Homoseksualiteit

Inleiding Dit verslag gaat over homoseksualiteit. Homoseksualiteit betekent dat je op mensen van hetzelfde geslacht valt. Vrouwen die van vrouwen houden en mannen die van mannen houden. Ook is er nog biseksualiteit, dit betekent dat je gevoelens kan hebben voor beide seksen. Het valt allemaal onder de noemer homoseksualiteit. Ik heb dit onderwerp gekozen omdat het een steeds prominentere plaats in onze hedendaagse samenleving inneemt. Vooral in Nederland. Kijk maar naar een programma als RTL Boulevard of Paul de Leeuw. Het lijkt alsof er nu meer homo’s zijn als vroeger maar dat is natuurlijk niet zo. Er is veel veranderd ten op zichte van homoseksualiteit en door middel van drie deelvragen ga ik een antwoord geven op de hoofdvraag: Wordt homoseksualiteit tegenwoordig geaccepteerd of is het nog steeds een taboe? De deelvragen zijn respectievelijk: 1. Hoe denken verschillende geloven over homoseksualiteit? Islam, christendom en Jodendom. 2. Wat is er veranderd in het denken van mensen over homoseksualiteit? 3. Welke veranderingen zijn er op het gebied van homoseksualiteit in juridisch opzicht? Dit gaat over de veranderingen in de wet over homoseksualiteit. Verwachting: Ik denk dat homoseksualiteit tegenwoordig wel geaccepteerd is.
Deelvraag 1: Hoe denken de verschillende geloven over homoseksualiteit? De meeste mensen in Nederland zijn christen. Maar ook een bepaald percentage van de bevolking is islamitisch of joods. In deze deelvraag wordt vanuit deze drie geloven de homoseksualiteit besproken. Ongeveer 40 jaar geleden keerden zowel het christendom, de islam en het jodendom zich af tegen homoseksualiteit. Bij al deze geloven lag dit onderwerp zeer gevoelig en werd er op hun gebedsplaatsen zelden over gesproken. Dit kwam doordat bij ieder in hun heilige boek stond geschreven dat een man met een vrouw moest trouwen. Als bleek dat iemand homoseksueel was, dan werd diegene uit zijn of haar geloof geplaatst. Jodendom: Het heilige boek van het joodse geloof is de Thora, het deel van de Bijbel dat christenen het oude testament noemen. Het is het verhaal van het volk van Israël, het uitverkoren volk van God, zoals de joden geloven. In de Thora staat de doodstraf op homoseksualiteit van mannen. Letterlijk staat er: 'En als een man seksuele relaties met een man onderhoudt, hebben zij beiden een gruwel begaan, en zij zijn schuldig en zullen ter dood gebracht worden.' (Leviticus 20,13). Verschillende gezaghebbende joodse commentatoren hebben door de eeuwen heen de tekst van Leviticus 20,13 specifiek op anale seks toegepast. Alleen daar zou volgens hen de doodstraf op staan. In de Thora staat niets expliciet over seks tussen vrouwen. Aanvullingen op de Thora staan in het boek de Talmoed, een verzamelwerk met toelichtingen over het maatschappelijke en godsdienstige leven van joden. De Talmoed refereert wel specifiek aan vrouwen die met vrouwen vrijen. Zij worden 'mesolelot' genoemd en worden uitgesloten van een huwelijk met een priester. Binnen het joodse geloof is er wel verschil tussen strengere orthodoxe en minder strenge geloofsgemeenten. Christendom: In de Bijbel staat dat homoseksualiteit helemaal niet mag, ook niet binnen een monogame relatie. In het Oude Testament wordt ondubbelzinnig verklaard dat homoseksualiteit een "gruwel" is in de ogen des Heren en dat personen die zich hieraan schuldig maken gestenigd dienen te worden. Vele eeuwen lang hebben zowel de Katholieke Kerk, de Orthodoxe Kerk, als de meeste protestantse kerken hun standpunt op het Oude Testament gebaseerd en een buitengewoon vijandige houding ingenomen tegenover,vooral, de mannelijke homoseksuelen. Islam: Homoseks tussen mannen wordt in de Koran (net als in de Bijbel) alleen beschreven in termen van losbandigheid, dwang en verkrachting. Het verhaal van de profeet Loet is het bekendste voorbeeld daarvan, en het lijkt erg op het verhaal van Lot in de Bijbel. Er wordt in de Koran meerdere malen gewaarschuwd voor sodomie of 'liwaat'. Ook binnen de islam zijn er verschillende stromingen die het geloof verschillend uitleggen en beoefenen. Bij de interpretatie van de Koran maken sommige mensen onderscheid tussen liwaat en liefdevolle homogevoelens. Liwaat staat voor verkrachting van een man door een andere man, seks met dieren en seks met minderjarigen. Over gelijkwaardige, vrijwillige en liefdevolle homorelaties schrijft de Koran niet. Vervolg: Islamieten en joden zijn nog steeds voor de volle honderd procent tegen homoseksualiteit. De meeste gelovigen zien het ook als een ziekte. Islamitische en joodse homoseksuelen hebben het hier vaak heel moeilijk mee. Van hun cultuur moeten ze met iemand van de andere sekse trouwen, maar zelf willen ze liever de rest van hun leven met iemand van hun eigen sekse doorbrengen. Vaak raken ze helemaal in de war. Sommigen plegen zelfmoord, omdat ze niet kunnen kiezen tussen hun familie of hun geliefde. Maar de meeste praten niet over hun homoseksualiteit. Vandaar dat er zo weinig bekend is over islamitische en joodse homoseksuelen. Wel is er een organisatie die Islamitische homoseksuelen ondersteunt: Yoesuf. Bij streng gelovige christenen ligt het onderwerp homoseksualiteit ook heel gevoelig. De meeste homoseksuelen in ons land zijn christen, maar toch wordt homoseksualiteit binnen dit geloof nog steeds niet gewaardeerd. De vereniging CHJC (Christelijke homo's en lesbiennes) wil hieraan een einde maken. Deelvraag 2: Wat is er veranderd in het denken van mensen over homoseksualiteit? Homoseksualiteit was in het oude Griekenland een veel voorkomend verschijnsel. De normen voor homoseksueel gedrag verschilden per stadstaat. Veel is bekend over Athene. Hier nam seksualiteit in ruime zin in het leven van een man een belangrijke plaats in, al werd hij geacht zijn driften te beheersen. Prostitutie en bordelen waren gangbaar. De meest voorkomende homoseksuele relatie was die tussen een man (erastes) en een jongen van 12 à 18 jaar (eromenos of paidika). De erastes nam het initiatief en was dominant; de eromenos was passief. Versieren gebeurde met cadeautjes, tijdens feesten (symposia) of in de sportschool (gymnasium). Uit dit voorbeeld blijkt dat homoseksualiteit alom aanwezig was in de maatschappij en, naar het schijnt, ook geaccepteerd werd. Pas in de twaalfde eeuw kwam er, door de toenemende invloed van het christendom, een taboe te liggen op homoseksualiteit in het bijzonder en seksualiteit in het algemeen. Het begrip homoseksualiteit is in de tweede helft van de19de eeuw ontstaan. Tot die tijd overheerste in het westen het godsdienstige zondedenken over wat toen sodomie heette. Dit woord verwijst naar de toen aangenomen maar later betwijfelde bijbelse veroordeling van homoseksueel gedrag, dat in de steden Sodom en Gomorra zou hebben plaatsgevonden. Vanaf de 19e eeuw werd het zondedenken vervangen door een medisch/psychiatrisch ziektedenken. Deze overgang van zondedenken naar medisch/psychiatrisch ziektedenken werd vooral bevorderd door het feit dat alleen de homoseksuelen, die in problemen geraakt waren, met de onderzoekers in aanraking kwamen. Op deze manier ontstond er geen eerlijk beeld over homoseksualiteit. Al die tijd sprak niemand openlijk over homoseksualiteit. De bevolking veroordeelde homoseksualiteit. Het gebeurde meestal als iemand uitkwam voor zijn homoseksualiteit (coming-out), dat hij door familie en vrienden als het ware verbannen werd. Daardoor hielden de meeste mensen die homoseksueel waren hier hun mond over. Ook in het gezin spraken ouders zelden met hun kinderen over seks laat staan over homoseksualiteit. In de loop der jaren is dit toch wel veranderd. Men is veel opener gaan praten en vrijer gaan denken over deze onderwerpen. Dit komt vooral doordat mensen vroeger nog veel geloviger waren. Men ging meer naar de kerk en de kerk verbood homoseksualiteit. Het feit dat mensen minder naar de kerk gaan en minder gelovig zijn tegenwoordig is één van de redenen dat mensen makkelijker doen over homoseksualiteit. Een ander belangrijk aspect is de vrouwenemancipatie. Door de emancipatie van vrouwen, die hun hoogtepunt kenden in de jaren ‘60 en ‘70, heeft er een brede mentaliteitsverandering plaatsgevonden op het gebied van onder andere rollenpatronen en gelijke behandeling. Door deze feministische golf kwam ook de homo-emancipatie op gang. Het veranderende denken van de bevolking zorgde voor meer begrip voor homoseksuelen. Doordat de bevolking steeds meer begrip toont voor homoseksuelen, hebben ook steeds meer homoseksuelen hun coming-out. Hierbij worden ze vaak geholpen door organisaties als het COC. Deelvraag 3: Welke veranderingen zijn er op het gebied van homoseksualiteit in juridisch aspect? De toenmalige maatschappelijke veroordeling van homoseksualiteit was in 1897 in Duitsland aanleiding tot oprichting van het Wissenschaftlich-humanitäres Komitee (WHK) door de seksuoloog Magnus Hirschfeld. Hij benaderde homoseksualiteit vanuit een biologisch variantdenken: homo- en heteroseksualiteit waren even natuurlijk. Op grond hiervan zette hij zich in voor opheffing van discriminatie en voor gelijkberechtiging. Dit voorbeeld werd in Nederland in 1911 gevolgd door de jurist Jacob Schorer met de oprichting van het Nederlandsch Wetenschappelijk Humanitair comité (NWHK). Aanleiding was de invoering van artikel 248-bis dat homoseksuele contacten tussen meerder- en minderjarigen strafbaar stelde. Het NWHK heeft bestaan tot de Duitse inval in 1940. De bezetter heeft tevergeefs getracht homoseksuelen te vervolgen, en klaagde over de geringe medewerking van de Nederlandse bevolking. In Duitsland kwamen vele duizenden (vnl. Duitse) homoseksuelen om in concentratiekampen waar zij gedwongen waren een roze driehoek te dragen. Nederland Na de Tweede Wereldoorlog werd het NWHK vervangen door het in 1946 opgerichte Cultuur- en Ontspannings Centrum, dat sinds 1971 de Nederlandse Vereniging tot Integratie van Homoseksualiteit COC heet. Deze organisatie heeft tot 1973 moeten wachten voor zij rechtspersoonlijkheid verkreeg. Het COC richtte zich als vereniging in de beginperiode op het bieden van hulp en bescherming aan homoseksuele vrouwen en mannen die zich in hun persoonlijke dan wel maatschappelijke situatie bedreigd voelden. Daarnaast werd informatie over homoseksualiteit verschaft aan de (zich doorgaans afwerend opstellende) samenleving. Hoewel vanaf de oprichting de emancipatie van homoseksuele vrouwen en mannen als hoofddoel werd gezien, moest de vereniging zich aanvankelijk beperken tot het creëren van ontmoetingspunten. In de jaren zestig werd begonnen met de beïnvloeding van de publieke opinie door het geven van voorlichting naar buiten toe, met name naar sleutelfiguren in de samenleving, binnen de kerken, het culturele leven en de politiek. In 1971 verlegde het COC zijn koers. De vereniging veranderde haar naam in Nederlandse Vereniging tot Integratie van Homoseksualiteit COC. De belangrijkste doelstellingen van de vereniging werden de emancipatie en integratie van homoseksualiteit binnen de Nederlandse samenleving. Van een hoofdzakelijk naar binnen gerichte vereniging vormde het COC zich om tot een op maatschappelijke actief gerichte vereniging. Dit lag geheel in de lijn van de eerste publieke en demonstratieve actie van homoseksuele mannen en vrouwen op 21 jan. 1969 op het Binnenhof. Aanleiding hiervoor was de opheffing van het beruchte wetartikel 248bis. Het artikel werd op 8 april 1971 afgeschaft en in september 1973 volgde na diverse afwijzingen de Koninklijke Goedkeuring van het COC. Hiermee waren de eerste maatschappelijke successen een feit. In 1998 werd de mogelijkheid geopend een homoseksuele samenleving bij de burgerlijke stand vast te laten leggen als een zgn. geregistreerd partnerschap; deze verleende samenwonende homoparen hadden nagenoeg dezelfde rechten en plichten als gehuwden, met uitzondering van rechten ten aanzien van kinderen. In 2001 werd het homohuwelijk mogelijk door de inwerkingtreding van de Wet openstelling huwelijk. De voorwaarden om te kunnen trouwen en de gevolgen van dit huwelijk zijn dezelfde als bij een huwelijk tussen man en vrouw. Na Nederland volgde in 2003 België en in 2005 Spanje en Canada.
Buitenland Het feit dat Nederland zo vooruitstrevend is wil echter niet zeggen dat de rest van de wereld, dat ook is. In minstens 85 landen ter wereld bestaan er wetten tegen homoseksualiteit. Straffen tegen homoseksualiteit zijn bijvoorbeeld marteling, mishandeling, aanranding, gevangenisstraf en gedwongen medische of psychiatrische opname. In Zimbabwe, Maleisië, Egypte en Marokko bijvoorbeeld worden homo's en lesbo's gevangen gezet vanwege hun homoseksualiteit. In Colombia en Argentinië lopen homoseksuelen als zogenaamde 'sociaal onwenselijke' het risico (met steun van de overheid) vermoord te worden door het leger. In landen als Afghanistan en Taiwan staat op homoseksualiteit de doodstraf. (In juni van 2005 zijn in Afghanistan twee jongens opgehangen voor hun homoseksualiteit.) • Van de 202 landen zijn er 53 extreem tegen homoseksualiteit. Dit wil zeggen dat homoseksualiteit er illegaal is en dat je ervoor kan worden opgepakt. • Van deze 53 is de meerderheid islamitisch, zijn ex-koloniën van Engeland of voormalig communistisch • In 56 landen bestaat een homo- of lesbobeweging en in 15 wordt er 1 opgezet. • De situatie, zowel wat betreft belangengroepen als de wetgeving, is het best in Europa en het slechts in Afrika. In slechts 11 landen is de meerderheid van de bevolking voor gelijke rechten voor homo- en heteroseksuelen en in 6 landen beschermt de wet homoseksuelen tegen discriminatie. Conclusie: Antwoord op de Hoofdvraag: Wordt homoseksualiteit tegenwoordig geaccepteerd of is het nog steeds een taboe? De houding van de bevolking ten opzichte van de homoseksualiteit is in de loop der jaren positief veranderd voor de homoseksuelen. Natuurlijk zijn er ook nog steeds mensen die homoseksualiteit veroordelen, en dat zijn meestal de gelovigen mensen die nog vasthouden aan de orthodoxe visie van het geloof. Maar het feit dat er steeds minder mensen naar de kerk gaan en ook steeds minder gelovig zijn heeft er dus toe geleid dat steeds meer mensen homoseksualiteit accepteren. Homoseksualiteit heeft in de afgelopen 40 jaar steeds meer bekendheid gekregen, wat ook ten goede van de homoseksuelen is gekomen. Homoseksualiteit lijkt in onze samenleving dus een steeds normaler onderwerp te zijn. Homoseksuelen hebben in Nederland nu ook wettelijk betere rechten gekregen. Het non-discriminatie-artikel van de Grondwet is nu ook geldig voor homoseksuelen en het artikel 248-bis is afgeschaft. Hierin stond dat meerderjarige homoseksuelen geen homoseksuele contacten mochten hebben met minderjarige. Homoseksuelen kunnen nu zelfs ook met elkaar trouwen en kinderen adopteren. Er zijn nu ook organisaties die homoseksuelen kunnen helpen om een partner te vinden of een homoseksueel helpen bij zijn coming-out. Aan de andere kant, in de niet-westerse samenleving en in sommige delen van Amerika wordt homoseksualiteit nog steeds niet geaccepteerd. Dit komt door het geloof. In het midden van Amerika zijn de mensen erg conservatief en nog streng gelovig, net als in de rest van de niet-westerse wereld. Het geloof en God spelen in deze samenlevingen nog een grote rol, in Europa is dat veel minder. Er is nog een lange weg te gaan, voordat homoseksualiteit echt geaccepteerd is. Zelfs in het vooruitstrevende Nederland worden homoseksuelen mannen en vrouwen vaak nog gediscrimineerd en gepest (vooral op middelbare scholen) maar toch kun je wel zeggen dat in Nederland en Europa homoseksualiteit geaccepteerd is. En al helemaal als je de situatie van homoseksuelen vergelijkt met nu en twintig jaar geleden. Toen stond homoseksualiteit zelfs nog op de lijst van ziekten van de Wereld Gezondheid Organisatie, waar ze pas in 1993 vanaf zijn gehaald. Al met al kun je zeggen dat homoseksualiteit in Europa en de VS (staten aan de kust) geaccepteerd is, dit was ook naar mijn verwachting. In de niet-westerse wereld echter, heeft de homo-integratie nog een lange weg te gaan en het is nog maar de vraag of het daar ooit wel zal verbeteren omdat je een cultuur, die al lang bestaat, niet zomaar ineens kan veranderen. Organisaties die zich inzetten voor de integratie van homoseksualiteit hebben hier dus nog een lange weg te gaan. Eigen Mening: Mijn verwachting was dat homoseksualiteit over het algemeen wel geaccepteerd zou zijn, en dat was voornamelijk omdat ik van mijn eigen mening was uitgegaan. Ik heb namelijk geen moeite met homoseksualiteit. Mijn mening is tijdens deze opdracht dan ook niet veranderd, ik was juist geschokt om te zien dat homoseksuelen in zoveel landen nog vervolgd worden. Van Afghanistan wist ik het wel, (Door die jongens die toen in het nieuws waren omdat ze waren opgehangen) maar niet dat er nog zoveel andere landen zijn waar homoseksualiteit strafbaar (!?) is. Ook snap ik niet dat er nog in zo weinig landen pas het homohuwelijk is ingevoerd. Een huwelijk is toch een verbintenis van twee mensen die van elkaar houden? Wat maakt het dan uit of het twee mannen of twee vrouwen of een man en een vrouw zijn? Zoals ik net al zei vind ik het raar dat je zoiets als homoseksualiteit strafbaar kunt maken. Veel mensen buiten Europa denken namelijk dat je voor homoseksualiteit kiest, ik denk dat je zo geboren wordt. Maar aan de andere kant zijn die mensen die dit vinden met deze ideeën opgegroeid en weten ze niet beter. In Nederland zijn er al zo’n veertig jaar hervormingen ten opzichte van homoseksualiteit dus eigenlijk kun je deze twee werelden niet vergelijken. Zoals ik net al zei heb ik geen moeite met homoseksualiteit en ik hoop dat in de toekomst steeds meer landen het voorbeeld van Nederland volgen en dat ze gaan inzien dat homoseksuelen ook mensen zijn, want als je ziet hoe homoseksuelen behandeld, mishandeld, vervolgd worden zou je haast zeggen dat in deze culturen homoseksuelen niet eens als mensen worden aangezien. En nu klink ik misschien racistisch maar dat ben ik absoluut niet en ik heb ook respect voor andere culturen. Ik kan er alleen niet over uit dat homoseksuelen (meestal mannen) zo slecht worden behandeld. Bronvermelding: http://nl.wikipedia.org/wiki/homokuwelijk
http://www.androphile.org/gay_nederlands.html
http://nl.wikipedia.org/wiki/Homoseksualiteit
http://www.scholieren.com/werkstukken/12252
http://www.novatv.nl/index.cfm?achtergrond_id=39&fuseaction=achtergronden.details
http://spreekbeurt.freddoweb.nl/homoseksualiteit/homoseksualiteit.htm
http://home.hetnet.nl/~lea-dona/ http://www.homo-jongeren.nl/Christendom.htm
http://www.allesovergay.nl/vraag027.html
Encarta 2006

Afbeeldingen zijn van google