Herstel en Crisis

Italië en Duitsland Aanpak crisis Italië: Benito Musslolini kwam met zijn plan om een knokploeg op te richten. Deze ploeg zou stakers, mensen die weigerde te werken, met grof geweld hun weer aansporen om hun werk uit te voeren. De knokploeg kwam er en kreeg de naam Fascio de combattimento. Hun bezigheden werden uitgebreid tot het laten verdwijnen van land- en fabrieksbezettingen. De knokploeg werd vooral gefinancierd door langeigenaren en fabriekseigenaren. De crisis van 1929 sloeg in Italië als een mokerslag op de economie toe. Mussolini kwam met een aantal plannen om de crisis te bestrijden. Hij wou meer openbare werkgelegenheden beschikbaar maken. Het gevolg hiervan was dat zowel de staatsschuld en de inflatie stegen. Italië ging steeds meer in de richting van Duitsland. Italië annexeerde een aantal gebieden, de Volkenbond kwam met sancties, maar dit veroorzaakte dat Italië zich nog meer met Duitsland ging bemoeien. De samenwerking was in Mussolini`s ogen nog een kans om een betere economie te krijgen. Aanpak crisis Duitsland: De regering van Duitsland had verschillende plannen om de crisis te overwinnen. Arbieders moesten zich in een groep organiseren, de DAF. De Weimar-republiek had zich na jaren van crisis eindelijk weer weten te herstellen. Het kon zich met de grote stroom geld uit de Verenigde Staten weer proberen te verbeteren. De inflatie was weer op een normaal niveau en met Frankrijk kwam Duitsland tot een akkoord over het terugtrekken van Franse soldaten uit het Ruhrgebied. Toen in 1929 in de Verenigde Staten de economie instortte, kwam Duitsland weer in grote problemen. De geldstroom ging dicht, wat het gevolg had dat de verbetering van de economie stagneerde. In 1932 werden naar schatting zes miljoen mensen werkloos. De steun voor Hitler werd steeds groter, en in januari 1932 kreeg Adolf Hilter met zijn NSDAP de kans om eindelijk een regering te volgen.
Gevolgen voor samenleving en politieke structuur Italië: Het parlement gaf in 1922 de volledige macht over aan Mussolini. Hiermee verkreeg ij onbeperkte volmachten. Helaas voor Mussolini golden deze overdracht voor slechts een periode. In 1925 kon Mussolini eindelijk een dictatuur stellen. Hij maakte meteen een nieuwe grondwet; hierin stond beschreven dat Mussolini niet door het parlement afgezet kon worden. Ook stond erin beschreven dat Mussolini kon regeren zonder ook maar toestemming te vragen aan het parlement. Mussolini annexeerde verschillende gebieden, zij kregen controle over deze gebieden. De Volkenbond reageerde met sancties, maar dit had geen zin. Mussolini begon steeds meer te lijken op zijn bondgenoot Adolf Hitler. Italië verklaarde in juni 1940 de oorlog aan Frankrijk. Later dit jaar werden aanvallen gevoerd op Egypte en Griekenland. Deze mislukte en Duitsland was gedwongen om in te grijpen. Italië werd afhankelijk van Duitsland. Gevolgen voor samenleving en politieke structuur Duitsland: Adolf Hitler (geboren in 1889) besloot in 1919 politicus te worden. Hij werd lid van een kleine arbeidspartij. In 1920 werd die partij veranderd in de NSDAP; de Nationaal Socialistische Duitse Arbeidspartij. In januari 1933 kreeg Adolf Hitler de kans om een regering op te stellen. Hij kreeg deze kans omdat de economische crisis de NSDAP een grote spurt in populariteit gaf. In 1932 werden vele duizenden socialisten en communisten in concentratiekampen opgesloten. Vele bezittingen werden ingenomen. Duitse arbeiders werden in de DAF gestopt. De DAF was een onderdeel van het regime en bereidde de veroveringsoorlog voor een deel voor. De arbeiders moesten hun aandeel leveren in de oorlog, daarom werd de productie norm steeds meer opgevoerd. Het was ten strengste verboden om ontslag te nemen. Arbeidsweigering werd bestraft met loonverlaging of zelfs gevangenisstraffen. Na het begin van de oorlog begonnen er steeds meer tekorten komen, daarom wierf Duitsland arbeiders in het buitenland. Maar een aantal vrijwilligers meldden zich aan. Dit aantal was zo laag, dat krijgsgevangenen werden ingezet als arbeiders. Aan het einde van de oorlog was meer dan 30% van de beroepsbevolking buitenlands.