Biologie: Practicum 35
Mijn Hypothese: De lengte én de stevigheid van het aardappelstaafje worden beïnvloed door de osmotische waarde van de oplossing.
De voorspelling hierbij: Als de lengte en de stevigheid van het aardappelstaafje beïnvloed worden door de osmotische waarde van de oplossing, dan wordt het aardappelstaafje kleiner en slapper naarmate de osmotische waarde stijgt. Maar het staafje wordt groter en steviger, als de osmotische waarde buiten de cel kleiner is.
Materiaal:
· Reageerbuisrek
· 6 Reageerbuisjes (Ø 18mm)
· Snijplank
· Mes
· 1 Aardappel
· Geodriehoek
· Pen & papier
· Pipet van 10ml
· Etiketten
· Bekerglas met gedestilleerd water
· Bekerglas met 8% NaCl oplossing
Methoden: Welke methoden heb ik gebruikt voor, tijdens en na het experiment.
Resultaten:
Maten vóór het experiment
Nummer NaCl Maten (mm) + Inhoud (mm³)
I 0 % 50 x 10 x 7 = 3500mm³
II ½ % 51 x 10 x 6 = 3060mm³
III 1 % 51 x 8 x 8 = 3264mm³
IV 2 % 51 x 11 x 5 = 2805mm³
V 4 % 51 x 11 x 7 = 3927mm³
VI 8 % 50 x 11 x 7 = 3850mm³
Schema 1
Maten na het experiment
Nummer NaCl Maten (mm) + Inhoud Afbuiging
I 0 % 53 x 11 x 9 = 5247mm³ 0°
II ½ % 55 x 10 x 9 = 4950mm³ 0°
III 1 % 52 x 10 x 8 = 4160mm³ 0°
IV 2 % 47 x 10 x 5 = 2350mm³ 28°
V 4 % 48 x 11 x 6 = 3168mm³ 25°
VI 8 % 48 x 10 x 6 = 2880mm³ 21°
Schema 2
Conclusies:
Als je kijkt naar Schema 1 en Schema 2 dan zie je dat de volumegehalten van de eerste drie reageerbuisjes significant gestegen zijn. Ik denk dat dit komt door turgor. Het is namelijk ook heel typisch dat alleen bij de lagere NaCl-gehalten voorkomt. Als er osmose bij een plantaardig cel plaatsvindt waarbij de concentratie van bijv. NaCl buiten de cel kleiner is, dan neemt de cel water op. Dan wordt het celmembraan groter en oefent druk uit op de celwand, waarna de celwand weer druk gaat uitoefen op het celmembraan. Een direct gevolg is dan dat het geheel groter en steviger wordt, precies wat er gebeurt is bij het experiment.
Als je goed naar de resultaten kijkt, dan kan je ook nog concluderen dat de osmotische waarde van NaCl in de aardappelstaafjes dus tussen de 1% en 2% moet liggen, want daar ligt ook de grens tussen plasmolyse en turgor.
Discussie:
Mijn voorspelling was dus juist. De lengte en de stevigheid van de aardappelstaafjes zíjn afhankelijk van de osmotische waarde van de oplossing. En bij een hoge concentratie Natriumchloride worden de aardappelstaafjes inderdaad kleiner en slapper, door plasmolyse dus. Er zijn naar onze mening geen dingen mis gegaan bij dit practicum. Die mening valt ook op te maken uit het feit dat de conclusie goed te concluderen was.
Mijn Hypothese: De lengte én de stevigheid van het aardappelstaafje worden beïnvloed door de osmotische waarde van de oplossing.
De voorspelling hierbij: Als de lengte en de stevigheid van het aardappelstaafje beïnvloed worden door de osmotische waarde van de oplossing, dan wordt het aardappelstaafje kleiner en slapper naarmate de osmotische waarde stijgt. Maar het staafje wordt groter en steviger, als de osmotische waarde buiten de cel kleiner is.
Materiaal:
· Reageerbuisrek
· Snijplank
· Mes
· 1 Aardappel
· Geodriehoek
· Pen & papier
· Pipet van 10ml
· Etiketten
· Bekerglas met gedestilleerd water
· Bekerglas met 8% NaCl oplossing
Methoden: Welke methoden heb ik gebruikt voor, tijdens en na het experiment.
Resultaten:
Maten vóór het experiment
Nummer NaCl Maten (mm) + Inhoud (mm³)
I 0 % 50 x 10 x 7 = 3500mm³
II ½ % 51 x 10 x 6 = 3060mm³
III 1 % 51 x 8 x 8 = 3264mm³
IV 2 % 51 x 11 x 5 = 2805mm³
V 4 % 51 x 11 x 7 = 3927mm³
VI 8 % 50 x 11 x 7 = 3850mm³
Schema 1
Nummer NaCl Maten (mm) + Inhoud Afbuiging
I 0 % 53 x 11 x 9 = 5247mm³ 0°
II ½ % 55 x 10 x 9 = 4950mm³ 0°
III 1 % 52 x 10 x 8 = 4160mm³ 0°
IV 2 % 47 x 10 x 5 = 2350mm³ 28°
V 4 % 48 x 11 x 6 = 3168mm³ 25°
VI 8 % 48 x 10 x 6 = 2880mm³ 21°
Schema 2
Conclusies:
Als je kijkt naar Schema 1 en Schema 2 dan zie je dat de volumegehalten van de eerste drie reageerbuisjes significant gestegen zijn. Ik denk dat dit komt door turgor. Het is namelijk ook heel typisch dat alleen bij de lagere NaCl-gehalten voorkomt. Als er osmose bij een plantaardig cel plaatsvindt waarbij de concentratie van bijv. NaCl buiten de cel kleiner is, dan neemt de cel water op. Dan wordt het celmembraan groter en oefent druk uit op de celwand, waarna de celwand weer druk gaat uitoefen op het celmembraan. Een direct gevolg is dan dat het geheel groter en steviger wordt, precies wat er gebeurt is bij het experiment.
Als je goed naar de resultaten kijkt, dan kan je ook nog concluderen dat de osmotische waarde van NaCl in de aardappelstaafjes dus tussen de 1% en 2% moet liggen, want daar ligt ook de grens tussen plasmolyse en turgor.
Mijn voorspelling was dus juist. De lengte en de stevigheid van de aardappelstaafjes zíjn afhankelijk van de osmotische waarde van de oplossing. En bij een hoge concentratie Natriumchloride worden de aardappelstaafjes inderdaad kleiner en slapper, door plasmolyse dus. Er zijn naar onze mening geen dingen mis gegaan bij dit practicum. Die mening valt ook op te maken uit het feit dat de conclusie goed te concluderen was.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden