Conflict gebied, internationale verhoudingen, Turkije (Koerden)

Inhoudsopgave
Inleiding Blz. 3
Maatschappelijk proleem Blz. 4
Hoofdvragen en deelvragen Blz. 5
Feitelijke informatie Blz. 6
Historische schets Blz. 7
Sociaal- economische invalshoek Blz. 8
Sociaal- culturele invalshoek Blz. 9 en 10
Politiek- juridische invalshoek Blz. 11, 12 en 13
Vergelijkende invalshoek Blz. 14
Conclusie Blz. 15
Logboek Blz. 16
Nawoord Blz. 17
Voetnoten Blz. 18
 

Inleiding
Voor deze praktische opdracht is de thematiek gericht op conflictgebieden in de wereld. Er wordt dan gedacht aan oorlog tussen twee landen, volkerenoorlog, burgeroorlog of een afscheidingsoorlog. Het thema heeft dus veel verschillende facetten en kent daarom een enorme diversiteit.

Voor ons onderzoek gaan wij ons verdiepen in een strijdgebied rondom Turkije wat betrekking heeft tot de Koerden. Hiermee kunnen we vaststellen dat ons deelthema te maken zal hebben met onder andere een onafhankelijkheidsoorlog, volkerenoorlog en afscheidingsoorlog [1].

De beweegredenen van deze keuze houdt verband met onze eerdere verblijven in Turkije. Wij hebben namelijk Turkije meerdere malen bezocht als vakantieland. Hierbij komen we tot de conclusie dat wij nooit iets gemerkt hebben van de consternatie in het land. Mogelijk is dat te verklaren door de toeristische ligging van ons verblijf. Dit gegeven wakkert nieuwsgierigheid aan, we hebben immers zelf niets gemerkt van de onrust. Deze praktische opdracht geeft ons de kans om Turkije vanuit een ander perspectief te belichten en leert ons meer over de politieke, culturele en economische positie van het zonovergoten vakantieland.


Het conflict
Het grote probleem rondom dit onderwerp staat in het teken van nationalisme van de Koerden. De koerden is een bevolkingsgroep geheel met eigen tradities, gewoonten en religie. Maar deze groep is verspreid over verschillende landen zoals in Turkije. Dit is dan gelijk het grote probleem. De turken laten, na aanleiding van een historische gebeurtenis [2], de Koerdische bevolking buiten beschouwing en beperken alle mogelijkheden waardoor de Koerden een eigen staat kunnen vormen: Koerdistan.

Hoe alles zover is gekomen is te lezen in de historische schets op bladzijde 7.

1. Het Koerdische volk streeft naar onafhankelijkheid met betrekking tot grondgebied. Om dit te bereiken is er een volkerenoorlog ontstaan met onder andere de turken, Irakezen en de Iranese bevolking. Dit maakt dat de Koerden een eigen staat willen vormen en er ontstaat een afscheidingsoorlog.

2. In 1923 kwam er een nieuw vredesverdrag: Het verdrag van Lausanne. Alle uitingen van de koerden worden hierin verboden.


Maatschappelijk probleem
Het probleem in de kwestie ten aanzien van de Koerden, is dat de discrepantie tussen het gewenste en de werkelijke maatschappelijke situatie. De koerden willen namelijk een aparte staat vormen, dit is dan de gewenste maatschappelijke situatie. Echter, de werkelijke situatie is dat de Turken zich star opstellen ten opzichte van en Koeren en er alles in werking stellen om dit proces tegen te gaan wat zich dan zal ontwikkelen op Turks grondgebied.

De oplossing van deze kwestie ligt ook in de handen van de overheid. Dit zal moet gebeuren door overtreders te straffen, het uitvoeren van interventies en het ontwikkelen van een (nieuw) beleid.

Bovendien treft dit maatschappelijk probleem een grote groep mensen. Ook dit is een kenmerk van een maatschappelijk probleem. Zo zijn er 14,2 miljoen koerden wonende is Turkije, zij hebben er allemaal direct mee te maken.

Ook is het een situatie waar veel tegengestelde belangen naar voren komen. Zo staan de belangen van de Turken haaks op die van de Koerden. Maar ook binnen de Koerdische bevolking heersen tegenstellingen. Zo hebben koerden die hoge functies bekleden niet zo belang bij een onafhankelijke staat, zij vinden het wel best zo.


Hoofdvragen en deelvragen
Om ons onderzoek te makkelijker te maken hebben we onderscheid gemaakt in hoofdvragen en deelvragen. Hierbij hebben we de probleemstelling verwerkt in de onderzoeksvraag. Om deze te beantwoorden maken we gebruik van deelvragen. Dit zijn 4 stuks. Elke deelvraag zal verwant staan met een invalshoek en wordt onder het desbetreffende kopje belicht en uitgewerkt.

De hoofdvraag luidt: “Waarom willen de Koerden een onafhankelijke staat vormen en hoe uit zich dat in de Turkische maatschappij?”

De deelvragen
1. Kan Turkije op dit moment toetreden tot de Europese Unie met betrekking tot dit conflict?
2. Zijn er Koerdische instanties, regeringen, partijen die de belangen van de Koerden vertegenwoordigd?
3. In hoeverre wordt er bij beide partijen vanuit tradities, gewoonten en opvatting gehandeld?
4. Is de kwestie al tot een keerpunt gekomen in tegenstelling tot een aantal jaar geleden?

In de conclusie die volgt uit deze praktische opdracht, zal het antwoord op de probleemstelling te vinden zijn.

De door ons bedachten deelvragen staan alle verwant met desbetreffende invalshoeken. Dit in het kader om de invalshoeken in een juist perspectief te benaderen.

Hieronder staat een kort overzicht van deelvragen die bij de invalshoeken horen.

Sociaal- economische invalshoek Deelvraag 1

Politiek- juridische invalshoek Deelvraag 2

Sociaal- culturele invalshoek Deelvraag 3

Vergelijkende invalshoek Deelvraag 4


Feitelijke informatie
De koerden zijn een volk verspreid over meerdere landen. Het grootste deel van de Koerden(meer dan 30 miljoen mensen) wonen in het Midden-Oosten. Naar achting wonen er ruim één miljoen Koerden in Europa. De koerden spreken ‘Koerdisch’ en ze maken deel uit van de Iraanse volkeren. De meeste Koerden zijn religieus. Circa 90% is moslim en ook zijn veel Koerden Jezidi's. Een klein deel, circa 5% is christelijk en er bestaat zelfs een kleine joodse minderheid. Van deze laatste groep is sinds de onafhankelijkheid van Israël een deel naar dit land geëmigreerd.

De koerden resideren o.a. in Turkije, Syrië, Irak, Iran en in het vroegere Sovjet-Unie. Het is één van de weinig volkeren die wel een eigen cultuur en taal hebben, maar geen eigen staat.

Verschillende bronnen beschouwen de situatie van de Koerden gelijk aan die van de situatie Palestijnen. Echter slaagt het Koerdische vol, in tegenstelling tot de Arabische inwoners van het vroegere Palestina, er nauwelijks in om aandacht te krijgen van de internationale gemeenschap voor vrijheid en vorming van een eigen staat. De Palastijnen ontvangen al sinds 1948 steun van de VN, de VS en Europa, vooral in financiële zin. Tot tegenstelling tot de Koerden is hen, vooral door toedoen van de Europese regering, groot onrecht aangedaan. Het streven van de Koerden komt niet in de aandacht van de wereldopinie en het conflict wordt zo goed als genegeerd door de overige wereldbevolking. [3]


Historische schets
Om het probleem beter te begrijpen is het belangrijk om de achtergrond informatie te weten. Op deze manier is het interpreteren van de probleemstelling een stuk eenvoudiger.

Het begon zo rondom de 16e en 17e eeuw. In deze tijd liggen het Ottomaanse Rijk en het Perzische rijk met elkaar overhoop. Ze raken met elkaar in oorlog en de meerderheid van de Koerdische stammen staan aan de zijde van het Ottomaanse Rijk. Om ze een dienst terug te bewijzen mogen de koerden hun eigen leven op hun eigen grond voortzetten. Deze overeenkomst wordt ook gesloten in de Perzische Rijk waar ook Koerden leven.

Dit komt echter ten einde in 1939. De sultans van het Ottomaanse Rijk en de sjah van Perzië sluiten vrede en trekken een dikke streep dwars door het Koerdisch grondgebied. Dit houdt in dat de deling een feit werd. De koerden zitten klem tussen twee wereldrijken en kunnen geen eigen staat vormen.

Het Ottomaanse Rijk houdt stand tot en met de Eerste Wereldoorlog, welke duurt van 1914 tot en met 1918. In deze oorlog steunt het rijk Duitsland maar verliezen echter de oorlog. Het OR raakt veel grondgebied kwijt en wordt voortaan Turkije genoemd. Er wordt een verdrag gesloten: het verdrag van Sèvres. Door dit verdrag verliest Turkije immens veel grondgebied. Ook krijgen de koerden een eigen staat genaamd: Koerdistan. Het probleem is echter dat de Turkse machthebber, Mustafa Kemal het verdrag niet accepteert. Zijn reactie hierop is dat hij een opstand begint tegen de Britten en de Fransen. Hiermee bereikt hij een triomf. Het verdrag wordt onmiddellijk getransformeerd tot een nieuw verdrag: het Verdrag van Lausanne.

Het is een verdrag waarin er geen woord wordt gerept over de Koerden.

Sterker nog, elke uiting van het Koerdisch zijn wordt verboden. Alle kenmerken van de Koerdische bevolking worden verbannen in de Turkse samenleving.En juist daar wrikt de schoen. De koerden worden niet volledig erkend als een etnische minderheid en dat zorgt voor conflicten.[4]


Sociaal- economische invalshoek
In 1938 kwam Atatürk te overlijden. Hij liet een indrukwekkende infrastructuur achter en er waren staatsbedrijven die in de primaire levensbehoeften konden voorzien.

In 1960, 1971 en 1980 stelde het Turkse leger orde op zaken om de erfenis van Atatürk veilig te stellen en tot midden jaren negentig viel een aantal afgelegen gebieden nog onder de krijgswet. In die tijd worstelden leiders als Bülent Ecevit met de gevolgen van politieke instabiliteit en economische modernisering. Het koerdische streven naar een grotere autonomie leidde tot een gewapend conflict. Dit stopte toen PPK-leider Abdullah Öcalan opgepakt werd.

In 1983 kwam er een nieuw president: Turgut Özal. Hij spoorde Turkse bedrijven aan om zaken te gaan doen met het buitenland. Belastingen als BTW werden ingevoerd om staatsinkomsten te genereren. Bovendien kwam in die tijd het toerisme van de grond. Deze zorgde voor een grote bron van inkomsten.

Echter, in 2001 raakte de Turkse economie uit koers. De inflatie steeg tot boven de 100 procent en het bankwezen stortte in. [5]

In 2002 werd met tweederde meerderheid de islamitische AKP gekozen. President Recep Tayyip Erdogan voerde grote hervormingen door om Turkije lid te maken van de EU.

In 2004 was de inflatie sterk teruggebracht en was er zoveel veranderd dat de Europese leiders bereid waren om over het EU-lidmaatschap van Turkije te praten.


Sociaal- culturele invalshoek
Binnen deze invalshoek heeft alles te maken met de sociaal en cultureel handelen en denken. In dit geval dus het handelen met het conflict en de verschillende meningen over het oplossen van het conflict. Zoals eerder vermeld in het schema op bladzijde 3, beantwoorden wij de deelvraag: “In hoeverre wordt er bij beide partijen vanuit tradities, gewoonten en opvatting gehandeld?” in de sociaal- culturele invalshoek.

Op sociaal-cultureel zijn verschillende groepen en organisaties betrokken bij het conflict ‘van de Koerden’. Ten eerste zijn de Koerden natuurlijk actief betrokken bij hun eigen conflict, maar ook de verschillende landen waar de Koerden gevestigd zijn, zijn betrokken bij het conflict. Wij richten ons vooral op Turkije als betrokken land bij het conflict. Amnesty International houdt zich als organisatie ook bezig met het conflict. Ook is de PKK is een betrokken partij bij het conflict. Andere Koerdische partijen zijn natuurlijk ook betrokken bij deze kwestie, maar die zullen wij behandelen in het hoofdstuk over de politiek-juridische invalshoek. Deze betrokkenen hebben hele andere belangen. De leider van de PKK zegt hierover zelf: “De PKK is vooral de beweging die de ideologie en moraal moet uitvinden van een volk waarvan de ideologie en moraal volledig zijn ingestort.” [6] De PKK is een separatistische (is het streven naar een (formele) terugtrekking uit een bestaande organisatie of staat, en het oprichten van een eigen organisatie of staat) gewapende groepering. Oorspronkelijk streefden zij naar een marxistische Koerdische staat in het zuidoosten van Turkije, maar tegenwoordig streven zijn naar politieke rechten van de Koerden in [7]. De Koerden die op de PKK stemmen zijn het natuurlijk eens met de partij, maar de Koerden willen nog altijd graag een eigen staat bezitten. Recht tegenover dit streven staat de houding van de landen waar de Koerden leven. Iran, Irak, Syrië en Turkije hebben zich altijd al verzet tegen de vorming van een onafhankelijke ’Koerdistan’. Ook van het westen hebben ze geen steun gekregen [8]. Wel krijgen de Koerden in Turkije een steeds beter bestaan, maar het zou zeker niet voelen als een eigen land.

Amnesty International heeft daar in tegen hele andere belangen. Zelf zeggen zij hierover: “Amnesty International streeft naar een wereld waarin iedereen alle rechten geniet die zijn vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en andere internationale mensenrechteninstrumenten. In navolging van deze visie is het de missie van Amnesty International om onderzoek te doen en actie te voeren gericht op het voorkomen en beëindigen van ernstige schendingen van deze rechten.” [9] Amnesty International houdt zich dus bezig met de mensenrechten. Die mensenrechten worden in conflict gebieden vaak overschreden. Ook in dit conflict wordt er veel gebruik gemaakt van geweld, vooral de PKK stimuleert het gebruik van geweld [10]. Amnesty International kiest dus geen partij maar zou willen dat dit conflict opgelost zou worden zonder geweld en zonder mensenrechten te overschrijden.

Het gebruik van politiek en crimineel geweld door de Koerden kan niet worden verklaard uit vanuit traditionele normen en waarden, het gaat hen voornamelijk om de eer.[11] Wel speelt groepsgedrag een rol in het conflict. Hier geldt het spreekwoord: “Als er één schaap over de dam is volgen er meer.” Hoe meer Koerden fel strijden voor een eigen staat, hoe meer Koerden er worden overgehaald om fel te strijden. De Turken willen hun eigen land niet afstaan.

Er wordt dus zo goed als niet uit tradities, gewoonten en opvattingen gehandeld, maar het gaat beide partijen vooral om het eergevoel.


Politiek- juridische invalshoek
Binnen deze invalshoek heeft alles te maken met politiek en de met daaraan verbonden wetten. Zoals al eerder vermeld in het schema op bladzijde 3, beantwoorden we de deelvraag: Zijn er Koerdische instanties, regeringen, partijen die de belangen van de Koerden vertegenwoordigt? onder dit kopje.

Om deze vraag te beantwoorden maken we gebruik van een aantal subonderwerpen. Deze staan hier verderop de bladzijde vermeld.

De Turkse Politiek
De politiek in Turkije berust op een laïcistische republiek. Dit wil zeggen dat de kerk en de staat gescheiden zijn van elkaar en dat ze niet met elkaar bemoeien. Bovendien is het een parlementair vertegenwoordigende democratie. Hierbij vormt de premier het hoofd van de regering.

Net zoals in Nederland is er sprake van scheiding der machten.

De wetgevende macht: Deze is in handen van de overheid. De overheid bestaat uit het parlement: de Grote Assemblee van Turkije [12], welke bestaat uit 550 leden en politieke partijen. Dit zijn er zo’n 20.

De uitvoerende macht: Dit zijn de president (Abdullah Gül), de ministerraad, het lokale bestuur en het veiligheidsapparaat.

De grondlegger van de Turkse republiek is Mustafa Kemal. Hij maakte van Turkije een moderne staat. Het probleem was echter dat de democratie moeilijker te verwezenlijken was dan dat er gezegd werd. In 1997 werd de democratische gekozen premier Necmettin Erbakan afgezet als gevolg van zijn openlijke fundamentalistische neigingen. Vijf jaar later, op 5 november, behaalde een islamitische partij een overwinning bij de nationale verkiezingen. Hierdoor kwam er een einde aan populistische coalities. Hiermee kwam het fenomeen: democratische vorming ook vrijer te staan.

De turken en de koerden houden er verschillende politieke oorzaken op na die voor het ontstaan van de kwestie zouden zorgen. [13]

Visie van de turken: Zij zeggen dat het allemaal begon met Abdullah Oclan. Om precies te zijn, zijn Koerdische Arbeiderspartij welke in 1978 werd opgericht. Een opvatting die kenmerkend is voor deze partij is: in Turkije zijn alle turken gelijk, ook als het Koerden zijn. Het was Ocalan die in 1984 de problemen creeerde, redeneren de turken. In dit jaar mobiliseert hij het leger en gaat te strijd aan om een eigen Koerdische staat te stichten. Maar in 1999 werd de PKK-leider door Turkse commando’s uit Kenia gehaald. Hierop hoopte men dat de Koerdische aanhangers zouden capituleren. Dit gebeurde ook wel, maar er verbleven nog steeds duizenden aanhangers van de PKK-leider in Turkije.

In 1977 ontstond de PKK, de Koerdische arbeiderspartij. Deze streeft naar een onafhankelijke Koerdische staat naar marxistisch- leninistisch model. Om hun eisen kracht bij te zetten pleegden/ plegen ze vaak gewelddadige acties.

Visie van de koerden: De koerden denken er uiteraard heel anders over de oorzaak van het probleem. Zij zeggen dat het ontstaan van de Turkse Republiek gezorgd heeft voor de ontketening van het conflict. Aan het einde van het Ottomaanse Rijk waren de Turken en de Koerden het erover eens dat het tijd was voor een nieuw begin. “Het verdrag van Lausanne gaf ons allerlei rechten, maar in praktijk kwam daar niets van terecht”, aldus de koerden.

De meeste koerden voelen zich achtergesteld en vernederd (ze worden immers niet erkend als etnische minderheid) in de republiek. En veel turken denken dat elke stap naar vrijheid voor de koerden, vroeg of laat het verlangen naar onafhankelijke “ Koerdistan” nieuw leven inblaast.

Bijna alle koerden ontkennen deze opvatting. Zij zeggen: “de strijd om een onafhankelijk Koerdistan is voorbij. Waar het nu om draait is dat Koerden in Turkije een eigen plaats verwerven.”

Dit geeft aan dat de Koerden nu strijden voor sociaal- culturele rechten [14], zoals de mogelijkheid om Koerdisch te spreken, televisie uitzendingen in het Koerdische te maken en om kranten en tijdschriften af te drukken in Koerdische taal.

Om de oorlog tot een einde te laten komen gaf Erdogan gehoor aan deze eis. Hij stelde hervormingen in het vooruitzicht: Koerdische tv-kanalen, Koerdische les op universiteiten.

Het verzet tegen die hervormingen was echter hevig. In de Turkse media werd er geschreven: “er valt niet met de koerden te praten”. [15]

Hierop volgde snel een politiek overeenkomst. Het Turkse Constitutionele Hof verbood de enige Koerdische partij in het parlement, de DTP. De koerden verloren hun vertegenwoordiging in het parlement en 37 parlementsleden en partijfunctionarissen verloren hun baan.

Volgens het hof heeft de DTP banden met de PKK en zou ze zich schuldig maken aan activiteiten die gericht zijn tegen de ondeelbaarheid van de staat. De uitspraak: “Als we verboden worden gaan we terug naar de bergen” van de DTP, kreeg de parlementsleden op de kast en zorgde voor het einde van de partij. Met de bergen wordt namelijk oorlog bedoeld.

En na deze crisis lijkt de oplossing voor het conflict weer verder dan ooit.

Dit zijn nog twee belangrijke politieke partijen wat betreft de koerden in Turkije.

Koerdistan Socialistische Partij (KSP)
Deze partij is in de jaren zeventig opgericht en heeft als leider Kemal Burkay. De partij heeft een pacifistische achtergrond en zet zich in voor de rechten van de Koerden binnen de grenzen van Turkije. Het wordt gezien als een slap aftreksel van de PKK omdat haar ideologie ook socialistisch is.

Democratische volkspartij (Halkin Demokrasi Partisi, HADEP)
Deze partij is de grootste legale partij van de Koerden. De HADEP functioneert niet officieel namens de Koerden, want dat is verboden in Turkije. Maar het leiderschap en de doelstellingen staan voor politieke strijd voor democratische rechten voor de Koerden. Veel leiders van de HADEP zitten gevangen, en er is een proces op gang gebracht om de partij te verbieden. [16]


Vergelijkende invalshoek
In de kwestie zoals deze zijn er vaak kleine keerpunten, dit is vaak het gevolg van politieke veranderingen (denk aan wetswijziging, nieuwe partijen, nieuw beleid etc.) en veranderingen die in de maatschappij plaats vinden.

In de kwestie over het conflictgebied waarin de turken strijden tegen de koerden, heeft een groot keerpunt plaats gevonden in het jaar 1999. In dit jaar is de PKK-leider Abdullah Öclan gevangenen genomen waardoor er meer vrijheid kwam.

Zo wordt er hedendaags geschreven: “Toen ik in Hakkari was, een stevig Koerdische bolwerk, merkte ik hoe het leven weer opleefde, hoe de mensen opgelucht adem konden halen.”

“ Vroeger was het leven hier om twee uur afgelopen, want dan kwam de PKK de straat op.” [17]

De ontwikkeling is op gang gekomen en het blijkt een kostbaar bezit. Het is het niet waard om het te verliezen door een oplaaiende strijd. Daarbij komt dat de koerden het gevoel hebben dat ze meer worden geaccepteerd. Er kan bijna overal frank en Koerdisch gesproken worden. Bovendien kan men buitenlandse Koerdische tv-zenders ontvangen.

Voor het 1999 wat dit totaal ondenkbaar. Er lag een strikt gebod op alle uitingen van het Koerdisch zijn. Er werd geen Koerdisch gesproken op scholen, ook werd de taal verbannen uit de media. De koerden werden gezien als bergturken en benaming die ervoor zorgde dat de turken geen identiteit zouden hebben.

Er zit dus een wezenlijk verschil tussen <1999 en 1999> . Het lijkt echter dat de kloof nooit helemaal gedicht zal worden. Zo mag er nu nog niet in het Koerdische gesproken worden op officiële plaatsen, zoals in het parlement.

Maar waar het om draait is dat de koerden enigszins het gevoel hebben gekregen van waardigheid ten opzichte van de Turkse beschaving. Een Koerd voegt hieraan toe: “Wij zijn een ontwikkeld volk en we horen erbij.” “ We willen niet afscheiden, we willen meepraten!” [17]


Conclusie
Aan het begin van ons onderzoek hebben wij een vraag bedacht die gedefinieerd kan worden als de onderzoeksvraag. Hierin hebben wij de probleemstelling verwerkt die standhoudt met de sociale kwestie. De vraag luidde als volgt: “Waarom willen de Koerden een onafhankelijke staat vormen en hoe uit zich dat in de Turkse maatschappij?”

Wij zijn tot de conclusie gekomen dat in het vroegste stadium van het conflict, de koerden de bedoeling hadden om hun autonomie te vergroten. De reden hiervoor was dat de Koerden zich achtergesteld voelden. Ze werden niet erkent als een etnische minderheid en de Turkse bevolking gaf ze zelfs de wezenloze naam: bergturken. Ze wilde een op zichzelf staand land. Een land dat de naam: Koerdistan zou krijgen.

Om dit doel te bereiken werd er vaak geweld gebruikt. Zo ontstond er namelijk een afscheidingsbeweging de PKK. Deze had als doel macht te verwerven voor de Koerdische bevolking. Toen de leider gearresteerd werd kwam er een beetje een eind aan dat idealistische beeld. Men ging meer strijden voor sociaal- culturele rechten en het idee van een onafhankelijke staat, verdween.

De Turkse maatschappij deed uiteindelijk beetje water bij de wijn door de koerden meer vrijheid te geven in het uiten van hun cultuurkenmerken.

We kunnen dus concluderen dat in het vroege beginsel het de bedoeling was om een autonome staat te vormen op Turks grondgebied. Dit werd gedwarsboomd door Turkije door de leider van PPK op te pakken. De Koerden beperkten hun eis tot sociaal- culturele rechten. Hiermee ging Turkije enigszins akkoord. En op deze manier luwde de strijd. Toch zullen de koerden nog vaak als minderheid worden beschouwd.


Logboek
Datum Verrichtte werk

Week 44: 1 november 2010 Vandaag hebben we een korte oriëntatie op het onderwerp verricht. Hierdoor hebben we een oppervlakkig beeld gekregen van het probleem.

Week 44: 2 november 2010 Met de achtergrond informatie die we verzameld hadden, hebben we een hoofdvraag bedacht met daarbij passende deelvragen. Deze zullen ons helpen om het onderzoek te verrichten.

Week 45: 8 november 2010 We hebben de algemene informatie gebundeld en hiermee een kort verhaal geschreven. We hebben een kort beeld geschetst van de feitelijke informatie over de Koerden. Ook hebben we een klein begin gemaakt met de historische achtergrond.

Week 45: 9 november 2010 We hebben het analyseschema onderverdeeld in de invalshoeken. De historische schets is afgerond. Er is een begin gemaakt de sociaal-culturele invalshoek.

Week 45: 10 november 20120 We zijn naar de bibliotheek geweest voor informatieboeken. Er is namelijk bijna niets te vinden op internet qua informatie.

Week 46: 15 november 2010 We hebben research verricht in de krantenbank. We zijn een paar zeer interessante en relevante artikelen tegenkomen. De sociaal-culturele invalshoek is afgerond en we zijn begonnen met sociaal- economisch en politiek- juridische invalshoek.

Week 46: 16 november 2010 Alle invalshoeken zijn klaar. We hebben ze gecontroleerd op spelling en grammatica.

Week 47: 22 november 2010 De conclusie is geschreven. Daarbij hebben we ook de voetnoten geördend. We hebben opmaak aangepast van onze PO en een voorkant gemaakt.

Week 47: 23 november 2010 Inleverdatum!!


Nawoord
Wij vonden het interessant om deze PO te maken. We zijn ook tegen schokkende feiten aangelopen, die wij niet verwacht hadden. Deze hadden wij niet verwacht omdat wij zelf een aantal keer in Turkije op vakantie zijn geweest. We vonden het vernieuwend om met de voetnoten te werken, we wisten nog niet precies hoe het moest, dus we hopen dat we het goed hebben gedaan. Wat we heel fijn vonden aan de voetnoten was dat je hele stukken tekst weg kon laten omdat iemand anders over die ene zin al een heel verslag heeft gemaakt. Omdat de Koerden geen eigen staat hebben was het moeilijk om concrete informatie te vinden. We hebben verschillende boeken gehaald, maar meestal waren dit boeken met de titel ‘Turkije’ en stonden er 4 bladzijden over Koerden in deze boeken. Daarom hebben wij ons verslag op scholieren.com gezet, in de hoop dat scholieren er wat aanhebben. Toch is het ons uiteindelijk goed gelukt en we hopen dat u ons verslag met plezier heeft gelezen.

Voetnoten
[1]http://www.trouw.nl/krantenarchief/1996/04/09/2587543/Bloedigste_slag_in_oorlog_Koerden_en_Turkse_leger.html

[2] http://www.ravagedigitaal.org/1997/229/PKK_moet_politi229.htm

[3] http://www.vecip.com/default.asp?onderwerp=164

[4] Deze historische achtergrondinformatie is afkomstig van de site: http://www.koerdistan.nl/alles-over-koerdistan/artikelen-over-koerdistan/137-geschiedenis-van-koerden.html

[5] Boek: Capitool reisgidsen: Turkije. ISBN: 978-90-410-3369-7

[6] http://www.nujij.nl/politie-neemt-sleep-met-turkse-tekst-in-beslag.1188995.lynkx?pageStart=1

[7] http://fpc.state.gov/documents/organization/29722.pdf

[8] http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2668/Buitenland/article/detail/853564/2007/10/23/Wat-je-moet-weten-over-het-Koerdisch-conflict.dhtml

[9] http://www.amnesty.nl/

[10] http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/4805/Turkije_zet_Koerden_tot_strijd_aan

[11] http://igitur-archive.library.uu.nl/let/2007-0320-200619/UUindex.html

[12] Dit is het parlement van Turkije. Het werd opgericht in Ankara op 23 april 1920 door Mustafa Kemal (de latere Atatürk) en speelde een vrij grote rol bij de Turkse Onafhankelijkheidsoorlog. http://nl.wikipedia.org/wiki/Grote_Nationale_Assemblee_van_Turkije

[13] Krant: NRC Handelsblad: Zaterdags bijvoegsel. Datum: 14-02-04.

[14] Krant: De Volkskrant: Buitenland. Datum: 24-06-99. Titel: Ocalan ziet oplossing voor Koerdische guerrilla-oorlog

[15] Krant: NRC Handelsblad: Buitenland. Datum: 12-12-09. Titel: Verbod Koerdische partij zet Turkije terug in de tijd.

[16] http://retro.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Koerden/partijen.html

[17] http://rudaw.nl/?p=2156