Leesautobiografie
Van de Kleine IJsbeer tot Max Havelaar
-Bernd-
Ongeveer vijftien jaar geleden kwam ik voor het eerst in contact met het geschreven woord. Mijn moeder las mij dagelijks voor uit prentenboekjes omdat ik dan rustig ging slapen, maar vooral omdat ik het erg leuk vond. Het begon dus allemaal met de verhalen van Nijntje gevolgd door Rupsje nooit genoeg waarmee de eerste schreden dus waren gezet.
Iets later toen ik inmiddels beter begreep wat de bedoeling van dit soort verhalen was, vond ik het leuk om voorgelezen te worden uit Meester Kikker en het vogeltje van Max Velthuys. Ondanks dat het een verdrietig verhaal was vond ik het erg mooi maar ook de Kleine IJsbeer ontroerde me. Omdat ik deze verhalen zo spannend vond kroop ik altijd dicht tegen mijn ouders aan als ze me een mooi verhaal voor lazen.
Toen ik in de kleuterklas kwam werd mijn aandacht vooral gegrepen door Jip & Janneke en ook Puk van de Petteflet moest voorgedragen worden door mijn opa’s en oma’s. Ook waren er andere boeken die ooit aan mij zijn voorgelezen, maar met het verstrijken van de jaren zijn de titels van die boeken uit het geheugen gewist.
Toen mijn kleutertijd op zijn einde liep werd het tijd voor de grote vakantie waarin ik vooral lekker zou gaan spelen op het strand, maar een paar weken voor de vakantie gebeurde er iets vreemds. Op een dag ging ik naar mijn ouders toe om ze te vertellen dat ik wilde leren lezen. En niet pas in groep drie, nee, dat was niks. Ik moest en zou het kunnen voordat ik naar groep drie toe ging. Dus gingen mijn, enigszins verbaasde vader naar de boekhandel toe om leesboekjes voor met te kopen, maar als snel bleek dat hij beter gelijk een dozijn had moeten meenemen. Ik leerde dus lezen in de zomer van 1996 aan het strand van Lanzarote en vanaf die zomer ging er voor mij een wereld open.
Toen we terug waren van vakantie probeerde de meester zijn kinderen te leren lezen door middel van spelletjes, waarvan ik al snel genoeg kreeg en me begon te vervelen. Thuis heb ik toen de hele Kluitman-serie voor beginnende lezertjes uitgelezen en begon ik zelf Jip & Janneke te lezen. Maar in groep vier vond ik de bovenstaande verhalen erg kinderachtig geworden en ze boden me ook te weinig inzicht in de wereld. Want vanaf dat ik zes was las ik al elke ochtend de krant (de Gelderlander) en dronk hier ook een kopje koffie bij! Doordat ik dat elke ochtend deed kwam ik met vragen te zitten waarvan er geen antwoorden stonden in de kinderboekjes die ik tot dan toe bezat. Daarom ging ik boeken lezen over kastelen, de natuur en prehistorie. Daarnaast kocht ik met het beetje zakgeld dat ik kreeg altijd stripverhalen van Kuifje en Suske & Wiske, die ik boven op mijn kamer verslond.
Toen ik na lang zeuren bij mijn meester eindelijk naar de schoolbibliotheek mocht, werd er door de bibliotheekdames een aantal boekjes aan mij gegeven die ik wel leuk zou vinden. Maar helaas vond ik dat dus echt niet, want omdat ik in een klein jaar tijd van avi-niveau 4 naar avi-niveau 8/9 was gegaan, begonnen veel boeken mij te vervelen. Zo kreeg ik dus ruzie met die twee dames omdat ik boeken wilde met de zwarte stip, maar zij vonden dat nog niet verantwoord voor mij. Dus ging ik voortaan stiekem boeken ‘lenen’ bij de schoolbieb en las er na verloop van tijd zoveel dat ik midden groep vijf de hele bibliotheek uit mijn hoofd kende. Ik las niet alleen de leesboeken die daar stonden, maar vooral ook de boeken die over aardrijkskunde, geschiedenis en oorlog gingen.
Toen ik zeven was kocht ik dan ook een encyclopedie die ik van voor tot achter las en viel mijn ouders dagelijks lastig met dingen die ik erin had gelezen. Ik kreeg ook een abonnement op de Zo Zit Dat. Hier begon ook mijn spons-effect, wat inhield en inhoudt dat ik onverzadigbaar ben als het om informatie gaat. Ik wilde daarom van alles weten, waarom het zo was en wat de achtergronden erachter waren.
Eind groep vier begin groep vijf begon ik ook met het lezen van de boeken van Thea Beckman. Eerst las ik de Trilogie van de verschroeide aarde die mij veel inzicht gaf in het leven in de Middeleeuwen. Later volgde ook: Hasse Simonsdochter, Vrijgevochten, Het geheim van Rotterdam, Stad in Storm, Kruistocht in spijkerbroek etc. Mijn voorliefde voor economie ontstond ergens ik groep vijf; ik las inmiddels alles wat over economie ging, kocht boeken die over geld en banken gingen en keek zeker twee keer per dag naar het beursbericht. Ook kwam er ineens een buitenlandse invloed in mijn lezen, want op de verjaardag dat ik negen werd kreeg ik: Harry Potter en de Steen der Wijzen. Dit boek trok mij erg aan en ik hunkerde dan ook naar een tweede deel. Dat deze serie ooit een van de meest verkochte boeken zou gaan worden realiseerde ik me toen niet. Maar toen de hype eenmaal op gang kwam, moest ik er wel even om lachen. Na groep vijf ging het erg snel: ik sloeg een klas over en belandde in groep zeven en maakte grote werkstukken over Tibet, over het Nederlandse muntstelsel, Isaac Newton, over de Zin van de Zintuigen etc. Mijn zucht naar informatie nam alleen maar toe en ik bezocht dan ook erg vaak tentoonstellingen en musea. Ook kocht ik hele series van Ooggetuigen ( boeken over interessante onderwerpen die extra werden uitgelicht), en probeerde ik de hele serie aan Thea Beckman boeken compleet te maken. Daarnaast las ik veel boeken over de prehistorie, oude beschavingen maar vooral over mineralen en fossielen.
In groep acht kreeg ik van mijn meester de Hobbit van Tolkien te leen en ik vond het boek erg sterk maar op zijn tijd een beetje langdradig. En omdat ik het gevoel kreeg dat ik informatie ging missen nam ik een abonnement op zowel de Kijk als de National Geographic (waarvan ik alle Nederlandse exemplaren heb).
Ook kon ik nog heerlijk wegdromen bij mijn geschiedenisboeken die mij nooit verveelden. Als ik naar mijn opa ging, verheugde ik me daar al dagen van tevoren op, want dan kon ik weer in zijn bibliotheek snuffelen. En in de bibliotheek lagen boeken die al minstens tientallen jaren niet waren gelezen, voorzien van een hoop stof, maar ook boeken die meer dan eeuw oud waren. Zo vond ik een bijbel uit de 18e eeuw, briefwisselingen tussen mijn bet-overgroot- vader Bernard Damme met Multatuli en Pieter Jelles Troelstra. Maar ook een tweeëndertig delige encyclopedie uit 1907, waarin ik wekelijks las.
Maar toen was toch eindelijk een nieuwe tijd aangebroken, ik ging naar de middelbare school! Daar begon ik meerdere boeken van J.K. Rowling te lezen en ook boeken van Simone van de Vlugt vielen bij mij in de smaak. Boeken als Jehanne en Bloedgeld zijn dan ook goede bekenden van mij. Wat later kwam mijn voorliefde voor boeken als de Aanslag van Harry Mulisch en de Tolkien Trilogie. Ook las ik veel over de V.O.C. & de W.I.C., Nederland in de 17e eeuw en 19e eeuw.
Al op de basisschool begon ik interesse te tonen in de politiek maar op de middelbare school ging ik er echt wat over lezen. Mede door het lezen van bladen als de Elsevier ontpopte in mij een ware liberaal die aan waar gevoel van politieke honger leed. In de afgelopen jaren heb ik er dan ook veel over gelezen om mijn politieke achtergronden verder uit te diepen.
Vanaf de brugklas tot halverwege de tweede klas las ik amper echte literatuur, omdat ik dit gewoonweg niet interessant genoeg vond. Dit kwam omdat mijn zucht naar informatie lang niet altijd door deze auteurs werd bevredigd , dus stortte ik mij nog meer op de wereld der geschiedenis. Boeken als de Rode Staar, Horatio Nelson, Het Hertodom Gelre. En de Ondergang van de Batavia passeerden de revue.
Toch begon ik op een bepaald moment een zwak te koesteren voor goede literatuur. Zo begon ik meer boeken de lezen van Harry Mulisch en ook boeken van Omberto Eco kwamen in beeld. In de naam van de Roos en de Slinger van Foucoult werden dan ook snel en gretig uitgelezen zodat ik altijd weer nieuwe boeken nodig had.
Inmiddels raakte ik ook een beetje uitkeken op de Nederlandse taal en ging me richtten op boeken van buitenlandse auteurs, die meestal Engels als voertaal gebruikten. Harry Potter werd dus voortaan alleen maar in het Engels gelezen en ook Tom Clancey, Desmond Bagley, John Grisham en David Baldacci verschenen ten tonele. Later voegde ook Dan Brown zichzelf toe aan dit rijtje doordat ik een aantal van zijn boeken echt meesterlijk van hem vond. Niet alleen de Da Vinci Code schonk me veel genoegen maar ook het Bernini mysterie.
Wel moest ik voor school meer Nederlandse literatuur gaan lezen, wat ik overigens helemaal niet zo erg vond.
Zo begon er tijdens de vierde klas een tijdperk waarin ik Vaderlandse literatuur moest gaan lezen die meerdere niveaus bevatte en waarvan ik soms de rillingen kreeg. De Donkere kamer van Damokles bracht me dan ook vaak op een verkeerd spoor. En na dit boek te hebben gelezen ging ik met andere ogen tegen de rol van de Nederlanders in de Tweede Wereldoorlog aankijken. Ook vond ik het nodig dat ik wat meer te weten kwam over het Nederlandse Koloniale Rijk aan het einde van de 19e eeuw begin van de 20e eeuw. Daarom werden ook Max Havelaar en de Heren van de Thee voor de dag gehaald.
Het laatste jaar ben ik wat meer gevarieerd gaan lezen; zo lees ik geregeld Engelstalige literatuur, bewonder ik een aantal Scandinavische schrijvers, lees ik Nederlandse romans van onder andere Saskia Noort, boeken over kunst, en stukken over de Wereld- en Nederlandse economie. En natuurlijk voor de leeslijst ook nog werken van Arthur Japin en Boudewijn Büch, waarvan ik Japin toch echt de betere van deze twee vind. Maar nog steeds verval ik geregeld in mijn oude liefde voor historische boeken, waaraan ik nog steeds een hoop plezier beleef. Zo liggen er op dit moment vijf geschiedkundige werken op mij te wachten als ik s’avonds naar bed toe ga. En ik hoop dat dit de rest van mijn leven ook zo zal blijven, want ik verwacht dat ik mijn informatieverslaving nooit kwijt zal raken. Later hoop ik ooit nog is over een goede en mooie bibliotheek te beschikken waarin ik dagen kan verdwijnen om vervolgens weer dolgelukkig weer te voorschijn te komen. Dat is mijn droom, een droom die hopelijk ooit werkelijkheid wordt!
Van de Kleine IJsbeer tot Max Havelaar
-Bernd-
Ongeveer vijftien jaar geleden kwam ik voor het eerst in contact met het geschreven woord. Mijn moeder las mij dagelijks voor uit prentenboekjes omdat ik dan rustig ging slapen, maar vooral omdat ik het erg leuk vond. Het begon dus allemaal met de verhalen van Nijntje gevolgd door Rupsje nooit genoeg waarmee de eerste schreden dus waren gezet.
Iets later toen ik inmiddels beter begreep wat de bedoeling van dit soort verhalen was, vond ik het leuk om voorgelezen te worden uit Meester Kikker en het vogeltje van Max Velthuys. Ondanks dat het een verdrietig verhaal was vond ik het erg mooi maar ook de Kleine IJsbeer ontroerde me. Omdat ik deze verhalen zo spannend vond kroop ik altijd dicht tegen mijn ouders aan als ze me een mooi verhaal voor lazen.
Toen mijn kleutertijd op zijn einde liep werd het tijd voor de grote vakantie waarin ik vooral lekker zou gaan spelen op het strand, maar een paar weken voor de vakantie gebeurde er iets vreemds. Op een dag ging ik naar mijn ouders toe om ze te vertellen dat ik wilde leren lezen. En niet pas in groep drie, nee, dat was niks. Ik moest en zou het kunnen voordat ik naar groep drie toe ging. Dus gingen mijn, enigszins verbaasde vader naar de boekhandel toe om leesboekjes voor met te kopen, maar als snel bleek dat hij beter gelijk een dozijn had moeten meenemen. Ik leerde dus lezen in de zomer van 1996 aan het strand van Lanzarote en vanaf die zomer ging er voor mij een wereld open.
Toen we terug waren van vakantie probeerde de meester zijn kinderen te leren lezen door middel van spelletjes, waarvan ik al snel genoeg kreeg en me begon te vervelen. Thuis heb ik toen de hele Kluitman-serie voor beginnende lezertjes uitgelezen en begon ik zelf Jip & Janneke te lezen. Maar in groep vier vond ik de bovenstaande verhalen erg kinderachtig geworden en ze boden me ook te weinig inzicht in de wereld. Want vanaf dat ik zes was las ik al elke ochtend de krant (de Gelderlander) en dronk hier ook een kopje koffie bij! Doordat ik dat elke ochtend deed kwam ik met vragen te zitten waarvan er geen antwoorden stonden in de kinderboekjes die ik tot dan toe bezat. Daarom ging ik boeken lezen over kastelen, de natuur en prehistorie. Daarnaast kocht ik met het beetje zakgeld dat ik kreeg altijd stripverhalen van Kuifje en Suske & Wiske, die ik boven op mijn kamer verslond.
Toen ik na lang zeuren bij mijn meester eindelijk naar de schoolbibliotheek mocht, werd er door de bibliotheekdames een aantal boekjes aan mij gegeven die ik wel leuk zou vinden. Maar helaas vond ik dat dus echt niet, want omdat ik in een klein jaar tijd van avi-niveau 4 naar avi-niveau 8/9 was gegaan, begonnen veel boeken mij te vervelen. Zo kreeg ik dus ruzie met die twee dames omdat ik boeken wilde met de zwarte stip, maar zij vonden dat nog niet verantwoord voor mij. Dus ging ik voortaan stiekem boeken ‘lenen’ bij de schoolbieb en las er na verloop van tijd zoveel dat ik midden groep vijf de hele bibliotheek uit mijn hoofd kende. Ik las niet alleen de leesboeken die daar stonden, maar vooral ook de boeken die over aardrijkskunde, geschiedenis en oorlog gingen.
Toen ik zeven was kocht ik dan ook een encyclopedie die ik van voor tot achter las en viel mijn ouders dagelijks lastig met dingen die ik erin had gelezen. Ik kreeg ook een abonnement op de Zo Zit Dat. Hier begon ook mijn spons-effect, wat inhield en inhoudt dat ik onverzadigbaar ben als het om informatie gaat. Ik wilde daarom van alles weten, waarom het zo was en wat de achtergronden erachter waren.
Eind groep vier begin groep vijf begon ik ook met het lezen van de boeken van Thea Beckman. Eerst las ik de Trilogie van de verschroeide aarde die mij veel inzicht gaf in het leven in de Middeleeuwen. Later volgde ook: Hasse Simonsdochter, Vrijgevochten, Het geheim van Rotterdam, Stad in Storm, Kruistocht in spijkerbroek etc. Mijn voorliefde voor economie ontstond ergens ik groep vijf; ik las inmiddels alles wat over economie ging, kocht boeken die over geld en banken gingen en keek zeker twee keer per dag naar het beursbericht. Ook kwam er ineens een buitenlandse invloed in mijn lezen, want op de verjaardag dat ik negen werd kreeg ik: Harry Potter en de Steen der Wijzen. Dit boek trok mij erg aan en ik hunkerde dan ook naar een tweede deel. Dat deze serie ooit een van de meest verkochte boeken zou gaan worden realiseerde ik me toen niet. Maar toen de hype eenmaal op gang kwam, moest ik er wel even om lachen. Na groep vijf ging het erg snel: ik sloeg een klas over en belandde in groep zeven en maakte grote werkstukken over Tibet, over het Nederlandse muntstelsel, Isaac Newton, over de Zin van de Zintuigen etc. Mijn zucht naar informatie nam alleen maar toe en ik bezocht dan ook erg vaak tentoonstellingen en musea. Ook kocht ik hele series van Ooggetuigen ( boeken over interessante onderwerpen die extra werden uitgelicht), en probeerde ik de hele serie aan Thea Beckman boeken compleet te maken. Daarnaast las ik veel boeken over de prehistorie, oude beschavingen maar vooral over mineralen en fossielen.
In groep acht kreeg ik van mijn meester de Hobbit van Tolkien te leen en ik vond het boek erg sterk maar op zijn tijd een beetje langdradig. En omdat ik het gevoel kreeg dat ik informatie ging missen nam ik een abonnement op zowel de Kijk als de National Geographic (waarvan ik alle Nederlandse exemplaren heb).
Ook kon ik nog heerlijk wegdromen bij mijn geschiedenisboeken die mij nooit verveelden. Als ik naar mijn opa ging, verheugde ik me daar al dagen van tevoren op, want dan kon ik weer in zijn bibliotheek snuffelen. En in de bibliotheek lagen boeken die al minstens tientallen jaren niet waren gelezen, voorzien van een hoop stof, maar ook boeken die meer dan eeuw oud waren. Zo vond ik een bijbel uit de 18e eeuw, briefwisselingen tussen mijn bet-overgroot- vader Bernard Damme met Multatuli en Pieter Jelles Troelstra. Maar ook een tweeëndertig delige encyclopedie uit 1907, waarin ik wekelijks las.
Maar toen was toch eindelijk een nieuwe tijd aangebroken, ik ging naar de middelbare school! Daar begon ik meerdere boeken van J.K. Rowling te lezen en ook boeken van Simone van de Vlugt vielen bij mij in de smaak. Boeken als Jehanne en Bloedgeld zijn dan ook goede bekenden van mij. Wat later kwam mijn voorliefde voor boeken als de Aanslag van Harry Mulisch en de Tolkien Trilogie. Ook las ik veel over de V.O.C. & de W.I.C., Nederland in de 17e eeuw en 19e eeuw.
Vanaf de brugklas tot halverwege de tweede klas las ik amper echte literatuur, omdat ik dit gewoonweg niet interessant genoeg vond. Dit kwam omdat mijn zucht naar informatie lang niet altijd door deze auteurs werd bevredigd , dus stortte ik mij nog meer op de wereld der geschiedenis. Boeken als de Rode Staar, Horatio Nelson, Het Hertodom Gelre. En de Ondergang van de Batavia passeerden de revue.
Toch begon ik op een bepaald moment een zwak te koesteren voor goede literatuur. Zo begon ik meer boeken de lezen van Harry Mulisch en ook boeken van Omberto Eco kwamen in beeld. In de naam van de Roos en de Slinger van Foucoult werden dan ook snel en gretig uitgelezen zodat ik altijd weer nieuwe boeken nodig had.
Inmiddels raakte ik ook een beetje uitkeken op de Nederlandse taal en ging me richtten op boeken van buitenlandse auteurs, die meestal Engels als voertaal gebruikten. Harry Potter werd dus voortaan alleen maar in het Engels gelezen en ook Tom Clancey, Desmond Bagley, John Grisham en David Baldacci verschenen ten tonele. Later voegde ook Dan Brown zichzelf toe aan dit rijtje doordat ik een aantal van zijn boeken echt meesterlijk van hem vond. Niet alleen de Da Vinci Code schonk me veel genoegen maar ook het Bernini mysterie.
Wel moest ik voor school meer Nederlandse literatuur gaan lezen, wat ik overigens helemaal niet zo erg vond.
Zo begon er tijdens de vierde klas een tijdperk waarin ik Vaderlandse literatuur moest gaan lezen die meerdere niveaus bevatte en waarvan ik soms de rillingen kreeg. De Donkere kamer van Damokles bracht me dan ook vaak op een verkeerd spoor. En na dit boek te hebben gelezen ging ik met andere ogen tegen de rol van de Nederlanders in de Tweede Wereldoorlog aankijken. Ook vond ik het nodig dat ik wat meer te weten kwam over het Nederlandse Koloniale Rijk aan het einde van de 19e eeuw begin van de 20e eeuw. Daarom werden ook Max Havelaar en de Heren van de Thee voor de dag gehaald.
Het laatste jaar ben ik wat meer gevarieerd gaan lezen; zo lees ik geregeld Engelstalige literatuur, bewonder ik een aantal Scandinavische schrijvers, lees ik Nederlandse romans van onder andere Saskia Noort, boeken over kunst, en stukken over de Wereld- en Nederlandse economie. En natuurlijk voor de leeslijst ook nog werken van Arthur Japin en Boudewijn Büch, waarvan ik Japin toch echt de betere van deze twee vind. Maar nog steeds verval ik geregeld in mijn oude liefde voor historische boeken, waaraan ik nog steeds een hoop plezier beleef. Zo liggen er op dit moment vijf geschiedkundige werken op mij te wachten als ik s’avonds naar bed toe ga. En ik hoop dat dit de rest van mijn leven ook zo zal blijven, want ik verwacht dat ik mijn informatieverslaving nooit kwijt zal raken. Later hoop ik ooit nog is over een goede en mooie bibliotheek te beschikken waarin ik dagen kan verdwijnen om vervolgens weer dolgelukkig weer te voorschijn te komen. Dat is mijn droom, een droom die hopelijk ooit werkelijkheid wordt!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
J.
J.
dit is wel een uitgebreid leesverslag zeg
13 jaar geleden
Antwoorden