Vilnus

Inhoudsopgave · De Europese Unie. - Hoofddoelen van de EU - Burgerrechten EU · Litouwen - Algemeen - Klimaat - Bevolking - Planten en dieren - Fysische geografie - Staatsinrichting - Administratieve indeling - Lidmaatschap internationaal organisatie - Politieke partijen - Economie - Geschiedenis. · Vilnius - Inleiding - Geschiedenis - Stadsbeeld - Functies - Welke veranderingen maakt Vilnius door, nou het deel is van de EU? - Vilnius als vakantie bestemming - De EU en Vilnius als vakantie bestemming. · Conclusie · Bronnenlijst De Europese Unie, Het doel van de EU is altijd al geweest de vrede in Europa te bevorderen. Ook is de Unie betrokken bij de pogingen om de levensstandaard van alle inwoners van de EU te verhogen, door handel en een meer evenredige verdeling, en de Europese welvaart te bevorderen. Landen die zich hebben aangesloten bij de EU, worden ‘lidstaten’ genoemd. De burgers van de lidstaten, geven ze zoveel mogelijk voordelen van de Europese regelgeving en burgerrecht. Alle lidstaten hebben een democratische regering.
Hoofddoelen van de EU, · Een hechtere band bewerkstelligen tussen de Europese burgers. · Verbeteren van de werk- en leefomstandigheden. · Het wegnemen van handelsbarrières tussen de lidstaten. · Het bevorderen van het vrije verkeer van mensen, goederen, diensten en geld binnen de EU. Burgerrechten in de EU, Burgers hebben het recht om: · zich vrij te bewegen en te gaan wonen overal in Europa. · Te stemmen of zichzelf verkiesbaar te stellen voor een lokaal en het Europese parlement. · om geholpen te worden bij problemen tijdens reizen in landen buiten de EU. · om een petitie of beroep in te dienen bij het hoogste klacht orgaan, de Europese ombudsman. Litouwen, Algemeen, Intrede jaar EU: 2004
Officiële naam: Lietuvos Republika (Republiek Litouwen) Volkslied: Tautika giesme
Nationale feestdag: 16 februari
Oppervlakte: 65.300 km2 (1,5 x Nederland) (Bron: EVD 1997) Taal: Litouws
Hoofdstad: Vilnius met 578.000 inwoners
Regeringszetel: Vilnius
Regionale indeling: Litouwen is opgedeeld in 11 steden en 44 landelijke districten Klimaat Litouwen heeft een gematigd klimaat dat enigszins beïnvloed wordt door de Warme Golfstroom. De oostelijk gelegen regio's hebben al meer een landklimaat waar het 's winters wat kouder is dan in de rest van het land en 's zomers wat warmer. De winters duren vrij lang. In de Dzukija regio vriest het eind september al, en in de hoofdstad Vilnius twee of drie weken later. In november begint het meestal te sneeuwen en al snel daarna ligt er in grote delen van het land tot en met maart een dikke pak sneeuw. De gemiddelde minimumtemperatuur in januari is -5°C. Incidenteel komt het voor dat de temperatuur daalt tot -40°C. De lente duurt meestal maar kort. Vaak is de maand april een overgangsmaand met onvoorspelbaar weer met afwisselend koude en redelijk warme dagen. De zomer duurt over het algemeen van half mei tot eind augustus. In juli, de warmste maand, is het gemiddeld ongeveer 17°C. De maximumtemperaturen kunnen oplopen tot 35°C. Gemiddeld valt er 717 mm neerslag per jaar aan de kust en 490 mm in het oosten van het land. Bevolking, Aantal inwoners: 3.702.000 inwoners

Bevolkingsdichtheid: Ongeveer 57 inwoners per km2 Bevolkingsgroei: 0,3% Levensverwachting bij de geboorte: Mannen 62,91 jaar
Vrouwen 75,31 jaar
Bevolkingssamenstelling: Nationaliteit % van de bevolking
Litouws 80,6
Russisch 8,7
Pools 7
Wit-Russisch 1,6
Overigen 2,1 Planten en dieren Het gezicht van de Litouwse bossen is in de loop der eeuwen sterk veranderd. De enige oerbossen zijn nog te vinden op zandgronden, met name in de regio Dzukija. Eiken zijn bijna niet meer te vinden in Litouwen. De oudste eik staat in het dorp Stelmužė en wordt geschat op 1500 jaar. Op dit moment bestaat het Litouwse bos voor 40% uit dennenbomen van zowel inheemse en uitheemse soorten. Berken en sparren zijn ook veel voorkomende soorten en verder espen, elzen, essen, olmen en linden. De bodem van de dennenbossen is dicht begroeid met korstmossen, waarvan er 400 soorten in Litouwen te vinden zijn. Bosbessen en paddenstoelen groeien volop in de Litouwse bossen en het plukken daarvan is een soort nationale hobby. In Litouwen komen ongeveer 2000 soorten wilde bloemen voor. Er leven op dit moment 63 landzoogdieren in Litouwen waaronder grote dieren zoals edelherten, elanden en wilde zwijnen. Verder vleeseters zoals wolven, vossen, boommarters, bunzingen, wasberen, lynxen en wilde katten. Ook knaagdieren als veldmuizen, relmuizen, eekhoorns, bruine haas en de zeldzame blauwe haas. In de vele rivieren leven otters, en in de kustwateren zeehonden en bruinvissen. Ongeveer 300 soorten vogels heeft Litouwen. De ooievaar, de nationale vogel, komt veel voor en bijna elke boerderij heeft wel een ooievaarsnest. Ook de zwarte ooievaar komt nog regelmatig voor. Aan de kust leven grote kolonies aalscholvers en blauwe reigers. Verder zwanen, meeuwen, kieviten, dodaars, roerdompen. Vier natuurreservaten zijn broedplaatsen voor kraanvogels, auerhoenders, korhoenders en pluvieren. In de bossen vinden we vele spechten, mezen en lijsters. Roofvogels zijn valken, kiekendieven, haviken, buizerds en uilen. De Litouwse rivieren zijn zeer visrijk. Zo'n 25 soorten karpers vormen ca. 25% van de zoetwatervissen naast zalm, forel, zeelt, brasem, aal, snoek en snoekbaars. Het klimaat is niet erg geschikt voor reptielen en er leven dan ook maar enkele soorten in Litouwen; hagedissen, ringslangen, adders, moerasschildpadden en hazelwormen. Amfibieën als kikkers en padden komen wel veel voor. Verder honderden soorten vlinders. Fysische geografie, Litouwen is de zuidelijkste van de drie Baltische republieken. Het land is vrij vlak; alleen in het oosten en het midden-westen komt een aantal heuvels boven de 200 m-hoogtelijn. Het hoogste punt is 228 m. De voornaamste landschapselementen zijn de eindmorenen en de tongbekkens – bedekt met grondmorenemateriaal, waarin meertjes en veenmoerassen – waarop soms, evenals in de oerstroomdalen, jonge afzettingen zijn gevormd (zand, grind, klei). Deze zijn begroeid met bossen en heide. De afwatering geschiedt naar de Oostzee, direct of via de voornaamste rivier, de Nemunas of Memel. Het klimaat is gematigd continentaal. Het oostelijk deel van het land kent een continentaal klimaat. In het westen heerst onder invloed van de Oostzee een gematigder klimaat. De gemiddelde januaritemperatuur is -5° C en de gemiddelde julitemperatuur is 17° C. De jaarlijkse hoeveelheid neerslag verschilt van 540 mm in de centrale vlakte tot 980 mm aan de kust.
Staatsinrichting Volgens de grondwet van 1992 berust de wetgevende macht bij het eenkamerparlement (de Seimas), waarvan de 141 leden rechtstreeks, voor vier jaar worden gekozen. Staatshoofd is de direct, voor vijf jaar door het volk gekozen president. Bij hem en zijn regering, aangevoerd door een minister-president, berust de uitvoerende macht. De president bepaalt de buitenlandse politiek van het land, kan het parlement ontbinden en nieuwe verkiezingen uitschrijven. Administratieve indeling, Litouwen is verdeeld in 44 landelijke districten, 92 steden en 22 gemeentes. In 1995 werden 10 grotere bestuurlijke eenheden (apskritys) in het leven geroepen, aan het hoofd waarvan een ambtenaar met de status van een minister staat. Lidmaatschap internationale organisatie, Litouwen is lid van de Verenigde Naties en een aantal suborganisaties van de VN, de Oostzee-Raad, de Baltische Raad, de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) en de Raad van Europa. Sinds 1995 is Letland geassocieerd lid van de Europese Unie (EU) en de West-Europese Unie (WEU); met de EU wordt sinds 2000 onderhandeld over toetreding. Met de NAVO heeft het sinds 1994 een Partnership for Peace-overeenkomst. In 2001 werd Litouwen toegelaten tot de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Politieke partijen, De voormalige communistische partij, de Litouwse Democratische Arbeiderspartij (LDDP) vormde samen met een andere sociaal-democratische partij in 2000 A. Brazauskas’ Sociaal-Democratische Coalitie. De conservatieve stroming wordt vertegenwoordigd door de Vaderlandunie, voortgekomen uit de conservatief-nationalistische Sajudis-coalitie die aan de wieg stond van de onafhankelijkheid van Litouwen. Er zijn twee liberale partijen van belang: de Nieuwe Unie en Litouwse Liberale Unie. Verder zijn nog diverse kleine partijen vertegenwoordigd in het parlement. Economie, Litouwen behoort met de andere Baltische republieken en het Russische Kaliningrad tot het Baltische economische gebied. Van oudsher zijn land- en bosbouw het belangrijkste bestaansmiddel, maar na de Tweede Wereldoorlog is de industrie sterk opgekomen en heeft er een sterke migratie van het platteland naar de stad plaatsgehad (in 1937 woonde 23% van de bevolking in de steden, tegenwoordig ca. 70%). Sinds de onafhankelijkheid worden economische hervormingen doorgevoerd en wordt aansluiting gezocht bij westerse instellingen, waarvan de Europese Unie de voornaamste is. Bijna de helft van de totale oppervlakte van het land is in gebruik als akkerland (49,1%); verbouwd worden o.m. granen, aardappelen, suikerbieten en groenten. Van de oppervlakte is 16,3% bedekt met bos, grotendeels naaldbossen; de houtopbrengst is ca. 2,5 miljoen m3 per jaar. Als delfstoffen bezit Litouwen diverse gesteenten die geschikt zijn voor bouwmateriaal (gips, kalk, dolomiet), en voorts turf, ijzeroer, fosforiet en mineraalwater. Een structureel probleem voor de Litouwse economie is het vrijwel geheel ontbreken van grondstoffen. Voor energie voor de industrie is men vooral aangewezen op Russische olie. De Litouwse economie geraakte in grote problemen toen Rusland wereldmarktprijzen ging vragen voor olie en gas, in plaats van de gebruikelijke Sovjet-vriendenprijzen. Drie kwart van de benodigde elektriciteit wordt opgewekt in de kerncentrale van Ignalina, waarvan de twee reactoren tussen 2005 en 2010 gesloten zullen worden. De machine-industrie, die o.m. turbines, werkbanken en schepen produceert, is vnl. geconcentreerd in en rond de grote steden. Van de chemische industrie is vooral de kunstmestproductie van belang. De lichte en de levensmiddelenindustrie bevinden zich behalve in de grote steden ook in talrijke kleinere steden; geproduceerd worden o.m. textiel (linnen, wol), hout, papier, leerwaren, conserven en suiker. De spoorwegen vormen het voornaamste vervoermiddel; het spoorwegnet omvat (2000) 2000 km. Het autoverkeer beschikt over ca. 20 900 km verharde en 10 600 km onverharde wegen. Litouwen heeft ca. 600 km binnenvaartwegen. Voornaamste luchthaven is Vilnius; belangrijkste zeehaven is Klaipeda. De regering-Landsbergis begon in 1990 met de uitvoering van een programma dat de overgang van een centraal geleide planeconomie naar een markteconomie naar westers model betekende. De meeste prijzen werden verhoogd en vervolgens vrijgelaten, de buitenlandse handel werd geliberaliseerd, veel staatsbedrijven werden geprivatiseerd en er werden maatregelen genomen om buitenlandse investeringen aan te trekken. Het vrijlaten van de prijzen leidde aanvankelijk tot torenhoge inflatie: 1000% in 1992. De Litouwse economie had door de nauwe handelsbanden met Rusland zwaar te lijden onder de roebel-crisis van 1998. In de jaren daarna groeide het bbp weer, zij het langzamer dan in de andere Baltische staten. De werkloosheid bedroeg in 2001 12,5%. De waarde van de munt is gekoppeld aan die van de Amerikaanse dollar (1 dollar = 4 litas); men is voornemens de litas aan de euro te koppelen. Corruptie is een groeiend probleem.
Geschiedenis, Litouwen was het kerngebied van de Baltische stammen der Zjemaïten, Jatvingen en Auksjitaïten, die zich in de 13de eeuw door de dreiging van de Duitse kruisridders (zie Duitse Orde) tot een nauwer verband aaneensloten. In tegenstelling tot de andere Balten wisten ze zich te handhaven en Litouwen groeide uit tot een machtige mogendheid, die na een enorme gebiedsuitbreiding in de tweede helft van de 14de eeuw ten slotte het grootste deel van het Russische rijk van Kiëv omvatte. Onder grootvorst Jagiello ging de bevolking over tot het katholieke geloof, teneinde de Poolse koningskroon te verwerven. De personele unie met Polen, die aldus ontstond (1386), had grote gevolgen voor de verdere ontwikkeling van Litouwen: sterke polonisering van de Litouwse adel en aanpassing van Litouwen aan de Poolse staatsinstellingen en maatschappelijke inrichtingen. Bij de Unie van Lubliń (1569) werden Polen en Litouwen nauwer verbonden door het instellen van een standenvergadering. Door de Poolse Delingen kwam bijna geheel Litouwen aan Rusland, dat in 1815 ook nog het in 1795 door Pruisen verkregen Oud-Litouwse gebied verwierf. In de tweede helft van de 19de eeuw streefde de Russische regering er steeds meer naar Litouwen te russificeren. Gedurende de Eerste Wereldoorlog (1915) bezetten de Duitsers Litouwen. Op 23 sept. kwam het te Vilnius (destijds Vilna) tot de oprichting van een nationale raad, die onafhankelijkheid van Rusland eiste en op 16 febr. 1918 de onafhankelijkheid uitriep. Onmiddellijk echter trokken de bolsjeviki het land binnen. Bij de Vrede van Brest-Litovsk moesten zij Litouwen echter erkennen. Litouwen moest onmiddellijk een verbond met Duitsland sluiten en in juni 1918 hertog Wilhelm von Urach als koning aanvaarden. Na de Duitse ineenstorting onttrokken de Litouwers zich aan de Duitse voogdij en vormde Woldemaras op 11 nov. 1918 een nationale regering. Toen de Russen Litouwen opnieuw binnenvielen, kwamen de Polen de Litouwers te hulp; zij eisten echter Vilna, dat zij in april 1919 bezetten, voor zichzelf op. De geallieerden kenden Vilna aan Litouwen toe, waarbij het ook weer ingedeeld werd. In hun strijd tegen de Polen konden de Russen de Litouwers nu voor zich winnen door hun eveneens Vilna toe te kennen en de Litouwse onafhankelijkheid te erkennen. Op 12 juli 1920 sloten Rusland en Litouwen bij het Verdrag van Moskou vrede. Op 9 okt. 1920 maakten Poolse vrijscharen onder generaal Zeligowski zich van Vilna meester. De Volkenbond, in het conflict gemoeid, kon geen oplossing brengen. De Polen behielden Vilna en omliggend gebied. Een referendum over de definitieve status werd op 8 jan. 1922 gehouden; dit gebeurde echter onder ‘toezicht’ van Zeligowski, zodat Litouwen de uitslag, volgens welke de meerderheid van de bevolking aansluiting bij Polen wenste, niet erkende. Polen lijfde in april Vilna en omgeving officieel in. Om zich schadeloos te stellen, trachtten de Litouwers Klaipeda (destijds Memel) en omgeving te verkrijgen, een gebied dat sinds 1919 onder geallieerd toezicht stond. Door toedoen van Litouwen brak op 11 jan. 1923 een opstand in Memelland uit, dat enige dagen later door Litouwse troepen werd bezet. Op 16 febr. kende een gezantenconferentie van de geallieerden Memelland aan Litouwen toe, op voorwaarde dat het autonomie zou krijgen. Engeland, Frankrijk, Italië en Japan bevestigden de nieuwe toestand bij het Memelstatuut (mei 1924). Intussen vonden in Litouwen belangrijke binnenlandse hervormingen plaats: in 1922 werd een democratische grondwet ingevoerd en het grootgrondbezit werd onder de boeren verdeeld. In dec. 1926 bracht een rechtse staatsgreep Smetona aan de macht. Deze werd dictator (officieel president van de republiek), Woldemaras deelde met hem de macht. Linkse partijen en katholieken werden vervolgd en in sept. 1929 werd Woldemaras ten val gebracht, waarna Smetona alleen regeerde. Door de spanningen met Duitsland (Memel) en Polen (Vilna) werd Litouwen tot samengaan met de Sovjet-Unie gedreven. In febr. 1936 werden alle partijen behalve de nationalistische verboden. In maart 1938 eiste de Poolse regering in de vorm van een ultimatum dat de Pools-Litouwse betrekkingen weer op normale voet zouden worden geregeld. De Litouwse regering zwichtte voor de bedreiging. Memel moest zij op 23 maart 1939 aan Duitsland afstaan. Enige dagen later kwamen de oppositiepartijen in de regering terug. Litouwen trachtte zich nu aan de toenemende Duitse dreiging te onttrekken, o.a. door toenadering tot de erfvijand Polen. Bij de Russisch-Duitse verdeling van Polen in sept. 1939 kreeg Litouwen Vilna met omgeving toegewezen. Op 17 juni 1940 bezetten de Russen Litouwen. Begin augustus werd het met de andere Baltische staten bij de Sovjet-Unie ingelijfd. In juni 1941 veroverden de Duitsers Litouwen, in het najaar van 1944 werd het door de Russen heroverd. Na de Tweede Wereldoorlog kwam het, vergroot met het gebied van Memel, en onder de naam Litouwse Socialistische Sovjet Republiek opnieuw bij de Sovjet-Unie. In 1988 werd in Litouwen het volksfront Sajudis (Lit., = beweging) opgericht, dat zich allengs ontwikkelde tot de stuwende kracht achter de onafhankelijkheidsbeweging. Nadat in de loop van 1989 na de 50ste verjaardag van het zgn. Molotov-von Ribbentrop-pact openbaar werd dat dit een geheime paragraaf bezat waarin de inlijving van de Baltische Staten bij de Sovjet-Unie werd vastgelegd, verklaarde een door het Litouwse parlement ingestelde commissie de annexatie onwettig (aug. 1989). Hierna nam de Litouwse communistische partij in snel tempo enkele vérgaande maatregelen: in dec. 1989 maakte zij een einde aan de monopoliepositie van de CPSU en werd het meerpartijenstelsel ingevoerd. De centrale regering in Moskou bleef de roep om onafhankelijkheid bekritiseren, maar verleende in jan. 1990 financieel en economisch zelfbestuur aan alle Baltische staten, waardoor deze het beheer kregen over hun eigen industrieën, land, banken en natuurlijke hulpbronnen, met uitzondering van aardolie en aardgas. Nadat in febr. 1990 vrije verkiezingen werden gehouden en het Volksfront een ruime (tweederde) meerderheid behaalde in de Litouwse Opperste Sovjet, volgde op 11 maart 1990 een officiële onafhankelijkheidsverklaring; president werd Vytautas Landsbergis, Kaziemiera Prunskiene werd premier. Op 11 jan. 1991 bestormden afdelingen van het Sovjet-Russische leger het radio- en televisiegebouw in Vilnius en hielden dit kortstondig bezet. Enkele dagen later ontkende de centrale regering in Moskou iedere betrokkenheid bij het optreden van het leger, waarbij doden en gewonden vielen. Na de mislukte staatsgreep van eind aug. 1991 in Moskou erkende het Sovjetparlement, het Congres van Volksafgevaardigden, op 6 sept. de onafhankelijkheid van de drie Baltische staten, binnen een maand gevolgd door de erkenning door de Verenigde Naties. De nieuwe staat, afhankelijk van Russisch aardgas en aardolie, kreeg te maken met hogere energieprijzen waardoor een grote economische teruggang optrad. Het Volksfront Sajudis verloor daardoor veel van zijn invloed. In oktober 1992 werd de Democratische Arbeiderspartij (LDDP) de absolute winnaar bij parlementsverkiezingen. Landsbergis trad af als staatshoofd en werd vervangen door Algirdas Brazauskas (LDDP). In juni 1993 werd de litas als munt ingevoerd, ter vervanging van de coupon. In aug. 1993 werd de terugtrekking van de laatste Russische troepen voltooid. Het buitenlands beleid richtte zich voor een belangrijk deel op integratie in de politieke en militaire structuur van het Westen. In jan. 1994 sloot Litouwen zich als eerste van de voormalige Sovjetrepublieken aan bij de Partnership for Peace-overeenkomst van de NAVO. De verbeterde relatie met Polen kwam tot uiting in een economische overeenkomst (jan. 1994) en een verdrag van vriendschap en samenwerking (april 1994). Beide landen verplichtten zich de rechten van de minderheden op hun grondgebied te beschermen. In juni 1995 trad een associatieverdrag tussen Litouwen en de Europese Unie (EU) in werking en een maand later schaften Estland, Letland en Litouwen de onderlinge visumplicht af. In mei waren de Baltische staten al overeengekomen hun nationale wet- en regelgeving op elkaar af te stemmen ter voorbereiding op het EU-lidmaatschap. De economische hervormingen leverden nog geen grote resultaten op en de gemiddelde levensstandaard daalde verder als gevolg van de hervormingspolitiek. De werkloosheid bleef hoog, vooral op het platteland. Een groot probleem vormde verder de afhankelijkheid van Russische energieleveranties, die bijna 30% van de totale Litouwse invoer vertegenwoordigden. Russische prijsverhogingen bevorderden de inflatie en bedreigden de economische groei. Een politiek schandaal rond het faillissement van een bank leidde tot de verkiezingsnederlaag van de LDDP in 1996.. Grote winnaar werd de rechtse Vaderlandunie van oud-president Landsbergis, die in nov. 1996 een regeerakkoord sloot met de christen-democraten. De presidentsverkiezingen van 1998 werden gewonnen door Valdas Adamkus, een centrum-rechtse Litouwse zakenman die 48 jaar in de VS had gewoond. De economische crisis in Rusland deed zich in 1998 ook voelen in litouwen. Na de val van de roebel stortte de export naar Rusland en de overige GOS-staten, in 1997 goed voor 46% van de totale uitvoer, volledig in elkaar. Het crisisprogramma van de regerende Vaderlandunie zorgde voor enig herstel. In 2000 werd begonnen met de onderhandelingen die moeten leiden tot het EU-lidmaatschap. De Vaderlandunie werd echter wel de grote verliezer van de parlementsverkiezingen in 2000, waarbij de rond oud-president Brazauskas gevormde Sociaal-Democratische Coalitie de grootste partij werd. De liberale partijen Nieuwe Unie en Liberale Unie vormden een minderheidsregering, die in 2001 uiteenviel door onenigheid over de privatisering van het staatsgasbedrijf. De Nieuwe Unie vormde nu een coalitie met de partij van Brazauskas, die premier werd. Vilnius, Inleiding Vilnius of Vilnjoes , is de hoofdstad van Litouwen. In Vilnius wonen ongeveer 578.000 inwoners, van de 3.702.000 inwoners in Litouwen. Geschiedenis, Vilnius werd in 1323 door Gedymin, grootvorst van Litouwen, tot hoofdstad gemaakt. In beide wereldoorlogen was Vilnius trofee, die zowel Polen als Litouwen wouden winnen.Tot de onafhankelijkheidsverklaring van 26 aug. 1991 was Vilnius hoofdstad van de Sovjet-Russische SSR Litouwen. Stadsbeeld, Het stadsbeeld geeft vooral de ruïnes van het slot uit de 14de–15de eeuw weer. De oude stad wordt omgeven door resten van de wallen met de Ausrospoort en wordt vooral herkend door gebouwen in late Duitse baksteengotiek. Het beeld van de stad is in de laatste jaren opmerkelijk mooier geworden, door vernieuwingen en vele restauraties in bijna geheel het, vrij grote, oude centrum. Functies, Vilnius heeft een belangrijk industrieel centrum. Je vind daar: machinebouw, metaal-, textiel-, lederwaren-, hout- en bouwmaterialenindustrie. Vilnius is ook een grote in en uitstroom voor treinverkeer. Het heeft daar een knooppunt zitten. Ook heeft het een groot luchthaven, voor vakantiegangers, en in- en export. Vilnius heeft ook een paar goede universiteiten, diverse hogescholen, en een zeer goed bekend conservatorium. Welke veranderingen maakt Vilnius door, nou het deel is van de EU? Voor Vilnius zal er veel veranderen. Het is nu een Republiek gebeid. Maar in de regels van de Eu staat dat iedere burger van de EU het recht heeft om te stemmen of om zichzelf verkiesbaar te stellen. Een republiek wil zeggen dat er een staat is met een gekozen president. Democratie wil zeggen een staat met een gekozen leider, door het volk. Er is meer medezeggenschap. De burgers van Vilnius gaan dus veel meer medezeggenschap krijgen. Burgers hebben nu ook de mogelijkheid te gaan en te staan in heel europa, vrij. Dat is hun recht. En als zij reizen naar niet EU landen hebben zij recht op hulp van de EU bij opgetreden problemen. De burgers van Vilnius krijgen opeens veel meer rechten en vrijheid, dan dat ze hadden. Wat ik ook erg belangrijk vind is dat de burgers nu een officieel klachtorgaan hebben, de ombudsman. Het is denk ik erg belangrijk voor burgers, om voor hoge belangrijke zaken een steuntje in de rug te hebben. Dit was eerst wel allemaal anders. Ook wil de EU leef- en werkomstandigheden verbeteren. Als deze verbeteren zal dit ook gevolgen hebben voor de economie. De mensen hebben meer vrijheid in handel, en in in- en export. Dit bevorderd de economie. Het land zal zich dus snel, beter gaan ontwikkelen. * Wat ik alleen weet is dat dit de rechten zijn die de EU heeft opgesteld, maar ik heb niet echt kunnen onderzoeken, of dit ook werkelijk word toegepast.
Vilnius als vakantie bestemming, Vilnius komt word best regelmatig aan geboden, maar staat toch bekend als een niet erg bekende bestemming. Het toerisme neemt per jaar wel steeds toe. Het heeft een mooie meer en het is er in de zomer aangenaam warm. Afstand tussen Utrecht en Vilnius is 1690 km. Om naar Vilnius te komen moet je in het bezit zijn van een geldig paspoort, dat bij vertrek nog minimaal 3 maanden geldig is. Een visum is voor ons Nederlanders niet nodig. In Vilnius is een goed wegennet, ook om erheen en ervandaan te komen is geen probleem. In Vilnius zelf mag maximaal 60 kilometer per uur gereden worden. In Vilnius drinken de locale mensen gewoon water uit de kraan. Maar als toerist zijnde zou je het water beter eerst kunne koken. U kunt ook water kopen, want Vilnius ken grote en mooie supermarkten. Pagau is een winkel die erg op de onze lijkt, en niet al te groot is zodat alles overzichtelijk blijft. Ze raden dan ook aan eerst daar te gaan kijken, hoe het in zijn werking gaat. Ook banken zijn er in Vilnius genoeg, dus als je geld op wilt nemen is dit geen probleem. Het elektriciteitsnet, is net zoals in Nederland 220 volt. Het is wel makkelijk een stekker verwisselaar mee te nemen , omdat de stopcontacten in Vilnius naders zijn dan in Nederland. Maar als u in een Hotel verblijft kan het zijn dat u dit niet nodig heeft. Conclusie, Ik denk dat het erg goed is voor de economie en de vooruitgangen van Litouwen en Vilnius dat het nu een deel van de Eu geworden is. Het heeft vele voordelen. Het heeft natuurlijk ook plichten. Ik vond het best moeilijk dit werkstuk te maken , omdat er best weinig te vinden is over Litouwen in de EU. Ik ben wel erg blij dat ik de info over Litouwen niet in eigen woorden hoefde te zetten . de info over Vilnius heb ik wel in eigen woorden gezet en verwerkt, het was alleen, vond ik, best magertjes vergeleken bij de info van Litouwen. Ik vond het erg leuk om dit te maken. Maar ook wel lastig. Ik heb er wel wat van geleerd. Ik weet nu veel beter wat de EU inhoud, en wat het voor een land kan betekenen.