Koopzondag

Ik snak naar een kooploze zondag! Druk, druk, druk. Even dit, even dat. Werken, door naar een vergadering dan de kinderen van de crèche, boodschappen, eten en door naar die verjaardag en vergeten: de avondcursus... De week vliegt voorbij. Het is snakken naar een rustpunt. De race tegen de klok en agenda om de zondag maar weer te halen – en die uitrustdag ontnemen we onszelf ook nog… Ook de zondag moet eraan geloven. Het schijnt nodig te zijn dat de winkels ook open zijn op zondag, zodat men haar laatste rustpunt kan verspelen aan de economie: koopzondag is het toverwoord. Maar als je eens rustig over nadenkt, blijkt dit waanzin. Het is misschien wel ‘handig’ maar er zitten een hoop nadelen aan: De koopzondag moet worden afgeschaft! Een koopzondag leidt al snel tot een 24-uurs economie, wat de mens zeker niet ten goede komt. Het werk behoort in dienst van het leven te staan en niet andersom! Een 24-uurs economie maakt dit juist werkelijkheid wat leidt tot een onvermijdelijke wekelijkse sleur. Er is geen verschil meer tussen een maandag of een zaterdag, een vrijdagavond of een zondagmiddag: een grote brei van drukte en honger naar consumeren. Er is geen ‘weekend’ meer, geen adempauze, geen rustpunt. Een week is een aaneenschakeling van werkdagen, dat wil toch niemand? Mensen hebben zelfbescherming nodig. Als alles maar door en door gaat zullen veel mensen bij een psychiater belanden met een burnout en afgescheept worden met het voorschrift: u heeft rust nodig! Ook wordt er een soort van koopgeilheid gesuggereerd als er zelfs naast de zes winkeldagen in de week zelfs een zevende nodig is om ons in onze behoefte te voorzien. Een droge materialistische consumptiemaatschappij is het gevolg, waar werkelijk belangrijke dingen hun waarde verliezen aan onzinnige prullaria. Het gezinsgevoel wordt verdrongen door lust voor materie. Dit alles leidt tot normvervaging, alles moet maar doorgaan. En als men ook al moet werken op een zondag blijft er weinig tijd over om eens leuke dingen te gaan doen: sporten, een dagje strand, een wandeling, een goed gesprek. Mensen zullen langs elkaar heen gaan leven en geen tijd hebben om even tot bedaren te komen. Als nu de zondag al opgeofferd wordt, zullen de winkels straks dan ook al open zijn met kerstmis, hemelvaart, pasen, nieuwjaarsdag? Wat ik nog een van de meest pijnlijke dingen vind, zijn de ernstige gevolgen voor de kleine ondernemingen. Ik werk zaterdags bij de schoenmaker op het dorp als bijbaantje. De beste man staat er van maandag tot zaterdag zijn werk te doen. Als hij straks ook nog open moet op zondag heeft hij helemaal geen vrije tijd meer – laat staan tijd voor zijn gezin. Zo gaat dat in heel veel kleine zelfstandige winkeltjes, de pure gezellige winkeltjes die het verschil maken. Gerund door mensen die het al zo zwaar hebben en al zoveel moeten werken. Bij een ingestelde koopzondag zijn zij verplicht open te zijn van de gemeente zodat de mensen niet voor een halfopen winkeldagje komen. Als de zelfstandige kleine winkels dit niet doen en de grotere winkels wel, zullen zij klanten kwijtraken aan de grote bazen en het onderspit delven. Daarnaast blijft het een feit dat mensen maar één keer hun geld kunnen uitgeven. Je kan wel meer tijd creëren om te consumeren, de koopkracht van de mensen zal er niet groter van worden. Ook moet er meer politie komen voor op de zondag, het Openbaar Vervoer moet meer gaan rijden, het milieu wordt zwaarder belast en ook de dienstverlenende sector zal haar best doen de consument ook op zondag haar diensten aan te bieden. Het einde is zoek. Als de koopzondag geen halt wordt toegeroepen dreigt de maatschappij zichzelf te verliezen aan de economie. Het kan misschien wel handig zijn om nog even wat te halen, het is gezellig op zondag te winkelen, goed voor de economie, werkgelegenheid. Maar de mensen hebben niet door wat ze daarmee kapot maken. Het mens zijn, een mens die ook wel is rust nodig heeft en niet kan doordraven als een machine. Koopzondag moet worden afgeschaft!