Cosmetische Chirurgie

Cosmetische chirurgie
Vroeger werd cosmetische chirurgie toegepast als iemand verminkt was. Daarnaast was het iets voor filmsterren, voor de ‘happy few’. De laatste tijd echter, zijn cosmetische ingrepen steeds gewoner geworden. Steeds meer mensen laten iets aan hun uiterlijk doen: vet weg laten zuigen, een neus- of borstcorrectie of het laten weghalen van rimpels door middel van een facelift. De pittige prijzen van dergelijke ingrepen weerhouden de mensen steeds minder. Moet dit wel kunnen? Waarom doen mensen dit? De oorzaak hiervan is voornamelijk het ideaalbeeld. Men heeft het idee dat ze er altijd perfect uit moeten zien. Mijn stelling is, dat ‘het veranderen van uiterlijk door middel van cosmetische chirurgie moet afgeschaft worden’.
Mijn eerste argument is, dat je op een manier op de wereld bent gezet, en dit niet behoort te veranderen. Je bent geschapen en zo zou je ook moeten blijven. Als je neus groot is, behoort dat tot je persoonlijkheid. Waarom zou je dit moeten veranderen? Je bent zoals je bent, dat heeft met je innerlijk en uiterlijk te maken.

Het tweede argument is, dat er veel risico’s aan verbonden zijn. Doordat men alleen ziet hoe geweldig mooi ze na de ingreep zullen worden, zien ze vaak de risico’s niet meer. Er wordt ze vertelt wat de gevolgen zouden kunnen zijn. Dit horen ze vaak nauwelijks meer. Als het dan mislukt, belanden ze in een grote depressie, en willen ze of nog een keer een operatie ondergaan of ze voelen zich nog ongelukkiger dan daarvoor. Als ze opnieuw dezelfde operatie ondergaan kost het ze weer geld. Zo daalt alsnog de welzijn van de persoon, want ze houden minder geld over.
Het derde argument dat ik wil aanvoeren is, dat men het vaak als uitweg zoekt voor innerlijke problemen. Vaak als men een cosmetische chirurgische ingreep aanvraagt heeft men een probleem met het innerlijk. Die mensen denken, dat wanneer ze iets aan hun uiterlijk veranderen, ze zich beter voelen. Dit is vaak een korte periode wel zo, maar hetgeen waar ze in hun innerlijk tegen aan liepen, daar lopen ze dan weer tegen aan. Dan voelen ze zich vaak alleen weer slechter. Voor veel mensen is het dus een manier om hun innerlijk probleem te verdoezelen, waardoor het daarna alleen maar weer slechter wordt.
Het laatste argument is, dat men er verslaafd aan kan raken. Wanneer de operatie goed verlopen is, zonder echte tegenslagen, en het bevalt goed, willen ze vaak daarna een andere stap ondergaan. Elke keer voelen ze zich beter, en zien ze weer iets aan hun lichaam dat veranderd zou kunnen worden. Zo werkt het verslavend. Als men er geld voor heeft, is het niet erg. Maar vaak is dit echter niet het geval. Sommige mensen zijn er toe in staat om een extra hypotheek op het huis ervoor te nemen. Zodat ze alsnog geld hebben voor een operatie. Als dit het geval is, gaat het snel achteruit met de mensen, omdat ze steeds verder in de schulden komen.
Tenslotte nog een kleine samenvatting. Ik ben tegen de stelling omdat je bent geschapen op een manier die bij je hoort, dat behoor je niet te veranderen. De tweede reden is dat men de risico’s die er aan verbonden zijn vaak niet inziet. De derde reden is, dat men vaak een uitweg zoekt voor de innerlijke problemen die ze eigenlijk hebben. De allerlaatste reden is, dat men eraan verslaafd kan raken. Al met al wordt men er dus eigenlijk bijna nooit beter van. Dit is alleen in heel uitzonderlijke gevallen, bijvoorbeeld als men echt veel geld heeft. En in deze wereld is dat nou eenmaal niet het geval.

Woorden: 602