2. HET AANZICHT
Het Centre Pompidou telt bovengronds vijf verdiepingen (166m lang, 60m breed en 42,5m hoog). Al het ‘binnenwerk’ zit aan de buitenkant zodat het interieur van het pand zoveel mogelijk ruimte heeft om aan alle culturele doelstellingen te voldoen. Het is gebouwd met glas en staal vanuit het principe dat de techniek van het bouwen als schoonheid niet verhuld mag worden. De dominante kleuren zijn blauw, groen, geel en rood. De groene buizen zijn voor het water, de blauwe voor lucht, de gele voor elektriciteit en de rode stukken duiden de gebieden aan die voor de bezoekers toegankelijk zijn, zoals roltrappen en liften. Aan de pleinzijde bevindt zich de met staal en glas overdekte transportband die de mensen zigzagsgewijze omhoog voert naar de top van het gebouw. De vloeren worden gedragen door een zichtbaar stalen vakwerk, dat nauwkeurig is opgehangen aan het structurele frame van massieve en holle stalen onderdelen, die het ingewikkelde geraamte vormen dat je aan de buitenkant kunt zien. Binnen dit frame is het gebouw afgesloten met glas.
Het Centre Pompidou bestaat in totaal uit 16.500 ton staal en het heeft een oppervlakte van 70.000m².
3. DE LOCATIE
Het Centre Pompidou is gebouwd op het plateau Beaubourg. Aan het begin van de 20e eeuw werd de buurt gekenmerkt door de vele boordelen en hoge misdaadcijfers. Deze wijk werd na 1932 gesloopt en deed uiteindelijk dienst als parkeerterrein. Georges Pompidou wist al snel dat op deze plek het nieuwe culturele centrum gebouwd moest worden, en zo geschiedde het.
Voor het Centre Pompidou is een groot plein met allerlei kunstenaars en kleinkunstenaars te zien. De boeienkoning en de vuurvreter vermaken al jaar en dag het publiek met hun kunsten. Ook mimespelers, portrettekenaars en straattekenaars zijn vaak te vinden op dit plein. Rondom het gebouw gonst het van de terrasjes en door het autovrij maken van deze buurt is het er erg gezellig.
4. DE FUNCTIE
President Georges Pompidou sprak in 1969 de wens uit om in Parijs een ‘cultureel centrum dat zowel museum als creatief centrum is’ te bouwen. Deze functie vervuld het Centre Pompidou nog steeds, zo is het Musée Nationale d’Art Moderne in het gebouw gevestigd. Op de andere verdiepingen zijn onder meer een bibliotheek, een centrum voor industriële vormgeving en een instituut voor akoestisch en muzikaal onderzoek.
Het succes van het cultureel centrum is al vanaf de eerste dag overweldigend. Waar 5000 bezoekers per dag verwacht werden, komen er maar liefst 25.000.
5. DE SCHOONHEID
Ik vind het Centre Pompidou niet mooi, maar het is wel een interessant gebouw. Het idee dat het ‘binnenwerk’ aan de buitenkant zit om zo een optimale expositieruimte te creëren en het gebouw van staal en glas is gemaakt om de schoonheid van de bouwtechniek niet te verhullen, vind ik echt geweldig. Als ik die informatie niet had gehad, dan zou ik heel anders naar het gebouw hebben gekeken/kijken. Niet dat ik het nu ineens een prachtig, oogverblindend bouwwerk vind, maar de filosofie er achter, vind ik prachtig.
Vroeger werd de plaats waar het Centre Pompidou staat, gezien als de rosse buurt van Parijs, vervolgens werd het omgebouwd tot een groot parkeerterrein, omdat men naar mijn mening geen beter bestemmingsplan had. Door die geschiedenis denk ik dat het Centre Pompidou weldegelijk een meerwaarde verleent aan de omgeving. Elke dag komen er duizenden bezoekers om het wonderlijke gebouw te aanschouwen, en volgens mij realiseert iedereen zich dat het op een geweldig plek gebouwd is.
Ik geef toe dat het een raar gebouw is, met opvallende kleuren etcetera, maar de schoonheid van de apartheid en de verbazing die het bij mensen oproept is toch ook wel wat waard. Het Centre Pompidou is geen beauty, maar het is wel een uniek stuk kunst wat iedereen aan het denken zal zetten.
6. BEOORDELING
Ik zal eerst beginnen met het noemen van de sterke punten, dan kan ik in de tussentijd nog even nadenken over de zwakke punten van het Centre Pompidou.
Ik vind het ontwerp geweldig, het is niet mooi, maar interessant. Bij mij roept het vragen op die vooral betrekking hebben op de schoonheid van de gebouwen die ik tot nu toe in mijn leven heb gezien.
Welke gebouw en wat voor een soort gebouw kan beter huisvesting bieden aan een museum voor moderne kunst dan het Centre Pompidou? Ik zou het niet weten, het klopt allemaal. Ook de omgeving past er bij, door de oudheid van de gebouwtjes er omheen valt het hele bouwwerk nog meer op. Het lijkt wel een soort toekomst die verscholen ligt achter de geschiedenis. Ik vind het echt geweldig. Het plein ervoor is trouwens ook perfect, want al de vragen die het exterieur en het interieur (de schilderij, foto’s en objecten in het museum) oproepen kunnen op die plek in al rust tot je doordringen en beantwoord worden.
Ik weet niets negatiefs te noemen over het Centre Pompidou en daardoor kan ik ook geen aanbevelingen doen.
Het Centre Pompidou telt bovengronds vijf verdiepingen (166m lang, 60m breed en 42,5m hoog). Al het ‘binnenwerk’ zit aan de buitenkant zodat het interieur van het pand zoveel mogelijk ruimte heeft om aan alle culturele doelstellingen te voldoen. Het is gebouwd met glas en staal vanuit het principe dat de techniek van het bouwen als schoonheid niet verhuld mag worden. De dominante kleuren zijn blauw, groen, geel en rood. De groene buizen zijn voor het water, de blauwe voor lucht, de gele voor elektriciteit en de rode stukken duiden de gebieden aan die voor de bezoekers toegankelijk zijn, zoals roltrappen en liften. Aan de pleinzijde bevindt zich de met staal en glas overdekte transportband die de mensen zigzagsgewijze omhoog voert naar de top van het gebouw. De vloeren worden gedragen door een zichtbaar stalen vakwerk, dat nauwkeurig is opgehangen aan het structurele frame van massieve en holle stalen onderdelen, die het ingewikkelde geraamte vormen dat je aan de buitenkant kunt zien. Binnen dit frame is het gebouw afgesloten met glas.
Het Centre Pompidou bestaat in totaal uit 16.500 ton staal en het heeft een oppervlakte van 70.000m².
Het Centre Pompidou is gebouwd op het plateau Beaubourg. Aan het begin van de 20e eeuw werd de buurt gekenmerkt door de vele boordelen en hoge misdaadcijfers. Deze wijk werd na 1932 gesloopt en deed uiteindelijk dienst als parkeerterrein. Georges Pompidou wist al snel dat op deze plek het nieuwe culturele centrum gebouwd moest worden, en zo geschiedde het.
Voor het Centre Pompidou is een groot plein met allerlei kunstenaars en kleinkunstenaars te zien. De boeienkoning en de vuurvreter vermaken al jaar en dag het publiek met hun kunsten. Ook mimespelers, portrettekenaars en straattekenaars zijn vaak te vinden op dit plein. Rondom het gebouw gonst het van de terrasjes en door het autovrij maken van deze buurt is het er erg gezellig.
4. DE FUNCTIE
President Georges Pompidou sprak in 1969 de wens uit om in Parijs een ‘cultureel centrum dat zowel museum als creatief centrum is’ te bouwen. Deze functie vervuld het Centre Pompidou nog steeds, zo is het Musée Nationale d’Art Moderne in het gebouw gevestigd. Op de andere verdiepingen zijn onder meer een bibliotheek, een centrum voor industriële vormgeving en een instituut voor akoestisch en muzikaal onderzoek.
Het succes van het cultureel centrum is al vanaf de eerste dag overweldigend. Waar 5000 bezoekers per dag verwacht werden, komen er maar liefst 25.000.
5. DE SCHOONHEID
Ik vind het Centre Pompidou niet mooi, maar het is wel een interessant gebouw. Het idee dat het ‘binnenwerk’ aan de buitenkant zit om zo een optimale expositieruimte te creëren en het gebouw van staal en glas is gemaakt om de schoonheid van de bouwtechniek niet te verhullen, vind ik echt geweldig. Als ik die informatie niet had gehad, dan zou ik heel anders naar het gebouw hebben gekeken/kijken. Niet dat ik het nu ineens een prachtig, oogverblindend bouwwerk vind, maar de filosofie er achter, vind ik prachtig.
Vroeger werd de plaats waar het Centre Pompidou staat, gezien als de rosse buurt van Parijs, vervolgens werd het omgebouwd tot een groot parkeerterrein, omdat men naar mijn mening geen beter bestemmingsplan had. Door die geschiedenis denk ik dat het Centre Pompidou weldegelijk een meerwaarde verleent aan de omgeving. Elke dag komen er duizenden bezoekers om het wonderlijke gebouw te aanschouwen, en volgens mij realiseert iedereen zich dat het op een geweldig plek gebouwd is.
6. BEOORDELING
Ik zal eerst beginnen met het noemen van de sterke punten, dan kan ik in de tussentijd nog even nadenken over de zwakke punten van het Centre Pompidou.
Ik vind het ontwerp geweldig, het is niet mooi, maar interessant. Bij mij roept het vragen op die vooral betrekking hebben op de schoonheid van de gebouwen die ik tot nu toe in mijn leven heb gezien.
Welke gebouw en wat voor een soort gebouw kan beter huisvesting bieden aan een museum voor moderne kunst dan het Centre Pompidou? Ik zou het niet weten, het klopt allemaal. Ook de omgeving past er bij, door de oudheid van de gebouwtjes er omheen valt het hele bouwwerk nog meer op. Het lijkt wel een soort toekomst die verscholen ligt achter de geschiedenis. Ik vind het echt geweldig. Het plein ervoor is trouwens ook perfect, want al de vragen die het exterieur en het interieur (de schilderij, foto’s en objecten in het museum) oproepen kunnen op die plek in al rust tot je doordringen en beantwoord worden.
Ik weet niets negatiefs te noemen over het Centre Pompidou en daardoor kan ik ook geen aanbevelingen doen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
L.
L.
Dankje om dit te schrijven want ik vind er veel meer info in dan ergens anders op het internet!!
12 jaar geleden
Antwoorden