgende beelden, een beter geluid (Surround Sound) en het beeld is goed te zien vanuit elke hoek van de kamer. De platte televisie zorgt voor een trillingvrij, contrastrijk beeld en heldere, natuurlijke kleuren. Ook speelt de platte televisie in op de snelle ontwikkeling van de communicatie techniek, zoals DVD en digitale beeldschermen.
De invloed van platte tv’s op de manier waarop mensen hun woonkamer inrichten.
Door zijn platte uitvoering neemt het dus minder ruimte in dan een ‘gewone’ televisie. Hierdoor kan je de platte televisie in moeilijke hoeken plaatsen of aan de muur hangen.
1 Info zoeken Info gezocht
2 Info zoeken Info gezocht
3 Planning voorbereiden Planning gemaakt helft van H1
4 Hoofdstuk 1 H 1 afgemaakt
5 Hoofdstuk 2 H2 afgemaakt
6 Hoofdstuk 3 Ong. helft van H3
7 Hoofdstuk 4 H3 afgemaakt
8 Hoofdstuk 5 Hoofdstuk 4
9(tussenuur) afgerond H5 afgemaakt
10 Voorkant en mooi maken Voorkant maken en mooie opmaak
Onze informatie hebben we zelf gevonden en de overeenkomende informatie die Rutger en Willen-Jan, misschien hebben kan komen omdat zij onze bronnen hebben overgenomen. Houdt u absoluut rekening met enige overeenkomsten tussen de werken. Inleiding Na aanleiding van de opdracht die we hebben gekregen van onze ANW docent hebben wij dit werkstuk gemaakt. Het gaat over de geschiedenis van de TV en vooral over de nieuwste TV: de plasma TV. Deze nieuwe en erg dure TV heft een platte beeldbuis en is voor de rest ook erg plat. Je zou hem aan de muur of plafon kunnen hangen.
De eerste uitzending met beeld en geluid tegelijkertijd was in 1930. In juli van 1930 werd het eerste toneelstuk uitgezonden: The Man with the Flower in his Mouth. Baird tv in 1926: Charles Francis Jenkins
Wat baird deed in Engeland deed Jenkins in Noord-Amerika. Hij claims ook als eerste een bewegend beeld te hebben verstuurd op 14 Juni 1923. Hij deed zijn uitzendingen tussen 2 TV openbaar vanaf Anacosta, Vigrinia naar Washington in juni 1925. De tv van Jenkins heette de radiovisor. Vanaf 1928 werd de tv verkocht en je kon hem op dat moment krijgen voor tussen de $85 en $135. Er werden duizenden van verkocht. Hij richtte ook het eerste televisie station op die short-wave radio begon uit te zenden in het oosten van Amerika. In 1928 begonnen ze met het regelmatig uitzenden van radiofilms. Hoofdstuk 2: Tube technologie Elektronische TV is gebaseerd op de: cathode ray tube, of CRT. Dat is de plaatjes tube die in alle moderne TV toestellen zit behalve dan de plasma TV (zie H5). Het is een tube waar een elektrische straal een ‘phosphorescent’ oppervlakte raakt. Tv toestellen, computer beeldschermen, video game machines, video camera, computers, ‘oscilloscopen’ en radar beeldschermen bevatten allemaal een CRT. Fosfor beeldschermen die en boel elektrische stralen per keer uitzenden, staan miljoenen kleuren toe. Het eerste CRT voorwerp is uitgevodnen door de duitser: Karl Ferdinand Braun in 1897. Hij introduceerde een cathode-ray tube met een ‘fluorescent’ scherm, genaamd de cathode-ray oscilloscope. Dit is alle gebeurtenissen rond de CRT op een rijtje: In 1875, American, G.R. Carey vind uit de phototube. In 1878, Engelsman Sir William Crookes vind uit de 'Crook's tube'. In 1895, Duitser, Wilhelm Roengten vind een vroeg prototype van de Xray tube uit. In 1904, John Fleming vind de eerst praktische elektronen tube genaamd the 'Fleming Valve'. In 1906, Lee De Forest vind uit de audion later genoemd de triod, en verbetering van de 'Fleming Valve' tube. In 1913, William D. Coolidge vind uit de 'Coolidge Tube', de eerste praktische Xray tube. In 1920, RCA begint de eerste commercial elektronen tube te fabriceren. In 1921, American Albert Hull vind uit de magnetron elektronische vacuüm tube . In 1922, Philio T. Farnsworthe ontwerpt het eerste tube scanning system voor televisie. . In 1923, Vladimir Z. Zworkin vind uit de iconoscope of de CRT en de kinescope
In 1926, Hull en Williams ‘co-invented’ de tetrode electronic vacuum tube. In 1938, Americans Russell en Sigurd Varian ‘co-invented’ de klystron tube. Hoofdstuk 3: De kleuren tv Rond 1949 was de monochrome televisie een enorm commercieel succes. 10 miljoen sets waren verkocht, en programma's waren beschikbaar voor het hele publiek. Een verandering naar kleurenTV zou alleen gelisenceerd worden als de kleuren uitzending ook ontvangen zou kunnen worden als een monochroom signaal op deze sets. Dit maakte de techniek een stuk moeilijker. RCA was het lijdende bedrijf in het televisie-veld, gevolgd door CBS, maar CBS gebruikte een ander systeem dat een draaiende disk gebruikte met rooie, groene en blauwe kleurfilters erop. Dat systeem was niet bruikbaar met het monochrome signaal dat nodig was, maar het was praktisch, zeker onder laboratorische omstandigheden, en overkwam de limieten die de kleurentv buis had. Het hoofd van CBS was William S. Pauley, wie als tegenstander RCA's David Sarnoff had. De leiders van CBS waren Frank Staunton en Peter Goldmark, die als tegenstander Elmer Engstrom en George H. Brown hadden, ook van de RCA. RCA had een betere technische staf, meer ontwikkelings geld, en ongelimiteerde vastberadenheid van Sarnoff om het het RCA 'Dot sequential color system' te laten winnen. Het 'Field Sequentiel System' liet rooie, groene, en blauwe tv beelden zien in delen, en hing af van het oog om deze ineen te smelten tot een beeld. Als de scherpte behouden wilde worden moest er echter een grotere bandbreedte gebruikt worden die 3 keer de grote had van een monochrome signaal. Een compromis was gemaakt door de bandbreedte toe te laten nemen van 4 tot 5 MHz, het aantel frames per seconde werd verminderd van 30 naar 20, en het aantal lijnen werd verminderd van 525 tot 343. RCA noemde dit systeem mechanisch. RCA's "Dot Sequential system' aanpak op het bandbreedte limiet, werd voorgesteld door Alda Bedford van de RCA, door te gebruiken van "Mixed Highs". Dit vertrouwde op het limiet van het oog relatieve ongevoeligheid voor fijne detail van kleuren, het deel van het plaatje dat een hogere transmissie van hogere frequentie nodig had. Bedford stelde voor dat dit gescheiden werd van alle kleuren, en bij Groen gestopt werd. Zo kon de bandbreedte die nodig was voor blauw en rood flink verminderd worden. Een andere aanvulling was het gebruik van een versterking van het kleuren signaal waardoor het beter synchroon liep tussen camera bron en ontvanger, En overkwam geluid dat instabiliteit kon veroorzaken. Test veroozaakte de verandering van kleur van oranje-rood, en blauw-groen om zo voordeel te nemen aan het feit dat het oog het fijne deel van het blauw-groene gedeelde niet kan waarnemen, waardood het blauw-groene gedeelte verkleint kon worden. CBS won goedkeuring van zijn 'field sequential system' en begon met het uitzenden van dure kleuren uitzendingen. Maar, de sets verkochten niet en hadden geen publiek. CBS kon nog terug krabbelen door de interruptie van de Koreaanse oorlog, en het verbos op strategisch materiaal. De FCC trok zijn goedkeuring van het 'Field Sequential System' Terug, en na verdere ontwikkelingen keurde zij het systeem dat was aanbevolen door de 'National Television Comittee' goed. Het was gebaseerd op RCA's Dot Sequential System. De commerciele uitzendingen werden goed gekeurd op 22 Januari, 1954. De ontwikkeling van de Tricolor Tube en ontvanger, of kinescope, was nodig als toevoeging van het Dot Sequential System. Volgens George Brown van de RCA, was de ontwikkeling van een succesvolle kleuren kinescope in een periode van 6 maanden voltooid. De Tube was gebaseerd op het schaduw masker principe. Rooie, Groene, en Blauwe fosfor stippen werden geimplanteerd per drietal aan de binnenkant van de opervlakte plaat van de kinescope. Het schaduw masker, Een geperforeerde metalen plaat met een perforatie voor elk drietal, werd achter de plaat gestopt. Een groep van Electronen 'guns' die in de nek van de klinescope zitten, waren zo gepositioneerd dat de stralen samenginen bij het masker. De beeld kwaliteit van de kleuren tube prototiepes, was verbazingwekkend goed, maar de manier hoe de kleuren stippen werden geplaatst, en hun lage helderheid waren al een vroeg probleem. De oplossing was het lisenceren van het patent dat gebruikt werd door CBS, dat in zijn beurt was ontwikkeld uit een RCA concept, welke zij hadden afgekeurt. Helderheid en contrast was verbeterd door vooruitgangen in de buitenbescherming. Verdere ontwikkelingen waren gemaakt door Zenith's ontwikkeling van een 'Flat tension mask tube' in 1986, en het trinitron van sony dat verticale strips gebruikt, in plaats van stip drietallen. De eerste kleuren tv ontvangers hadden kleine beeldschermen, Deden het slecht en had hogen prijzen. RCA's 12 inch model CT100, in 1954, gebruikte fosfor stippon geplaatst aan de binnenkant van de glasplaat, en had goede helderheid, terwijl het maar 1,000.00 dollar koste. Het gereviseerde model was 21 inches met stippen geplaatst aan de binnenkant van de gezichtsplaat, en was superieur, maar veel te slecht vergeleken met de modellen van vandaag. The introductie van transistors zorgde voor verkleiningen in groote, energie consumptie, en betrouwbaarheid. Van 1954 tot 1964, stagneerde de verkoop van kleuren tv's, en David Sarnoff, wiens RCA bedrijf dominant was, had hoge kosten maar kleine verkoop en winst. In 1964 rees de verkoop van 1 naar 19 miljoen in 1985. Hoofdstuk 4: Kabel TV E.L. Parsons van KAST, Astoria Oregon, in de zomer van 1949, maakte een antenne systeem om het station king-tv, seattle, dat 125 mijl verder ligt, te ontvangen. Hij bracht het ook uit via coax kabel naar 25 "geabboneerde" buurtbewoners. Dit was de eerste installatie van kabel TV. Het concept verspreide zich in kleine dorpjes in Pennsylvania en Washington. The groei van CATV kan verdeeld worden in 3 fasen, het eerste degene die net beschreven is, waar de selectie van locale TV's uitgebreid werd om gaten te vullen in het normale uitzendings gebied die veroorzaakt werden door bergen of andere obstructies. Deze systemen waren klein, locaal bezit, en werden 'Community Antenna Sytems' genoemd. de tweede fase, of 'Distant Station Importation' begon in de late 1950-ers, en gebruikte microstralen om signalen te verzenden van uitzendings studio's naar kabel systemen die ver uit hun normale gebied lagen. Deze werden eerst 'Community antenna systems' genoemd, en later 'cable television' of 'CATV'. Een boel copyright problemen werden veroorzaakt hierdoor, en lokale omroepen hadden nieuwe concurentie. De derde fase begon on the late 1970-ers toen er gebruikt werd van satellieten om programmas te verzenden naar kabel systemen. Landelijke distributie van programma's die zich niet bonden aan een station werden nou winstgevend. door de ontwikkeling van de derde fase werd de groote van CAV met 8,500 systemen, 42,750,000 abbonnees, en bijna 50 procent van de televisie huizen op kabel in januari 1, 1988.
Bij de platte tv wordt gebruik gemaakt van een plasmascherm. Het verschil tussen een gewone beeldbuis en een plasmascherm zit hem in de manier waarop de fosforen, lichtdragers, op de glasplaat tot oplichten worden gebracht. Bij een kathodestraalbuis, die in de normale tv's zit, gebeurt dit door een gefocusseerde elektronenbundel die wordt gestuurd door magneetvelden over de glasplaat te laten zwaaien, waarbij de intensiteit van de bundel varieert met de intensiteit van het weer te geven deel in het beeld. Dus als de bundel op plaats x op het scherm valt, dan hoort daar op dat moment de intensiteit bij die op die plaats het beeldscherm met de goede lichtsterkte laat oplichten. Dit gebeurt in wezen door drie bundels voor drie kleuren (rood, groen en blauw). De plasmatechnologie (die dus in platte tv’s wordt gebruikt) berust op een chemisch proces. Het lijkt ook op de manier waarop fluorescerende lampen werken. Er worden impulsen van een hoog voltage toegediend aan een aantal van de in totaal circa 400.000 pixels. Pixels zijn de, iets meer dan één vierkante millimeter grote, beeldelementen die worden gevormd op de plekken waar elektroden elkaar kruisen. Elke pixel zit in een apart kamertje gevuld met neon- en xenongas. Door die elektrische impuls wordt dit gasmengsel tijdelijk omgezet in plasma. Dat straalt dan UV-licht uit dat weer wordt gebruikt om UV-gevoelige kleurfosfors te prikkelen. De intensiteit van de gegeven elektriche impulsen varieert ook met de intensiteit van het licht uit al die pixelkamertjes. Door het gebruik van de plasmatechnologie kunnen tv-schermen veel groter worden dan de grootste nu al zijn. De technische problemen die nog te overwinnen zijn Er blijkt technisch steeds weer meer mogelijk dan men eerst voor mogelijk hield. Een beeldscherm zo groot als een kamermuur, of een kamermuur zo groot als een beeldscherm, het is maar net hoe je het bekijkt. Misschien is op den duur zelf het hele onterwerp van een beeldscherm achterhaald. Dan zit je meer in dan vóór het toestel, in een holografisch televisieapparaat, waarbij je je dankzij de driedimensionale weergave middenin het gebeuren bevindt. Er komen zeker nog verfijndere manieren om het geluid weer te geven. Misschien wordt een en ander gecombineerd met het gebruik van speciale sensoren die ook bepaalde tastprikkels kunnen overbrengen. Een soort ‘Voel-O-Rama’, waarbij je al je zintuigen kan gebruiken. De afmetingen van een platte televisie Er is geen standaard maat voor de platte televisie. Per serie, soms ook per type, zijn er verschillende afmetingen gebruikt. De plasma TV’s zijn in ieder geval erg plat en vor het grootste gedeelte erg groot. Platte televisies in gebruik Ja, Philips is al begonnen met de verkoop van ‘The Flat TV’ en ook Sony en Panasonic hebben hun eigen platte tv-lijn. Kosten van een platte televisie De platte televisie is op dit moment nog heel erg duur, de 'Flat TV' kost zo rond de 35.000 gulden. Deze heeft een beelddiagonaal van 105 cm. Door de hoge prijs is de 'Flat TV' nog vooral iets voor de eerste kopersgroep en professionele instellingen zoals reclamebureaus, audiovisuele bedrijven e.d. De prijs zal de komende jaren nog wel dalen, maar het zal altijd wel een van de allerduurste televisies blijven die er zijn. Waarom is de platte televisie ontwikkeld? Aan de huidige televisies viel nog veel te veranderen. Het is steeds moeilijker om steeds grotere schermen te maken met de ‘oude’ techniek van de normale televisie. De grootste televisies wegen al gauw meer dan 100 kg en nemen enorm veel ruimte in. Aan de andere kant moeten de schermen wel steeds groter worden, want de hoeveelheid informatie die via de kabel binnenkomt wordt steeds groter. Om elk detail op een kleiner beelscherm van 80 cm te zien zou je op ongeveer anderhalve meter van de beeldbuis af moeten zitten. Een ander minpunt van de huidige televisie was dat het beeld vervormde of dat je niks kon zien, doordat er een lamp in de televisie reflecteerde. Bij de platte televisie zijn veel van dit soort problemen verholpen en zijn er ook veel extra dingen toegevoegd, zoals een vloeiendere overgang tussen opeenvolgende beelden, een beter geluid (Surround Sound) en het beeld is goed te zien vanuit elke hoek van de kamer. De platte televisie zorgt voor een trillingvrij, contrastrijk beeld en heldere, natuurlijke kleuren. Ook speelt de platte televisie in op de snelle ontwikkeling van de communicatie techniek, zoals DVD en digitale beeldschermen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden